Έφυγε από τη ζωή η διακεκριμένη λογοτέχνις, Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου. Άφησε την τελευταία της πνοή, το πρωί του Σάββατου 17 Ιουνίου, σε ηλικία 90 ετών, στον τόπο που γεννήθηκε, τη Λήμνο.

Η Λαμπαδαρίδου Πόθου συμπλήρωσε πέντε πλήρεις δεκαετίες δημιουργίας συγγράφοντας ποίηση, θεατρικά έργα, μυθιστορήματα και δοκίμια. Ήταν από τους λίγους ανθρώπους με τους οποίους διατηρούσε αλληλογραφία ο εμβληματικός συγγραφέας, Σάμουελ Μπέκετ.

Το κείμενο που ανάρτησε ο γιός της, Εμμανουήλ Πόθος, περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τον χαρακτήρα και τη ζωή της

Ακολουθούν αυτούσια τα λόγια του:

“Η Μαρία άγγιξε με το λαμπερό πνεύμα της, το έργο της, και την προσωπικότητα της πολλούς ανθρώπους. Από ένα ταπεινό ξεκίνημα, σε μια φτωχική αλλά πνευματική οικογένεια, έζησε τα πρώτα της χρόνια στη Λήμνο.

Για τη Μαρία πάντα η Λήμνος ήταν το πρωταρχικό της σπίτι. Ποτέ δεν σταμάτησε να την αγαπάει και σήμερα βρισκόμαστε εδώ, γιατί αυτή ήταν η επιθυμία της. Επίσης η Λήμνος είναι και ελπίζω θα παραμείνει το μέρος στο οποίο έχει αφήσει κάποια κομμάτια της ζωής της, στην αίθουσα της, η οποία δημιουργήθηκε με πολύ φροντίδα από το δήμο και πολλούς ανθρώπους στο νησί.

Η Λήμνος για τη Μαρία ήταν πνεύμονας στη ζωή της, γεμάτη από ανθρώπους που αγάπησε και την αγάπησαν.

Το πρώτο βήμα της Μαρίας στον λογοτεχνικό κόσμο έγινε στην Αθήνα, με τις σπουδές της στην Παντειο. Μετέπειτα, μπόρεσε να συντηρήσει τον εαυτό της με μια δουλειά στο δημόσιο, μέχρι που κατάφερε, μέσω μιας υποτροφίας, να βρεθεί στο Παρίσι, στη Σορβόννη, για περαιτέρω σπουδές στο θέατρο.

Έτσι λοιπόν, από τη Λήμνο, και με ένα αρχικό σχέδιο να κάνει καριέρα στη μοδιστρική, βρέθηκε σε ένα χώρο διανοούμενων και προχωρημένης νόησης. Εκείνα τα χρόνια ήταν ταραγμένα με τη δικτατορία στην Ελλάδα.

Με τον τρόπο που μπορούσε και με τα εφόδια που είχε, η Μαρία συνείσφερε και αυτή στον αγώνα κατά της δικτατορίας.

Η δικτατορία πέρασε, η Μαρία παντρεύτηκε τον πατέρα μου, Μινω, απέκτησε εμένα, άφησε τη δουλειά της στο δημόσιο, και αφοσιώθηκε στο συγγραφικό και ποιητικό της έργο.

Πόσες νύχτες μας κράτησαν άγρυπνους τα κατορθώματα του Πορφυριου και οι περιπέτειες του Αλκαμένη. Πόσο άμεσα αισθανθήκαμε τη δύναμη του όρκου του Κωσταντίνου. Και πόσο θαυμάσαμε τη Δοξανιο και τη Μαρουλα, αυτές τις εντυπωσιακές ηρωιδες του παλαιού κόσμου.

Η Μαρία ως συγγραφέας και ποιήτρια κατάκτησε τις καρδίες μας, όπως οι ήρωες της κατάκτησαν τα εμπόδια τους. Η αγάπη για την πατρίδα της, η πίστη της στο Θεό, οι υπαρξιακές αναζητήσεις της, η σχέση γονιού με παιδί, και η ανησυχία της για το περιβάλλον ήταν κάποια από τα αγαπημένα της θέματα που μέχρι το τέλος της ζωής της προσπάθησε να αναδείξει στο έργο της.

Η Μαρία και ο Μινως δημιούργησαν μια ευτυχισμένη οικογένεια και ένα όμορφο σπιτικό. Ζήσαμε πολλά ευτυχισμένα χρόνια μαζί. Η Μαρία ήταν εξαιρετική σύζυγος, μητέρα, και φίλη, και πάντα είχε αγάπη και χρόνο για τους ανθρώπους γύρω της.

Τα τελευταία χρόνια ήταν πιο δύσκολα, καθώς το πάντα ακμαίο μυαλό της δεν συμβάδισε με το εύθραυστο σώμα της. Παρόλο που συνειδητοποιούσε τις δυσκολίες υγείας που είχε, μέχρι τις τελευταίες μέρες της η ζωή της Μαρίας ήταν γεμάτη ένταση! Θα μας λήψη αυτή η ένταση, το χιούμορ σου, η αγάπη σου, και η φροντίδα σου, που τόσο γενναιόδωρα μας πρόσφερες όσο ήσουν μαζί μας”.