Θεοφάνης Μαλκίδης
Ο θησαυρός του παπά Γιώργη
O τίτλος για το παρακάτω σημείωμα είναι από την ομώνυμη ταινία μικρού μήκους της Δήμητρας Μαργαριτίδου, ταινία η οποία ξεδιπλώνει τη ζωή και το έργο του π. Γεώργιου Κομνίδη, του ιερέα και δασκάλου που ίδρυσε το πρώτο μουσείο του Έβρου. Το Μουσείο Λαογραφίας και Φυσικής Ιστορίας με αντικείμενα και εργαλεία του παρελθόντος, λειτουργεί από το 1962 μέχρι σήμερα. Ο παπα-Γιώργης, ξεναγεί τους επισκέπτες έχοντας τον ίδιο ζήλο όπως όταν ξεκίνησε το σπουδαίο έργο του, αποδεικνύοντας πως η θέληση για σπουδαία και μεγάλα έργα, μπορεί να νικήσει όλα τα εμπόδια: από την απόσταση και το χρόνο, μέχρι τη γραφειοκρατία και τη μιζέρια…..
Ο π. Γεώργιος Κομνίδης γεννήθηκε στο Σοφικό Διδυμοτείχου το 1934, από γονείς πρόσφυγες από την Αδριανούπολη και το Μεγάλο Ζαλούφι της ανατολικής Θράκης, οι οποίοι μετά τη Γενοκτονία διασώθηκαν καταφεύγοντας στη δυτική πλευρά του Έβρου. Στη γενέθλια γη τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια φοίτησε στο γυμνάσιο Διδυμοτείχου για ένα έτος, ωστόσο ο εμφύλιος πόλεμος τον ανάγκασε όπως και χιλιάδες άλλους συνομήλικούς του να φύγει μακριά από την οικογένειά του και ως ένα ακόμη ελληνόπουλο της Παιδοπόλεων, φοίτησε στο γυμνάσιο της Ρόδου. Στη συνέχεια παρακολούθησε τα μαθήματα στην επτατάξιο Εκκλησιαστική Σχολή Ξάνθης και στην Εκκλησιαστική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Το 1962 χειροτονήθηκε ιερέας και το 1963 τοποθετήθηκε ως ιερέας και δάσκαλος στο χωριό Γιατράδες Διδυμοτείχου, δίπλα στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Εκεί με μεράκι, επιμονή και υπομονή, καθώς και απέραντη αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του δημιούργησε το Μουσείο, αρχικώς για να ικανοποιήσει τις μαθησιακές ανάγκες και στη συνέχεια για να διασώσει την ιστορία και τη λαογραφία του Έβρου, η οποία χανόταν μαζί με το μεγάλο κύμα της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης.
Ξεκινώντας από την συλλογή των αντικειμένων και εργαλείων καθημερινής χρήσης της οικογένειάς του, άρχισε να συλλέγει αντικείμενα από τους οικισμούς του Έβρου, όπου είχε εγκατασταθεί το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων του 1922. Ο π. Γιώργης, αποτελώντας και ο ίδιος μέρος αυτού του πολιτισμού που χάθηκε αλλά δε λησμονήθηκε, θέλησε να διασώσει και να μεταφέρει τα βιώματά του δημιουργώντας το Μουσείο, το οποίο μαζί με αυτόν μεταφέρθηκε το 1975 στους Νέους Ψαθάδες Διδυμοτείχου, όπου υπηρέτησε λόγω μετάθεσης για 27 χρόνια. Η δραστηριότητα και το έργο του παπα-Γιώργη δεν περιορίστηκε όμως μόνο στο Μουσείο. Εκτός των κυρίως καθηκόντων του ως ιερέα και δασκάλου, ασχολήθηκε και με πολλά άλλα, προσφέροντας ποικιλοτρόπως στους συμπατριώτες του. Κατασκεύασε πρότυπη παιδική χαρά στο δημοτικό σχολείο Γιατράδων, την εποχή που δεν υπήρχε παρόμοια πουθενά αλλού, ενώ επιδιόρθωσε το πολλά προβλήματα και