Πέτρος Μουρατίδης: «Ο βασιλιάς της νύχτας» στη Θεσσαλονίκη που πέθανε από κορονοϊό

Είναι ξημερώματα Σαββάτου προς Κυριακή, καλοκαίρι του 1986 και στην Amnesia, που βρίσκεται στην περιοχή του αεροδρομίου στη Θεσσαλονίκη, ένα παλλόμενο πλήθος χορεύει ασταμάτητα. Την ίδια στιγμή, ένα αεροπλάνο που έχει μόλις απογειωθεί, περνάει αρκετά ψηλά από τα κεφάλια τους, προκαλώντας ένα ντελίριο στους 1.500 και πλέον θαμώνες της ντισκοτέκ.

Ο Πέτρος Μουρατίδης, εκ των ηγετικών μορφών της ομάδας που έστησε την Amnesia, χαμογελάει, ενώ μιλάει με τον συνεταιρό του, Μάκη Ζουμπούλη. Στα 33 του τότε χρόνια, ο Μουρατίδης έχει ήδη χτίσει ένα καλό όνομα που θα γιγαντωθεί μέσα την επόμενη δεκαετία, χωρίς ο ίδιος να το «φωνάζει», όντας ένας άνθρωπος που δεν του άρεσε να επαίρεται.

Η «φυγή» του έγινε γνωστή σήμερα, βυθίζοντας στην θλίψη την οικογένειά του, τους τρεις γιους του, που «έτρεχαν» τα τελευταία χρόνια τον όμιλο που έστησε, έχοντάς τον πάντα δίπλα τους. Όταν νόσησε από κορωνοϊό, δεν το αντιλήφθηκε από την αρχή και η εισαγωγή του ένα μήνα πριν στο ΑΧΕΠΑ σήμανε το τέλος της μυθικής διαδρομής αυτού του «βασιλιά της νύχτας», όπως τον έλεγαν φίλοι και συνεργάτες.

Μετά από μια άνιση μάχη στην ΜΕΘ -έπασχε από υψηλό σακχαρώδη διαβήτη- έφυγε, αφήνοντας πίσω του μια πορεία στο nightlife που δύσκολα θα ξεχαστεί και μαγαζιά που έγραψαν ιστορία. Δεν είναι τυχαίες οι εκατοντάδες αναρτήσεις τραγουδιστών που συνεργάστηκαν μαζί του σε κάποιον από τους νυχτερινούς «ναούς» του, και τα τρυφερά λόγια που γράφουν για τον Πέτρο. Έναν άνθρωπο που δούλευε πολύ, που αγαπούσε την νύχτα της Θεσσαλονίκης και έβλεπε μπροστά, στήνοντας πάντα μαγαζιά που ξεχώριζαν.

Σε όσα ήταν ο μοναδικός ιδιοκτήτης, τα ονόματά τους άρχιζαν από το γράμμα Μ, φόρος τιμής στην αγαπημένη του γιαγιά, που την έλεγαν Μαρπέσα. Έστησε καφέ, εστιατόρια και φυσικά μυθικά κλαμπ σαν το Markiz και το Decadence, στην περιοχή των Σφαγείων, εκεί όπου οι ουρές κάποια βράδια ήταν ατέλειωτες. Ήταν από τα πρώτα κλαμπ της πόλης που έφερε διάσημους resident djs από το εξωτερικό, οι οποίοι σφυροκοπούσαν με την ανάλογη ένταση τα μουσικά τους «πριόνια» στους «διψασμένους» θαμώνες του κλαμπ. Αυτούς που έβγαιναν πολλές φορές με την αναταλή του ήλιου από την περίφημη είσοδο που παρέπεμπε σε τούνελ, αναζητώντας ταξί ή λεωφορείο, για να επιστρέψουν σπίτια τους, κατάκοποι αλλά ικανοποιημένοι.

Τελευταίος πολλές φορές έφευγε ο Πέτρος Μουρατίδης, που ήταν ξανά στο πόδι σε λίγες ώρες, περνώντας μια βόλτα από όλα τα μαγαζιά του, για να δει ότι όλα είναι εντάξει. Η ζωή του έχει ιστορίες που θα γέμιζαν βιβλίο, γλέντια με φίλους που τέλειωναν το πρωί, εντάσεις, επιτυχίες, αποτυχίες κάποιες φορές και σχεδόν πάντα νέα σχέδια για μαγαζιά.

Εκτός από την Θεσσαλονίκη, είχε δραστηριοποιηθεί και στην Χαλκιδική με bar restaurant και club, ενώ έστησε μέχρι και αλυσίδα καταστημάτων με αθλητικά είδη αυτός ο πανέξυπνος άνδρας. Μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες σκεφτόταν τη νέα σεζόν, χωρίς να φαντάζεται ότι η αυλαία της ζωής του θα έπεφτε τόσο ξαφνικά και ότι θα καταγραφόταν ώς το 315ο θύμα της πανδημίας στην Ελλάδα.

Στην Θεσσαλονίκη εδώ και πολλές ώρες η απώλεια του Πέτρου Μουρατίδη συνοψίζεται σε κουβέντες με ιστορίες από τα παλιά, γλυκές θύμησες από τα 80’s και τα 90’s, όταν όλα ήταν διαφορετικά, αλλά κυρίως από την φράση «έφυγε ο βασιλιάς της νύχτας».