Νεκρός από έμφραγμα είναι ένας 53χρονος σεκιούριτι της βραδινής βάρδιας στο Ασκληπιείο της Βούλας.
Όπως αναφέρει η κ.Τοσονίδου, η οποία είναι ιατρός-Ακτινοδιαγνώστης ο 53χρονος εργολαβικός εργαζόμενος, έπαθε έμφραγμα κατά τη διάρκεια της νυχτερινής του βάρδιας και καθώς το αιμοδυναμικό του Ασκληπιείου δεν εφημερεύει καθημερινά, διακομίστηκε με το ΕΚΑΒ στο Τζάνειο (στον Πειραιά), όπου και κατέληξε.
Χωρίς επαρκές νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, χωρίς εξειδικευμένους τεχνολόγους, χωρίς επαρκές κονδύλι για την αποπληρωμή εφημεριών, υπερωριών, οι προσπάθειες των γιατρών, δεν είναι αρκετές.
Όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά η Δέσποινα Τοσονίδου για την απώλεια του 53χρονου Μάριου: «Ήταν άτυχος ο Μάριος; Ήταν η κακιά η ώρα; Όχι φυσικά. Ήταν θύμα της πολιτικής της υποστελέχωσης και της συρρίκνωσης του ΕΣΥ, που δεν επιτρέπει να σώζονται όσες περισσότερες ζωές μπορούν να σωθούν».
Η γιατρός περιγράφει γλαφυρά την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο ΕΣΥ και συγκεκριμένα στο Ασκληπιείο: «Με άλλα λόγια, πάνω από 1 εκατομμύριο κάτοικοι στα νότια προάστια δεν έχουν ΑΜΕΣΗ και ΔΩΡΕΑΝ πρόσβαση σε αιμοδυναμικό εργαστήριο, εάν πάθουν έμφραγμα. Εκτός και αν έχουν χρήματα, ή ιδιωτική ασφάλιση».
medlabgr.blogspot.com
Όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά η Δέσποινα Τοσονίδου για την απώλεια του 53χρονου Μάριου:
«Ήταν άτυχος ο Μάριος; Ήταν η κακιά η ώρα; Όχι φυσικά. Ήταν θύμα της πολιτικής της υποστελέχωσης και της συρρίκνωσης του ΕΣΥ, που δεν επιτρέπει να σώζονται όσες περισσότερες ζωές μπορούν να σωθούν».
Η γιατρός περιγράφει γλαφυρά την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο ΕΣΥ και ειδικά στο Ασκληπιείο:
«Με άλλα λόγια, πάνω από 1 εκατομμύριο κάτοικοι στα νότια προάστια δεν έχουν ΑΜΕΣΗ και ΔΩΡΕΑΝ πρόσβαση σε αιμοδυναμικό εργαστήριο, εάν πάθουν έμφραγμα. Εκτός και αν έχουν χρήματα, ή ιδιωτική ασφάλιση».
Όσα έγραψε η Δέσποινα Τοσονίδου για τον θάνατο του 53χρονου Μάριου
Πριν λίγο έμαθα ότι πέθανε ο Μάριος.
Έπαθε έμφραγμα κατά τη διάρκεια της νυχτερινής του βάρδιας. Οι συνάδελφοι στο ΤΕΠ, όπως και οι εφημερεύοντες καρδιολόγοι, έπραξαν αμεσα.
Το αιμοδυναμικό του Ασκληπιείου δεν εφημερεύει καθημερινά – πώς θα μπορούσε άλλωστε; Χωρίς επαρκές νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, χωρίς εξειδικευμένους τεχνολόγους; Χωρίς επαρκές κονδύλι για την αποπληρωμή εφημεριών, υπερωριών;
Ο Μάριος διακομίστηκε με το ΕΚΑΒ στο Τζάνειο, όπου και κατέληξε.
Ο Μάριος. Σεκιούριτι στο Ασκληπιείο Βούλας, εργολαβικός δηλαδή. 53 ετών, συνήθως νυχτέρια.
