Εισαγωγή στην ερμηνευτική των γραφών – Απ’ την κυριολεξία στην μεταφορά-αλληγορία | Του Νίκου Παπαχαρτοφύλη

 

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ  ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΉ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Απ την κυριολεξία στην μεταφορά-αλληγορία.

ΜΕΡΟΣ  2

«…παιδάρια   μικρά  κατέπαιζον   Ελισσαιέ: ανάβαινε φαλακρέ ανάβαινε…»

«…επικατάρατος  ο άνθρωπος,  ός  την ελπίδα  έχει επ άνθρωπον…»

« άνθρακας  πυρός  σωρεύσεις επί  την  κεφαλήν…»

 

Του Νίκου Παπαχαρτοφύλη

Φιλολόγου.

Απ την προηγούμενη  προσέγγιση  της  Εισαγωγής του  πρώτου  μέρους  εστιάζουμε  στα κρίσιμα σημεία  της:

Α) τα κείμενα της Π.και Κ. Διαθήκης διακρίνονται  για  τον  αδιαπραγμάτευτο  δογματισμό  τους  εκ  διαμέτρου  αντίθετο  με  τον Ορθό  Λόγο  δηλ.  την Κλασσική  Φιλολογία, η  οποία  εξετάζει  κάθε κείμενο  γραμμένο  στην  αρχαία Ελληνική γλώσσα. Ερευνά  σε  βάθος  και  λεπτομερώς  την  ιστορία,  την  έκφραση – ύφος,  το  περιεχόμενο  μυθολογικών, φιλοσοφικών, ιστορικών  έργων, προιόντων  του έντεχνου λόγου, έργων της φαντασίας : ποίηση, θέατρο   και τέλος τα  μυθο ιστορικά  έργα  της Ιουδαιοχριστιανικής  γραμματείας  μεταφρασμένα  απ  τα  Εβραικά- Αραμαικά  στην  αρχαία Ελληνική και Λατινική γλώσσα και στη συνέχεια στην  Νεολληνική, μια διαχρονικότητα  αλληλοδιαδοχής  τριών    γλωσσών με τις επώδυνες συνέπειες.

Β) Ένα διαρκές αδιέξοδο  σύλληψης του νοήματος  των Γραφών, εκφραζόμενο  απ τον Τερτυλλιανό: « προτιμούμε να  βρίσκουμε  λιγότερο  νόημα στις  Γραφές, αν  δεν  γίνεται  αλλιώς, παρά να βρίσκουμε το αντίθετο». «κανένας δεν μπορεί μόνος του να ερμηνεύσει  τις προφητείες των Γραφών. Οι εμπνευσμένοι μόνο απ το Άγιο πνεύμα, είναι σε θέση να ερμηνεύουν…» Β Πέτρου,α,20-21.

Γ) ‘Ολες οι θρησκείες διαχρονικά  σε Δύση: Αθήνα, Ρώμη και  Ανατολή : Κωνσταντινούπολη, Ιερουσαλήμ Μέκκα   επικράτησαν σε  περιόδους  ακραίας  πολυεπίπεδης  παρακμής. Οι  ιδρυτές και θεμελιωτές των θρησκειών  απευθύνονταν  σε  εξαθλιωμένους  αμόρφωτους, στοχεύοντας όχι στη λογική αλλά  στην  όξυνση της φαντασίας, της  μυθικής γλώσσας με τα εντυπωσιακά  σχήματα λόγου: μεταφοράς – αλληγορίας  και  όλων των αποχρώσεων τους.

Μετά απ αυτή την περίληψη εισέρχομαι στο δεύτερο  μέρος, αρχίζοντας  με την οριοθέτηση των εννοιών  της μυθικής γλώσσας, φαντασιακής, υλικό  προϊόν   του εγκεφάλου : στη  γλώσσα  της  νευροβιολογίας, ο εγκέφαλος μας  με τα  εκατό δισεκατομμύρια κύτταρα, έξι τρισεκατομμύρια νευρώνες  και τις εξήντα τετράκις  εκατομμύρι α συνάψεις… και με την αέναη σύγκρουση των ορμονών χαρμολύπης !

Στο σημείο αυτό μια σημαντική αναφορά στην ανθρωποποίηση του ανθρώπου που ξεκίνησε από μια σειρά βιολογικές αλλαγές  πριν   15 εκατ. χρόνια που συνεχίστηκαν  μέχρι 500 χιλ. χρόνια του homo sapiens.

Οι αλλαγές είναι : ο διποδισμός και  βραχιόνωση που μετέβαλαν τον καταμερισμό λειτουργίας ανάμεσα στα άκρα, οπότε τα πόδια έγιναν το αποκλειστικό  όργανο  της μετακίνησης και τα απελευθερωμένα  χέρια έγιναν  συλληπτήριο και κατασκευαστικό. Η όρθια στάση που επέφερε τις αλλαγές αυτές, προκάλεσε και μια άλλη σημαντική: την σφαιρικοποίηση του κρανίου με αποτέλεσμα να διευρυνθούν  τα  εγκεφαλικά  ημισφαίρια και να υποχωρήσει ο ρινικός εγκέφαλος οπότε ευνοήθηκε  το όργανο της νόησης.

Οι αλλαγές αυτές  που έγιναν  αλυσιδωτά επέτρεψαν  στον ανθρωπίδη αυτόν, να προσαρμοστεί στο φυσικό περιβάλλον. Η νέα « ανθρώπινη» προσαρμογή  άρχισε να καθορίζεται  από ενστικτώδεις στάσεις και απαντήσεις που ήταν αποτέλεσμα διανοητικών αποφάσεων. Για να μεταβάλλουν το περιβάλλον τους, χρησιμοποίησαν  τρείς κύριους  τρόπους  που τον μεταστοιχείωσαν στο νέο είδος  που λέγεται  άνθρωπος.

Ο πρώτος  απ αυτούς η ομιλία:

• η άναρθρη κραυγή 2)  η εικονογραφική – συμβολική  3)  η αλφαβητική – φωνητική.

ο δεύτερος : τα εργαλεία

και ο τρίτος : η φωτιά.

Ο εγκέφαλος παράγει την νόηση, φυσική, υλική οντότητα, όπως η θερμότητα, βαρύτητα, κινητικότητα κτλ. Προυπόθεση της νόησης  η  γλώσσα, ( σε αλληλοεπίδραση)  προϊόν  πολλών παραγόντων : υλικών, φυσιολογικών – ανατομικών, κοινωνικών,  ψυχολογικών, νοητικών.

Η γλώσσα ως ομιλία είναι ύλη με τη μορφή παλλόμενων στρωμάτων αέρα,  γλωσσικών ήχων, παραγόμενων απ τα φωνητικά όργανα : πνεύμονες, φωνητικές  χορδές, στοματική κοιλότητα και κυρίως  το ανατομικό  όργανο του ανθρώπινου σώματος, τη  Γλώσσα, ο πιο σκληρός  μύς του οργανισμού  μας, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή θυμοσοφία : « η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και  κόκκαλα  μασάει». Όργανο  γεύσης και  άρθρωσης.

