Μηνύματα για την 49η επέτειο του Πολυτεχνείου

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Χαιρετίζουμε και τιμάμε την 49^η επέτειο από τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου, του Νοέμβρη του 1973. Τιμάμε τους χιλιάδες εργαζόμενους, νέους και γυναίκες που έδωσαν τη ζωή τους στην πάλη ενάντια στην απριλιανή δικτατορία.

49 χρόνια μετά το «Πολυτεχνείο» και η χώρα μας συνεχίζει να είναι στενά συνδεδεμένη στο Αμερικανονατοϊκό άρμα. Το «Πολυτεχνείο» μας καλεί να μείνουμε ανυπότακτοι, να διαδηλώσουμε ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ουκρανία, απέναντι στα ιμπεριαλιστικά μπλοκ που ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ρωσία που δολοφονούν αμάχους, σπέρνουν προσφυγιά και σκορπούν φτώχεια και πείνα σε πολλές γωνιές του πλανήτη.

Αποκτάει ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα το αίτημα για απεμπλοκή της χώρας μας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και από τον πόλεμο που εξελίσσεται αμείωτα με εξάρσεις και υφέσεις, να σταματήσει η παροχή «γη και ύδωρ» στους εκμεταλλευτές μας και στις πολεμικές μηχανές τους, που μετατρέπουν τις υποδομές της χώρας, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια σε “ορμητήρια πολέμου” αλλά και πιθανούς “στόχους”. Να καταργηθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Στρατιωτικές Βάσεις. Να ξηλωθούν οι βάσεις του θανάτου από τη χώρα μας. Να μη εγκατασταθούν πυρηνικά στον Άραξο, στη Σούδα και οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα.

Φέτος, να ακουστεί ακόμη πιο δυνατά πως ο λαός δεν διαλέγει στρατόπεδο ληστή στον πόλεμο, αλλά βρισκόμαστε στο πλευρό των δύο λαών που σηκώνουν τα βάρη του πολέμου και δεν σταματούν να μετρούν τάφους και νεκρούς. Το σύνθημα «Έξω αι ΗΠΑ, Έξω το ΝΑΤΟ» που το 1973 ήταν γραμμένο πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου, σήμερα πρέπει να γίνει πράξη με άμεση απεμπλοκή της χώρας από ΝΑΤΟ, από ΕΕ.

49 χρόνια μετά η ζωή των εργαζομένων όχι απλά δεν έχει γίνει καλύτερη, αλλά έχει χειροτερέψει. Όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου μας καλούν ακόμη μία φορά να σφίξουμε το ζωνάρι, να σκύψουμε το κεφάλι και να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα που μας ρίχνουν μέσα από τα καλάθια της ντροπής, τα διάφορα Voucher και Pass και τις επιδοτήσεις που δεν φτάνουν ούτε για ζήτω! 49 χρόνια μετά το σύνθημα «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» παραμένει επίκαιρο, όμως πλέον αποκτά μεγαλύτερο νόημα προσαρμοζόμενο στις συνθήκες της εποχής και τον αγώνα για σύγχρονα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.

Το Πολυτεχνείο πριν από 49 χρόνια έγινε φωτεινό παράδειγμα πως ο ενωμένος λαός όταν αγωνίζεται μπορεί να νικήσει. Έτσι και σήμερα η πάλη του λαού να γίνει η πυξίδα, ώστε από καλύτερες βάσεις οι εργαζόμενοι να δείξουμε τη δύναμή μας απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους και το πολιτικό προσωπικό τους.

Μια εβδομάδα μετά την επιτυχημένη απεργία της 9^ης Νοέμβρη, είναι στο χέρι μας η συνέχεια της πάλης για μια καλύτερη ζωή.

Το Εργατικό Κέντρο Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου και η Β’ ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου καλούν εργατικά σωματεία, συλλόγους, φορείς και συμβούλια των μαθητών σε συγκέντρωση την Πέμπτη 17 Νοέμβρη, στις 11:00πμ, στην είσοδο του 1^ου Λυκείου (επί της Ιπποκράτους), ενώ αμέσως μετά θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων.

Μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ–Προοδευτική Συμμαχία για την 49η Επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Αντίσταση – Αλληλεγγύη – Αλλαγή. Η Δημοκρατία θα νικήσει!

Πέρασαν σαράντα εννέα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ακόμα και σήμερα τα μηνύματα που αντλούνται από την ιστορική επέτειο συγκρατούν μοναδικά τη δυναμική τους.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν μόνο μια μαζική εναντίωση της νέας γενιάς της εποχής κατά της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών και τα ξένα στηρίγματα τους. Μια εξέγερση ενάντια στον φασισμό και υπέρ της δημοκρατίας. Εκκινούσε από την ανάγκη για τη διαμόρφωση ενός καλύτερου μέλλοντος, όπου θα ικανοποιείται το δικαίωμα όλων στην μόρφωση, στην κοινωνική δικαιοσύνη και ενάντια σε κάθε μορφή αυταρχισμού.

Όλα αυτά συμπυκνώθηκαν στο ιστορικό πλέον σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Το σύνθημα αυτό δεν αποτέλεσε μόνο πηγή έμπνευσης για ολόκληρες γενιές μετέπειτα, αλλά παράλληλα αποδείχθηκε ένα σύνθημα που προκαλούσε αποστροφή σε κάθε λογής αντιδραστικούς κύκλους, που ακόμα και σήμερα για τους δικούς τους λόγους προσπαθούν σε κάθε ευκαιρία να υποτιμήσουν τη σημασία της εξέγερσης του 1973.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία καλεί όλους τους πολίτες να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις μνήμης και διαμαρτυρίας. Το αίτημα για ένα καλύτερο μέλλον παραμένει ζωντανό και ορίζει το σήμερα. Ιδίως σε εποχές που αντιμετωπίζουμε νέες μορφές αυταρχισμού και ανελευθερίας. Μπροστά σε μία πολιτική εξουσία που λεηλατεί την κοινωνία για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ταυτόχρονα δεν σέβεται το κράτος δικαίου και την ιδιωτική ζωή των πολιτών. Βρισκόμαστε με άλλο τρόπο σε ένα κομβικό σημείο. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου θα θυμίζει για πάντα ότι κάθε αυταρχικό καθεστώς πέφτει μπροστά στους αγώνες των πολιτών για δημοκρατία και δικαιοσύνη. Ο λαός έχει τη δύναμη να ορίζει το μέλλον του μακριά από αυτούς που δεν σέβονται τις ελευθερίες και τη δημοκρατία. Μακριά από αυτούς που λεηλατούν τη ζωή του. Η Δημοκρατία θα νικήσει!

ΠΑΣΟΚ Νομαρχιακή Επιτροπή Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου

Η εξέγερση του φοιτητικού και εργατικού κινήματος με κορύφωση όσα διαδραματίστηκαν στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του 1973, αποτελεί ιστορικό γεγονός παγκόσμιας αναγνώρισης και εθνικό ορόσημο αγώνων.

 

Το μήνυμα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ελευθερίας, για την εδραίωση της δημοκρατίας, θα αντηχεί στην αιωνιότητα!! Τιμάμε τη μνήμη χιλιάδων ανθρώπων, αγωνιστών, που εξορίστηκαν και βασανίστηκαν για να μιλάμε σήμερα ελεύθερα!

 

Η αυταπάρνηση των ανθρώπων που αντιστάθηκαν και η δίψα τους για Ελευθερία και Δημοκρατία, εμπνέει μέχρι σήμερα κυρίως τη νέα γενιά και δείχνει το δρόμο του πραγματικού αγώνα, για ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισχυρό κράτος δικαίου και ένα πιο δίκαιο και ανθρώπινο κόσμο.

 

Κως 16-11-2022

Εκ μέρους της Ν.Ε.Β.Σ.Δ.