Ήταν άτυχος ο ΜάΒριος; Ήταν η κακιά η ώρα;
Όχι φυσικά.
Ήταν θύμα της πολιτικής της υποστελέχωσης και της συρρίκνωσης του ΕΣΥ, που δεν επιτρέπει να σώζονται όσες περισσότερες ζωές μπορούν να σωθούν.
Με άλλα λόγια, πάνω από 1 εκατομμύριο κάτοικοι στα νότια προάστια δεν έχουν ΑΜΕΣΗ και ΔΩΡΕΑΝ πρόσβαση σε αιμοδυναμικό εργαστήριο, εάν πάθουν έμφραγμα.
Εκτός και αν έχουν χρήματα, ή ιδιωτική ασφάλιση. Τότε μπορούν να πάνε στο Mediterraneo.
Ο Μάριος ήταν ένας από εμάς. Ένας της τάξης μας. Σκληρά εργαζόμενος, με πολύ χαμηλό μισθό, με ελάχιστα εργασιακά δικαιώματα, ελάχιστα συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Δικά τους τα κέρδη – Δικοί μας οι νεκροί.
Έφυγε και η Μυρσίνη
| S |
Oι άνθρωποί μας φεύγουν ένας μετά τον άλλον με δραματική προτεραιότητα εκείνοι που υποτίθεται σπεύδαμε να προφυλάξουμε καθ΄υπόδειξη των κυβερνήσεων με τους εμβολιασμούς COVID. Δηλαδή τους ασθενείς με υποκείμενα νοσήματα, όπως για παράδειγμα ο καρκίνος.
Έτσι υποκύπτοντας στη πιο άθλια προπαγάνδα τρόμου οι άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα πάσης φύσεως έσπευδαν εμβολιαστούν με τους γιατρούς στη πλειοψηφία να τους ενθαρύνουν σε αυτή τη μοιραία επιλογή.
Έτσι καθημερινά αποχαιρετούμε “ανωνύνους” και “επωνύμους” συμπολίτες μας ειδικά όσους κατείχαν δημόσια θέση θεσμικά, πολιτισμικά, κοινωνικά, κλπ και έντρομοι στην ιδέα ότι θα τους αποκαλέσουν ψεκασμένους έσπευδαν να εμβολιαστούν.
Όπως σημειώναμε με αφορμή τις απώλειες των Μισέλ Δημόπουλου και Δέσποινας Γερουλάνου εν μέσω της εμβολιαστικής εσκτρατείας, με άλλοθι έναν εργαστηριακό ιό που εκτοξεύθηκε εναντίον της ανθρωπότητας, η ελληνική ΕΛΣΤΑΤ αποφάσισε αυθαίρετα από το 2020 να μην δημοσιεύει τους θανάτους ανά αίτιο.
Η στατιστική ατυχώς δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την οδυνηρή πραγματικότητα του θανάτου.
Και οι θάνατοι πλέον, επωνύμων και ανωνύμων συμπολιτών μας, είναι αναρίθμητοι και εκθέτουν το σύνολο των πολιτικών αρχηγών οι οποίοι υπήρξαν υπερφίαλοι προπαγανδιστές των εμβολίων COVID.
Τόσο υπερφίαλοι που και οι ίδιοι έθεσαν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους σε μεγάλο ρίσκο εξαιτίας της μαλθακότητας της σκέψης που τους χαρακτηρίζει, του μιμητισμού και της εισαγόμενης σχετικής “οδηγίας”.
Έτσι έχει πρατηρηθεί τα εμβόλια COVID να επιδεινώνουν υποκείμενους ή θεραπευθέντες καρκίνους, να προκαλούν νέους, όπως επίσης τσουνάμι εγκεφαλικών, εμφραγμάτων και πάει λέγοντας.
Θα χρειαστούν πολλά Τέμπη, πολλοί Γεωργούληδες, πολλές Καιλή, ώστε να κρυφτεί από το φως του παγκόσμιου ήλιου ένα οδυνηρό σχέδιο συνωμοσίας κατά της ανθρωπότητας, οι συμμετέχοντες στο σχεδιασμό του οποίου φρόντιζαν να το κρύβουν με την ισοπεδωτική προπαγάνδα των ελεγχόμενων ανά το κόσμο ΜΜΕ, social media, etc, και με το επιχείρημα ότι πρόκειται για θεωρίες συνωμοσίας.
