Ο γιος του επικαλείτο υπόσχεση από το υπουργείο Πολιτισμού ότι θα γινόταν δημοσία δαπάνη – Πώς έχασε τη δικαστική μάχη
Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια ο Παναγιώτης Φούντας, γιος του καταξιωμένου ηθοποιού Γιώργου Φούντα, αρνείται πεισματικά να πληρώσει τα έξοδα κηδείας του πατέρα του. Ομως, μόλις τώρα με αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου όχι μόνο θα τα πληρώσει, αλλά και θα καταβάλει υπέρογκους τόκους, όπως και υψηλά δικαστικά έξοδα.
Εδώ και τόσα χρόνια δεν πλήρωνε τα έξοδα της κηδείας, επικαλούμενος ότι του είχαν υποσχεθεί από το υπουργείο Πολιτισμού ότι η κηδεία του πατέρα του θα ήταν δημοσία δαπάνη, κάτι που όμως δεν μπόρεσε να αποδείξει. Ο Γιώργος Φούντας, σε ηλικία 88 ετών, στις 28 Νοεμβρίου 2010, μετά από μια μακροχρόνια ταλαιπωρία της υγείας του, καθώς έπασχε από Αλτσχάιμερ, απεβίωσε στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν.
Δεν μπορούν εύκολα να ξεχαστούν οι κινηματογραφικές επιτυχίες του, όπως το «Ποτέ την Κυριακή» του Ζυλ Ντασσέν που έπαιξε δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη, η «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη, η «Μαγική Πόλη» του Νίκου Κούνδουρου, τα «Κόκκινα Φανάρια» του Βασίλη Γεωργιάδη, κ.ά.
Ακόμη, από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης βραβεύτηκε το 1966 και το 1967 για την ερμηνεία του στις ταινίες «Με τη λάμψη στα μάτια» του Ιάκωβου Καμπανέλλη και «Πυρετός στην άσφαλτο» του Νίκου Φώσκολου.
Οπως είναι γνωστό, ο Γιώργος Φούντας παντρεύτηκε το 1947 με την Ελένη Επισκόπου, με την οποία απέκτησαν έναν γιο, τον Θύμιο, και μια κόρη, την Τζέλλα. Αφού χώρισαν, το 1954 ο Φούντας παντρεύτηκε τη Χρυσούλα Ζώκα, με την οποία απέκτησαν έναν γιο, τον Παναγιώτη.
Την ημέρα θανάτου Γιώργου Φούντα, ο Παναγιώτης, τηλεφώνησε στο γιο στενής φίλης του που έχει γραφείο τελετών και ανέθεσε την οργάνωση της τελετής της κηδείας. Στο τηλεφώνημα αυτό ο γιος του εκλιπόντα ηθοποιού έδωσε οδηγίες για την επιλογή κοιμητηρίου, φέρετρου, ανθοστολισμού κ.λπ. και συμφωνήθηκε να καταβάλει το ποσό των 8.310,50 ευρώ.
Την επομένη ημέρα (29.11.2010), ο 55χρονος Παναγιώτης τηλεφώνησε εκ νέου στο γραφείο τελετών και είπε ότι η τελετή θα γινόταν δημοσία δαπάνη. Η ιδιοκτήτρια του γραφείου δεν προέβαλε καμία αντίρρηση, λόγω των φιλικών σχέσεων που υπήρχαν και λόγω της εμπειρίας της από άλλη τελετή που είχε αναλάβει και έγινε με δημοσία δαπάνη. Ετσι, εκδόθηκε απόδειξη παροχής υπηρεσιών στο όνομα του γιου του ηθοποιού.
Η ιδιοκτήτρια του γραφείου στη συνέχεια απευθύνθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού προκειμένου να πληρωθεί. Ομως στο υπουργείο άρχισαν να τα «μασάνε». Την προέτρεπαν να περιμένει γιατί οι διαδικασίες αυτές καθυστερούν, ενώ εκείνη ενημέρωνε τον 55χρονο για τις απαντήσεις που ελάμβανε από το υπουργείο. Εξάλλου, ο ίδιος ο γιος του ηθοποιού «είχε απευθυνθεί πολλές φορές για το ζήτημα αυτό στο υπουργείο, χωρίς όμως αποτέλεσμα».