         Το πρωτοπαίδι της νόησης – σκέψης, η φαντασιακή μυθική γλώσσα, πανανθρώπινο δημιούργημα, η παιδική ηλικία της ανθρωπότητας  στα πρώτα βήματα της  αλλά  και η  παιδική ηλικία μας δεμένη άρρηκτα με την μυθοπλασία. Στους μεγαλύτερους, φανατικούς, Σαλούς ¹,  πιστούς της όποιας μεταφυσικής ιδεολογίας, η φαντασία όταν ερμηνεύει τα γεγονότα, δεν υποκαθιστά μόνο τη λογική αλλά και την  ταπεινώνει. Η πανδημία με τους πυρπολητές  βιβλίων  «θεματοφύλακες του Συντάγματος»  το αποδεικνύουν κωμικοτραγικά!

Ωστόσο η φαντασία είναι ένας βασικός συντελεστής της κανονικής διανοητικής λειτουργίας στον επιστήμονα, καλλιτέχνη και γενικότερα  διευρύνει  τον κόσμο μας, εμπνέει τα όνειρα μας, συγκροτεί τα ιδανικά μας. « Η φαντασία μάς επιτρέπει να ζούμε…αυτό που δεν υπάρχει». Βαλερί. Κι αυτή  ακριβώς η βιωματική εμπειρία του ανύπαρκτου κινητοποιεί  τις ψυχικές δυνάμεις για αναζήτηση του στην πραγματικότητα. Και όταν η ψυχή αντιληφθεί το αδύνατο, τότε δημιουργεί   ένα κόσμο «ουτοπικό», τον κόσμο της τέχνης και της θρησκείας. Για τη φιλοσοφία : «Εν αρχή ήν ο λόγος²– Νούς». Για την θρησκεία « Εν  αρχή  ήν  ο  Μύθος – Φαντασία».

        Καθώς αποφαίνονται  ειδικότεροι λεξικογράφοι εμού, οι λέξεις μύθος, μυέω,  μυστήριον προέρχονται  πιθανόν απ το μύω, που δημιουργείται απ το παρατεταμένο  μυ μυ με κλειστά τα χείλη ή τα μάτια= κλείνω τα μάτια ή το στόμα από φόβο μπροστά στον κίνδυνο,  ανακουφίζομαι μετά την κατάπαυση του πόνου! Η λέξη μύθος εκτός από μια δεκαριά σημασίες, σημαίνει φαντασιακή  διήγηση εκφράζοντας  μια αλήθεια αλλά όχι την Αλήθεια. Και το μυστήριον= θρησκευτική τελετή, το κρυμμένο, ακατανόητο,  απροσπέλαστο, σκοτεινό,  απρόσιτο.

 

   Η γλώσσα των Γραφών όλων των θρησκειών είναι σκόπιμα μεταφορική, αλληγορική-παραβολική  όχι μόνο λόγω  της ανατολίτικης τάσης(Σημίτες) προς την έντονη λογοτεχνικότητα, τα στολίδια, και τις ακραία υπερβολικές περιγραφές αλλά και επειδή οι προφήτες και οι απόστολοι ειδικά, αμαθείς αλιείς υπό την επιρροή  οραμάτων, ονείρων-ονειροπόλησης  και έκστασης για να διαδώσουν τις διδασκαλίες τους διεγείροντας τη φαντασία, ήταν υποχρεωμένοι να προσαρμοστούν στις αντιληπτικές  ικανότητες και προδιαθέσεις του κοινού ανθρώπου.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ,  ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ.

Ο Αριστοτέλης, πρώτος θεμελίωσε την Λογοτεχνική  κριτική: στο έργο του ‘’Ρητορική’’ αφιερώνει το τρίτο μέρος  στην γλώσσα της φιλολογικής κριτικής. Ασχολείται  με τα εξωτερικά στοιχεία, με την τεχνική του ρητορικού λόγου, δηλ. το υφολογικό, τα σχήματα, την κομψότητα και την διάταξη του λόγου.

Και στην ‘’Ποιητική’’ στα κεφάλαια 21-25 εξετάζει  λεπτομερειακά το θέμα της μεταφοράς: «μεταφορά έστιν ονόματος αλλοτρίου επιφορά» η απόδοση σε κάποιο πράγμα ονόματος ανήκοντος σε άλλο πράγμα. Ειδικά το κύριο μέσο έκφρασης στην λογοτεχνία , θέατρο, ποίηση. Στην καλλιτεχνική γλώσσα οι εύστοχες μεταφορές:  ««είναι σημάδι ευφυούς δημιουργού» Ποιητική, κεφ.22.

Όμως στο λόγο της καθημερινότητας, επιστήμης, τεχνικής, πολιτικής, των δικαστηρίων,των επαγγελμάτων:  «Η μεταφορά προκαλεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις στον λόγο»: Αριστ. Σοφιστικοί έλεγχοι  17,176b,24. «καταργεί τον διάλογο και τον ορισμό.» Αριστ. Αναλυτικά ύστερα 97b, 37.

Για την κυριολεξία:

« Η κυριότερη αρετή της πρότασης είναι η σαφήνεια, ο λόγος που δεν περικλείει  την απόδειξη του περιεχομένου του, δεν εκπληρώνει τον προορισμό του, η αοριστία, ο διφορούμενος λόγος οδηγούν στην πλάνη,  εκτός εάν οι ομιλητές δεν έχουν κάτι να διατυπώσουν, αλλά προσποιούνται ότι κάτι εννοούν… Στο λόγο με δραματικούς τόνους, απουσιάζει η ακριβολογία.»

 «Κανείς δεν διδάσκει Γεωμετρία χρησιμοποιώντας ωραία λόγια.»

 «Αν οι προτάσεις μας  δεν είναι πειστικές, να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την ακρίβεια τους, να αιτιολογούμε τους ισχυρισμούς  μας κα να τολμούμε να ανατεθεί  η κρίση του ζητήματος σε τρίτους… όσα επιχειρήματα υπόκεινται σε έλεγχο και ανασκευή, είναι περισσότερο φανερό ότι είναι ευθυγραμμισμένα με τους κανόνες των συλλογισμών. Τούτο, γιατί, όταν δύο αντίθετες απόψεις για ένα θέμα τοποθετηθούν η μία κοντά στην άλλη, ευκολότερα γίνεται αντιληπτό ποια απ τις δύο είναι η ορθή!» Ρητορική,Γ,1404 b και εξ.

 Ενα απ τα μεγάλα επιτεύγματα του, η επιστήμη της Λογικής με τους Συλλογισμούς  και το ‘’συνεπάγεται’’.  Απ το έργο του: το ‘’ Όργανον’’ : Κατηγορίες και περί ερμηνείας:

η  επαναστατική σύλληψη των Κατηγοριών και της ουσίας τους. Η οντολογία δηλ. τα όντα, νοητά και αισθητά: τα πράγματα, οι  ιδιότητες τους, τα γενικά  χαραχτηριστικά τους, το νόημα τους.