Ο Γραμματέας

 

Μιχάλης Χατζηγιακουμής

ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ : Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ   ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΦΑΡΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ

 

Η εξέγερση των φοιτητών κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών στις 17 Νοέμβρη του 1973, ήταν μία πράξη βαθύτατα πολιτική. Ήταν αγώνας για Ελευθερία και Δημοκρατία. Ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα που οδήγησε στην πτώση της δικτατορίας. Μια πτώση ωστόσο που πλήρωσε ο Ελληνισμός με βαρύ τίμημα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Σαράντα εννέα χρόνια μετά, οφείλουμε να κρατάμε ζωντανή στην μνήμη μας την μεγάλη εξέγερση των φοιτητών. Ειδικώς όσοι από εμάς ζήσανε τα γεγονότα από μέσα και οφείλουμε να τα μεταφέρουμε στις νεότερες γενιές.

Οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης του πραγματικού νοήματος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, είτε από περίεργους νεόκοπους αγωνιστές, είτε επαγγελματίες αμφισβητίες,  αποτελεί ύβρη.

Οι χιλιάδες νέες και νέοι που συμμετείχαν στην μεγάλη εξέγερση μαζί με την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, οδηγηθήκαμε τότε, διψασμένοι για Ελευθερία και Δημοκρατία. Τα μεγάλα αυτά αγαθά που στέρησε η δικτατορία για 7 χρόνια από τον Ελληνικό λαό. Το Πολυτεχνείο θα ζει πάντα στη μνήμη και στις καρδιές μας. Θα αποτελεί πάντοτε φωτεινό παράδειγμα για τους αγώνες που πρέπει και σήμερα να γίνονται.

 

ΜΗΝΥΜΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

 

Θυμόμαστε το παρελθόν.

Σχεδιάζουμε και δουλεύουμε για το μέλλον.

Σαράντα εννέα χρόνια μετά, η Ελλάδα είναι μια χώρα που τιμά το συλλογικό της χθες και επενδύει με πίστη και σχέδιο στο αύριο.

Χθες, Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία.

Σήμερα, Ευημερία και Ανάπτυξη για Όλους. Παιδεία με εργασία και πρόοδο. Ελευθερία με ευθύνη.

Το Πολυτεχνείο μας υπενθυμίζει ότι οι νέοι αποτελούν το πιο ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας. Αυτό που τον Νοέμβριο του ’73 συνέδεσε την προσωπική του αυτονομία με την κοινωνική συλλογική δράση.

Όσο διατηρούμε αυτή την σύνδεση, τιμούμε στην πράξη τον αγώνα για τη Δημοκρατία.

 

 

 

Γραφείο Τύπου

 

 

Μήνυμα Δημάρχου Θεοδόση Νικηταρά

για την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου ΄73

 

49 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα τα μηνύματα του αγώνα εκείνης της γενιάς.

Για ελευθερία και δημοκρατία, ενάντια σε κάθε μορφής αυταρχισμό.

Με κοινωνική δικαιοσύνη, που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα διασφαλίζει εκπαίδευση, εργασιακή ασφάλεια και αξιοπρεπή ζωή για όλους.

Οι συνθήκες μπορεί να έχουν αλλάξει αλλά η κοινωνία μας και ο κόσμος ολόκληρος έρχονται σήμερα αντιμέτωποι με νέους κινδύνους.

Για να τους ξεπεράσουμε απαιτείται ο λαός μας να είναι ενωμένος.

Συλλογικά, με αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη, μπορούμε να σχεδιάσουμε το μέλλον μας.

Με πίστη στην ιστορία και στους διαχρονικούς αγώνες των προγόνων μας.

Και στους νέους αγώνες οι νέοι και οι νέες της πατρίδας μας έχουν τον πρώτο λόγο.

Όταν οι νέοι μας αγωνίζονται, μόνο καλά μας περιμένουν!

 

 

 

 

 

Μίκα Ιατρίδη: «Τιμούμε το Πολυτεχνείο, ενώνουμε την αγάπη μας για την πατρίδα και προχωράμε μπροστά!»

 

«Πριν 49 χρόνια οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, η νέα γενιά και σύσσωμος ο ελληνικός λαός ενώθηκαν και αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Αξιοπρέπεια. Αγωνίστηκαν για να φτιάξουν και να παραδώσουν μια καλύτερη Ελλάδα!

