Έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, ο διακεκριμένος και ως γιατρός και ως άνθρωπος Ευάγγελος Χατζηγιαννάκης, ο οποίος «χάριζε ζωή με τα χέρια του» όπως αναφέρει σε ένα συγκινητικό μήνυμά του ο ανιψιός του Νίκος Γερονικόλας.

Ο σπουδαίος αυτός γιατρός και άνθρωπος, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών.

Ο καθηγητής Ευάγγελος Ι. Χατζηγιαννάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Καστελλόριζο τη δεκαετία του 1930. Κατά τη διάρκεια του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένειά του μαζί με τους υπόλοιπους Καστελλοριζιούς, αναγκάστηκαν να μεταβούν στην Παλαιστίνη σε στρατόπεδο προσφύγων. Με το πέρας του πολέμου, στο ταξίδι της επιστροφής, το πλοίο που μετέφερε τους Καστελλοριζιούς πίσω στην πατρίδα, Empire Patrol, βυθίστηκε, αφήνοντας πίσω έναν μεγάλο αριθμό νησιωτών που δεν κατάφεραν να σωθούν.

Στην επιστροφή τους στο νησί αντίκρισαν μια πραγματικότητα εξίσου σκληρή. Το Καστελλόριζο βομβαρδισμένο, καμένο και λεηλατημένο. Ο πατέρας του, Ιωάννης Β. Χατζηγιαννάκης, επίσης ιατρός και παρασημοφορημένος για την ανδρεία του κατά τη διάρκεια του πολέμου, αποφάσισε να πάρει την οικογένειά του και να εγκατασταθούν στη Ρόδο.

Ο Ευάγγελος, μαζί με τα αδέλφια του, Βασίλη και Μιχάλη, τελείωσαν το Βενετόκλειο και στη συνέχεια κατάφεραν να εισαχθούν και οι τρεις στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Η πορεία του Ευάγγελου Χατζηγιαννάκη, από εκείνη τη στιγμή και μετά, υπήρξε ένα λαμπρό παράδειγμα δύναμης, προσήλωσης, πίστης και σκληρής δουλειάς.

Από το μικρό Καστελλόριζο στην προσφυγιά, την τραγωδία και τις σκληρές συνέπειες του πολέμου, στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια, στο Πανεπιστήμιο του Cambridge του Ηνωμένου Βασιλείου με υποτροφία.

Πάντα επικεντρωμένος στην προσφορά προς τον άνθρωπο, υπήρξε πρωτοπόρος στον τομέα των μεταμοσχεύσεων, χαρίζοντας σε ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους, που μέχρι πρότινος δεν είχαν ελπίδα. Μαζί με την τότε σύζυγό του, Αικατερίνη Κονιαβίτου, δούλεψαν για δεκαετίες, εδραιώνοντας τις μεταμοσχεύσεις ιατρικά, διοικητικά, νομικά. Μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη που μεταλαμπάδευσε στους μαθητές και συναδέλφους του για περισσότερες από 6 δεκαετίες.

Η προσφορά του Ευάγγελου Ι. Χατζηγιαννάκη μετριέται στα χαμόγελα των ασθενών που ξεπέρασαν τον θάνατο, στις οικογένειές τους, που δε βίωσαν την απώλεια των αγαπημένων τους, στα παιδιά τους που μπόρεσαν να γεννηθούν, αλλά και στην παγκόσμια ιατρική εξέλιξη που κατέγραψε επεμβάσεις πρωτοποριακές από έναν σπουδαίο Ιατρό και Άνθρωπο.

Για τον Ευάγγελο Χατζηγιαννάκη. Τον γιατρό του Καστελλόριζου και της ΕλλάδαςΑπό το μικρό Καστελλόριζο ως τις μεγάλες χειρουργικές αίθουσες της Αθήνας, ο Ευάγγελος Χατζηγιαννάκης βάδισε με το φως του νησιού του μέσα του.

Το συγκινητικό μήνυμα του Νίκου Γερονικόλα

«Με τα χέρια του χάρισε ζωή. Με το βλέμμα του ενέπνευσε πίστη. Με την αφοσίωσή του ύψωσε την ιατρική σε πράξη βαθιάς ανθρωπιάς.Ήταν από τους πρώτους που πίστεψαν ότι οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα δεν είναι όνειρο, αλλά χρέος.