Οι περίφημες  κατηγορίες :

1.Τί  έστι = σε τι συνίσταται η ουσία των πραγμάτων : μια κατάσταση που είναι εν δυνάμει και πρόκειται να ολοκληρωθεί, η κάθε κίνηση που έχει ένα σκοπό = εντελέχεια, πχ η πρώτη ύλη το μάρμαρο με κατάληξη: τον ανδριάντα. Στο ‘’ περί Ψυχής’’έργο του αποφαίνεται : « η μεταβολή σ όλα τα πράγματα γίνεται προς το αντίθετο ή το ενδιάμεσο.» 416 b.

Η Χρυσούλα Σαπουλίδου Παπαχαροφύλη, Χημικός Μηχανικός,  μου ανέφερε ότι η θέση αυτή του Αριστοτέλη προαναγγέλλει κατά κάποιο ακατέργαστο  τρόπο την « αρχή του Σατελιέ της χημικής ισορροπίας : όταν ένα σύστημα σε ισορροπία υπόκειται σε αλλαγή θερμοκρασίας, όγκου, πίεσης, το σύστημα αναπροσαρμόζεται με την επίδραση της μεταβολής και καταλήγει σε μια νέα ισορροπία.» Αυτή η αρχή επεκτείνεται και σε φυσικά, οικολογικά, ψυχοκοινωνικά  φαινόμενα.

2. Προς τί = αίτια, αποτελέσματα, συσχέτιση.

3.ποσόν = έλλειψη, μέτρο, υπερβολή σε κάθε ενέργεια.

4. ποιόν = χαρακτηρισμοί – πρόταση κρίσεως για ένα συμπέρασμα.

5.πού πότε= χωροχρόνος,  πρόσωπα,  γεγονότα.

6. Κείσθαι = η στάση σε κάθε καλή, κακή κατάσταση : αξιολόγηση, σύγκριση,υπόθεση.

7.έχειν= η κατοχή, δυνάμεις, δυνατότητες για ενέργεια, δράση και πράξη.

8.πάσχειν = κάθε μεταβολή του πάσχοντος  προς το καλύτερο ή το χειρότερο σ ένα κόσμο ανισότητας.

9.ποιείν = όλες οι ενέργειες ως  ένα συνεχές  υλικό και  πνευματικό παρόν.

Πιο απλά, κάθε πράγμα έχει μια πολλαπλή  εκδήλωση, συνάφεια, συσχετισμό με τη γύρω  πραγματικότητα. Τα πράγματα  είναι  άπειρα, με απέραντο  αριθμό όψεων  και  φαινομένων. Ένα αυτονόητο παράδειγμα: ο άνθρωπος πλασμένος από σπέρμα και αίμα, για  να γελάει, κλαίει, εργάζεται, αγωνίζεται, κάθεται, κοιμάται, τρέχει, αδρανεί, ασθενεί, αποδημεί…

Μ αυτό το ακλόνητο νοητικό οπλοστάσιο ο Αριστοτέλης αντιμετώπισε τους Σοφιστές, (σε θέματα   γλώσσας)  διαστροφείς του νοήματος με τη ψευδή κυριολεξία, την αχαλίνωτη κατάχρηση της μεταφορικής γλώσσας . Ο Αντισθένης ένας απ αυτούς δήλωνε ότι πάς λόγος αληθεύει δηλ. ότι κάθε πρόταση  που εκφέρουμε είναι ορθή, αδιαφορώντας, αν η αλήθεια των λόγων συμφωνούσε με την αλήθεια των πραγμάτων, αδιανόητο για τη λογική μας σήμερα.

Ένας άλλος, ο Γοργίας  πίστευε ότι « ό,τι  λέω είναι σωστό, μόνο και μόνο  επειδή το  λέω.» Με μια σοφιστική μαγική  ταχυδαχτυλουργία «τα άρματα εν πελάγει τρέχοντα… και ο άνθρωπος ιπτάμενος» Diels- Kranz,Γοργίας.

Και το πιο ακραίο : ισχυρίζονταν ότι αρκεί να μιλήσεις για φωτιά για να καεί το στόμα σου !

                             Προεκτείνοντας τις νομοτελειακές  θέσεις του Αριστοτέλη   θα καταλήξουμε στα συμπεράσματα της Φιλολογικής Επιστήμης,  παρακολουθώντας με σεβασμό πώς διαχειρίζεται η Θεολογία,    oικονόμος  = διαχειρίστρια  των μυστηρίων  του παρά – λόγου, του υπέρ – λόγου, του υπέρ – ρεαλισμού = αυτό που είναι πέρα  απ τη λογική, αφού πρώτα παρουσιάσουμε τον  ανθρωποπαθή  λόγο του ανθρωπόμορφου  Γιαχβέ διαμεσολαβούμενο  απ τους Προφήτες, απ τον Ιησού μέσω των Ευαγγελιστών και  ερμηνευόμενο  απ τον Παύλο και τους Πατέρες.

 

Η  γέννηση των δύο θρησκειών: Ιουδαϊσμού και Χριστιανισμού, ΜΗΤΡΟΣ  ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΡΟΣ  καθημαγμένων εντός του Κάϊν και Ιησού κυριολεκτικά ή μεταφορικά…καθώς και  η ανακήρυξη του Χριστιανισμού ως επίσημη κρατική θρησκεία της αυτοκρατορίας απ τον ευφυή πολιτικό Κωνσταντίνο, κρίθηκε κατ αρχήν  στα πεδία των μαχών με το αχρείαστο αίμα των αντίμαχων με το περιβόητο θεόσταλτο όραμα  ‘’ Εν τούτω νίκα ”.  Όπως η ελέω Θεού βασιλεία έτσι και η μυθολογική αυθεντία της Βίβλου  έχει λειτουργήσει ως μια βαθιά συντηρητική δύναμη, αν και κάποτε πρόσφερε και προσφέρει βοήθεια και ανακούφιση στους πιστούς,  έχει  επίσης χρησιμοποιηθεί για να καθαγιάσει κάθε είδους κατάχρηση!

Ακολουθούν  αποσπάσματα, ένα απειροελάχιστο   δείγμα  απ τις χιλιάδες  σελίδες  των Ιουδαιοχριστιανικών κειμένων. Προσέχουμε τις αντιφάσεις  και τη μετάβαση απ το φιλοσοφικό λόγο, εφάμιλλο του Ελληνικού στην αδιανόητη  βιαιότητα του μυθικού, αληθούς ή ψευδούς κυριολεκτικού, μεταφορικού,  παραβολικού – αλληγορικού  λόγου  με το πανανθρώπινο  ψυχογράφημα τους, η παγίδα και το ασυγκράτητα ξέφρενο παιχνίδι των λέξεων ως ιλαρότητα, ζόφος και κλαυσίγελως… τρομοκρατίας!

 

          « Σε πολλή σοφία υπάρχει πολλή λύπη και όποιος προσθέτει γνώση, προσθέτει πόνο…» Εκκλησιαστής, 1,18.

           « ο φόβος δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εγκατάλειψη  της συμβολής του λογικού μας (προδοσία βοηθημάτων λογισμού).Κι ο φόβος που προέρχεται απ την άγνοια, μάς κάνει να θεωρούμε τα κακά, χειρότερα απ ό,τι είναι…» Σοφία Σολομώντα, 17, 10-11.

