Η εξαγορά και οι δικαστικές συγκρούσεις για το εμβληματικό μαγαζί στη Μνησικλέους – Τι λένε οι νέοι ιδιοκτήτες και ποιες είναι οι προθέσεις τους
Στην καρδιά της Πλάκας, εκεί όπου τα σκαλάκια της Μνησικλέους μυρίζουν γιασεμί και νοσταλγία, ένα αγαπημένο καφέ γράφει τον επίλογό του. Το «Γιασεμί», σημείο αναφοράς για χιλιάδες Αθηναίους και επισκέπτες από όλο τον κόσμο, κλείνει οριστικά μετά από 16 χρόνια λειτουργίας -αφήνοντας πίσω του εικόνες, αναμνήσεις και ένα ερώτημα: γιατί;
Η απάντηση δεν βρίσκεται ούτε σε οικονομικά αδιέξοδα, ούτε σε κρίσεις ή εξωγενείς συγκυρίες. Το «λουκέτο» μπήκε λόγω ιδιοκτησιακής αλλαγής -μια αλλαγή που έφερε δικαστικές συγκρούσεις, συναισθηματικές ρωγμές και, τελικά, την αποχώρηση της δημιουργού του καταστήματος, Μαρίζας Κουζέλη.
Όπως αποκαλύπτει το protothema.gr, πίσω από τη σιωπηλή αλλά καθοριστική αλλαγή ιδιοκτησίας βρίσκεται ο Όμιλος Nice n Easy, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει επεκτείνει τη δραστηριότητά του σε επιλεγμένα σημεία της Αθήνας, της Μυκόνου και του εξωτερικού, δημιουργώντας χώρους εστίασης υψηλής αισθητικής. Η εξαγορά του διατηρητέου ακινήτου στην οδό Μνησικλέους ολοκληρώθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια, έπειτα από συμφωνία με τους κληρονόμους του αείμνηστου ιδιοκτήτη Γιάννη Κουκλή.
Η πρόθεση του Ομίλου, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι να διατηρηθεί ο χαρακτήρας και η αισθητική του καταστήματος, χωρίς να αλλοιωθεί η ατμόσφαιρα που έχει συνδεθεί με τη μνήμη της περιοχής. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Θα σεβαστούμε την κληρονομιά, το στυλ του μαγαζιού και θα συνεχίσουμε αντάξια την παράδοση». Ωστόσο, το παρασκήνιο της μετάβασης κάθε άλλο παρά ανώδυνο ήταν.
Η Μαρίζα Κουζέλη, παρά τη λήξη του μισθωτηρίου, συνέχισε να λειτουργεί την επιχείρηση, προσφεύγοντας σε ένδικα μέσα προκειμένου να διατηρήσει το «Γιασεμί» στη θέση του. Η νομική διαμάχη με τους νέους ιδιοκτήτες διήρκεσε σχεδόν έναν χρόνο, για να καταλήξει πρόσφατα στην έκδοση δικαστικής απόφασης που έβαλε οριστικό τέλος στη μίσθωση. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η κ. Κουζέλη δίνει έναν αγώνα με αντίπαλο τον χρόνο. Προσπαθεί να μεταφέρει τα έπιπλα, τα αντικείμενα και τα προσωπικά στοιχεία που διαμόρφωσαν την ατμόσφαιρα του «Γιασεμιού» και ταυτίστηκαν με τη μνήμη του χώρου.
Παράλληλα, αναζητεί λύσεις για το εργασιακό μέλλον του προσωπικού, με στόχο να απορροφηθεί σε άλλα καταστήματα που διατηρεί ή σχεδιάζει να ανοίξει στο άμεσο μέλλον. Η φροντίδα για τους ανθρώπους της παραμένει προτεραιότητα -κάτι που άλλωστε χαρακτήριζε πάντα το «Γιασεμί»: η αίσθηση οικογένειας.
Ένα τέλος με υπόσχεση επιστροφής
Η Μαρίζα Κουζέλη, σε μια συγκινητική ανάρτηση, αφηγείται πώς ξεκίνησαν όλα – με ένα φανάρι από το Άγιο Φως και μια ευχή από τον Γιάννη Κουκλή: «Καλορίζικο». Και κάπως έτσι, γεννήθηκε ένας χώρος που δεν σέρβιρε απλώς καφέδες, αλλά μνήμες. «Οι κύκλοι όταν κλείνουν είναι πράγμα δύσκολο. Κι ο δικός μας ο κύκλος με το μυρωδάτο όνομα ‘Γιασεμί’ άνοιξε πριν ακριβώς 16 χρόνια…
Το Άγιο Φως ανέβαινε για το Μετόχι, ο Γιάννης ο Κούκλης μ’ έστειλε μ’ ένα φαναράκι να το φέρω. Άναψε ένα ψηλό κερί, έκανε το σταυρό πάνω από την πόρτα και μου είπε: Καλορίζικο…
Έτσι άρχισαν όλα. Με φως που δεν σταμάτησε να οδηγεί τις επιλογές μας επί 16 όμορφα χρόνια…
Το ‘Γιασεμί’ σηματοδότησε ‘κάτι’ τα τελευταία χρόνια στη ζωή και την ιστορία της Πλάκας. Γι’ αυτό και σύντομα, χάριν του νόστου και της νοστιμιάς, αλλά κυρίως χάρη στην αγάπη σας, θα επανέλθει. Εις το επανιδείν!».
Το «Γιασεμί» δεν ήταν ένα ακόμη καφέ στα τουριστικά σοκάκια της Πλάκας. Ήταν τα απογεύματα με γιασεμί στο χέρι και Χατζιδάκι στο πιάνο, τα πρωινά στα πέτρινα σκαλοπάτια με μυρωδιές σπιτικής πίτας, τα χειμωνιάτικα βράδια δίπλα στο τζάκι. Ένα σκηνικό που ξυπνούσε την Αθήνα του χθες, σε μια γειτονιά που όσο και αν αλλάζει, παραμένει ιερή.
Η δημιουργός του «Γιασεμιού» δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει. Διατηρεί ήδη το «Ταξίδι» στους Παξούς – έναν χώρο που αγαπήθηκε ιδιαίτερα μέσα από τη σειρά «Maestro» – και ετοιμάζει νέο εγχείρημα στην Κέρκυρα, ενώ εξετάζει το ενδεχόμενο να ξαναστήσει το «Γιασεμί» κάπου αλλού στην Αθήνα.
«Εις το επανιδείν» είναι η φράση-κλειδί. Το άρωμα θα επιστρέψει. Ίσως όχι στην Πλάκα. Αλλά σίγουρα στην καρδιά όσων το έζησαν.
