❱❱ Ποτέ δεν είχε αδικήσει άνθρωπο και αυτό είναι κάπως σπάνιο στο δικό μας επάγγελμα»
❱❱ Το τραγικό φινάλε (τον Ιούνιο του 1998) όταν βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της έχοντας καταναλώσει πληθώρα φαρμάκων
Από τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ
«H Ρένα ήταν αστείρευτο ταλέντο. Ηταν σαν ένα μικρό παιδί με μια αθώα ψυχή». Με αυτή τη φράση, βαθιά συγκινημένος, ο Σωτήρης Τζεβελέκος, ένας από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς των περασμένων δεκαετιών, αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή του και να μιλήσει αποκλειστικά στην «Espresso», με αφορμή τα 20 χρόνια από το τραγικό τέλος της μοναδικής Ρένας Παγκράτη.
Αν και τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του Καίτη Θεοχάρη έχουν αποτραβηχτεί από κάθε είδους δημοσιότητα -από τα μέσα κιόλας της δεκαετίας του ’90-, δεν αρνείται να μας μιλήσει και να μας θυμίσει τον μοναδικό χαρακτήρα της αλησμόνητης ηθοποιού, με την οποία τον συνέδεε στενή φιλία. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που στη σύντομη συνομιλία μας κομπιάζει…
«Οποιος γνώριζε τη Ρένα θα καταλάβαινε την ψυχούλα της. Ηταν ένα δοτικό άτομο και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Αυτό ήταν που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση σε εκείνη. Ηταν πάντα χαμογελαστή» λέει σήμερα στην «Espresso» ο ηθοποιός, θυμίζοντάς μας τις ξέγνοιαστες στιγμές που πέρασαν μαζί τόσο στα γυρίσματα της θρυλικής πλέον τηλεοπτικής σειράς «Λούνα Παρκ» του Γιάννη Δαλιανίδη, στην οποία συμπρωταγωνιστούσαν, όσο και στο θεατρικό σανίδι, όπου δούλεψαν μαζί για πολλές σεζόν.
Οταν στην αρχή της συνομιλίας μας του αναφέρουμε το αφιέρωμα για τα 20 χρόνια από τον θάνατό της, εντυπωσιάζεται. «Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια;» απορεί, σαν να μη θέλει να πιστέψει ότι έχει περάσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα από τον άδικο και απρόσμενο χαμό της.
Ηταν 25 Ιουνίου του 1998, όταν η Ρένα Παγκράτη, μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, ύστερα από πληθώρα φαρμάκων που είχε πάρει, βρέθηκε νεκρή μέσα στο διαμέρισμά της. Μια επιστολή που βρίσκει η αδερφή της δίπλα στο άψυχο σώμα της καταδεικνύει περίτρανα τη μοναξιά και την απελπισία στην οποία είχε περιέλθει η σπουδαία ηθοποιός. Ο θάνατός της προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στο πανελλήνιο, σε ένα τεράστιο κοινό που τη θαύμαζε, κυρίως μέσα από τους κινηματογραφικούς ρόλους της που έχουν αφήσει εποχή.
Στη «Λάμψη»
Η ζωή της μακριά από το θεατρικό σανίδι ήταν κάτι παραπάνω από βασανιστική. Ο μοναδικός ρόλος που της δόθηκε τη δεκαετία του ’90 και πριν από το άδοξο τέλος της ήταν ένας ρόλος στη «Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου. Ο μεγάλος σκηνοθέτης, γνωρίζοντας τον καημό της ηθοποιού να ξαναβγεί μπροστά από τις κάμερες, την επέλεξε. Τότε πήρε μια ανάσα και η χαρά της ήταν τεράστια. Αν και προσπάθησε να κάνει στροφή στην καριέρα της και να αρχίσει το τραγούδι σε διάφορα κέντρα, ηχογραφώντας έναν δίσκο στις αρχές της δεκαετίας του ’90, το γεγονός δεν κατάφερε να τη βγάλει από τη μελαγχολία και την κατάθλιψη που την είχε καταβάλει.