Οργάνωσε, εκπαίδευσε, πρωτοστάτησε. Δημιούργησε σχολή, και κάθε γιατρός που πέρασε από τα χειρουργεία του κουβαλά ένα κομμάτι της ψυχής του.Για το Καστελλόριζο υπήρξε σημείο υπερηφάνειας. Για την ιατρική, θεμελιωτής. Για όσους τον γνώρισαν, ένας άνθρωπος ευθύς, γενναιόδωρος, ουσιαστικός.Έφυγε ήσυχα, όπως ζούσε.

Με αξιοπρέπεια, πίστη και αγάπη για τον άνθρωπο.Η παρακαταθήκη του θα μείνει ζωντανή στα νοσοκομεία, στους μαθητές του, στις ζωές που έσωσε και στη μνήμη ενός νησιού που γεννά ψυχές μεγάλες.Και για εμάς, την οικογένειά του, δεν θα είναι ποτέ απλώς μια σπουδαία μορφή της ιατρικής.

Ήταν ο θείος μας, ο άνθρωπος που με τη σιωπή του έδειχνε κατανόηση, με ένα βλέμμα μετέδιδε στοργή, και με την απλότητά του μάς υπενθύμιζε ότι η αληθινή αξία δεν κάνει θόρυβο.Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη, ευγνωμοσύνη και περηφάνια για όσα πρόσφερε στους άλλους, και για όσα μας δίδαξε χωρίς ποτέ να χρειαστεί να τα πει.

Αντίο, θείε μου αγαπημένε.Το φως του Καστελλόριζου θα σε συνοδεύει για πάντα.Ο ανιψιός σου,Νικόλας Ι. Γερονικόλας»

Βάσια Χατζηγιαννάκη : «Ο πατέρας μου ο Λιόντας έφυγε από τη ζωή»

H συγκινητική ανάρτηση της κόρης του σπουδαίου γιατρού από το Καστελόριζο

Γεννήθηκε στο Καστελόριζο στις 25 Δεκεμβρίου του 1935.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου έγινε πρόσφυγας μαζί με τους υπόλοιπους συντοπίτες του όταν οι Βρετανοί τους έστειλαν στη Γάζα της Παλαιστίνης, όπου έμειναν για 2 χρόνια.
Στο τέλος του πολέμου και κατά την επιστροφή τους, το βρετανικό πλοίο Empire Patrol που τους μετέφερε στο Καστελόριζο, βυθίστηκε μετά από πυρκαγιά, ανοιχτά του Πορτ Σάιντ.
Από πρόσφυγας έγινε ναυαγός.

Επέστρεψαν στο Καστελόριζο για να βρουν έναν κατεστραμμένο τόπο. Στη συνέχεια προκειμένου να προσπαθήσουν να φτιάξουν τη ζωή τους, μεταφέρθηκε η οικογένεια στη Ρόδο.
Δεν είχαν πάει σχολείο όσο ήταν πρόσφυγες και είχαν μείνει πίσω στα γράμματα, «αναλφάβητοι ήμασταν» μου έλεγε συχνά.

Όμως με τη λιονταρίσια του δύναμη, την επιμονή, την αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο, κατάφερε να αξιοποιήσει το χάρισμα του.
Μπήκε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια έφτασε στο πανεπιστήμιο του Cambridge της Αγγλίας με υποτροφία.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1971, όπου μαζί με τη μητέρα μου Κατερίνα Κονιαβίτη, πρωτοπόρησαν στον τομέα των μεταμοσχεύσεων.
Ο πατέρας μου επί 60 συναπτά έτη δόθηκε ολοκληρωτικά στην επιστήμη του, έσωσε χιλιάδες ζωές και έκανε επιστημονικά άλματα με τόλμη και αυτοπεποίθηση.
Έφτιαξε δύο κέντρα μεταμοσχεύσεων, ένα από το οποία αυτό του Ευαγγελισμού.
Γαλούχησε εκατοντάδες φοιτητές και νέους γιατρούς. Και πάνω απ’ όλα έδωσε ελπίδα και πίστη σε ανθρώπους οι οποίοι είχαν ξεγράψει τη ζωή και οι οποίοι όχι μόνο κατάφεραν να ζήσουν, αλλά να φτιάξουν οικογένειες και να δούν μέχρι και εγγόνια.