         «εάν την πάσα γνώση έχω και αγάπη δεν έχω, δεν είμαι τίποτα. Η  αγάπη δεν χαίρεται για την αδικία, χαίρεται όμως για την αλήθεια. Δεν σκέφτεται το κακό και δεν φουσκώνει από υπεροψία. Η γνώση μας τώρα είναι περιορισμένη. Τώρα βλέπουμε θαμπά (με αινίγματα) σαν μέσα από καθρέπτη θολό. Όταν το τέλειο, που περιμένουμε, έρθει, το μερικό και ατελές θα εξαφανισθεί!» Παύλος, Α Κορ. ιγ,2,4,6,8,9,10,11.

 

      « Ιησούς : ‘’θα σας δώσω στόμα= δυνατότητα έκφρασης και σοφία που δεν θα μπορούν να τα

 αντιμετωπίσουν με επιχειρήματα οι αντίπαλοι σας’’!» Λουκάς, κα, 15.

      « Η γνώση φουσκώνει από υπεροψία, η αγάπη οικοδομεί !» Παύλος, Α Κορ.η, 2.

« Σοφία κεκρυμμένη  και  θησαυρός αφανής, τίς ωφέλεια  εν αμφοτέροις ; » Σοφία Σειράχ, 20,30.

       « η πίστη σας δεν στηρίζεται στην ανθρώπινη σοφία αλλά στην δύναμη του Θεού. Και εμείς διδάσκουμε τη μυστηριώδη κρυμμένη σοφία του, που την προκαθόρισε πριν από αιώνες, για να μας δοξάσει…»  Παύλος,Α,Κορ.β,5,7 β.

      « Σοφίας κάλλος, εστί γνώσις έμπρακτος, ή  πράξις  ένσοφος » Μάξιμος ο Ομολογητής, Φιλοσοφικά ερωτήματα.

 « άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν  πρός με,  των γάρ τοιούτων εστίν  η βασιλεία του Θεού.» Ματθ.ιθ,14.

      « Τα μωρά, τους ανόητους διάλεξε ο Θεός για να ντροπιάσει τους σοφούς, γι αυτό γίναμε θέατρο, θέαμα..  περίψημα = νερό βρώμικο σφουγγαρίσματος» Παύλος, Α, Κορ.α,27. δ, 9,13.

« οι σοφοί καταντροπιάστηκαν, πτοήθηκαν, συνελήφθησαν, επειδή απέρριψαν το λόγο του Κυρίου. Γι αυτό, θα δώσω  τις γυναίκες τους σε άλλους, τα χωράφια τους σ εκείνους που θα τους κληρονομήσουν!» Ιρεμία,8, 9-10.

 

 « Για να κρίνει κάποιος, αν μια μέρα είναι πιο ιερή από μια άλλη ή όλες είναι ιερές, ο καθένας ας το κρίνει με το δικό του, ανθρώπινο μυαλό ( εν τώ ιδίω νοϊ ) …» Παύλος,προς Ρωμ. ιδ ,5.

 

  « η μόρφωση, η παιδεία στους ανόητους είναι δεσμά στα πόδια και χειροπέδες επί χειρός δεξιάς…» Σοφία  Σειράχ, 21,19.

« Ισραήλ, έθνος  ασύνετο και  δεν υπάρχει μέσα τους φρόνηση, μακάρι να ήσαν σοφοί, να το καταλάβαιναν, να συλλογίζονταν το τέλος τους…» Δευτερονόμιο,32, 28.

 «Και ήσαν και οι δύο γυμνοί ο Αδάμ και η Εύα και δεν  ντρέπονταν…»

« Το φίδι ήταν το φρονιμότερο απ όλα τα ζώα που έκανε ο Κύριος και το φίδι είπε στην γυναίκα: στ αλήθεια, είπε ο Θεός να μην φάτε από κάθε δέντρο του παραδείσου;  και η γυναίκα είπε στο φίδι : απ τον καρπό των δέντρων μπορούμε να φάμε, όμως απ το δέντρο που είναι στο μέσον, απαγορεύεται. Ούτε να τον αγγίξουμε ούτε να τον φάμε γιατί θα πεθάνουμε. Και το φίδι είπε στη γυναίκα : σίγουρα δεν θα πεθάνετε, αλλά ο Θεός ξέρει ότι την ίδια ημέρα που θα φάτε απ αυτόν, τα μάτια σας θα ανοίξουν και θα είστε ΘΕΟΙ, γνωρίζοντας το καλό και το κακό…

Φάγανε και  οι δύο απ το δέντρο της γνώσης και αντιλήφθηκαν ότι ήταν γυμνοί…έραψαν φύλλα συκιάς γιατί ντράπηκαν.

 Και το φίδι τους εξαπάτησε…»  «καταραμένο να είσαι ανάμεσα σ όλα τα κτήνη, θα σέρνεσαι  στην κοιλιά σου, τρώγοντας χώμα…»

 « Και ο Κύριος είπε: δείτε, ο Αδάμ έγινε  σαν ένας από μάς, στο να γνωρίζει το ΚΑΛΟ και το ΚΑΚΟ και ζήσει αώνια… και έδιωξε τον Αδάμ  και στα ανατολικά της Εδέμ, έβαλε τα Χερουβίμ και ρομφαία τη φλόγινη,  την περιστρεφόμενη για να φυλάττουν το δρόμο προς το δέντρο της ΖΩΗΣ…»

 « Τότε ο Αδάμ γνώρισε την Εύα και εκείνη συνέλαβε και γέννησε τον Κάιν και μετά τον Άβελ…» Γένεσις, 2-3,4.

  « έφαγαν οι γονείς άγουρα σταφύλια ( όμφακες)  και μούδιασαν τα δόντια των παιδιών τους…» Ιεζεκιήλ,18,2.

« διαμέσου του Αδάμ η αμαρτία πέρασε μέσα σ όλους τους ανθρώπους» Παύλος, Ρωμ. ε, 12.

« Κύριε, γιατί μας άφησες να απομακρυνόμαστε απ τους δρόμους σου και να σκληρύνουμε τη καρδιά μας, ώστε να μη σε φοβόμαστε; Μην οργίζεσαι υπερβολικά, Κύριε, ούτε να θυμάσαι πάντοτε τις παρανομίες μας, είμαστε έργο  των χειρών σου!

  – Νάμαι  εγώ,  νάμαι  εγώ, σε λαό  που δεν αποκαλούνταν με το όνομα μου. Όλη την ημέρα άπλωσα τα χέρια μου σε λαό απείθαρχο, προκλητικό,  που μένει στα μνήματα και σπήλαια για να δεί όνειρα, που ξενυκτά  σε απόκρυφους τόπους,  μπροστά στο πρόσωπο μου… Λαός που είναι καπνός του θυμού μου που καίγεται όλη την ημέρα. Δείτε, είναι γραμμένα  μπροστά μου οι παρανομίες σας, θα σας αριθμήσω έναν  έναν  για μάχαιρα, όλοι θα σκύψετε στη σφαγή, επειδή καλούσα και δεν απαντούσατε ! Ησαϊας, 65, 1-11.