Μετά τον ρόλο που της έδωσε ο Νίκος Φώσκολος, το τηλέφωνο δεν ξαναχτύπησε ποτέ. Πολλοί επιμένουν πως η ταύτισή της με συγκεκριμένους ρόλους στις βιντεοκασέτες του ’80, στο πλευρό του Στάθη Ψάλτη, ήταν τόσο δυνατοί που δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο τηλεοπτικά και κάποιες περιστασιακές εμφανίσεις που έκανε σε τηλεοπτικές εκπομπές ως προσκεκλημένη δεν γέμιζαν την άδεια ψυχή της.
Λίγο πριν από το τραγικό τέλος της ο θάνατος από αυτοκινητικό δυστύχημα μιας σχέσης που είχε από την Κύπρο τής θόλωσε το μυαλό, με αποτέλεσμα να βάλει τέλος στη ζωή της. Ομως, ο φίλος της Σωτήρης Τζεβελέκος δεν θέλει να μείνει στο τραγικό τέλος της. «Δεν θα ήθελα να πω πώς αισθάνθηκα όταν έμαθα το τέλος της Ρένας. Ας το αφήσουμε αυτό, σας παρακαλώ, γιατί δεν θέλω καν να θυμάμαι τις ώρες εκείνες» λέει και συνεχίζει θέλοντας να μας θυμίσει τις καλές εποχές, τότε που και οι δύο νέοι έπαιζαν στο πλευρό του Διονύση Παπαγιαννόπουλου στο «Λούνα Παρκ», κάνοντας τεράστια επιτυχία και μένοντας στην ιστορία με τους ρόλους που τους έδωσε ο Γιάννης Δαλιανίδης.
«Από τη συνεργασία μου με τη Ρένα μόνο καλά μπορώ να θυμάμαι. Καταρχήν, ήταν σωστή επαγγελματίας και πολύ τίμια απέναντι σε όλους τους συναδέλφους της. Ποτέ δεν είχε αδικήσει άνθρωπο και αυτό είναι κάπως σπάνιο στο δικό μας επάγγελμα» λέει ο ηθοποιός και συνεχίζει: «Η Ρένα ήταν υπέροχη και στο θρυλικό πλέον “Λούνα Παρκ”, αλλά και στο θέατρο. Ηταν μια κωμική ηθοποιός με αστείρευτο χιούμορ. Η Ρένα θα μπορούσε να προσθέσει ατάκες στα κείμενά της και να μην καταλάβει κανείς το παραμικρό, προκαλώντας όμως παράλληλα και πολύ γέλιο. Ηταν κάτι ιδιαίτερο» τονίζει.
Μήνυμα σε όσους την αγάπησαν
Ρωτάμε τον σπουδαίο ηθοποιό αν η Ρένα Παγκράτη ήταν κλειστός άνθρωπος, ώστε να φτάσει σε αυτό το άδικο τέλος. «Κοιτάξτε, όσο τη γνώριζα εγώ και παίζαμε μαζί, η Ρένα ήταν πολύ ανοιχτός άνθρωπος και χαρακτήρας. Ολο με χαμόγελο και πάντα να προσφέρει σε όλους. Μετά δεν γνωρίζω αν οι συνθήκες της ζωής και του επαγγέλματός μας την ανάγκασαν να κλειστεί στον εαυτό της. Γιατί, όπως γνωρίζετε, το επάγγελμά μας δεν έχει μόνο γέλιο και καλές στιγμές. Κάποια στιγμή χαθήκαμε με τη Ρένα, αλλάξαμε επαγγελματικούς δρόμους».
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνομιλία μας ο Σωτήρης Τζεβελέκος στέλνει ένα μήνυμα σε όλους όσοι αγάπησαν τη Ρένα Παγκράτη: «Οταν ένας άνθρωπος έχει φύγει εδώ και 20 χρόνια και ακόμα και σήμερα είναι τόσο αγαπητός, αυτό σημαίνει ότι έχει μείνει στις καρδιές όσων τον αγάπησαν. Εγώ πάντα θα κουβαλάω τη Ρένα μέσα μου, γιατί ήταν ένα υπέροχο πλάσμα. Ετσι θέλω να την έχω, στις καλές και ωραίες στιγμές του μυαλού μου».