Ώσπου πλέον ο θάνατος λιάζεται στις παραλίες και θα χρειαστεί κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό-για τις ανάγκες μίας επικοινωνιακής εκτροπής– όπως για παράδειγμα να νεκρώσει παγκοσμίως το διαδίκτυο, να πέσουν servers, αεροπλάνα, τράπεζες, εταιρίες, να υπάρξουν μέρες κόλασης του Δάντη, ώστε να ξεκινήσουμε τον κόσμο από την αρχή όπως τον φαντάζονται οι εμπνευστές των σχετικών projects.
Το σχετικό σχόλιο του Ισραηλινού πρώην επικεφαλής του Ινστιτούτου Βιολογίας του Ισραήλ και πολέμιου των εμβολίων COVID (αφού και ο ίδιος τραυματίστηκε από τις βολές τους) είναι χαρακτηριστικό.
Δείτε τι ανέβασε ο καθηγητής Shmuel C. Shapira στο Twitter>
Έτσι έφυγε από τη ζωή ο επί σειρά ετών διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Μισέλ Δημόπουλος, ο οποίος αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας, που τον τελευταίο καιρό επιδεινώθηκε.
Ο Μιχάλης (Μισέλ) Δημόπουλος είχε σπουδάσει κινηματογράφο στη Γαλλία και ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτικός κινηματογράφου στην Αυγή και στο περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος, τη δεκαετία του ’70.
Ανέλαβε ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1992-2004), το οποίο κατόρθωσε, έχοντας στο πλευρό του τον Δημήτρη Εϊπίδη, να κάνει διεθνές με σημαντικές αξιώσεις. Συνεργάστηκε ακόμη με ελληνικούς και ξένους κινηματογραφικούς φορείς, στο πλαίσιο της διοργάνωσης αφιερωμάτων σε δημιουργούς της 7ης Τέχνης.
Επιμελήθηκε τις επιλογές ταινιών στην ΕΡΤ ως υπεύθυνος ξένου προγράμματος (από το 1982 μέχρι και το 1991), αναζητώντας πάντα ένα διαφορετικό σινεμά του δημιουργού από όλον τον κόσμο, με το καλλιεργημένο βλέμμα του κριτικού και του επίμονου σινεφίλ, βαθύ γνώστη της κινηματογραφικής τέχνης. Επιμελήθηκε επίσης αφιερώματα για το ελληνικό σινεμά στο εξωτερικό, και υπήρξε ιδρυτικό μέλος των βραβείων LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η ανάρτηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου
«Ο Μισέλ θα είναι πάντα εδώ. Στο Ολύμπιον και στο λιμάνι, στις μεγάλες οθόνες και στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, στις κουβέντες, στα βιβλία και τα περιοδικά. Θα είναι ζωντανός, ευθυτενής, γελαστός, δίκαιος και πάντα έτοιμος να ξαναδεί και να μας δείξει τις υπέροχες ταινίες που λάτρευε, να μας κάνει να ανακαλύπτουμε το καινούριο και το ανήσυχο σινεμά σε κάθε μας βήμα».
kourdistoportocali.com
Εν λειτουργία στην Ελλάδα.. Και τον στείλανε.. Δεν λες καλύτερα
Αν γίνονται αυτά στην πρωτεύουσα φανταστείτε τι γίνεται επαρχία. Εμβόλια είχε όμως στο Ασκληπιείο Βούλας και σε καλά ψυγεία. Α! Όλα κι όλα.
Αφού με ένα εμβόλιο σε γλυτώνουν από κάθε πόνο…(και όποιος κατάλαβε.. Κατάλαβε..) γιατί δεν του κάναν.. Ένα ή 2..με το πρόγραμμα ΕΕ
Ελευθερια,, σε ελευθρωνουν.. Από την ζωή. .