«Έφυγε» από την ζωή το βράδυ της Δευτέρας 17 Φεβρουαρίου, ο αγαπητός συμπολίτης μας Αντώνης Κιάρης του Ιωάννη, σε ηλικία 87 ετών.
Ο Αντώνης Κιάρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λαγούδι της Κω, στα δύσκολα χρόνια του πολέμου και της βιοπάλης.
Παντρεύτηκε την Αναστασία Πάτερου και δημιούργησε την όμορφη οικογένειά του στο Κερατσίνι του Πειραιά (πατέρας δύο πολύ αξιόλογων παιδιών και παππούς) εργάστηκε αρχικά ως ράφτης, έπειτα ως οικοδόμος και στην συνέχεια ως οδηγός και ιδιοκτήτης ταξί (με άξιο συνεχιστή τον γιο του, Γιάννη).
Ένας καλόκαρδος, απλός, ήρεμος, φιλήσυχος, πρόσχαρος, εξυπηρετικός και συμπονετικός άνθρωπος με ενδιαφέρον και αγάπη για τους γύρω και όλους τους συνανθρώπους του.
Με μεγάλη αγάπη και περηφάνια επίσης, για το νησί του όπου περνούσε με την οικογένεια του τις διακοπές, τα περισσότερα καλοκαίρια του.
Οι παλαιότεροι του χωριού τον θυμούνται ως ευλύγιστο και ντελικάτο παιδί αλλά και νεαρό ακόμα, να περπατάει με τα χέρια (κατάρτι) και να ανεβοκατεβαίνει ακούραστα τον ανήφορο της Παναγιάς στο Λαγούδι.
Με τελευταία επίσκεψη πέρσι στο πανηγύρι της 8 Σεπτεμβρίου, όπου το κατευχαριστήθηκε δεόντως, Χόρεψε αέρινα για τελευταία φορά, με τα ελαφριά Αντιμαχείτικα πατήματά του (η γιαγιά Αρεζίνα έλεγε ότι τα είχε «κλέψει» από τη γιαγιά Μαρία και άλλους παλιούς Αντιμαχείτες μερακλήδες, που έβλεπε ως παιδί στα πανηγύρια, όταν πήγαινε να βρει τον παππού του τον Αντώνη, τον καλόγερο των Αγίων Αποστόλων τον γιο του παπά Γιάννη.)
Συμμετείχε επίσης με παραδοσιακή φορεσιά σε εκδηλώσεις υποδοχής επισήμων και χορούς, αρχές της δεκαετίας του ’60 στην πλατεία Ελευθερίας Κω, όταν είχε έρθει ο Σ. Βενιζέλος κ.α.
Για μας τους δικούς του ανθρώπους, τα αδέρφια, τα ξαδέλφια και τα ανίψια του, ενέπνεε αγάπη και σεβασμό ως ο «μεγαλύτερος Κιάρης» της οικογένειας, μετά τον παππού.
Με μεγαλείο ψυχής, ανθρωπιά, ευαισθησία, συναίσθημα, συγχωρητικότητα, κατανόηση.
Ειδικά, στα τελευταία χρόνια της ζωής του, με την περιπέτεια υγείας και την πολύ πρόωρη εκδημία της αγαπημένης κόρης του Ματούλας, δίδαξε σε όλους μας απαράμιλλη υπομονή, καρτερία, στωικότητα και εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού για όλους.
Θυμάμαι όταν οδηγούσαμε τη Ματούλα στην τελευταία κατοικία στο Σχιστό, που σου είπα ότι αν αυτή την ώρα ρωτούσαμε την ψυχή της αν ήθελε να επιστρέψει στο πονεμένο σώμα στα βάσανα και τις μέριμνες αυτής της ζωής, ενώ είχε ήδη γευθεί τη χαρά και τη γαλήνη της αιωνιότητας λαμπερή και εξαγνισμένη όπως έφυγε από την ασθένειά της, δεν θα ήθελε με τίποτα.
Τότε γύρισες με βεβαιότητα προς την θεία Τασούλα και της είπες, «τ΄ακούς;» (η οποία φυσικά στο σπαραγμό και την οδύνη της ως μάνα, ήταν αδύνατο να ακούσει εκείνη την ώρα οτιδήποτε).
Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι κρατώντας από το χέρι ήδη, τη ψυχή της Ματούλας σου, στη Μακαρία οδό που πορεύεστε υπό τη λάμψη του πατρώου Φωτός και έχοντας συναντήσει αντίστοιχα γονείς, αδέρφια, ξαδέρφια και λοιπούς αγαπημένους συγγενείς στη σφαίρα της αιωνιότητας, την ίδια και πιο κατηγορηματική απάντηση θα έδινες κι εσύ τώρα.
Καλή ανάπαυση και καλό παράδεισο αγαπημένε μας θείε!
Θα ζεις για πάντα με μια γλυκιά νοσταλγία στη σκέψη, το μυαλό και την καρδιά μας.
Σε ευχαριστούμε από καρδιάς για το αληθινό νοιάξιμο σου, τη ζεστή φιλοξενία, τις εξυπηρετήσεις, την παρέα, τις συζητήσεις, τις συμβουλές, τις βόλτες, τα γλέντια, τους χορούς, τα τραγούδια και το μπουζούκι που ζητούσες (αρχικά από μας, στην συνέχεια σε χαροποίησε πολύ ο μικρός Αντώνης που έμαθε επίσης με την προτροπή σου),
καθώς και όλες τις πολλές αξέχαστες όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 13:30 στο κοιμητήριο του Σχιστού.
έφυγε για τον Παράδεισο άλλος ένας αγνός γνήσιος Ασφενδιανος και λεβέντης Λαγουδιανος. Θερμά συλλυπητήρια στην αγαπητή οικογένεια του και σε εσένα Γιάννη τον αγαπημένο του ανιψιό.