Ένας άνθρωπος γεμάτος ζωή, πάντα αισιόδοξος, με αστείρευτο χιούμορ και μοναδική γοητεία.
Ένας άνθρωπος έντονος και μοναδικός.
Δεν υπάρχει σπουδαιότερη επιστήμη από την ιατρική και μεγαλύτερο επίτευγμα από τις μεταμοσχεύσεις. Η ευλογία του να δίνεις ζωή σε ανθρώπους, μετά το θάνατό σου.
Ευελπιστώ πως αυτό το κείμενο θα είναι και μία μικρή συνεισφορά στο να ανοίξουμε τις καρδιές και το μυαλό μας και να γίνουμε όλοι δότες.

Πατέρα μου σε αγαπώ πάρα πολύ και θα μου λείψεις απεριόριστα, όπως οι ευχές που μας έδωσες λίγο πριν φύγεις. Εύχομαι να συνεχίσω κι εγώ, με τον τρόπο που μπορώ, να προσφέρω στον κόσμο και στον τόπο που τόσο αγαπούσες.

*στη φωτογραφία είναι αυτός με το υπέροχο χαμόγελο, μαζί με τα αδέλφια του – φοιτητές Ιατρικής και οι τρεις, στο σπίτι τους στο Γουδί (Αθήνα, τέλος δεκαετίας του 1950)

Συλλυπητήριο μήνυμα του Κοσμήτορα της Βουλής και Βουλευτή Δωδεκανήσου  Βασίλη Α. Υψηλάντη για τον θάνατο του Ευάγγελου Ι. Χατζηγιαννάκη

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025

«Με θλίψη αποχαιρετώ τον  διακεκριμένο επιστήμονα και σπουδαίο Δωδεκανήσιο, Ευάγγελο Ι. Χατζηγιαννάκης, έναν άνθρωπο που τίμησε την ιατρική, το Καστελλόριζο, τη Ρόδο και ολόκληρη την Ελλάδα με το έργο και την προσφορά του.

Η ζωή του υπήρξε υπόδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς, πίστης και αφοσίωσης στον άνθρωπο. Από το Καστελλόριζο, στα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς στην Παλαιστίνη, μέχρι τα αμφιθέατρα της Ιατρικής Αθηνών και τα χειρουργεία του Cambridge, ο Ευάγγελος Χατζηγιαννάκης άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ελληνική και διεθνή ιατρική επιστήμη.

Με το σπουδαίο του έργο στις μεταμοσχεύσεις, χάρισε ζωή σε συνανθρώπους μας.

Για εμένα, η απώλειά του έχει και μια ιδιαίτερη, προσωπική διάσταση. Πέραν από ένθερμος υποστηρικτής των προσπαθειών μου για τα Δωδεκάνησα, ο αείμνηστος παππούς μου, Δήμαρχος Ρόδου και γιατρός Μιχαήλ Γ. Πετρίδης, που υπηρέτησε ως αρχίατρος στο Νουσεϊράτ της Γάζας, ήταν εκείνος που έσωσε ζωές, ανάμεσά και τη δική του, όταν το πλοίο Empire Patrol, που επαναπάτριζε κυρίως Καστελλοριζιούς,  πήρε φωτιά. Αυτό, μου εξέφραζε πάντα με αγάπη,  ενδυναμώνοντας έτσι τον οικογενειακό δεσμό εκτίμησης και αγάπης,

Ο Ευάγγελος Χατζηγιαννάκης υπήρξε ένας αληθινός πατριώτης — ένας επιστήμονας διεθνούς βεληνεκούς, που δεν ξέχασε ποτέ τον τόπο του, τους ανθρώπους του και τις ρίζες του.

Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια,  στη σύζυγό του, τους συγγενείς, τους φίλους και συνεργάτες του.

Η Δωδεκάνησος αποχαιρετά σήμερα έναν από τους σπουδαιότερους επιστήμονες και πατριώτες.

Αιωνία του η μνήμη.»