Το «τελευταίο αντίο» είπαν συγγενείς, φίλοι, γνωστοί και πολλοί άνθρωποι της παράδοσης από όλο το νησί, στον Γιώργο Παναγιώτου τον παλιό μερακλή χορευτή αλλά και ποδοσφαιριστή της Καρδάμαινας.
Στην εξόδιο ακολουθία προέστη και μίλησε με πολύ παρηγορητικά λόγια για το πέρασμα του αγαπητού συμπολίτη μας στην αιώνια ζωή, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ.
Ενώ ιδιαίτερα συγκινητικοί ήταν οι επικήδειοι , ο συντοπίτης του Δάσκαλος κ. Νίκο Ιερομνήμων, ο πρώην Πρόεδρος της Καρδάμαινας Στέργος Μπίλης, ο παλιός οργανοπαίκτης και τραγουδιστής κ. Σαράντος Χαρμαντάς, αλλά και δικοί του άνθρωποι εκ μέρους της οικογένειας, απηύθυναν με συγκινητικά λόγια και με δίστιχα τον τελευταίο αποχαιρετισμό.
Ακολούθως, όπως αρμόζει σε ένα γνήσιο μερακλή και χορευτή τον οδήγησαν με βιολί και λαούτο (Κυριάκος και Νικολιός) στην τελευταία του κατοικία στο κοιμητήριο των Ταξιαρχών (κατά την είσοδο σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία ακούστηκε και το παλιό γνωστό τραγούδι «με το βουνό θα γίνω φίλος».
Καλή ανάπαυση και καλό παράδεισο στον αγαπητό μας κ. Γιώργο.
ΝΙΚΟΣ ΙΕΡΟΜΝΗΜΩΝ: ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΑΣ ΓΙΩΡΓΟ
Εκ μέρους της αθλητικής οικογένειας της ΔΟΞΑΣ ΚΑΡΔΑΜΑΙΝΑΣ, της οποίας συνυπήρξαμε μέλη επί σειρά ετών έχω την παρότρυνση να πω δυο λόγια, ως φόρο τιμής για τον αγαπητό μας Γιώργο.
«Γιώργο μου, απροσδόκητα έφυγες μακριά μας
κι είναι μεγάλος ο καημός μέσα στα σωθικά μας».
Αποχαιρετούμε σήμερα με οδύνη τον αγαπητό σε όλους μας Γιώργο, που έφυγε τόσο απρόοπτα από τους δικούς του ανθρώπους κι αυτός ο αποχωρισμός πονάει. Πονάει πολύ!
Ο Γιώργος, παιδί της μεταπολεμικής γενιάς, μέλος πολύτεκνης οικογένειας, μπήκε από νωρίς στη βιοπάλη και πορεύτηκε με αξιοπρέπεια, εργατικότητα και ήθος το δρόμο της ζωής. Τον θυμόμαστε να δουλεύει με τους γονείς και τα αδέλφια του στο χωράφι, αργότερα να εξασκεί το επάγγελμα του χτίστη μαζί με τους αδελφούς του, το Γιάννη και τον Κύριλλο, και στη συνέχεια με τη σύντροφο της ζωής του τη Στάσα, να δημιουργεί μια υπέροχη οικογένεια. Έζησαν μαζί πάνω από πενήντα χρόνια, αγαπημένοι, με τις τρεις κόρες τους που ο Γιώργος υπεραγαπούσε. Υπήρξε καλός σύζυγος, πατέρας και παππούς.
Με τη σύζυγό του συμμετείχε σε κάθε κοινωνική εκδήλωση του χωριού μας. Τι να πει κανείς για τη μεγάλη του προσφορά στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, που τον έκαναν γνωστό και πέρα από τα όρια του χωριού μας! Είναι αμέτρητες οι φορές που τον θαυμάσαμε στα γήπεδα της Δωδεκανήσου ως σπουδαίο αθλητή και υπόδειγμα ήθους, τα οποία προκαλούσαν την συμπάθεια προς το πρόσωπό του. Συχνά αναρωτιόμασταν πού έβρισκε ο ίδιος, αλλά και ο αδερφός του ο Κύριλλος, το κουράγιο να είναι τη μισή μέρα στο γιαπί και αμέσως μετά να τρέχουν για δυο ώρες στο γήπεδο.
Εκείνο όμως που ήταν τρόπος ζωής για το Γιωργί, όπως τον αποκαλούσαμε, ήταν ο χορός. Σε όλους ανεξαιρέτως τους γάμους, σε κάθε πολιτιστική εκδήλωση ο Γιώργος πρώτος έσερνε το χορό. Ως επιδέξιος χορευτής στο σιγανό, στη σούστα και το συρτό, αλλά και σε ευρωπαϊκούς χορούς, γλεντούσε με την παρέα του μέχρι το ξημέρωμα, προκαλώντας το θαυμασμό και την ευθυμία σε όλους. Τον είδαμε να χορεύει μπροστάρης στην πρόσφατη εκδήλωση του Λυκείου Ελληνίδων. Χόρεψε τόσο ωραία λες και ήξερε ότι ήταν ο τελευταίος του χορός.
Έτσι θα τον θυμόμαστε κι όλοι εμείς οι φίλοι του, με αγάπη και δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ, γιατί οι καλοί άνθρωποι όπως εκείνος δεν ξεχνιούνται εύκολα.
Την ώρα τούτη του αποχωρισμού ευχόμαστε καλή ανάπαυση στην ψυχή του, κουράγια και καλή δύναμη στη σύζυγο, τα παιδιά και όλους τους οικείους του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