ελλείψεις κοιμητήριο του οικισμού. Επιπλέον με παραστάσεις στους αρμόδιους φορείς, κατόρθωσε και έγινε παραχώρηση δημόσιας δασικής έκτασης για τη δημιουργία εκκλησιαστικού και σχολικού αμυγδαλεώνα, ενώ έγινε και η ασφαλτόστρωση του δρόμου μέχρι το σχολείο Γιατράδων, όταν την ίδια περίοδο στον Έβρο η πλειοψηφία των δρόμων ήταν χωματόδρομοι. Επίσης, με ενέργειές του και δωρεές από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, επισκεύασε τους Ιερούς Ναούς Προφήτη Ηλία Γιατράδων και Αγίου Παντελεήμονος Νέων Ψαθάδων Διδυμοτείχου. Δημιούργησε θεατρική ομάδα, δίνοντας παραστάσεις σε χωριά και σε στρατιωτικά φυλάκια του ακριτικού νομού και γενικώς ήταν ο ιερέας, ο δάσκαλος, ο άνθρωπος που χάρισε αγάπη και καλοσύνη σε όλους: «Θέλω να συγχαρώ με όλη μου την καρδιά τον Παπα-γιώργη που με το προσωπικό του Μουσείο εξηγεί τη φύση και ζωντανεύει την παράδοση στις ψυχές των παιδιών», έγραψε η συγγραφέας Ιωάννα Τσάτσου, αδελφή του Νομπελίστα Γιώργου Σεφέρη. Ενώ σε ρεπορτάζ, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» Άρης Σκιαδόπουλος ρώτησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Διδυμοτείχου αείμνηστο Αγαθάγγελο Ταμπουρατζάκη ποια γνώμη έχει για τον π. Γιώργη κι εκείνος του απάντησε: «Η προσφορά του π. Γεωργίου Κομνίδη είναι τεράστια σε πολλούς τομείς (π.χ. κοινωνικό, εκκλησιαστικό, εκπαιδευτικό, εκπολιτιστικό κλπ) στη Μητροπολιτική μου περιφέρεια. Πρόκειται για φαινόμενο εργατικότητος».
Ο π. Γιώργης έλαβε πολλά βραβεία και διακρίσεις. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρονται το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, 1980, Τιμητικό Δίπλωμα από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων, 2002, Τιμητικό Δίπλωμα του Πολιτιστικού Συλλόγου Νέων Ψαθάδων Διδυμοτείχου, 2002, Τιμητικό Δίπλωμα της Ένωσης Αποφοίτων Εκκλησιαστικής Σχολής Ξάνθης, 2007, ανακήρυξη από το Θρακικό Κέντρο- Εταιρεία Θρακικών Μελετών ως ευεργέτη της Θράκης, 2009, Τιμητικό Δίπλωμα του Δήμου Τραϊανουπόλεως, 2009, Τιμητικό Δίπλωμα Ζαλουφιωτών Αλεξανδρουπόλεως, Τιμητικό Δίπλωμα από την Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου, 2013 Μετάλλιο Τιμής Δήμου Αλεξανδρουπόλεως, 2015
Το 1989 ο π. Γιώργης συνταξιοδοτήθηκε και λίγο αργότερα το Μουσείο μεταφέρθηκε στη Νέα Χηλή Αλεξανδρούπολης, όπου μένει πιστός και προσηλωμένος στον σκοπό ζωής του, στη διάσωση και την ανάδειξη της πλούσιας παράδοσης του Έβρου και της μετάδοσής της στις επόμενες γενιές, πάντα με ανιδιοτέλεια, καλοσύνη και αγάπη!
Έσχατο αλλά όχι τελευταίο : Μπορείτε να επισκεφθείτε με δωρεάν πάντα είσοδο το Μουσείο Λαογραφίας και Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Χηλή Αλεξανδρούπολης επικοινωνώντας με το 694 454 6838 και να παρακολουθήσετε την ταινία μικρού μήκους της Δήμητρας Μαργαριτίδου «ο Θησαυρός του παπά Γιώργη», στον παρακάτω σύνδεσμο https://filmfreeway.com/ThetreasureoffGeorge
