Συγκίνηση, θλίψη και μελαγχολία, είναι μερικά μόνο από τα συναισθήματα, που μαζί με πολλά ερωτήματα, για όσα μπορεί να προκαλέσει ο θυμός του ανθρώπου, όπως η κατάληξη ενός πολέμου, σαν και αυτόν που μαίνεται στην Ουκρανία σήμερα, διακατέχουν τον επισκέπτη ενός πολύπαθου χωριού στη Μαγνησία, που μετά τα όσα έχουν περάσει εδώ και χρόνια οι προηγούμενοι κάτοικοί του, το έχουν πλέον εγκαταλείψει. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ακόμη και απ΄ τους ντόπιους, ο Παλαιός Πλάτανος Αλμυρού, έχει χαρακτηριστεί ως «χωριό… φάντασμα» .
Τραγικές ουσιαστικά μνήμες, εκεί όπου «πάγωσε» ο χρόνος… Κτίσματα χωρίς σκεπές και πολλά από αυτά ακόμη και με έναν μόνο τοίχο, ως απομεινάρια προηγούμενης εποχής, να προσπαθούν να σταθούν, κόντρα στον χρόνο και σε πείσμα, όσων θέλησαν να τα γκρεμίσουν ολότελα, αλλά χωρίς να μπορέσουν να «κρατήσουν» τους κατοίκους στο ίδιο σημείο.
Μόνος που αντιστέκεται στον χρόνο και τις καιρικές συνθήκες, ο Ιερός Ναός Τιμίου Προδρόμου, που αν και με γκρεμισμένη σκεπή, στέκει, σαν να περιμένει τους πρωτομάστορές του, να βάλουν τα κεραμίδια και να ακουστεί κατόπιν, η Θεία Λειτουργία…
Για όποιον τύχει και βρεθεί στον χώρο και δεν αντιλαμβάνεται την ιερότητα που εξακολουθεί να πρεσβεύει , τα σημειώματα στις πλάκες, προσπαθούν να συνετίσουν… «Σεβασμός στα ιστορικά, ιερά, νεκρά ,ερείπια»…
Βάσει της παράδοσης, ο Παλιός Πλάτανος ιδρύθηκε περί τον 16ο αι. από τους κατοίκους της αρχαίας Άλου και του Νοτίου Αλμυρού όταν η πανώλη και οι πειρατείες τους ανάγκασαν σε φυγή. Το χωριό οφείλει το όνομά του στον πελώριο και επιβλητικό πλάτανο που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία του χωριού. Από το 1830 και εξής, με τη διαμόρφωση των συνόρων της νέας Ελλάδας, θα βιώσει έξι καταστροφές. Ο τελευταίος εμπρησμός του χωριού στις 15 Αυγούστου 1943, ήταν αυτός που ανάγκασε τους Πλατανιώτες να το εγκαταλείψουν οριστικά και γέννησε την ιδέα της ίδρυσης ενός νέου χωριού, εκεί όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Οι πρώτες οικογένειες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον Παλιό Πλάτανο για το νέο χωριό το 1953, με έξαρση της μετακίνησης από το 1960 μέχρι και το 1962, με ολόκληρο το χωριό πια, να έχει μεταφερθεί στο Νέο Πλάτανο.
Η.Κ. (Φωτογραφίες: Ιωάννης Κουτσερής)