 

Οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου απέδειξαν, για άλλη μια φορά στη μακραίωνη ιστορία μας, ότι η ενότητα, η αλληλεγγύη, η σύνεση και η συναίνεση μπορούν να οδηγήσουν σε μεγαλειώδεις στιγμές, σε στιγμές που καθορίζουν την ιστορία μας και μας κάνουν περήφανους!

 

Οι διδαχές από τον αγώνα του Πολυτεχνείου είναι πάντα εδώ, μαζί μας. Όλες και όλοι μαζί, ενώνουμε την αγάπη μας για την πατρίδα και κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να πάμε τη χώρα μας μπροστά.

 

Γιατί, πραγματικά δυνατοί είναι αυτοί που προχωρούν ενωμένοι. Και, απέναντι στις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, απαντούμε με αυτοπεποίθηση, με πίστη σε αυτά που είμαστε ικανοί να πετύχουμε.

 

Και έχουμε πετύχει πολλά, με σεβασμό στις αξίες μας, την Παιδεία μας και όλα όσα μας χαρακτηρίζουν.

 

Συνεχίζουμε, τιμώντας τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του Πολυτεχνείου, κρατώντας ζωντανό το νόημα του αγώνα τους και της θυσίας τους».

 

Δημήτρης Γάκης: Το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένει σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ

«ΠΝΟΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ»

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ

 

Ανακοίνωση για την 49^η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

«Τιμούμε ενωτικά τους αγώνες όλων των Ελλήνων»

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ!

Διαχρονικά οι αγώνες για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία ενώνουν τους Έλληνες και τους οδηγούν σε ιστορικές στιγμές και γεγονότα.

Η εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου, ο αγώνας ολόκληρου του ελληνικού λαού, 49 χρόνια πριν, κατά της δικτατορίας, εμφορούμενος από υψηλά ιδανικά όπως αυτά της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας αποτελεί ιστορικό κεφάλαιο στην πορεία της πατρίδας μας.

Τον Νοέμβριο του 1973 γράφτηκαν με ανεξίτηλα γράμματα στο πέρασμα της ιστορίας, συνθήματα όπως το «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», που εξακολουθούν να ηχούν δυνατά μέχρι σήμερα και οφείλουμε να τα προασπίσουμε και να τα διαφυλάξουμε.

Τιμούμε τους αγώνες των ελεύθερων Ελλήνων, που ύψωσαν τη γροθιά τους ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς και απαίτησαν την αποκατάσταση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, το οποίο γεννήθηκε και στερεώθηκε στη χώρα μας.

Σήμερα 49 χρόνια μετά, αντιμετωπίζουμε νέες, διαφορετικές αλλά, εξίσου μεγάλες προκλήσεις!

Απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση και διαρκής αγώνας για προάσπιση της Ελευθερίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας, για ποιοτική δημοκρατία και διαφύλαξη της ισονομίας και των κοινωνικών αγαθών!

Τιμούμε τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου!

Τιμούμε τους αγωνιστές της Δημοκρατίας!

 

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ

Για τον Ανεξάρτητο Περιφερειακό Συνδυασμό ««ΠΝΟΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ»

Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε. Ρόδου

Αντιπρόεδρος Εποπτικού Συμβουλίου ΕΝ.Π.Ε.

 

 

ΚΚΕ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 49 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

 

            49 χρόνια πριν, με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, μίλησε το οργανωμένο φοιτητικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα, κόντρα στις συνθήκες «γύψου» που προσπαθούσε να επιβάλλει το αστικό δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απρίλη. Ο ξεσηκωμός αποτέλεσε την εργατική-λαϊκή αντίδραση στις μεθοδεύσεις της δικτατορίας για το “μασκάρεμά” της, αλλά και στα σχέδια αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων που προετοίμαζαν μια μετάβαση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με το λαό στο περιθώριο.