« ο Θεός τους έσπρωξε  όλους στην ανυπακοή, αμαρτία για να τους λυπηθεί μετά…! πόσο βάθος έχει ο πλούτος, η σοφία και η γνώση του Θεού, πόσο ανεξερεύνητες οι αποφάσεις του και ανεξιχνίαστα τα σχέδια του» Παύλος, Ρωμ. ια, 32,33.

« Ο Θεός θα επιτρέψει να ενεργεί σ αυτούς η πλάνη για να πιστέψουν  σ αυτό  το ψεύδος, ώστε να τιμωρηθούν όλοι όσοι δεν πίστευσαν στην αλήθεια…» Παύλος, Β Θεσσαλονικείς ,β,11.

« Αυτός που κατασκεύασε το φώς και έφτιαξε το σκοτάδι, αυτός που κάνει ειρήνη και κτίζει το κακό…εγώ ο Κύριος τα κάνω όλα αυτά !» Ησαϊας,45,7.

« μη  μάς οδηγείς σε πειρασμό αλλά απάλλαξε μας από κάθε κακόβουλη σκέψη» Ματθ. στ, 13.

« Εκτός από μένα δεν θα γνωρίσεις άλλον Θεό, επειδή δεν υπάρχει άλλος ΣΩΤΗΡΑΣ εκτός από μένα, είμαι ζηλιάρης… Εγώ που σας απελεθεύρωσα απ τη Αίγυπτο… Χορτάσατε και  υψώθηκε η καρδιά σας ( γίνατε εγωιστές) και με λησμονήσατε. Γι αυτό σαν λιοντάρι θα παραμονεύω στον δρόμο. Θα σας συναντήσω σαν αρκούδα που έχασε τα παιδιά της και θα σας κατασπαράξω!» Ωσηέ,13, 4-8.

 

« και ο Κύριος είπε: ίσως θα ακούσουν και επιστρέψουν απ τον πονηρό δρόμο και  ΜΕΤΑΝΟΗΣΩ  για το κακό που σκέπτομαι να τους κάνω! Ιερεμία,26,2-3.

« οι διεστραμμένες αντιλήψεις (σκολιοί λογισμοί) των ανθρώπων τους απομακρύνουν απ τον Θεό.» Σ.Σολ.1,3.

 

« ο Θεός δεν είναι άνθρωπος για να ξεστομίσει ψεύδη ούτε γιός ανθρώπου για να μετανοήσει…»Αριθμοί,23,19.

« ο Κύριος είπε στο Σατανά: έβαλες σημάδι πάνω στο δούλο μου Ιώβ; Δεν υπάρχει όμοιος του στη γή, άμεμπτος και ευθύς. Απάντησε ο Σατανάς στον Κύριο: μήπως ο Ιώβ σέβεται το θεό χωρίς λόγο; (δωρεάν). Όμως άπλωσε το χέρι σου, σ ό,τι τούδωσες και άρπαξε τα και θα δείς ,αν δεν σε βλασφημήσει κατά πρόσωπο! Και ο Κύριος είπε: δές, όλα όσα έχει, γίνονται όλα δικά σου, μόνο μην βάλεις χέρι πάνω του.

 Και ο Σατανάς έφυγε μπροστά απ τον Κύριο…!» Τότε ο Σατανάς κτύπησε τον Ιώβ μ ένα κακό έλκος απ το πέλμα των ποδιών του μέχρι την κεφαλή του και πήρε ένα κομμάτι κεραμίδι για να ξύνεται μ αυτό. Και η γυναίκα του είπε: ακόμα κρατάς την ακεραιότητα σου; Βλασφήμησε το θεό και πέθανε…Και εκείνος της είπε: είσαι μια από τις άφρονες γυναίκες, θα δεχτούμε μόνο τα αγαθά απ το Θεό;»  Ιώβ,1, 8-11 και 2,7-9.

« Είπε ο Κύριος στον Ιώβ: αυτός που κρίνεται απ τον Θεό, είναι σε θέση να τον κρίνει;  θα ανατρέψεις την κρίση μου για να δικαιωθείς ;» Ιώβ,40, 2,9.

 « γιατί βγήκα απ τη μήτρα της μάνας μου για να βλέπω μόχθο, λύπη και να περνούν οι μέρες  μου μέσα  στην ντροπή ;» Ιερεμία, 20, 18.

« και ο Κύριος άνοιξε το στόμα του γαϊδάρου και είπε στον Βαλαάμ: τι σου έκαμα και με χτύπησες για τρίτη φορά σήμερα και ο Βαλαάμ είπε στο γαϊδούρι: γιατί με περίπαιξες, μακάρι να είχα μαχαίρι στο χέρι μου, θα σε σκότωνα…Και το γαϊδούρι είπε : δεν είμαι εγώ το γαϊδούρι σου, που πάνω του καθόσουν απ την εποχή που με έχεις μέχρι σήμερα;  Ήμουνα  ποτέ συνηθισμένο να σε κοροϊδεύω; Και εκείνος είπε : όχι…» Αριθμοί,22,18-30.

 

« έτσι λέει ο Κύριος : καταραμένος ο άνθρωπος που ελπίζει σε άνθρωπο, που στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις και του συνανθρώπου του (στηρίζει σάρκα βραχίονος αυτού επ αυτόν) και εγκαταλείπει το Θεό, θα είναι αρμυρήθρα στην έρημο και δεν θα δεί το καλό όταν έρθει…» Ιερεμία, 17, 5-6.

« εάν κάποιος θέλει πάρα πολύ  τεράστια γνώση, τότε θα μάθει για τα παρελθόντα και θα κάνει υποθέσεις για τα μέλλοντα, θα γνωρίσει πολύπλοκα και δυσνόητα θέματα, θα λύνει αινίγματα αξιοθαύμαστα, θα προβλέπει τις μεταβολές και διαδοχές εποχών και χρόνων.» Σοφία Σολομώντα,8,8.

« ο Θεός μου έδωσε  αληθή γνώση των όντων ώστε να γνωρίσω πώς συνεστήθη ο κόσμος και πώς ενεργούν τα επί μέρους στοιχεία της φύσης…» Σοφία Σολομώντα,7,18.

« του πλοίου το σχέδιο και τη κατασκευή του, ενέπνευσε η επιθυμία του κέρδους αλλά η σοφία, τεχνίτρα, το κατεσκεύασε!» Σοφία Σολομώντα,14,2.

« Είπε ο Κύριος των δυνάμεων: ο ένας λαός θα στραφεί ενάντια στον άλλο και θα κείτονται όλοι σκοτωμένοι απ τον Κύριο απ το ένα άκρο στο άλλο της γης έτσι ούτε θα συγκεντρωθούν για να θρηνολογούν, ούτε θα ταφούν, θα είναι ΚΟΠΡΙΑ  πάνω στην επιφάνεια της γης! » Ιερεμία, 25,32.

« αναβαίνοντας ο Ελισσαίος το δρόμο προς την Βαιθήλ βγήκαν παιδάκια απ την πόλη και  τον  κοροϊδεύανε,  λέγοντας του: φαλακρέ, φαλακρέ, ανέβα… και στράφηκε προς τα πίσω για να τα δεί και καταράστηκε τα παιδιά, επικαλούμενος το όνομα του Κυρίου, τότε  βγήκαν απ το δάσος δύο αρκούδες και κατασπάραξαν σαράντα δύο παιδάκια!» Δ, Βασιλειών, 23-24.

