…Στην «μέγγενη» των πανελληνίων
Αναντίρρητα , το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας έχει εξετασιοκεντρικό χαρακτήρα . Ολοένα και περισσότεροι μαθητές μελετούν αδιαλείπτως για να πετύχουν στις εξετάσεις , αποστηθίζοντας έννοιες και θεωρίες που τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να κατανοήσουν.
Οι μαθητές , αδιαφορούν να εντρυφήσουν περισσότερο σε αυτό που μελετούν , αρκούνται στο να εντυπώσουν όλα αυτά τα δυσνόητα στοιχεία που καλούνται να μάθουν . Μια τέτοια διαδικασία , συμβαίνει και στις πανελλήνιες , οι οποίες είναι ένας αγώνας που νικητής εξάγεται αυτός ο οποίος έχει αποστηθίσει καλύτερα το περιεχόμενο των σχολικών του βιβλίων .
Οι εξετάσεις αυτές , κατά κοινή ομολογία προκαλούν άγχος και αφόρητη πίεση στον μαθητή , αφού ο ίδιος και η οικογένεια του τις βλέπει ως ευκαιρία ζωής , για να εξασφαλίσει μια επαγγελματική αποκατάσταση .
Είναι γεγονός, πως τις περισσότερες φορές νιώθει έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις και δυσκολεύεται να ισορροπήσει τα συναισθήματα του , τα οποία συνεχώς μεταβάλλονται. Από τη μια , αισθάνεται αυτοπεποίθηση πως θα τα καταφέρει , από την άλλη βυθίζεται στον κόσμο της ματαιοδοξίας και της ηττοπάθειας. Τα παιδιά που συμμετάσχουν σε αυτή την δοκιμασία , παθαίνουν κρίση κοινωνικής συμπεριφοράς , γίνονται ευερέθιστα και επιθυμούν οι άλλοι να προσαρμόζονται στα <<θέλω >> τους και να υποτάσσονται στις υπέρμετρες απαιτήσεις τους. Θέλουν μόνα τους να διαμορφώνουν το πρόγραμμά τους ,χωρίς τις εξωτερικές παρεμβάσεις των γονιών τους καθώς επιθυμούν οι ίδιοι να είναι οι υπεύθυνοι για τον τρόπο με τον οποίο θα πορεύονται σε κάθε τους βήμα.
Υπάρχουν στιγμές που οι μαθητές λόγω της κούρασης δεν θέλουν να μελετήσουν και συχνά εναντιώνονται με τους γονείς τους , οι οποίοι αντιτίθενται με την επιθυμία του παιδιού τους. Οι γονείς , πιστεύουν πως ο χρόνος που καταναλώνεται σε άλλες δραστηριότητες εκτός του διαβάσματος είναι χαμένος και μπορεί να έχει αρνητικό αποτέλεσμα για το παιδί. Αυτό το οποίο πρέπει να επισημανθεί ιδιαίτερα είναι πως ο χαμένος χρόνος δεν είναι αυτός , αλλά το διάβασμα που κάνει το παιδί όταν είναι κουρασμένο και δεν έχει άλλα ψυχικά αποθέματα. Η μελέτη του τότε δεν είναι παραγωγική , αλλά ανούσια και χωρίς αφομοίωση .
Οι γονείς οφείλουν να συμβάλλουν στην ανάκτηση της θεμιτής ψυχολογίας των παιδιών , να τα αφουγκράζονται και να τα βοηθούν να εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους , όχι να στέκονται ως ανάχωμα στην επιθυμία του παιδιού να αναπαυθεί .
Οι εξεταζόμενοι των πανελληνίων , μπορούν να αξιοποιήσουν τον ελεύθερο τους χρόνο ακούγοντας μουσική , ή κάνοντας μια βόλτα με την παρέα τους. Η έξοδος από το σπίτι είναι απαραίτητη για να ηρεμεί το πνεύμα και η ψυχή του παιδιού ,έτσι ώστε μετά με μεγαλύτερη αντοχή να συνεχίσει το διάβασμα του. Ακόμη, οι μαθητές δεν πρέπει να λησμονήσουν τα οφέλη του μεσημεριανού ύπνου , ο οποίος τονώνει το πνεύμα και αναζωογονεί το σώμα. Συνήθως , οι περισσότεροι υποψήφιοι , αποτείνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης , με την πεποίθηση ότι θα ηρεμήσουν από την πίεση των μαθημάτων , κάτι το οποίο οδηγεί σε πνευματική στασιμότητα , αφού η υπέρμετρη χρήση του διαδικτύου μπορεί να μειώσει τις αποδόσεις τους.
Γενικά, βλέπουμε ότι η συμπεριφορά των υποψηφίων παρουσιάζει έντονες διακυμάνσεις , οι οποίες αλλάζουν συνέχεια και δεν παραμένουν στάσιμες. Οι συγκρούσεις με τους γονείς , τα έντονα ξεσπάσματα των μαθητών καθιστούν τον κύκλο των συγκρούσεων αέναο .
Λαμβάνοντας φέτος μέρος στις πανελλήνιες μπορώ με σιγουριά να πω ότι δε θα ήθελα να βιώσω ξανά αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία. Πιστεύω πως η διαδικασία αυτή απλά διαιωνίζει μια καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και σμιλεύει την ικανότητα του μαθητή να συνηθίζει να βαδίζει σε συγκεκριμένα πλαίσια.
Ο θεσμός των πανελλαδικών εξετάσεων , κάνει τα περισσότερα παιδιά να μισήσουν το διάβασμα και εντείνει τη δυσαρέσκεια τους για το εκπαιδευτικό σύστημα. Οι περισσότεροι ,αφού έχουν τελειώσει με τις εξετάσεις δεν θυμούνται αυτά που μελετούσαν τόσο καιρό , παρά μόνο διακρίνουμε σε αυτούς κατάλοιπα κόπωσης και θυμού.
Είναι απαραίτητο ,η πολιτεία να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων και να κοιτάξει κατάματα το ζήτημα των πανελληνίων που κλονίζει την ψυχική υγεία των παιδιών , αλλά και των οικογενειών τους .
Καλούμαστε να αναρωτηθούμε << Αξίζει να ζήσει κάποιος αυτή την επίπονη διαδικασία και να θέσει σε κίνδυνο την ψυχική του υγεία;>> , << Μήπως τελικά μπορεί να υπάρξει ένα νέο σύστημα εισαγωγής των υποψηφίων μαθητών στα πανεπιστήμια λιγότερο αγχωτικό ; >>.
Το ζήτημα για την διεξαγωγή των πανελληνίων πιστεύω οτι θα συνεχίσει να αποτελεί πεδίο πολιτικών και κοινωνικών αντιπαραθέσεων και στο μέλλον.
Βασίλης Ι. Παπαβασιλείου
Απόφοιτος Λυκείου