Ο ηρωικός φοιτητικός και εργατικός – λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Υπήρξε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης λαού και νεολαίας, που ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες από την ημέρα επιβολής του πραξικοπήματος. Δυνάμωσε από το 1972 και μετά, πατώντας στις θυσίες νέων αγωνιστών, αλλά και στις δυνατότητες που δημιουργήθηκαν από το κλείσιμο των εξοριών και την απελευθέρωση των κομμουνιστών που είχαν μεγάλη πείρα από την οργάνωση της πάλης τη δεκαετία του 1940 και από τους κατοπινούς αγώνες.

Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ αφιέρωσαν όλες τις δυνάμεις τους στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα, παρόλο που η απριλιανή δικτατορία βρήκε το Κόμμα οργανωτικά ανέτοιμο, με διαλυμένες τις Κομματικές του Οργανώσεις από το 1958. Μέσα σε συνθήκες παρανομίας, το ΚΚΕ συγκρούστηκε με την οπορτουνιστική ομάδα στο εσωτερικό του και διαχωρίστηκε από αυτή στη 12η Ολομέλεια (1968). Η διάσπαση συνέβαλε στην αναγκαία ανασυγκρότηση των Κομματικών του Οργανώσεων και στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ). Το ΚΚΕ εξέδωσε παράνομα έντυπα και μπήκε στην πρωτοπορία των μικρών και μεγαλύτερων εργατικών, αγροτικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, άλλοι περισσότερο ψημένοι στους ταξικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου και άλλοι κάνοντας με νεανικό ενθουσιασμό τα πρώτα τους βήματα στην ταξική πάλη, έδωσαν τη μάχη κατά της δικτατορίας από την πρώτη μέρα της επιβολής της στους χώρους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, στα σχολεία και τα αμφιθέατρα, εναντιώθηκαν στην κρατική καταστολή. Άνοιξαν μέτωπο με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις που στην πλειοψηφία τους απείχαν από την οργανωμένη μαζική αντιδικτατορική πάλη. Άνοιξαν μέτωπο με τους οπορτουνιστές που δυσφημούσαν το κομμουνιστικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα και καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία.

Γι’ αυτό, ο ηρωικός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου φέρνει στο μυαλό όλους εκείνους τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές που διώχτηκαν πολύτροπα, που βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και αλλού, που φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν, που προσέφεραν ακόμα και τη ζωή τους στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Το ΚΚΕ στέκεται με απεριόριστο σεβασμό μπροστά στους αγώνες και τις θυσίες τους και τους τιμά.

Η ιδιαίτερη σημασία του Πολυτεχνείου έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι ο φοιτητικός και ευρύτερα νεολαιίστικος ξεσηκωμός συγκέντρωσε άμεσα την ενεργητική αλληλεγγύη χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων και άλλων λαϊκών δυνάμεων στα σημαντικότερα αστικά κέντρα. Οι αγωνιστές του ξεσηκωμού σμπαράλιασαν τα αστικά κηρύγματα περί πολιτικού ρεαλισμού, που επιχειρούσαν να περιορίσουν τα φοιτητικά και εργατικά-λαϊκά αιτήματα στο “στενό ορίζοντα” ανώδυνων για την καπιταλιστική εξουσία επιλογών και αλλαγών.

Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων ανατρέπεται μόνο από την οργανωμένη δράση του εργατικού-λαϊκού παράγοντα, ενάντια σε κάθε αναμονή και ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές κορυφών μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων.

Το Πολυτεχνείο «βάφτηκε» στο αίμα. Ταυτόχρονα, όμως, ενταφίασε οριστικά τα σχέδια της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης της χούντας. «Απονομιμοποίησε» τη δικτατορία στη συνείδηση ευρύτερων εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, που δε συμμετείχαν έως τότε στο αντιδικτατορικό κίνημα.

Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν υπήρξε το έργο κάποιων «αφρόνων αξιωματικών», όπως επιχείρησε έκτοτε να το παρουσιάσει μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου, προκειμένου να «εξαγνιστεί» των ευθυνών της και να αποκρύψει τον πραγματικό στόχο του. Δεν υπήρξε αποτέλεσμα του «κράτους της δεξιάς» ή της παραβίασης της καπιταλιστικής νομιμότητας, όπως αναφέρει για τους ίδιους λόγους άλλη μερίδα των αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις εναλλακτικές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιλέχτηκε στη βάση των τότε προτεραιοτήτων και των αναγκών της σε σχέση με τον εγχώριο και διεθνή συσχετισμό, πάντα με στόχο τη θωράκιση και διαιώνισή της.

Οι ρίζες της δικτατορίας των συνταγματαρχών βρίσκονταν στην τότε ανάγκη αναμόρφωσης δομών και μηχανισμών του αστικού κράτους, κυρίως στη σχέση παλατιού – κυβέρνησης, αναφορικά με τον έλεγχο του Στρατού. Επίσης, στην ανάγκη αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που είχε εξαντλήσει τις δυνατότητές του στην χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργατικών – λαϊκών μαζών, ενώ η διαχείριση του Κυπριακού αποτέλεσε εστία όξυνσης αντιθέσεων και τριγμών. Γι’ αυτό, η «αναστολή» του κοινοβουλευτισμού συζητιόταν και από βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, και από το παλάτι, αλλά τελικά επιβλήθηκε από τη στρατιωτική χούντα.

Ο ανοικτός αντικομμουνισμός αποτέλεσε την επίσημη ιδεολογία της χούντας, αν και η καταστολή του εργατικού – λαϊκού κινήματος, οι φυλακίσεις και οι εξορίες των κομμουνιστών, η δράση κρατικών και παρακρατικών αστικών μηχανισμών υπήρξαν χαρακτηριστικά της μεταπολεμικής αστικής διακυβέρνησης.

Η ιστορική πείρα όλου του 20ού αιώνα, από την εναλλαγή των κυβερνήσεων της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας έως τις στρατιωτικές και μη δικτατορίες και τον φασισμό – ναζισμό, φανερώνει ότι η καταστολή είναι μόνιμο στοιχείο της καπιταλιστικής εξουσίας, είναι σύμφυτη με την ταξική εκμετάλλευση. Αν και η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία συχνά χρησιμοποιεί το φόβητρο της δημοκρατικής εκτροπής, οι διαφορετικές μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας δε χωρίζονται με “σινικά” τείχη, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και αλλητροφοδοτούνται.

Γι’ αυτό οι κομμουνιστές ήρθαν αντιμέτωποι με τις διώξεις του καπιταλιστικού κράτους τόσο σε περιόδους αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας όσο και σε περιόδους δικτατορίας. Για τον ίδιο λόγο τόσο το προδικτατορικό αστικό Σύνταγμα όσο και το σημερινό προβλέπει την εκτροπή από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία για την αντιμετώπιση της λεγόμενης κατάστασης πολιορκίας. Για τον ίδιο λόγο στο επίκεντρο της δράσης των αστικών κατασταλτικών μηχανισμών βρίσκεται η αντιμετώπιση του «εχθρού λαού». Αυτό επιτρέπει και σήμερα τις διώξεις πρωτοπόρων αγωνιστών που αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, στρατιωτών που τάσσονται ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ευθύνεται για τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου που επιτρέπει υποκλοπές και παρακολουθήσεις, οι οποίες στρέφονται πρωταρχικά και συστηματικά ενάντια στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και δευτερευόντως και περιστασιακά εξυπηρετούν τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς.

Στις μέρες μας, το σύνθημα του Πολυτεχνείου «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένει τραγικά επίκαιρο. Γιατί είναι ισχυρό το ενδεχόμενο μιας νέας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, σαν αυτή που συντάρασσε την Ελλάδα και όλο τον καπιταλιστικό κόσμο το 1973, ενώ οι εργατικές -λαϊκές δυνάμεις ζουν ήδη σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, πληθωρισμού, διόγκωσης της ανεργίας, ταχύρρυθμης μείωσης του βιοτικού τους επιπέδου, επιδρομής των καπιταλιστικών συμφερόντων ενάντια στη δημόσια υγεία και παιδεία, διόγκωσης του θεσμικού πλαισίου και των πολυπλόκαμων μηχανισμών καταστολής της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας και των αγώνων της (Πανεπιστημιακή Αστυνομία, αγροτοδικεία, μαθητοδικεία κλπ.)

