Σημαντική απώλεια για την επιστημονική κοινότητα
Ο εκλιπών υπήρξε πολυσχιδής προσωπικότητα, με πλήθος διεθνών διακρίσεων και πρωτοποριακή δράση και προσφορά στους ασθενείς με διαβήτη
Απεβίωσε ο καθηγητής και ιδρυτής του Εθνικού Κέντρου Έρευνας Πρόληψης και Θεραπείας του Σακχαρώδη Διαβήτη και των επιπλοκών του (Ε.ΚΕ.ΔΙ.) Σωτήρης Ράπτης. Οι ασθενείς με διαβήτη χρωστούν πολλά στον εκλιπόντα, τόσο στο επίπεδο της αντιμετώπισης, όσο και της εκπαίδευσης γύρω από τη νόσο.
Ο Σωτήρης Ράπτης γεννήθηκε στην Αθήνα και το 1955 εισήχθη δεύτερος στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Από το 1962 ως το 1977 σπούδασε και εργάστηκε σε χώρες της Ευρώπης. Αρχικά εργάστηκε ως ειδικευόμενος ιατρός στην Β΄ Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Το 1967 έλαβε την ειδικότητα της Εσωτερικής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουλμ Γερμανίας και τρία χρόνια αργότερα εξελέγη Υφηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ουλμ Γερμανίας. Από το ίδιο Πανεπιστήμιο το 1977 έλαβε την ειδικότητα της Ενδοκρινολογίας και ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα. Τότε, ανέλαβε διευθυντής του Διαβητoλογικού Κέντρου της Θεραπευτικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο «Αλεξάνδρα». Το 1982 εξελέγη καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ανέλαβε τη διεύθυνση της Β΄ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής του «Ευαγγελισμού» έως τον Νοέμβριο του 2003 και στη συνέχεια και μέχρι το 2005 υπηρέτησε στο «Αττικόν».
Το 1993 με ενέργειές του ιδρύθηκε το Ε.ΚΕ.ΔΙ., του οποίου υπήρξε έκτοτε πρόεδρος. Πρόκειται για Κοινωφελές Ίδρυμα με σκοπό τη συστηματική αντιμετώπιση και παρακολούθηση, το συντονισμό και την υποβοήθηση των ενεργειών για την έρευνα σε όλα τα επίπεδα, την πρόληψη και τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη και των επιπλοκών του.
Ο Σωτήρης Ράπτης υπήρξε -μεταξύ άλλων – γιατρός της Μαρίκας Μητσοτάκη και του Χρήστου Λαμπράκη, ενώ ο ίδιος είχε λάβει πλήθος διεθνών τιμητικών διακρίσεων για την προσφορά του στην ιατρική επιστήμη. Είχε διοργανώσει από το 1980 22 Διεθνή Συνέδρια στην Ελλάδα και ένα μεγάλο αριθμό από Ελληνικά Συνέδρια, Συμπόσια και Σεμινάρια στα πεδία της Εσωτερικής Παθολογίας, του Σακχαρώδη Διαβήτη, του Μεταβολισμού, της Γαστρεντερολογίας, της Ενδοκρινολογίας, της Μεταμόσχευσης Οργάνων και των Τεχνητών Οργάνων.
Η προσφορά του υπήρξε πολυσχιδής: Ως Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Διαβήτη ξεκίνησε τη νομοθεσία, η οποία ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων, σχετικά με τη λειτουργία των Διαβητολογικών Κέντρων στην Ελλάδα, με σκοπό τη συνεχή βελτίωση της ποιότητας της παροχής φροντίδας στους ασθενείς με διαβήτη.
Ο εκλιπών ήταν ο πρώτος στην Ελλάδα που οργάνωσε δομημένα εκπαιδευτικά προγράμματα για τα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη από το 1978. Σήμερα πανελλαδικά λειτουργούν συνολικά 82 Διαβητολογικά Κέντρα και Εξωτερικά Διαβητολογικά Ιατρεία
«Φτωχότερη από σήμερα η οικογένεια του Ομίλου Ιατρικό Αθηνών αλλά και η Ελληνική Ιατρική και επιστημονική κοινότητα. Ο καθηγητής Σωτήρης Ράπτης υπήρξε μια εμβληματική φυσιογνωμία και ένας πανάξιος και πολυδιάστατος άνθρωπος και επιστήμονας με ένα βιογραφικό που λίγοι Έλληνες διαθέτουν. Ιδιαίτερα αγαπητός και καλός φίλος της οικογένειας μου. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην αγαπητή μας οικογένεια του. Αντίο καθηγητά μου…» είναι η ανάρτηση με την οποία τον «αποχαιρετά» ο κ. Βασίλης Αποστολόπουλος, διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου Ιατρικό Αθηνών – όπου τα τελευταία χρόνια ο εκλιπών ιατρός ήταν υπεύθυνος για το Διαβητολογικό τμήμα.
Δ. Κρεμαστινός: Συλλυπητήρια δήλωση για τον θάνατο του Καθηγητή Σωτήρη Ράπτη
Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής Καθηγητής Δημήτρης Κρεμαστινός έκανε την ακόλουθη δήλωση για την απώλεια του Καθηγητή Σωτήρη Ράπτη:
«Ο αιφνίδιος θάνατος του Καθηγητή Σωτήρη Ράπτη, πέραν του πόνου και της οδύνης που προκάλεσε στην οικογένειά του και στους φίλους του, αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό.
Ο Καθηγητής Σωτήρης Ράπτης υπήρξε μοναδικός δάσκαλος, σπουδαίος ερευνητής και εξαίρετος γιατρός. Τεράστια υπήρξε η συμβολή του κυρίως στην έρευνα του σακχαρώδη διαβήτη και στην οργάνωση του Κέντρου Διαβήτη με πανελλήνια εμβέλεια.
Υποστήριζε έντονα τα «πιστεύω» του και κυρίως τις θέσεις του όσον αφορά το ακαδημαϊκό ήθος. Για αυτό και η αφυπηρέτησή του άφησε τεράστιο κενό στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Υπήρξαμε στενοί φίλοι και συνεργάτες.
Συμμερίζομαι τον πόνο και την οδύνη της αγαπημένης του συζύγου Ίλζε και των παιδιών του.
Θα παραμείνει αείμνηστος σε όλους μας.»
