Γράφει ο Θανάσης Καραναστάσης
Θα έρθει και στην Ελλάδα κάποια μέρα που θα γιορτάζουμε την «Ημέρα των Ευχαριστιών».
Θα καλείται τότε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας να απονείμει χάρη σε μια… γαλοπούλα.
Μην πει κανείς ότι υπερβάλλω. Ήδη γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα με αμερικάνικο τρόπο. Παντού ακούγονται αμερικάνικα χριστουγεννιάτικα τραγουδια. Τα κανάλια προβάλλουν συνέχεια αμερικάνικες γλυκανάλατες ταινίες με θέμα πάντα τα δικά τους Χριστούγεννα.
Στο οικογενειακό τραπέζι πρωταγωνιστεί η γαλοπούλα, αυτή που παλιά τη λέγαμε «διάνο». Στίφη κοκκινοφορεμένων και μπαμπακογέννηδων Αϊ-Βασίληδων δίνουν τη δική τους παράσταση.
Το χωριού του σύγχρονου Αη Βασίλη είναι, λέει, το παγωμένο Ροβανιέμι, όχι η Καισάρεια. Και έχει αυτός ο Αϊ-Βασίλης και βοηθούς. Καιρός είναι να προσλάβει και κανένα… λογιστή.
Τι απομένει λοιπόν από τα δικά μας Χριστούγεννα; Νομίζω μόνο οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα. Δεν είμαι αντίθετος σε ό,τι μας έρχεται απ’ έξω.
Αρκεί να προσθέτει κάτι θετικό στη ζωή μας. Και να μην αντικαθιστά τα έθιμα και τις δικές μας παραδόσεις. Να πάψουμε να αντιγράφουμε κάθε ξενόφερτη σαχλαμάρα.
Δυστυχώς, αυτό γίνεται και με άλλες εκδηλώσεις που δεν έχουν καμιά σχέση με ό,τι θα χαρακτηρίζαμε παλαιότερα «ελληνικό»!
Ας προσέξει κανείς πώς γίνονται, για παράδειγμα, σήμερα οι γάμοι. Ποιο είναι το τελετουργικό; Oι ναύτες του «Κούριερ» μας κληροδότησαν κάποτε τα κορναρίσματα.
Εμείς, όμως, ανοιχτοί στα νέα ρεύματα εμπλουτίσαμε την τελετή. Το ζευγάρι εισέρχεται στον ναό συνοδεία δυτικής συμφωνικής μουσικής.
Το «Άξιον Εστί» δεν έχει πια σουξέ. Η ρίψη ρυζιού στους νεόνυμφους και τα κτυπήματα στις πλάτες των κουμπάρων έχουν καταργηθεί. Για ποιον λόγο δεν έχω καταλάβει.
Μπαίνεις στην εκκλησία και νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ανθοκομική έκθεση. Φωτογράφοι και ανθοπώλες παίζουν τον ρόλο τελετάρχη…
Κάποιοι λεφτάδες βλαχογαμπροί μετακαλούν ένα κουαρτέτο εγχόρδων να παίζει για να ευφραίνονται οι νεόκοποι φιλόμουσοι.
Είναι και εκείνοι που ενοικιάζουν πεντακοσάρα μερσεντές για να πάνε βόλτα τη θλιβερή κενοδοξία τους. Το φινάλε συμπληρώνεται με τη ρίψη πυροτεχνημάτων. Γάμος χωρίς βεγγαλικά δεν γίνεται πλέον σήμερα. Το βράδυ, στο γαμήλιο δείπνο ξεχωρίζει η υποδοχή της… τούρτας. Η τούρτα και ό,τι ακολουθεί είναι μια παράσταση που θα ζήλευαν οι σκηνοθέτες του Χόλιγουντ!
Μένει τίποτα ελληνικό σ’ αυτούς τους νέου τύπου γάμους; Bεβαίως. Μένουν ο «χορός του Ησαΐα» και το μελεκούνι.
Αυτή την αγγλοσαξονική επέλαση στη ζωή μας δεν την επέβαλε κανένας ξένος. Η μεταμόρφωσή μας είναι έργο καθαρά δικό μας.
Ποιος μας υποχρεώνει, ας πούμε, να γεμίζουμε τη γλώσσα μας με αγγλικές λέξεις; Mόνοι μας κάναμε τις τράπεζες «μπανκ».
Στις σλαβόφωνες χώρες χρησιμοποιούν την ελληνική λέξη «τράπεζα». Τράπεζα αυτοί, μπανκ εμείς. Αλλ’ αυτοί έχουν μείνει πίσω.
Μόνοι μας κάναμε τα «νέα» «νιούζ». Μόνοι μας δώσαμε σε εφημερίδες και περιοδικά αγγλικούς τίτλους.
Δική μας επιλογή είναι οι αγγλικές ονομασίες ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών, προγραμμάτων, δράσεων κ.λπ. Δική μας επιλογή είναι ότι αντικαταστήσαμε τον διαιτητή με τον ρέφερη, τον προπονητή με τον κόουτς.