« ο Ααρών θα βάλει τα δύο χέρια του στο κεφάλι του ζωντανού ΤΡΑΓΟΥ και θα εξομολογηθεί  πάνω του  όλες τις αμαρτίες των γιών του Ισραήλ  και όλες τις παραβάσεις και θα τις βάλει πάνω στο κεφάλι του τράγου και θα τον εξαποστείλει με διορισμένο άνθρωπο, στην έρημο…και το λίπος της θυσίας της προσφοράς για την αμαρτία θα το κάψει πάνω στο θυσιαστήριο…» Λευϊτικό,16,20-22.

« ο Θεός προς τον Ιεζεκιήλ : και σύ θα κοιμηθείς πάνω στο αριστερό σου πλευρό και βάλε την ανομία του οίκου του Ισραήλ πάνω στο πλευρό σου για εκατόν ενενήντα  μέρες και αφού τελειώσεις, πλάγιασε ξανά στο δεξί πλευρό και θα βαστάξεις τις αμαρτίες του οίκου του Ιούδα σαράντα μέρες, σου προσδιόρισα κάθε μια μέρα αντί για ένα χρόνο. Εγώ σε έδεσα και μη γυρίσεις από πλευρό σε πλευρό μέχρι συμπληρωθούν οι μέρες του κλεισίματος σου ( συγκλεισμού).

Πάρε σιτάρι, κριθάρι, κουκιά, φακές, καλαμπόκι άλεσε τα και κάνε τόσα ψωμάκια όσος είναι  ο αριθμός των ημερών που θα είσαι ξαπλωμένος και θα τρως και θα πίνεις μετρημένα. Τα ψωμάκια θα τα ψήνεις μπροστά στα μάτια των Ιουδαίων, πάνω σε κάρβουνα  ξηρών ανθρώπινων περιττωμάτων (βόλβιτα, βολβοί)

 και θα τους πείς: τα εξής λέγει ο θεός του Ισραήλ:   έτσι θα φάνε  οι γιοί το Ισραήλ άκάθαρτα μέσα στα έθνη. Με κανένα τρόπο, Κύριε, δεν θα τα τρώ…η  ψυχή μου ποτέ δεν μολύνθηκε με ακαθαρσία. Ψοφήμι και σκοτωμένο από θηρίο δεν έφαγα μέχρι τώρα, ούτε μπήκε στο στόμα μου κρέας μπαγιάτικο ( έωλο). Και είπε ο Θεός: σου δίνω βουνιές ( ξερή κοπριά βοδιού)  και πάνω σ αυτές θα τα ψήσεις…

Γιέ ανθρώπου, δες, εγώ θα μειώσω το σιτάρι απ το οποίο γίνεται το ψωμί στη Ιερουσαλήμ, θα το τρώνε με το ζύγι (τσιγκουνεμένα) και με στενοχώρια, θα πίνουν το ελάχιστο νερό με αγωνία και στο τέλος δεν θα έχουν ούτε  κι αυτά και με τρόμο θα κοιτάει ο ένας τον άλλο και θα  λιώσουν απ τις ανομίες τους!» Ιεζεκιήλ, 4,3-16.

«Ο Κύριος θα σε χτυπήσει με τύφλωση και παραφροσύνη και θα ψηλαφίζεις καταμεσήμερο, ως τυφλός  στο σκοτάδι, μπερδεύοντας τους δρόμους σου, καμένους με θείον = θειάφι και αλάτι, χωρίς σπορά και βλάστηση από χορτάρι,  όπως στα Σόδομα και Γόμορρα…θα αρραβωνιαστείς γυναίκα και άλλος άντρας θα κοιμηθεί μαζί της, θα χτίσεις σπίτι και δεν κατοικήσεις σ αυτό! Το σταφύλι τους, σταφύλι χολής, τα τσαμπιά τους πικρά, το κρασί τους φαρμάκι, αγιάτρευτο δηλητήριο οχιάς!!!» Δευτερονόμιο,28,27-29,30  και 32,32-33.

« ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ,  ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, θα  κάνω σε σένα εκείνο που δεν έκανα ούτε και θα κάνω κανένα παρόμοιο του για όλα τα βδελύγματα σου. Γι αυτό, από πείνα οι πατέρες θα φάνε τα παιδιά τους, ανάμεσα σου και τα παιδιά θα φάνε τους πατέρες,  θα σε συντρίψω και το μάτι μου δεν θα λυπηθεί. Το ένα τρίτο σου  θα πεθάνει από ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, το άλλο τρίτο θα πέσει ολόγυρα σου από ρομφαία και το τελευταίο τρίτο θα διασκορπίσω σε κάθε άνεμο και θα γυμνώσω μάχαιρα από πίσω τους. Ο θυμός μου θα ολοκληρωθεί και θα ξεκουράσω την οργή μου πάνω τους και θα ευχαριστηθώ!!» Ιεζεκιήλ.5, 10-13.

 

« Ο Κύριος έγινε σάν εχθρός, καταπόντισε όλα τα παλάτια του Ισραήλ, αφάνισε τα οχυρώματα του, πλήθυνε  το πένθος και τη θλίψη. » Θρήνοι του Ιερεμία, 2, 5.

« και είπεν ο Ιησούς: φίδια, γεννήματα οχιάς, πώς  είναι δυνατό να ξεφύγετε απ τη καταδίκη σας στο τόπο της κόλασης = γέεννα( εβραϊκή λέξη).

 ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ,  ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, εσύ που σκοτώνεις τους προφήτες σου και λιθοβολείς αυτούς που αποστέλλονται σ εσένα, πόσες φορές δεν θέλησα να συγκεντρώσω τα παιδιά σου με τον τρόπο που η κλώσσα μαζεύει τα κλωσσόπουλα της κάτω απ τις φτερούγες της…»  Ματθ.23,37.

 

 « και ολόκληρη η  γή  ήταν μιας γλώσσας και μιας φωνής :

ας κτίσουμε για μας, μια πόλη και ένα πύργο που η κορυφή του να φτάνει μέχρι τον ουρανό, αποκτώντας φήμη, αφού επεκταθούμε σ όλη τη γή.

Και Κύριος κατέβηκε για να δεί την πόλη και τον πύργο. Και είπε ο Κύριος : δέστε, ένας λαός, και όλοι έχουν  μια γλώσσα και άρχισαν να συνεργάζονται και  τώρα  δεν θα τους λείψει τίποτε από όσα σκέφτονται να κάμουν. Ας αλλάξουμε τη γλώσσα τους για να μήν μπορούν συνεννοούνται και ο Κύριος τους διασκόρπισε σ΄όλη τη γη, σταματώντας το κτίσιμο της πόλης και το όνομα της, Βαβέλ δηλ. ΣΥΓΧΥΣΗ !»  Γένεσις, 11,1-8.

