Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Απόστολου Γκλέτσου για την πρώην πεθερά του, που παρέμεινε μέχρι το τέλος πιστή φίλη του
Από τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ
Ενας χρόνος από τον απρόσμενο θάνατο της Ζωής Λάσκαρη συμπληρώνεται στις 18 Αυγούστου και ο δήμαρχος Στυλίδας Απόστολος Γκλέτσος μιλάει για πρώτη φορά για τη δική του Ζωίτσα, τη γυναίκα που μπήκε στη ζωή του ως πεθερά του αλλά παρέμεινε 
μέχρι το τέλος πιστή φίλη του.
«Η Ζωή για μένα δεν έχει φύγει. Δεν μπορεί να έχει φύγει. Και δεν αντιλήφθηκα πώς έφυγε. Χωρίς ένα αντίο. Την 1η Ιουλίου είχα χάσει τον πατέρα μου. Τον Αύγουστο έχασα τη Ζωή. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν σαν να έχασα όλη μου την οικογένεια. Τόσο μεγάλος ήταν ο πόνος» εξομολογείται σήμερα στην «Espresso» ο αγαπημένος ηθοποιός.
Είναι από τις ελάχιστες φορές που ο Απόστολος Γκλέτσος δυσκολεύεται να μιλήσει. Στην αρχή της κουβέντας μας είναι διστακτικός. Ωστόσο, όσο περνάει η ώρα ανοίγεται.
«Ο πόνος από την απώλεια του πατέρα μου δεν μου άφηνε περιθώρια ούτε να σκεφτώ ούτε να συνειδητοποιήσω πολλά πράγματα. Στις 18 Αυγούστου, λοιπόν, μαθαίνω για τον θάνατο της Ζωής. Ακόμα ένας θάνατος μέσα στην οικογένειά μου. Δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω το ένα σοκ πίσω από το άλλο. Εχασα την μπάλα, που λένε. Είχα να της μιλήσω καιρό. Είχαμε βρεθεί με τον Αλέξανδρο και μου έλεγε ότι ετοιμάζεται πυρετωδώς για τις θεατρικές παραστάσεις της τον χειμώνα. Εκανε προετοιμασίες και όνειρα. Και ξαφνικά… θάνατος».
Σπάνιο πλάσμα
Ο δήμαρχος Στυλίδας λυγίζει και μας ζητάει να σταματήσουμε την συνομιλία μας. Λίγα λεπτά αργότερα, αναρωτιόμαστε αν η Ζωή τού είχε συμπαρασταθεί σε δύσκολες καταστάσεις. «Η Ζωή ήταν ο άνθρωπος που μπορούσες να εμπιστευτείς. Οταν είχες ένα πρόβλημα, ακόμα και αν δεν σε ήξερε, θα έκανε τα πάντα για να σου συμπαρασταθεί. Ηταν ό,τι πιο σπάνιο έβγαλαν το θέατρο και ο κινηματογράφος. Ανεκτίμητο διαμάντι» σημειώνει.
Και συνεχίζει: «Ξέρεις, στην αρχή, όταν η Ζωή πέθανε, δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ισως ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που περίμενες να πεθάνει. Είχα πολύ μεγάλο πόνο με τον θάνατο του πατέρα μου, που έφυγε την 1η Ιουλίου, και ξαφνικά στα μέσα Αυγούστου μαθαίνω για τη Ζωή. Ηταν καθοριστικό το χτύπημα αυτό για μένα, γιατί ήταν φίλη καρδιάς» μας λέει και προσθέτει: «Ηταν συγκλονιστική προσωπικότητα η Ζωή. Κατά τη γνώμη μου, ήταν κορυφαία ηθοποιός και στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Ευτύχησα να παίξω στο πλευρό της, σε σκηνοθεσία του Ανδρέα Βουτσινά. Μεγάλη τιμή πραγματικά και παρακαταθήκη».
Σε αυτό το σημείο τον διακόπτουμε και τον ρωτάμε αν τη συμβουλευόταν ο ίδιος σχετικά με την υποκριτική. «Η Ζωή, καταρχάς, ήταν σταρ και αντιστάρ ταυτόχρονα. Και να τη ρωτούσες κάτι πάνω στο παίξιμό σου, εκείνη απέφευγε να το παίξει δασκάλα. Μου έλεγε: “Εχουμε σκηνοθέτη, μη ρωτάς εμένα”. Και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση όλο αυτό. Ελεγα μέσα μου: “Εχεις δίπλα σου τη μεγάλη Ζωή Λάσκαρη και δεν σου δίνει συμβουλές;” Και μου άρεσε αυτός ο ντόμπρος χαρακτήρας. Εγώ, ωστόσο, την έβλεπα με πολύ μεγάλη ευλάβεια. Υποκλινόμουν στο ταλέντο της. Και η Ζωή και η Μάρθα η Καραγιάννη έπαιζαν τόσο απλά και καθημερινά, που πίστευες ότι είναι μέρος της ζωής τους όλο αυτό και όχι το επάγγελμά τους».