Από παράταση σε παράταση πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια και στα τέλη του 2014 το υπουργείο ξεκαθάρισε ότι δεν θα κατέβαλλε τα έξοδα κηδείας. Κατόπιν αυτού η ιδιοκτήτρια ζήτησε από τον 55χρονο να καταβάλει το ποσό. Ομως εκείνος αρνιόταν επί ένα έτος περίπου και έτσι αναγκάστηκε και του έστειλε (19.3.2015) εξώδικη όχληση με την οποία του ζητούσε να εξοφλήσει το ποσό εντός 10 ημερών.
Παρ΄ όλα αυτά, εξακολουθούσε να αρνείται την εξόφληση του ποσού, επικαλούμενος ότι ουδέποτε συμφώνησε με το γραφείο για τις λεπτομέρειες της κηδείας, το κόστος και την οργάνωση, αφού αυτά τα είχε αναλάβει το υπουργείο Πολιτισμού, με το οποίο εκείνο (γραφείο) συμφώνησε το κόστος και τις λεπτομέρειες.
Η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια και οι δικαστές έκριναν ότι από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδεικνύεται ότι το υπουργείο Πολιτισμού, «διά των νομίμων εκπροσώπων του, είχε αναλάβει ή είχε κατά τρόπο νομικώς δεσμευτικό ανακοινώσει ότι η κηδεία του εκλιπόντος θα γινόταν δημοσία δαπάνη». Ούτε όμως από κάπου «προέκυψε ότι υπήρχε απόφαση, ούτε είχε ανακοινωθεί επίσημα διά των αρμόδιων φορέων του υπουργείου ότι είχε αναληφθεί από αυτό η διεξαγωγή της τελετής με δαπάνες του».
Εξάλλου, ο 55χρονος, αν είχε ενημερωθεί από το υπουργείο ότι η κηδεία θα γινόταν δημοσία δαπάνη, τότε θα γνώριζε το πρόσωπο που τον ενημέρωσε, τα στοιχεία του οποίου θα γνωστοποιούσε στην ιδιοκτήτρια του γραφείου, ώστε αυτή να απευθυνθεί στο συγκεκριμένο πρόσωπο για την εξόφληση.
Οι δικαστές λόγω των αντιφάσεων απέρριψαν το επιχείρημα του γιου του ηθοποιού ότι δεν κανόνισε εκείνος τα περί της τελετής του πατέρα του, αλλά το υπουργείο. Ενδεικτικά επισημαίνουν οι αρεοπαγίτες ότι στο δικαστήριο ισχυρίστηκε ότι είχε συμφωνήσει η τελετή να μην υπερβαίνει τα 1.400 ευρώ, παρότι μόνο τα έξοδα ταφής στο κοιμητήριο που είχε επιλέξει ανέρχονταν στα 1.816,72 ευρώ.
Παράλληλα, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, είχε πει ότι «επιθυμούσε η κηδεία του πατρός του να είναι η κατά το δυνατόν προσήκουσα στην προσωπικότητα και στη μακροχρόνια και σημαντική συνεισφορά του στον κινηματογράφο, το θέατρο και τον πολιτισμό εν γένει, καθώς και στη συνακόλουθη δημοσιότητα της τελετής με τη συμμετοχή επιφανών προσώπων των τεχνών και του δημοσίου βίου και του απλού κόσμου, ο οποίος θα επιθυμούσε να αποτίσει φόρο τιμής στον εκλιπόντα, καθώς και την κάλυψη της τελετής από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης».
Τόσο στο Πρωτοδικείο όσο και στο Εφετείο ο 55χρονος έχασε τις δικαστικές μάχες. Στη συνέχεια άσκησε αναίρεση στον Αρειο Πάγο. Οι αρεοπαγίτες του Α2 Πολιτικού Τμήματος απέρριψαν ως αβάσιμούς όλους τους ισχυρισμούς του, επικυρώνοντας την εφετειακή απόφαση, ενώ του επιδίκασαν δικαστικά έξοδα 2.700 ευρώ.