Όπως επίσης ότι δεν κάνουμε πια διάλειμμα αλλά μπρέϊκ, αλλά και ότι γεμίσαμε τη γλώσσα μας με τα διάφορα-ινγκ, όπως όπενινγκ, σόπινγκ, μπρίφινγκ, τέστινγκ και πάει λέγοντας.
Δεν αμφισβητώ ότι οι γλώσσες ανανεώνονται, εμπλουτίζονται, δέχονται εξωτερικές επιρροές εφόσον θεωρείται ότι είναι ζωντανοί οργανισμοί. Οι λέξεις ταξιδεύουν, οι γλώσσες δανείζονται η μία από την άλλη.
Αυτό λένε οι γλωσσολόγοι και ουδεμία αντίρρηση.
Αλλά σε ποιο βαθμό και με ποιες δόσεις στην εισροή ξένων λέξεων μπορεί μια γλώσσα να διατηρήσει την ταυτότητά της, να κρατήσει τον δικό της ήχο;
Έχω την εντύπωση ότι με τον ρυθμό που εισχωρούν στη γλώσσα μας οι αγγλικές λέξεις, θα ψάχνουμε κάποτε ανάμεσα σ’ αυτές να βρούμε τις ελληνικές.
Είναι μια κατάσταση που έχουν δημιουργήσει οι διάφοροι ημιμαθείς που έχουν δημόσιο λόγο μέσω των ραδιοτηλεοπτικών μέσων και οι αλλοπαρμένοι του λεγόμενου «λάιφ-στάιλ».
Αυτοί, κατά τη δική μου γνώμη, περιφρονούν τη μητρική τους γλώσσα επειδή δεν την κατέχουν.
Το θέμα έχει βέβαια μεγάλο βάθος και είναι άλλοι που σοβαρά και επιστημονικά πρέπει να ασχοληθούν με αυτό.
Με τα παραδείγματα που προανέφερα προσπάθησα απλώς να φθάσω στο δικό μου συμπέρασμα: ότι συν τω χρόνω γινόμαστε οι καλύτεροι… Αγγλοσάξονες, εκτός της βρετανικής κοινοπολιτείας. Καιρός είναι να ζητήσουμε να γίνουμε και επίσημα μέλη της!
Έχετε απόλυτο δίκιο και συμφωνώ μαζί σας ως λάτρης της Ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας. Μας θεωρούν παλιομοδιτες αν δεν πούμε το φόρεμα αουτφιτ και τα ψώνια σοπινγκ κλπ υπερφιαλα καμώματα τραυματίζοντας και εξαφανίζοντας σταδιακά την πλουσιότερη και αρχαιότερη Ελληνική γλώσσα. Νομίζουν με την επίδειξη και ξενομανία ότι μόνο αυτοί ξέρουν Αγγλικά. Αλήθεια τι κάνει το υπουργείο Παιδείας και οι αρμόδιοι; Πώς επιτρέπουν διαφημίσεις κατά το 80/τις εκατό ξενόγλωσσες; όσο για τα έθιμα τα παραδοσιακά τα θεωρούν ξεπερασμένα δυστυχώς μαζί και εμάς που τα τιμούμε. Συγχαρητήρια για το άρθρο σας.
Αν είναι να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας γιατί όχι;Ο στόχος
Της κάθε κοινωνίας είναι να βελτιώνεται και να ζουν όσο γίνεται καλύτερα τα μέλη της.Δεν είναι να μιλάμε Ελληνικά,Αγγλικά οι Γιαπωνέζικα.Ότι βολεύει τον κόσμο.Τώρα αν πρην από χρόνια κάπου έσφαζαν κατσίκια οι γαλοπούλες στις γιορτές σε τι βοηθάει;Αν τραγουδήσουμε δημοτικό τραγούδι θα μας κάνει καλύτερους από το να τραγουδήσουμε ροκ;Με λίγα λόγια ο Θείος μας είναι καλύτερος από τον δικό τους και ο παράδεισος μας από των άλλων;Όλα αυτά διχάζουν γιατί να υπάρχουν;Ας υπήρχε αγάπη στο κόσμο αγαπητέ μου και ας την έλεγαν love ,to amo η Ουγκ.Τι να κάνουμε υπάρχουν και καλύτερα πράγματα στον κόσμο που δεν είναι Ελληνικά.
Η παγκοσμιοποίηση σε όλο της το μεγαλείο. Αυτή που καταπίνει θρησκείες γλώσσες εθνικότητες ήθη και έθιμα ταυτότητες χωρών και λαών. ο θρίαμβος του συμφέροντος πως να περνάμε καλύτερα και ας εξαφανιστούν όλα στην ισοπέδωση και στην αλλοτρίωση.
Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν αμ’ έπος αμ’ έργον,οι πατριώτες μου οι Κεφαλιανοί το έκαναν ο λό[γ]ος και το κά[μ]ωμα και οι σύγχρονοι έλληνες το λένε εδώ και τώρα.Τη δε λέξη φιλότιμο, οι άλλες γλώσσες ακόμα ψάχνουν να την βρουν και να την εξηγήσουν.Αυτός ο πλούτος πρέπει να σωθεί.