Αν και πέρασε μισός αιώνας επιστημονικών-τεχνικών επιτευγμάτων, η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων συνεχίζει να σκοντάφτει στο γεγονός ότι οι καπιταλιστές συνεχίζουν να έχουν στα χέρια τους την ιδιοκτησία των σύγχρονων μέσων παραγωγής, την οργάνωση της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας και της κοινωνίας.

Το ίδιο τραγικά επίκαιρα παραμένουν τα συνθήματα «Έξω αι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», που κοσμούσαν τις πύλες του Πολυτεχνείου, στη διάρκεια του τριήμερου ξεσηκωμού, δίνοντας το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων. Σήμερα,  οι αλλαγές που έχουν επέλθει στη διάταξη των καπιταλιστικών δυνάμεων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών δεν κάνουν τους λαούς λιγότερο ανήσυχους. Φαίνεται από την πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και αυτές της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα εδάφη της Ουκρανίας και από τη γενικότερη διαμάχη ανάμεσα στο ευρωαμερικανικό ιμπεριαλιστικό κέντρο, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη μια και το ευρωασιατικό από την άλλη, με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Οι λαοί ήδη βιώνουν τις εφιαλτικές συνέπειες των συγκρούσεων των καπιταλιστών για το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Δεν είναι μόνο οι απώλειες στο πεδίο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, αλλά και η φτώχεια που φέρνει ο πόλεμος ως καταστροφή, ως προσφυγιά, ως πολεμική δαπάνη, ως αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου, που βιώνουμε.

Το ελληνικό αστικό κράτος (σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ, πριν του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα παλιότερα του ΠΑΣΟΚ) επιδιώκει πάντα τη γεωστρατηγική αναβάθμισή του σε ανταγωνισμό με τη -σύμμαχο στο ΝΑΤΟ- Τουρκία. Σε αυτή την κατεύθυνση πραγματοποίησε νέες συμφωνίες ενίσχυσης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ με νέες βάσεις, σύναψε «στρατηγική εταιρική σχέση» με τη Γαλλία, υπέγραψε συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Όμως, η ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων, θαλάσσιων και εναέριων υπερόπλων, η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς συνιστά μαγνήτη της επιθετικότητας των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Ο πακτωλός χρημάτων που δίνεται στο ΝΑΤΟ και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς δεν θωρακίζει την άμυνα της χώρας, την ασφάλεια και την ειρήνη των λαών της περιοχής.

Αυτό αποδείχτηκε και την περίοδο της δικτατορίας, οπότε σε συνέχεια της πολιτικής των προδικτατορικών κυβερνήσεων, η χώρα μπλέχτηκε ακόμα περισσότερο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση της καπιταλιστικής εξουσίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το γεγονός αυτό της εξασφάλισε τόσο τη στήριξη των ΗΠΑ, όσο και τις οικονομικές σχέσεις με τις χώρες της καπιταλιστικής Ευρώπης. Ωστόσο, οι κατοπινές εξελίξεις, ειδικότερα η τραγωδία της Κύπρου, απέδειξαν τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους λαούς οι αστικοί σχεδιασμοί.

Στις σημερινές συνθήκες, η καπιταλιστική εξουσία επιχειρεί να θωρακιστεί από κάθε αντίδραση του εργατικού λαϊκού παράγοντα. Γι’ αυτό και στο πλάι της καταστολής οξύνεται και πάλι και ο ανοικτός αντικομμουνισμός, με κάθε τρόπο και μέσο: Από το βήμα της Βουλής, μέσα από τις στήλες του αστικού Τύπου, με την εγκληματική δράση νεοναζιστικών συμμοριών, με την ανιστόρητη εξίσωση κομμουνισμού – φασισμού, με τον πακτωλό των ευρωενωσιακών χρηματοδοτήσεων που δίνονται σε αυτή την κατεύθυνση.

