«Αιώνια αμαρτωλός ο πιστός, αιώνια οργίλος ο Κύριος» ή απ’ την τιμωρία της ανομβρίας στη λιτανεία -εξιλέωση | Του Νίκου Παπαχαρτοφύλη

‘’ΑΙΩΝΙΑ  ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ  Ο  ΠΙΣΤΟΣ,  ΑΙΩΝΙΑ  ΟΡΓΙΛΟΣ   Ο  ΚΥΡΙΟΣ’’

Ή ΑΠ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ  ΤΗΣ  ΑΝΟΜΒΡΙΑΣ   ΣΤΗΝ  ΛΙΤΑΝΙΑ – ΕΞΙΛΕΩΣΗ.

του  Νίκου  Παπαχαρτοφύλη.

Α.

Το Σισύφειο  αδιέξοδο.

     ‘’ Και ο Κύριος βλέποντας ότι η κακία του ανθρώπου μεγάλωνε πάνω στη γη, μετάνιωσε που δημιούργησε τον άνθρωπο και λυπήθηκε.Και ο Κύριος είπε : τον άνθρωπο που δημιούργησα θα τον εξαφανίσω από το πρόσωπο  της  γης  και  όλα τα έμβια όντα.  Κι είπε ο Γιαχβέ  στον  Νώε: ήρθε το τέλος κάθε σάρκας  επειδή  η  γη γέμισε ολότελα από αδικία  και έγένετο  κατακλυσμός 40 ημερών  και  επήλθε ολοκληρωτική καταστροφή’’ !   Γένεσις, 6,7.

‘’ Απόμάκρυνε, Κύριε,  το θυμό  σου  από μάς. Μήπως  θα οργίζεσαι εναντίον  μας  για  πάντα ; ή μήπως  θα παρατείνεις  την οργή σου από γενιά  σε γενιά; Πάνω μας έπεσε ο θυμός σου και όλα τα  κύματα  του, τάριξες  πάνω μας. Ποιός αντιλαμβάνεται πόσο ισχυρή και φοβερή είναι η οργή σου  και ποιος είναι σε θέση να  την  υπολογίσει; ’’

 ‘’ Προφύλαξα  τον  εαυτό  μου  να  μην βαδίσω  πονηρούς  δρόμους  για  να  είμαι  τέλειος τηρητής των λόγων σου και τα μάτια  μου βυθίστηκαν  σε ποταμούς δακρύων  επειδή  κάποτε δεν  φύλαξα  το νόμο  σου.’’

 ‘’Θυμίσου, Κύριε,  πόσο σύντομη  και παροδική είναι η ζωή του ανθρώπου, μήπως  έπλασες τους ανθρώπους  μάταια; Τι είναι ο άνθρωπος;  που  ζεί  για  να   πεθαίνει, ποιός θα τον  γλυτώ σει απ το χέρι του ‘ΑΔΗ;  γιατί  χίλια χρόνια  για σένα  είναι σαν να  είναι η  χθεσινή  μέρα που πέρασε, ( το πρωϊ  ωσεί χλόη  ανθήσαι  και το εσπέρας  ξηρανθείη)  γι αυτό μην επιτρέψεις  να  ταπεινωθεί με θάνατο. Πές  μου τις λίγες  μέρες  που  μού  απομένουν, μην  με αρπάξεις  στο μέσο της  ζωής.

Να είσαι επιεικής και μη με ελέγχεις  θυμωμένος,  μην  χρησιμοποιείς  το παιδαγωγικό   ραβδί  και μαστίγιο γιατί τα βέλη  σου  μπήκτηκαν  μέσα  μου  πιέζοντας  με!  Έως πότε θα εκνευρίζεσαι  για  τις  προσευχές   μας, έως  πότε θα μάς  τρέφεις  με δάκρυα  αντί  άρτου.’’!

_  ‘’και δεν άκουσε ο λαός μου, τη φωνή μου και  δεν  με  πρόσεξε. Τότε  τους  παρέδωσα  στις  επιθυμίες  της  καρδιάς  τους  και βάδιζαν  στις  δικές  τους  βουλήσεις. Μακάρι  να  με  άκουγε  ο λαός μου ‘’ !