Η Ζωίτσα δεν ανακατεύτηκε ούτε μία φορά στον γάμο του με τη Μαρία Ελένη
Λίγο μετά το σίριαλ του Μανούσου Μανουσάκη «Ψίθυροι καρδιάς», που τον καθιέρωσε, ο Απόστολος Γκλέτσος ήταν από τους πιο περιζήτητους εργένηδες. Τότε γνώρισε την κόρη της Ζωής Λάσκαρη, τη 19χρονη Μαρία Ελένη Λυκουρέζου.
Ο έρωτάς τους αποδείχτηκε κεραυνοβόλος και ο γάμος τους αποφασίστηκε εντός τριών μηνών. Τον Αύγουστο του 1998 το ζευγάρι παντρεύτηκε στο Πόρτο Ράφτη και έγινε ένα γαμήλιο γλέντι που άφησε εποχή, με την αλησμόνητη Ζωή να χορεύει ζεϊμπέκικο και τον Απόστολο να της χτυπάει παλαμάκια.
Ωστόσο, ο γάμος κράτησε μόλις δύο μήνες. Από τότε πέρασαν 20 ολόκληρα χρόνια, αλλά ο Απόστολος ποτέ δεν σταμάτησε να έχει στενότατες σχέσεις τόσο με τη Λάσκαρη όσο και με τον Λυκουρέζο.
Τρελή παρέα
«Κάναμε τρελή παρέα και οι τρεις. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις ατέλειωτες στιγμές που ζούσαμε όταν τσιγκλούσαμε εγώ και ο Αλέξανδρος τη Ζωή κι εκείνη άρχιζε να μας βρίζει. Και ομολογώ ότι εγώ και ο Αλέξανδρος το γλεντάγαμε» αναφέρει και οι αναμνήσεις τον κατακλύζουν.
Η Λάσκαρη δύσκολα μιλούσε για τον εαυτό της και ακόμα πιο δύσκολα ανοιγόταν σε προσωπικές της σχέσεις. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβαινε και όταν βρισκόταν με τον Απόστολο, που τον θεωρούσε άνθρωπο της οικογένειάς της, όπως αποκαλύπτει σήμερα ο ίδιος.
«Η Ζωή ήθελε να μιλάει για την πορεία της και όσα είχε βιώσει. Για να ανοιχτεί, όμως, έπρεπε, με έναν διαφορετικό τρόπο, να την πιέσεις για να της τα βγάλεις. Και έπρεπε να σε ξέρει καλά. Μιλούσε και δάκρυζε, ας πούμε, για τον Δαλιανίδη, που την καθιέρωσε. Λάτρευε τον Τόλη Βοσκόπουλο, για τον οποίο έλεγε μόνο καλά λόγια. Οταν κάναμε παρέα, λοιπόν, την πειράζαμε. Και εκεί πραγματικά μας έπαιρνε ο διάολος και μας σήκωνε με τον Αλέξανδρο».
Εξυπνη
Ρωτάμε τον Απόστολο αν η Ζωή ανακατευόταν στα προσωπικά τους, όταν ήταν παντρεμένος με την κόρη της. «Ούτε κατά διάνοια. Μας έλεγε: “Βρείτε τα μόνοι σας. Αύριο, που εσείς πάλι θα είστε μαζί, φίλοι κ.λπ., εγώ θα είμαι η κακιά;” Ηταν πολύ έξυπνος άνθρωπος και πολύ μπροστά από την εποχή της. Και επίσης ήταν μια προσωπικότητα που είχε ανέβει με πολύ μεγάλη δυσκολία τα σκαλοπάτια για να γίνει σταρ. Τη Λάσκαρη την είχε λατρέψει ο κόσμος για πολλές δεκαετίες. Δεν ήταν απλά μια ηθοποιός του παλιού κινηματογράφου που πέρασε. Λατρεύτηκε όπως η Αλίκη, όπως η Τζένη».
Πηγή: espressonews.gr