« Το σώμα δεν αποτελείται από ένα μέλος αλλά από πολλά : εάν έλεγε το πόδι : “ επειδή δεν είμαι χέρι, δεν  είμαι μέλος του σώματος, αυτό τι σημαίνει, ότι δεν είναι μέλος του σώματος; Αν όλο το σώμα ήταν μόνο ένα μάτι…πώς θα μπορούσαμε ν ακούμε; και δεν μπορεί το μάτι να πεί  στο χέρι δεν σε χρειάζομαι ή το κεφάλι δεν έχω ανάγκη τα πόδια σας. Αν όμως ήταν όλα ένα μέλος, σε τι θα συνίστατο το σώμα;”. O Θεός  συναρμολόγησε τα μέλη ώστε να συνεργάζονται  με μια (λειτουργική) ενότητα…» Παύλος, Α,Κορ. 12, 12- 21.

 « και η Σάρρα είπε στον Αβραάμ : εξαιτίας σου αδικούμαι, εγώ έδωσα τη δούλη μου στον κόρφο σου… Και όταν είδε, ότι συνέλαβε, εγώ καταφρονήθηκα μπροστά της, ας κρίνει ο Κύριος ανάμεσα  σε μένα και σε σένα.

 Και ο Αβραάμ είπε: δες, η δούλη σου είναι στο χέρι σου, κάνε σ αυτήν όπως φαίνεται αρεστό στα μάτια σου. Και η Σάρρα την κακομεταχειρίστηκε και εκείνη εξαφανίστηκε.

Και τη βρήκε άγγελος του Κυρίου κοντά σε μια πηγή νερού στην έρημο και της είπε, Άγαρ, δούλη της  Σάρρας από πού έρχεσαι και πού πάς;  Και εκείνη είπε: φεύγω απ το πρόσωπο της κυρίας μου. Και ο άγγελος της είπε: επίστρεψε στην κυρία σου και ταπεινώσου κάτω απ τα χέρια της. Θα πληθύνω υπερβολικά το σπέρμα σου ώστε να μην απαριθμείται το πλήθος του….

Και η Σάρρα (=αρχόντισα) γέλασε από μέσα της, όταν άκουσε, ότι θα γεννήσει. Γέρασα και δεν έχω επιθυμία χωρίς  γονιμότητα…Και το τέκνον αυτής, Ισαάκ = γέλιο στα Εβραϊκά . Όποιος ακούσει για μένα, θα γελά  μαζί μου, στα γηρατιά μου, να θηλάζω…» Γένεσις, 16, 18,21.

« ο Αβραάμ (=πατέρας πολλών παιδιών) είχε δύο γιούς, τον ένα από τη δούλα Άγαρ σύμφωνα με την σάρκινη ένωση και τον άλλο απ την ελεύθερη, τη Σάρρα σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού, αυτά όμως έχουν αλληγορική σημασία :

για την πρώτη αποφασίστηκε στο όρος Σινά να γεννά δούλους δηλ. τον Ισμαήλ (= ο θεός ακούει) που έδιωξε  ο πνευματικός αδελφός του, Ισαάκ, μετά απ τη διαταγή του Θεού επειδή ο Ισμαήλ δεν είναι νόμιμος κληρονόμος… Εμείς είμαστε  Χριστιανοί,  επειδή είμαστε τέκνα, κληρονόμοι του  Ισαάκ, γνήσιου τέκνου της ελεύθερης Σάρρας, το θέλημα του Γιαχβέ.  Παύλος, Προς Γαλ. 22-31.

« αυτός μας αξίωσε να υπηρετήσουμε τη νέα διαθήκη, όχι το γράμμα αλλά το πνεύμα, γιατί το γράμμα σκοτώνει, το πνεύμα δίνει ζωή» Παύλος,Β, Κορ.γ,6.

« Μαθητής : ‘’αν υπάρχει μόνο μιά αιτία (μοιχεία) για να πάρει κάποιος διαζύγιο, τότε δεν συμφέρει να παντρεύεται.’’ Ο Ιησούς είπε: δε χωράει στο μυαλό όλων  η αγαμία. Γιατί υπάρχουν  ευνούχοι  εκ γενετής φύσει ανίκανοι να έρθουν σε γάμο, άλλοι που ευνουχίστηκαν από ανθρώπους και άλλοι που ευνούχισαν εαυτούς για τη βασιλεία των ουρανών. Όποιος μπορεί να προσχωρήσει σ αυτή τη κατάληξη, ας το κάνει…» Ματθ. ιθ, 10-13.

«Ο Ιησούς: σας λέω εγώ ότι ο καθένας που βλέπει  άλλη γυναίκα  για να την επιθυμήσει, ήδη εν τη καρδία αυτού προχώρησε…την επιθυμία του. Εάν το δεξί σου μάτι δεν αντιστέκεται (σκανδαλίζει), αφαίρεσε το και πέταξε το μακριά, γιατί συμφέρει να χαθεί  ένα  από τα μέλη του σώματος παρά να χαθεί όλο το σώμα, ριγμένο στη γέεννα! » Ματθ.ε, 27-29.

« όποιος είναι θλαδίας = ο ευνουχισμένος δεν θα μπει μέσα στη συναγωγή του Κυρίου…» Δευτερονόμιο,23,1. «ζώο  ευνουχισμένο, άρρωστο, δεν προσφέρεται θυσία στον Κύριο…» Λευϊτικό,22,24.

 

« πόσο ωραία είναι τα βήματα σου με τα σανδάλια. Το τόρνευμα των μηρών σου, όμοιο με περιδέραιο, έργο χεριών  καλλιτέχνη…Εγώ είμαι  του αγαπητού μου και η επιθυμία του είναι σε μένα. Έλα, αγαπητέ μου, ας βγούμε στο χωράφι, ας διανυκτερεύσουμε στις κωμοπόλεις, ας ξημερωθούμε στους αμπελώνες, ας δούμε αν βλάστησε η άμπελος, αν άνοιξε το άνθος του σταφυλιού κι αν άνθισαν οι ροδιές εκεί θα δώσω την αγάπη μου σε σένα!» Άσμα ασμάτων,7,1 και 12.

« επειδή η ζωή μας είναι λίγη, να νιώθουμε ότι καθετί είναι παροδικό: τόχουμε δεν τόχουμε…κάπως έτσι συμβαίνει με τις γυναίκες σαν μην τις έχουμε…το ίδιο και με το συναίσθημα της χαράς! Όμως  αυτοί που δεν μπορούν να συγκρατηθούν, προτιμότερο να παντρεύονται παρά να καίγονται ( πυρούσθαι) απ τη επιθυμία…» Παύλος, Α Κορ. ζ, 9.

« εγώ  θα ανταποδώσω την εκδίκηση, λέγει ο Κύριος. Εάν πεινά ο εχθρός σου, δίνε του ψωμί, εάν διψά, φέρε νερό, γιατί με τη συμπεριφορά σου αυτή,  του βάζεις αναμμένα κάρβουνα ντροπής και τύψεων στο κεφάλι του. Μη νικιέσαι απ το κακό αλλά νικάς το κακό με το καλό» Παύλος, προς Ρωμ.19-21.

