Σ’ αυτήν τη χώρα πολλές φορές πρέπει να προσπαθείς να πείσεις για το αυτονόητο.  Και επειδή –εκτός από τους αδαείς, που όταν δεν ξέρουν ή δεν μπορούν να διαχειριστούν την τουρκική επιθετικότητα μιλούν για εξαγωγή εσωτερικών προβλημάτων της Τουρκίας μέσω μιας ελληνοτουρκικής κρίσης– τη φορά αυτή έχει προστεθεί στο καραβάνι των αδαών δυστυχώς μεγάλο μέρος αξιόλογων αναλυτών της Ελλάδας, θα αναγκαστούμε να παραθέσουμε αυτούσια κείμενα δυο έγκριτων Τούρκων αρθρογράφων για το θέμα.
Αν και είμαι σίγουρος ότι και τον Ερντογάν να τον έφερνα εδώ στην Αθήνα χειροπόδαρα και να τον έβαζα να ομολογήσει τα επιθετικά του σχέδια, πάλι δεν θα πίστευαν οι περισσότεροι, γιατί είναι ψυχολογικά πολύ δύσκολο να πιστέψεις ότι τόσα χρόνια έκανες λάθος και είναι δύσκολο να δεχτείς να έλθεις αντιμέτωπος με μια τέτοια πραγματικότητα που θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη των νησιών του Αιγαίου, άρα την ύπαρξη ολόκληρης της χώρας.

«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ερντογάν, κάνοντας τα εγκαίνια λειτουργίας της νέας περιόδου της κυβέρνησης, στο μέγαρο του Μπέστεπε, και μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο, απευθυνόμενος προς τα μέλη της κυβέρνησης που κάθονταν στις δυο πλευρές του τραπεζιού, είπε τα εξής: “Σύντροφοι, η Τουρκία πλέον δεν μπορεί να παραμείνει ως έχει. Το στάτους κβο με κάποιον τρόπο θα αλλάξει. Ή θα κινηθούμε με άλματα προς τα μπροστά και θα κερδίσουμε, ή θα καταδικαστούμε να χάσουμε εδάφη. Εγώ είμαι αποφασισμένος να κάνω άλματα προς τα εμπρός”».

Χθες (12 Οκτωβρίου 2016) στο ίδιο θέμα αναφέρθηκε και ο αρθρογράφος Ακίφ Μπεκί, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Hürriyet με τίτλο «Η Τουρκία ή θα μεγαλώσει ή θα μικρύνει». Μέσα στο άρθρο υπήρχαν σε εισαγωγικά κατά λέξη όσα απέδωσε στον Ερντογάν ο προηγούμενος αρθρογράφος της Şafak.

Μάλιστα, ο Μπεκί έκανε αυτήν την αναφορά για να ερμηνεύσει τις δηλώσεις Ερντογάν για την αποφασιστικότητα της Τουρκίας να συμμετέχει με δικά της στρατεύματα που σταθμεύουν στο ιρακινό έδαφος στην επιχείρηση απελευθέρωσης της Μοσούλης, παρότι έχει δηλώσει η κυβέρνηση του Ιράκ ότι τα στρατεύματα αυτά πρέπει να αποχωρήσουν από το έδαφός της.

Την ίδια στιγμή η Τουρκία, που φαίνεται αποφασισμένη να μεγαλώσει παίρνοντας κάποιο «κομμάτι» από τη Μοσούλη, έχει εισβάλει κανονικότατα με στρατό στο έδαφος της Συρίας, υποτίθεται για να εκδιώξει το ΙΚ το οποίο υποστήριζε, εξόπλιζε, εκπαίδευε και χρηματοδοτούσε, αγοράζοντας το πετρέλαιο των τζιχαντιστών εταιρείες συμφερόντων της οικογένειας Ερντογάν. Τη στιγμή αυτή η Τουρκία έχει καταλάβει και ελέγχει μια έκταση χιλίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, σκοπεύοντας να τα διπλασιάσει το επόμενο διάστημα.

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά;

Για να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε τους λόγους για τους οποίους ο Ερντογάν έκανε τις συγκεκριμένες δηλώσεις για τη Συνθήκη της Λοζάνης και για τον ισχυρισμό του ότι «κακώς δόθηκαν τα νησιά στην Ελλάδα, τη στιγμή που αυτά είναι τουρκικά».

Υπογραμμίζοντας ότι οι δηλώσεις αυτές δεν έγιναν ούτε για εσωτερική κατανάλωση και για καμία εξαγωγή εσωτερικής κρίσης –καθώς δεν αντιμετωπίζει κάτι τέτοιο ο Ερντογάν–, να σημειώσουμε και το εξής:

Ο Ερντογάν δείχνει ότι δεν υπολογίζει ούτε το Διεθνές Δίκαιο, ούτε τι λέει η κυβέρνηση του Ιράκ και της Συρίας, ούτε τις διαμαρτυρίες του Αραβικού Συνδέσμου και ούτε τι λέει η Ουάσιγκτον.

Σχεδιάζει και προχωρά. Φυσικά δεν ξέρουμε που θα τον βγάλει αυτή η πρακτική, όμως εμείς πρέπει να σχεδιάζουμε με το χειρότερο σενάριο. Και το χειρότερο σενάριο είναι να μην υπολογίσει ο Ερντογάν ούτε τις συμφωνίες, ούτε το Διεθνές Δίκαιο, ούτε τις συμμαχίες, ούτε την ΕΕ, ούτε τις ΗΠΑ.

Και η Ελλάδα θα πρέπει να ετοιμαστεί για τέτοιες στιγμές, αν θέλει να μην πηγαίνουμε εμείς οι Έλληνες με διαβατήριο και βίζα στη Μυτιλήνη, τη Χίο, τη Σάμο, την Κω, τη Ρόδο και τα άλλα νησιά.