Η παρουσία του Νοσοκομείου μας στην πανδημία αλλά και ο ρόλος της κλινικής του Θεόφιλου Πέρου, αν υπήρχε| Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη

Η παρουσία του Νοσοκομείου μας στην πανδημία αλλά και                                                               ο ρόλος της κλινικής του Θεόφιλου Πέρου, αν υπήρχε.

(Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη  – 4/1/2022-)

Περνώντας από το Νοσοκομείο μας είτε για να εξεταστούμε, είτε για να εμβολιστούμε, βλέπουμε τον μεγάλο αγώνα που κάνουν οι λίγοι γιατροί, για να αντιμετωπίσουν κάθε είδους περιστατικό και την κακοήθη παρουσία, της παγκόσμιας  φονικής  πανδημίας.        Αυτή  που απειλεί τη ζωή όλων μας, προκαλώντας βαρύτατες βλάβες στο αναπνευστικό ανθρώπινο σύστημα. Επίσης  διαπιστώνουμε και τον διαρκή αγώνα, που κάνει το νοσηλευτικό προσωπικό, για να καλύψει τις ανάγκες των κλινήρη ασθενών και παράλληλα για να προλάβει να εμβολιάσει τους ανθρώπους, ενάντια  στην πανδημική φονική  νόσο του κορονοιού. Μια νόσο, που με τις πολλαπλές μεταλλάξεις, σκοτώνει αδιάκριτα ιατρούς, νοσηλευτές, πλούσιους, μορφωμένους, φτωχούς, μεγάλους, νέους και παιδιά.                       Μέσα  σε όλο αυτό τον φόρτο εργασίας, των ιατρικών λειτουργιών και την ποικίλη προσφορά του Νοσοκομείου μας, αναπόφευκτα μας έρχεται μια σκέψη ως λύση για να ελαφρύνει το πρόβλημα. Ίσως Θα ήταν ωφέλιμη αν υπήρχε μια ιδιωτική κλινική, όπως για παράδειγμα στη Ρόδο,  που απαλύνει το βάρος από το  Δημόσιο Γενικό Νοσοκομείο.       Πολλά λέγονται και ακόμη πιο πολλά σχεδιάζονται εδώ και χρόνια, για την λειτουργία ενός νέου Νοσοκομείου και για την  αναβάθμιση του παλιού νοσηλευτικού ιδρύματος.  Όμως  το ήδη υπάρχον Νοσοκομείο,  έχει υπό- στελεχωθεί σε επιστημονικό ιατρικό προσωπικό,  καθώς και σε νοσηλευτικό, με τις ευθύνες  να αποδίδονται παντού. Έτσι μια ιδιωτική κλινική, πόσο θα ανακούφιζε αυτές τις δύσκολες στιγμές το νησί  μας, μαζί με τα ιδιωτικά πολύ-ιατρεία και απλά ιατρεία, όπου στριμώχνονται ασθενείς και υγιείς, για εξετάσεις, ακτινογραφίες,   εμβόλια, τεστ κλπ.                                                                                                    Μας έρχεται αβίαστα στη σκέψη, η θρυλική πολυκλινική του αειμνήστου Θεόφιλου  Πέρου και διαπιστώνουμε πόσο λείπει  η πλούσια προσφορά της, από το νησί, από τα Δωδεκάνησα και γενικά από τη χώρα μας. Ένας ευφυέστατος επιστήμονας ιατρός, της δύσκολης μεταπολεμικής περιόδου, ήρθε από την γειτονική Κάλυμνο, το νησί των σφουγγαράδων, αλλά και των ιατρών και έγραψε τη δική του λαμπρή,  πολύχρονη ιστορία. Εδώ  στο νησί του ιατρού Ιπποκράτη, που στο Ασκληπιείο του, μετέτρεψε την ιατρική από κομπογιαννίτικη μεθοδολογία, σε ύπατη επιστήμη, στηριζόμενη στην παρατήρηση, στο πείραμα, στην διάγνωση, στην πρόληψη, στην επέμβαση και στην φαρμακευτική θεραπεία.                      Άξιος απόγονος του Κώου ιατρού  Ιπποκράτη, ήταν και ο ιατρός Θεόφιλος  Πέρος, που κατάφερε μόνος του στα δύσκολα χρόνια του πολέμου, να προσφέρει τις πολύτιμες ιατρικές γνώσεις του στον ανθρώπινο πόνο. Γεμάτος ανθρωπιά, πολυδιαβασμένος,  με το ευφυές διορατικό βλέμμα,  την ευστροφία και την άριστη  επιστημονική κατάρτιση του στην ιατρική επιστήμη, κατάφερνε να ανακουφίζει τους ασθενείς, αφιλοκερδώς και στο Γενικό Ιπποκράτειο Νοσοκομείου  της Κω, για πάνω από δέκα χρόνια.                                          Η  κλινική που δημιούργησε στα δύσκολα χρόνια της μεταπολεμικής περιόδου, αποτελούσε καύχημα για όλο το νησί. Αφού   την έφτιαξε και  την εξόπλισε, με τα πιο προχωρημένα μηχανήματα εποχής, την επάνδρωσε με τις πιο ικανές αξέχαστες  νοσοκόμες, όπως την Γιαννούλα  Δικαναστάση, την Ρηνιώ Φράγκου, την Μαρία Καίσερλη, την Χρυσάνθη Κουσπακίδη, την Κασσιανή Ρούσσου και την Μελπομένη Χατζηβασίλη.