«Όταν βγήκαν από τη Βηθανία, ο Ιησούς πείνασε. Και βλέποντας από μακριά μια συκιά να έχει φύλλα, πλησίασε για να βρεί κάτι αλλά δεν βρήκε τίποτα, επειδή δεν ήταν καιρός των σύκων. Κι ο Ιησούς της είπε: κανένας πιά, στον αιώνα, να μη φάει καρπό από σένα, κι αμέσως η συκιά ξεράθηκε! Mάρκ.11,12-14. Και οι μαθητές θαύμασαν λέγοντας: ‘’πώς ξεράθηκε αμέσως η συκιά..”» Ματθ.27,3-5.

      « Καλύτερα  θάταν να μην είχαν γνωρίσει τον  Χριστιανισμό, παρά, αφού  τον γνώρισαν, να επιστρέψουν  στην αμαρτωλή ζωή : ο σκύλος γυρνά πάλι στο δικό του ξερατό και το γουρούνι ( ύς) αφού κυλίστηκε και καθαρίστηκε στο βούρκο ( βόρβορο) επιστρέφει στο βούρκο…» Β,Πέτρου, β, 21,22.

«Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου…» Ματθ.12,30.

« Αν κάποιος δεν μένει ενωμένος μαζί μου, ρίχνεται έξω, όπως το κλήμα και ξεραίνεται,  το μαζεύουν και το ρίχνουν σε φωτιά και καίγεται.» Ιωάννη,15,6.

 « Μη νομίσετε ότι ήρθα να φέρω ειρήνη στη  γή  αλλά μαχαίρι = διαίρεση, διχασμό. Ηρθα να διχάσω το γιό με τον πατέρα, την θυγατέρα με την μητέρα, τη νύφη με τη πεθερά. Εχθροί του χριστιανού είναι τα ίδια τα μέλη της οικογένειας (οικιακοί). Αυτός που αγαπά τον πατέρα του ή μητέρα του περισσότερο από μένα δεν είναι άξιος για μένα» Ματθ. ι,35-36.

« Ηρθα να βάλω φωτιά στη γή  και τί περισσότερο θέλω  αφού ήδη άναψε η φωτιά;» Λουκ.ιβ,49.

« τους εχθρούς μου εκείνους που δεν θέλησαν να τους βασιλεύσω, φέρτε τους, εδώ μπροστά μου και κατασφάξτε τους!» Λουκάς, ιθ, 27.

« η γέννηση του Ιησού έγινε μ αυτό τον τρόπο: όταν η μητέρα του αρραβωνιάστηκε (μνηστευθείσης) με  τον Ιωσήφ,  πριν συνερευθούν αυτοί ως σύζυγοι, βρέθηκε έγκυος (εν γαστρί έχουσα) απ το Άγιο πνεύμα. Ο Ιωσήφ ο άντρας της, καλός άνθρωπος με κατανόηση, δεν ήθελε να την εκθέσει (παραδειγματείσαι) στον κόσμο, θέλησε όμως να της δώσει κρυφά διαζύγιο =  ηβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν. Τότε σε όνειρο του παρουσιά

στηκε άγγελος, λέγοντας : απόγονε του Δαυϊδ, μη φοβηθείς να πάρεις τη Μαριάμ ως γυναίκα σου γιατί αυτό που γέννησε, είναι τέκνο του Αγ. Πνεύματος. Και δεν ήρθε ποτέ ο Ιωσήφ σε επαφή μαζί της μέχρις ότου γέννησε τον πρωτότοκο γιό της.» Ματθ. α,18,25.

«είπε η Μαριάμ στον άγγελο: με ποιο τρόπο θα γεννήσω αφού δεν γνωρίζω άντρα; – Αγγελος: και η συγγενής σου,  η Ελισάβετ  στα γηρατιά της γέννησε γιατί τα πάντα είναι δυνατά απ το Θεό! Λουκάς,α,26-37.

« είπε κάποιος προς τον Ιησού : Νά, η μητέρα σου και οι αφελφοί σου, είναι έξω και ζητούν να σου μιλήσουν. Ο Κύριος απάντησε σ εκείνον που του είπε αυτό: Ποια είναι η μητέρα σου και ποιοί οι αδελφοί σου; Και αφού άπλωσε  το χέρι του πάνω στους μαθητές του, είπε: ιδού η μητέρα μου και οι αδελφοί μου που κάνουν το θέλημα του  ουράνιου πατρός μου…» Ματθ. ιβ, 46-50

«Και είπεν ο Ιησούς αλλοίμονο στις έγκυες  αλλά και σ αυτές που θηλάζουν, κατά τη δεύτερη παρουσία, θάρθει μεγάλη δυστυχία… ξαφνικά σαν ΠΑΓΙΔΑ  σ όλους και  θα πέσουν  με την κόψη της μαχαίρας και θα αιχμαλωτι

τισθούν σ όλο τον κόσμο και η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ θα καταπατιέται απ τους αλλόφυλους έως ότου συμπληρωθεί ο καθορισμένος χρόνος από το Θεό…» Λουκάς, κα,23-24.

 

« Πατέρα, γιατί με εγκατέλειψες; Ηλί,  Ηλί, λαμά  σαβαχθανί…Ματθ. 27,46.

« ο Ιησούς έζησε πειρασμούς σε όλα, μοιάζοντας με τον άνθρωπο, χωρίς  αμαρτίες.  Στις μέρες της σαρκικής ζωής του έκανε προσευχές προς το Θεό  με  δυνατές ΚΡΑΥΓΕΣ και δάκρυα, ενώ μπορούσε να τον σώσει…Αυτά δεν ερμηνεύονται εύκολα, αν και έπρεπε να είστε δάσκαλοι μετά από τόσο καιρό. Είστε ακόμα παιδάκια που χρειάζεστε το γάλα και όχι στερεά τροφή !» Παύλος, προς Εβραίους, δ, 15  και ε, 11-14.

« μέχρι τώρα το ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ,  η δύναμη του κακού, ο Σατανάς ζεί και βασιλεύει γιατί οι αμαρτω

λοί συνεχίζουν και τον ακολουθούν…και με την εμφάνιση του Κυρίου και το φύσημα (πνεύματι) του στόματος του θα τον εξοντώσει…Ο σατανάς στην μάχη αυτή δεν παραδίδεται και ΝΙΚΑ γιατί οι συστρατιώτες ομοιδεάτες του…αρνούνται την αλήθεια του θεού αν και παραδέχονται ότι προέρχονται απ αυτόν…!» Παύλος, Β Θεσσαλ.β, 7-10  και  Α,Ιωάννου, ε, 19.

 

1 Σαλός, σαλότης: πιθανόν απ το σίελον και σημαίνει: ανόητος, μωρός. Την λέξη  συναντάμε μόνο στην Εκκλησιαστική γλώσσα και δεν έχει σχέση με τη λέξη σάλος.

2 Λόγος: δεν σχετίζεται με το κατά Ιωάννη : εν αρχή ήν ο λόγος και ο λόγος  ήν προς τον Θεόν, α,1. Στον Ιωάννη,

σημαίνει: η δόξα, το σωτήριο έργο του Θεού.

Σε άλλη δημοσίευση, το τρίτο μέρος για τα συμπεράσματα.

Καλή χρονιά στους πιστούς καί ελευθερόφρονες

συνανθρώπους μου με ισορροπία συναισθήματος-λογικής.