Ο αντικομμουνισμός, το μίσος για το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, τους λαϊκούς αγώνες, δεν αφορούν στενά τους κομμουνιστές. Η πείρα, τόσο από τη δικτατορία του 1967-1974, όσο και διαχρονικά από την εγχώρια και διεθνή ιστορία, καταδεικνύει πως ο αντικομμουνισμός πήγαινε πάντοτε χέρι-χέρι με τη συνολικότερη επίθεση στις ελευθερίες, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού. Η ιστορία διδάσκει ότι ο αντικομμουνισμός αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό του αστικού πολιτικού κόσμου και επομένως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί οριστικά χωρίς την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που τον γεννά. Το ίδιο ισχύει και για τη ριζική αντιμετώπιση των φασιστικών – ναζιστικών συμμοριών.

Για όλους τους παραπάνω  λόγους ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, παρά τις συνεχείς προσπάθειες να καταστεί ένα ανώδυνο σύμβολο, συνεχίζει να συγκινεί  μεγαλύτερες και νεώτερες γενιές εργατικών και λαϊκών δυνάμεων ως σύμβολο νέων αγώνων και ανυπακοής στα σχέδια της καπιταλιστικής εξουσίας.

Ο φετινός εορτασμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου έρχεται ως συνέχεια της πρόσφατης απεργιακής κινητοποίησης, των μεγάλων απεργιακών συγκεντρώσεων για την υπεράσπιση του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος και μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα κρίκο στην εργατική–λαϊκή πάλη για μόρφωση και εργασία με ανθρώπινες συνθήκες, μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού, ελεύθερο χρόνο, εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή, για την απόρριψη κάθε αντεργατικού – αντιλαϊκού νόμου, για την εναντίωση στο θεσμικό πλαίσιο διώξεων και καταστολής των εργατικών-λαϊκών κινητοποιήσεων, για την καταδίκη κάθε αστικού κόμματος και κυβέρνησης, που, με το μαστίγιο ή το καρότο, στερούν από τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους τον πλούτο που παράγουν.

Το ΚΚΕ, αντλώντας διδάγματα, έμπνευση και δύναμη από την υπερεκατοντάχρονη ιστορική πορεία του, την ιστορία των αλύγιστων της ταξικής πάλης, προχωρά μπροστά, δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται, στις μικρές και τις μεγάλες μάχες που δίνει καθημερινά ο λαός μας. Έτσι ώστε, με δυνατό ΚΚΕ και με μαζική εργατική – λαϊκή αντεπίθεση, να ανοίξουμε το δρόμο για την ανατροπή, για τις ριζικές αλλαγές που απαιτούν οι καιροί, για να γίνει ο λαός μας πραγματικός νοικοκύρης στον τόπο του και στον κόπο του. Για να «πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» και να γίνει πραγματικότητα το «το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό!»

ΔΗΜΟΣ ΝΙΣΥΡΙΩΝ: ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: 49 χρόνια από την εξέγερση της 17ης του  Νοέμβρη

 

Σαράντα εννέα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το μήνυμα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» παραμένει ζωντανό και ξεπερνά τα σύνορα της Ελλάδας. Το μήνυμα της αντίστασης των φοιτητών απέναντι στον αυταρχισμό και στη βία, είναι μήνυμα διαχρονικό και εμπνέει όλες τις γενιές των Ελλήνων και όλο τον κόσμο.

Εμείς εδώ στην εσχατιά της Ελλάδας δεν ξεχνούμε, τιμούμε τους αγωνιστές της ελευθερίας και της Δημοκρατίας, όλους αυτούς τους νέους που θυσίασαν τη ζωή τους για το κοινό καλό. Τιμούμε κάθε ένα πολίτη που θυσιάζει το προσωπικό του συμφέρον για να υπηρετήσει την κοινωνία, την πατρίδα, το κοινό καλό. Τιμούμε τον κάθε πολίτη που αγωνίζεται για μια πιο δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία, μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και δημοκρατίας.