Ο ίδιος μόνος, σαν  ιατρικό πολύ εργαλείο, έτρεχε από ασθενή σε ασθενή με γρίπη, ιλαρά, παρωτίτιδα, διφθερίτιδα. Έπειτα  έτρεχε ξανά, για να ξεγεννήσει κάποια  επίτοκο και να φροντίσει το νεογέννητο βρέφος της. Μετά   να χειρουργήσει ως τέλειος χειρουργός, σκωληκοειδίτιδα,  χολή, στομάχι, καρκινοπαθείς με όγκους, να συγκολλήσει σπασμένα ανθρωπινά μέλη και να γιατρέψει τόσα άλλα νοσήματα. Γεμάτος συμπόνια και ανθρωπιά, ανακούφιζε δεκάδες ασθένειες και ασθενείς, που συνέρεαν από όλα τα Δωδεκάνησα και την υπόλοιπη Ελλάδα. Η  φήμη του δε, είχε φτάσει μέχρι το εξωτερικό.                                  Βαριά η κληρονομιά, για τα τέσσερα  άξια παιδιά του, που απέκτησε με την πανέμορφη αείμνηστη Γιασεμή Μπακάλογλου.  Αυτά και τα εγγόνια του, ακλούθησαν τα ανεξίτηλα αχνάρια του πατέρα και του παππού τους και έγιναν γιατροί.                                                                                                   Πόσο κερδισμένο θα ήταν το νησί μας,  αν τα άξια τέκνα του αειμνήστου  Θεόφιλου Πέρου, συνέχιζαν την λειτουργία της πολυκλινικής του; Άλλα  ‘ουδείς προφήτης αποδεκτός εις τον τόπο του’. Και πόσο ωφελημένη θα ήταν και η επιστήμη, σήμερα  αν λάβαινε μέρος σε ένα Ιατρικό Συνέδριο και ο  ιατρός Θεόφιλος Πέρος, για την αντιμετώπιση της φονικού ιού;                               Πόσο  σημαντικό θα ήταν ένα ελάχιστο ευχαριστώ, σε ένα αξιόλογο ιατρό, πιστό υπηρέτη της Υγείας και της Πανάκειας στην Κω; Μεταφρασμένο, σε μια τιμητική προτομή ή μια τιμητική ονοματοδοσία δρόμου, για να μας θυμίζει την ανεκτίμητη προσφορά του αξέχαστου  ιατρού χειρουργού Θεόφιλου Πέρου;  Μα  πιο πολύ να μας υπενθυμίζει την αξία της παρουσίας, μιας καλά οργανωμένης ιδιωτικής πολύ-κλινικής, ‘ο Άγιος  Παντελεήμονας’ ,  της οικογένειας του αείμνηστου πολύ-ιατρού Θεόφιλου Πέρου.                                                           Ξανθίππη Αγρέλλη