‘’Ναι, Κύριε, δώσε μου ζωή και προστασία και εγώ θα φυλάξω τους  λόγους σου’’…

 Όμως, Κύριε, οι παράνομοι  προκλητικά στρέφονται  εναντίον μου και δεν σε λογαριάζουν, γελώντας. Κάνε το  θαύμα σου ( σημείον εις αγαθόν) για να ντροπιαστούν, να  δούν  ότι με βοή  θησες  και με  παρηγόρησες.  Επιστρέφουν στο ΚΑΚΟ  συνεχώς, πειράζοντας  και πικραίνοντας σε. ! Και ο θεός της εκδικήσεως  εμφανίστηκε και θα τους εξαφανίσει.’’! Ο παράνομος  ψιθυρί  ζει:  κατά  την  εκτέλεση  της  αμαρτίας  δεν  υπάρχει  φόβος  θεού.’’ Παρά το : ‘’ αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου.’’       Ανθολόγηση απ τους Ψαλμούς.

Β. Η ανομβρία,  ένας  απ τους  κολασμούς.

Ο  Κύριος είπε : ‘’ επειδή ο οίκος μου είναι έρημος, τον εγκαταλείψατε  ενώ εσείς τρέχετε στο σπίτι σας, προκάλεσα ανομβρία πάνω στη γή, στα βουνά, στο σιτάρι, στο γλεύκος και σε όσα παράγει η γή  και πάνω στους ανθρώπους και σ όλους  τους κόπους  των χεριών τους. Τα χωρά φια σας θα αναστείλουν την παραγωγή τους!’’( η γη υποστελείται  τα  εκφόρια  αυτής)  Αγγαίος, 1,9 – 11.

Γιαχβέ  προς τον  Ιώβ :‘’ποιός ετοιμάζει καταρρακτώδη βροχή  με  αστραπόβροντο σε έρημη, ακατοίκητη γη για  να βλαστήσει τον  βλαστό της χλόης;  Ποιός είναι ο πατέρας της βροχής;    (υετού) ποιος  γεννά  τις σταγόνες  της  δροσιάς;  Από πού προέρχεται ο πάγος;  Ποιός τρομοκρά τησε το πρόσωπο του ΑΣΕΒΟΥΣ ;

Μπορείς να υψώσεις τη φωνή σου στα σύννεφα  για να ρίξουν βροχή;   μπορείς να στείλεις  κεραυνούς  ώστε να  παρουσιαστούν και να πούν, Κύριε, τι συμβαίνει;  ( τι έστιν;) είμαστε στις διαταγές σου ! Ποιος έφερε σοφία στον άνθρωπο και σύνεση στην καρδιά του; Ποιος μπορεί με σοφία να μετρήσει τα σύννεφα  και να φέρει τον ουρανό στην γή ;τίς ουρανόν  δε εις  γήν έκλινε; (δηλ, να ξεχυθεί ο ουρανός σαν ποταμός στη γη!). ΙΩΒ, 38,24-36.

Η έννοια της αμαρτίας είναι συνυφασμένη  με  τον άνθρωπο  μόνο  και  όχι με τον Δημιουργό τού  ‘’ κατ εικόνα και ομοίωσιν.’’ Έστω και κατά χάρη ως  μέτοχος της  θείας  ενέργειας. Η  πιθανή  ετυμολογία  της  λέξης: α-μαρτία = α-στοχία, α- μαρ = α-μοιρ = άμοιρος  της αλήθειας,  λαθεμένος  στο  στόχο,  πχ  στην  τοξοβολία.

Ο Πλάτων : ‘’ αμαρτία,  πράξις  εστί  παρά τον ορθόν  λογισμόν ’’ Όροι,416.

Δημόκριτος :’’ Αμαρτίης  αιτίη, η  αμαθίη  του  κρέσσονος’’  αιτία της αστοχίας  είναι η  άγνοια του καλύτερου.  Απόσπασμα, 83.

Οι Ιουδαίοι,  την  αμαρτία  ως αστοχία  μετέτρεψαν   από  απλό   ανθρώπινο  σφάλμα  σε μια ύψιστη  προσβολή  του  Θεού. Η  παράβαση  των  εντολών  του  πατάσσεται  αυστηρά  και άμεσα όπως  και  απέναντι  στους  γήϊνους   ηγεμόνες.

