Σχετικά με το πρόβλημα όρασης, είπε η ηθοποιός: «Σήκωσα πολλά βάρη και την επόμενη μέρα το μάτι μου δεν έβλεπε, το είχα κάψει. Η γιατρός μού είπε ότι πρέπει να μπω το ταχύτερο στο νοσοκομείο και να χειρουργηθώ αμέσως. Έβαλαν το κεφάλι μου σε ένα μηχάνημα με σίδερα, έπρεπε να μείνω ακίνητη –και υποφέρω από κλειστοφοβία- κι άρχισα να φωνάζω, νόμιζα ότι με είχαν βάλει σε τρελάδικο, μου έκαναν ένεση να ηρεμήσω και μου είπε ο γιατρός πως αν καθυστερούσα μισή ώρα, θα περνούσε στο οπτικό νεύρο».
«Δύο χρόνια δεν έχω κάνει ένα μπάνιο στη θάλασσα, έμενα στο σπίτι του ανιψιού μου, όπου έπρεπε να μην φτερνιστώ, να έχω το κεφάλι μου στα αριστερά και δεν έπρεπε να κλάψω για να μην σπάσουν τα αόρατα ράμματα στο μάτι», πρόσθεσε.
«Ήμουν ένα μήνα και δεν έβλεπα τίποτα κι από το άλλο μάτι, καθώς έχω μυωπία. Υπήρχε ένα αέριο μέσα στο μάτι, όπου βλέπεις μόνο άσπρο. Ο ανιψιός μου και η γυναίκα του με φιλοξένησαν, με βοήθησαν και ψυχολογικά. Πέρασα τραγικά, χωρίς να ξέρω αν θα ξαναδώ. Όταν μπήκα να κάνω μπάνιο στη θάλασσα για πρώτη φορά, παραλίγο να πνιγώ», ανέφερε η Ρίκα Διαλυνά.
Όσον αφορά στο περιστατικό του παρολίγου πνιγμού, η ηθοποιός σχολίασε: «Στο Πόρτο Ύδρα, πέρυσι, που μπορούσα να κάνω μπάνιο προσεκτικά στη θάλασσα, χωρίς να βρέξω τα μάτια μου, έτσι όπως πήγα να κολυμπήσω, ενώ ήταν ήσυχη η θάλασσα, την ώρα που κολυμπούσα για να βγω, ήρθε ένα κύμα και με αναποδογύρισε κάτω από τη σωλήνα που ήταν στην προβλήτα. Τα βατραχοπέδιλα δεν με βοήθησαν να βγω. Ευτυχώς, με είδε μια φίλη μου ξαφνικά και με έβγαλαν δύο άνθρωποι σχεδόν μισοπεθαμένη».
