Στη λατρευτή σύντροφό μου Αικατερίνη!

Στη λατρευτή σύντροφό μου Αικατερίνη

Χθες το πρωί, όπως κάθε πρωί, γλυκιά μου αγαπημένη ανοίγαμε μαζί το παραθύρι της αυλής μας.

Σήμερα το άνοιξα μόνος. Κι είδα – ω θλιβερή ημέρα της ζωής μου!- τα λουλούδια που κάθε πρωί περιποιόσουν, ήταν κλαμένα! Περισσότερο η τριανταφυλλιά η κόκκινη, η μεγάλη σου αγάπη! Την είδα λατρεμένη μου να κλαίει!

Ο ανθός που περίμενες να ανοίξει για να χαρείς γλυκιά μου.

Είδα να πέφτουν δάκρυα από το μισάνοιχτο μπουμπούκι. Να ‘χει το κεφαλάκι σκυμμένο. Τα πράσινα φύλλα της πεσμένα καταγής και ξηραμένα!

Είδα την όμορφη λεμονιά μας να ρίχνει τους ανθούς της μαζί με λίγες σταγόνες δάκρυα!

Μια στιγμή ένοιωσα να μπαίνουν στην ματωμένη μου καρδιά και φούντωσε ο πόνος της!

Κι έτσι ασυνείδητα άνοιξα τα χέρια μου και μέσα στον αέρα νόμισα πως είχα στην αγκαλιά μου εσένα, πονεμένη και λατρεμένη μου αγαπημένη!!

Δεν μπόρεσα να μείνω άλλο γιατί τα πικρά μου δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα. Κλείνω το παραθύρι και μ’ ένα πόνο αφόρητο στη ματωμένη καρδιά μπαίνω στο δωμάτιο.

Είδα το κρεβατάκι σου που εικοσιεφτά χρόνια πολυαγαπημένη και πονεμένη μου γυναικούλα ήσουν πλαγιασμένη!

Τα δάκρυα ξανακύλησαν. Το σπιτάκι μας έχασε το χαμόγελό του! Έχασε τη χαρά του. Απαρηγόρητος ο πόνος μου, γλυκιά μου αγαπημένη!

Εύχομαι στην γλυκιά Παναγιά μας, να σε έχει στην αγκαλιά Της. Ήσουν ένας άγγελος εδώ στη γη, αλλά κι εκεί ανάμεσα στους αγγέλους πάλι θα ‘σαι.

Αγαπημένη δέξου τα γλυκιά φιλιά μου από τον αγαπημένο και παντοτινά πιστό σου σύντροφο.

Γλυκιά Παναγίτσα μεσίτευε στο γιόκα και Θεό Σου, Παντοδύναμο και Λυτρωτή του κόσμου, να ‘ναι χαρούμενη κι ευτυχισμένη η πονεμένη και γλυκιά μου αγαπημένη.

Και μην ξεχνάς αγάπη μου πως το σύμπαν είναι πολύ μικρό για να χωρέσει την αγάπη μας!

*Το σαρανταήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής της Αικατερίνης Χατζηπέτρου είναι το Σάββατο 11/3/17 το πρωί στον Ι. Ν. του Αγίου Παύλου Κω