Πρώτα το  Ιουδαϊκό  ιερατείο  επινόησε  σοφιστικώ  τω τρόπω  την  έννοια  τού  σεϊτάν, σατάν, εχθρός ( και σ άλλες θρησκείες)  ένα  προσωποποιημένο όν  του  ΚΑΚΟΥ, ο Εωσφόρος, αυτός  που φέρει  την  αυγή, το φώς,  εκπεπτωκώς  άγγελος  σε αντίθεση  με  τον  Γιαχβέ,  προσωποποίηση του  ΚΑΛΟΥ.  Μόνο ο Θεός  μπορεί να τιμωρήσει  ή να συγχωρήσει  την  αμαρτία  χωρίς  την  διαμε  σολάβηση  των  Ιουδαίων  ιερέων. Στούς  Ψαλμούς, ο Σ. είναι κατήγορος, ο εισαγγελέας στο  θείο δικαστήριο, λαμβάνει  την εξουσία  να  εξιχνιάζει την  ενοχή των ανθρώπων. Στην  περίπτωση  του Ιώβ, ο Σ. καθοδηγείται απ τον Γιαχβέ  με ποιο  τρόπο  να τον υποβάλει σε πειρασμό!  Το κακό  είναι το  γρανάζι  σε κάθε βήμα της ζωής. Το κακό υπάρχει και χωρίς τον  Σ. ένα ευφυέστατο ψυχαναλυτικό εφεύρημα  των  Εβραίων και όχι μόνο! Η απάντηση στον  ΟΦΙΝ:  ο  Διάβολος = συκοφάντης, αναγκαίος και δικαιωμένος κατά τας Γραφάς;;

Ο  μετέπειτα  Χριστιανισμός  ολοκλήρωσε  τεχνηέντως  το  σύστημα  : υπάρχει ο Σ. ο πατέρας της  αμαρτίας   και ο  άνθρωπος   εξαρχής  και  αιωνίως  αμαρτωλός  που θα  τιμωρηθεί  στην αιώνια  Κόλαση  μαζ ί με τον πατέρα  του κακού. Ο Ιησούς :’’υμείς  εκ του πατρός του Διαβόλου εστέ και τας επιθυμίας του πατρός υμών  θέλετε ποιείν.Ο  πατήρ ούτος  ψεύστης’’ Ιωάννη, η,44.

Ο Shakespeare : ‘’η αδυναμία της φύσης  μας φταίει  και όχι εμείς γιατί  απ ό,τι είμαστε πλασμένοι , τέτοιοι  είμαστε.’’

Παράλληλα, για  την  εξιλέωση  απ την αμαρτία  και  ειδικά  απ  το   προπατορικό  αμάρτημα,  πρώτα   καθιερώθηκε  ο  νηπιοβαπτισμός.  Με το  μυστήριο του  βαπτίσματος  αλλά  και  με  τους  εξορκισμούς  του  Σατανά (απετάξω)  απ τον ιερέα,  το  αμαρτωλό   βρέφος  αθωώνεται !

Η  αμαρτωλοποίηση  και  η  ενοχοποίηση   είναι ατελεύτητη  παρά  την  αθώωση των  νηπίων  και  μελλοντικών  ενήλικων. Η αχρείαστη  αυτή  αυτομαστίγωση  δημιουργεί  πιστούς  αυτομομφι κούς και  φαντασιόπληκτους.Ταυτόγχρονα  επιβλήθηκε  το  δόγμα  της  ελεύθερης  βούλησης = το  αυτεξούσιον  του  ανθρώπου. Ο Γρηγόριος  ο  Νύσσης : ‘’γνώρισμα του ανθρώπου, η  ελεύθερη βούληση, επιθυμία, επιλογή = προαίρεσις  απ  την οποία  ξεκινά   μια  καταστροφική  πορεία.’ Και το δόγμα   αυτό  ανεπαρκές!

‘’Η ελεύθερη επιλογή’’  ήταν η αιτία  αιρέσεων  που  βασάνισαν  την  χριστιανική  Εκκλησία. Πολλά εδάφια των Γραφών  έχουν  προφανώς  αντίθετο, αντιφατικό περιεχόμενο  και νόημα  με την επίσημη  ερμηνεία της Εκκλησίας. Η  ΛΎΤΡΩΣΗ  δεν  κερδίζεται  κυρίως  με  την  αγαθοεργία  αλλά με την ακλόνητη  πίστη  και  την επέμβαση  της  θείας  χάριτος. Είναι  έντονη  η  ρήξη του  Ιακώβου  και  Παύλου  στο  επίδικο  αυτό  ζήτημα.

Όλη αυτή  η  χριστιανική  κοσμοθεωρία  και  Φιλοσοφία  έχουν  χρονικό  βάθος 3 χιλ. χρόνων  με  αναλφάβητους  τους  τότε  παθητικούς  ακροατές’’ πίστις εξ ακοής ‘’ : οι μεταφορικές  έννοιες  και οι μεταφυσικές  φαντασιώσεις  των  συγγραφέων   και  αρχόντων : ‘’ ο ποιμένας,  το ποίμνιο, πρόβατο,  συμπιέζουν  ασφυκτικά  το χαρακτήρα  του πιστού  τότε υπάκοου,  υπήκοου  και τώρα του αφελούς  και  πεπαιδευμένου  να  μην  αγωνίζεται  για τις αδικίες  του  λεγόμενου  μάταιου τούτου κόσμου. Ο θάνατος και  μέλλουσα  κρίση- δεύτερη παρουσία – τα έσχατα είναι ο παραληρηματικός, μοναδικός  στόχος  τους, αδιαφορώντας  μπροστά  στο  απέραντο  θανατικό,  ΟΝΕΙΔΟΣ  για τις Αβρααμικές  θρησκείες,  στους   λεγόμενους  ΙΕΡΟΥΣ  ΤΟΠΟΥΣ.

Βιώνοντας από  μικρό  παιδί,  γέννημα  θρέμμα  της ιερατικής  οικογένειας  μου : ο  πατέρας μου, ιερεύς  Ευστάθιος, ο  θείος  μου, Αρχιμανδρίτης  Φιλήμων  και ο παππούς  μου, δάσκαλος  και ιερεύς  Ιωάννης, με μια  αθώα  ακατέργαστη  υποψία  και πονηριά,   τους  εμμονικά   δογματι κούς  παραλογισμούς  της  συμπλεγματικής  ενοχής  και τον  διαρκή  εκφοβισμό   της  θείας  οργής  και τιμωρίας. Το θεάρεστο  αυτό  έργο, η τότε Διοικούσα  Εκκλησία,  επί  Εμμανουήλ,   στις  δεκαε  τίες  του 50- 60,  ανέθετε  στους  λειτουργούς  της,  την  αστυ-νόμευση  του  πολιτικοεκκλησιαστι κού  φρονήματος των πιστών  στην  ενορία  τους  μετά  τη  απελευθέρωση  της  καθημαγμένης   Δωδεκανήσου  απ τον  Φασισμό  και  το   μετεμφυλιακό   κλίμα  των   νικητών.

Ο  Ι. Χρυσόστομος : ‘’  τι  σημαίνει  να  υπηρετείς  τον  Κύριο με φόβο; Σημαίνει να πραγματο  ποιείς κάθε εντολή  με συστολή, ταπεινωμένο  φρόνημα  και  φόβο.    Να δοξολογείς  τον  Κύριο  φοβισμένος  και τρέμων.’’  Ομιλία εις  Κύριον, κεφ. Β.  Οι  κατακλυσμοί,  ξηρασίες, πυρκαγιές και  σεισμοί  είναι  θεο- μηνίες  για  τις  αμαρτίες  των  πιστών  και  μή. Αδιαφορήσαμε για τον θεό και προκαλέσαμε την οργή του : μας  τιμωρεί  με σεισμό και σας τα λέω αυτά για να κυριαρχεί  μέσα  σας   ο φόβος  και να σκέφτεστε ότι  θάρθει όχι  μια  κρίσιμη  στιγμή  αλλά ατέλειωτοι  αιώνες και πύρινοι ποταμοί στο φοβερό και αδέκαστο  δικαστήριο του θεού.’’ Εις Λάζαρον, στ,α.

Εξ  απαλών  ονύχων, βλέποντας  τους  μεγαλύτερους  να  μας   στήνουν μπροστά  στα μάτια μας  την τρομερή  και  απειλητική  δύναμη   του  Διαβόλου  και από την άλλη  τις τιμωρίες που επιβάλλει  ο  θεός : στο τέλος του 50 με  διαταραγμένες  και τότε τις  καιρικές – κλιματολογικές συνθήκες ως φυσιολογικό- περιοδικό φαινόμενο, σύσσωμος  ο λαός   του θεού, στο νησί  μας συμμετείχε  στην  ΛΙΤΑΝΙΑ  σε μια μαζική  δέηση, περιφερόμενος  μετά των  ιερέων  ανά τους δρόμους της πόλεως , για  να ανοίξουν  οι ουρανοί και  να επιστρέψει  το χαμόγελο…

‘’Ινατί , Κύριε,  απωθείς  την ψυχήν  μου, αποστρέφεις  το  πρόσωπον σου απ εμού.; ’’

• ‘’ Ναι εγώ ,ο Κύριος, ο κατασκευάσας το φως   και ποιήσας το σκότος, ο ποιών την ειρήνην  και  κτίζων  τα κακά, εγώ  πράττω όλα αυτά.’’!