ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΉΛΩΣΗ ΣΤΟ ΓΥΑΛΙ ΤΗΣ ΝΙΣΥΡΟΥ
Στις 4 Σεπτεμβρίου το Επαρχείο Κω οργάνωσε για δεύτερη χρονιά και μάλιστα πολύ πιο επιμελημένα, θα έλεγα, την εθνική εκδήλωση στο Γυαλί της Νισύρου. Επ΄ευκαιρία να ευχαριστήσω την κα. Έπαρχο για την τιμητική πρόσκληση. Ο σύζυγος (Γ.Μαστορόπουλος) δεν μπορούσε και ανταποκρίθηκα μόνη μου. Δυστυχώς δεν πρόλαβα το καραβάκι που μετέφερε τους προσκεκλημένους. Ο νέο-φερμένος όμως (όπως αποδείχθηκε μετά τις τυπικές συστάσεις) Διοικητής των καταδρομέων και εξαίρετος στρατιωτικός (από λεπτομέρειες που δεν είναι του παρόντος) μου υποσχέθηκε με ευγένεια πως θα με πάρει με το σκάφος του Λ.Σ. που θα μετέφερε τους επισήμους. Όπερ και εγένετο. Τα πάντα διεκπεραιώθηκαν με ευπρέπεια και τάξη. Καταθέσεις τιμητικών στεφάνων, σημαντικοί χαιρετισμοί, Εθνικός Ύμνος μετά της φιλαρμονικής του Δήμου και ένα λιτό κέρασμα. Μια λεπτομέρεια (;) όμως θα ήθελα να θίξω που είναι και ο λόγος γι αυτό το σημείωμα: Συζητώντας κάποια στιγμή με τον κ.Υψηλάντη τον ρώτησα. Η Εταιρεία, που εκμεταλλεύεται αυτόν τον φυσικό μας πλούτο, σαφώς κερδίζει. Οι εργαζόμενοι επιβιώνουν, το φυσικό τοπίο καταστρέφεται και κάποια στιγμή θα τελειώσει. Τι κάνουν τότε οι Νισύριοι κ. Υψηλάντη; Η απάντηση: Πολύ σωστά το θέσατε κ. Παπαθωμά. Θα πρέπει να ρωτήσομε τον κ. Δήμαρχο, τί προβλέπει για την επόμενη μέρα. Και καθώς μου μιλούσε προχώρησε φωνάζοντας, κύριε Δήμαρχε, κύριε Δήμαρχε. Η συνέχεια δεν μου είναι γνωστή. Την συμπεραίνω όμως με βάση το δημοσιογραφικό ραπόρτο του Aegean News: «…ο κ.Υψηλάντης έθεσε το ερώτημα στον κ. Δήμαρχο κ.λ.π., κ.λ.π. ». Η δε κ. Παπαθωμά ούτε φάνηκε ούτε ακούστηκε. Μα τι γυρεύετε τώρα κ. Παπαθωμά, ψύλλους στ΄άχερα; Θα πει ενδεχομένως κάποιος. Όχι βέβαια. Λεπτομέρεια, θα πει κάποιος άλλος. Και όμως από τη λεπτομέρεια, από τα μικρά, συμπεραίνει κανείς τα μεγαλύτερα. «Εξ όνυχος τον λέοντα». Φαντασθείτε στα υψηλά και υψηλότατα εξουσιαστικά κλιμάκια πόσες αλήθειες δεν φτάνουν στο φως. Πολλές φορές έχω ακούσει από επίσημα χείλη ανθρώπων που διατηρούν ακόμη ίχνη ακεραιότητας. «Δυστυχώς, Κατερίνα μου, ζούμε σ ένα τεράστιο ψέμα, σε μια τόσο υποκριτική κοινωνία». Κι όμως προτιμούμε το ψέμα… Θα αναφέρω ένα μόνο μικρό παράδειγμα από την καθημερινότητά μας. Όταν μεσουρανούσε το ΠΑΣΟΚ, ένας φίλος μου εξελέγη βουλευτής (λόγω, κυρίως, του γενικού ρεύματος). Μετά από κάποιο διάστημα, μου εμπιστεύθηκε με ειλικρίνεια «ντρέπομαι που είμαι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ». ¨Όταν, μετά από χρόνια, τον ρώτησα αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω το ανωτέρω στοιχείο σε μια παρουσία βιβλίου που έκανα, μου αρνήθηκε με αυστηρή απαγορευτικότητα, διότι δεν ήθελε, λέει, να προσβάλει το κόμμα του! Και ερωτώ. Τί μήνυμα εκπέμπομε στα νέα παιδιά, σε μια κοινωνία τόσο παρηκμασμένη, για να μην πω σεσηπυία. Αλήθεια και Δικαιοσύνη, δύο υπέροχες λέξεις, δύο πανίσχυροι παραστάδες που με επιστύλιο την Αγάπη στηρίζουν το παγκόσμιο οικοδόμημα του Πολιτισμού και ανεβάζουν την στάθμη της Ανθρωπότητας.
Στις 4 Σεπτεμβρίου το Επαρχείο Κω οργάνωσε για δεύτερη χρονιά και μάλιστα πολύ πιο επιμελημένα, θα έλεγα, την εθνική εκδήλωση στο Γυαλί της Νισύρου. Επ΄ευκαιρία να ευχαριστήσω την κα. Έπαρχο για την τιμητική πρόσκληση. Ο σύζυγος (Γ.Μαστορόπουλος) δεν μπορούσε και ανταποκρίθηκα μόνη μου. Δυστυχώς δεν πρόλαβα το καραβάκι που μετέφερε τους προσκεκλημένους. Ο νέο-φερμένος όμως (όπως αποδείχθηκε μετά τις τυπικές συστάσεις) Διοικητής των καταδρομέων και εξαίρετος στρατιωτικός (από λεπτομέρειες που δεν είναι του παρόντος) μου υποσχέθηκε με ευγένεια πως θα με πάρει με το σκάφος του Λ.Σ. που θα μετέφερε τους επισήμους. Όπερ και εγένετο. Τα πάντα διεκπεραιώθηκαν με ευπρέπεια και τάξη. Καταθέσεις τιμητικών στεφάνων, σημαντικοί χαιρετισμοί, Εθνικός Ύμνος μετά της φιλαρμονικής του Δήμου και ένα λιτό κέρασμα. Μια λεπτομέρεια (;) όμως θα ήθελα να θίξω που είναι και ο λόγος γι αυτό το σημείωμα: Συζητώντας κάποια στιγμή με τον κ.Υψηλάντη τον ρώτησα. Η Εταιρεία, που εκμεταλλεύεται αυτόν τον φυσικό μας πλούτο, σαφώς κερδίζει. Οι εργαζόμενοι επιβιώνουν, το φυσικό τοπίο καταστρέφεται και κάποια στιγμή θα τελειώσει. Τι κάνουν τότε οι Νισύριοι κ. Υψηλάντη; Η απάντηση: Πολύ σωστά το θέσατε κ. Παπαθωμά. Θα πρέπει να ρωτήσομε τον κ. Δήμαρχο, τί προβλέπει για την επόμενη μέρα. Και καθώς μου μιλούσε προχώρησε φωνάζοντας, κύριε Δήμαρχε, κύριε Δήμαρχε. Η συνέχεια δεν μου είναι γνωστή. Την συμπεραίνω όμως με βάση το δημοσιογραφικό ραπόρτο του Aegean News: «…ο κ.Υψηλάντης έθεσε το ερώτημα στον κ. Δήμαρχο κ.λ.π., κ.λ.π. ». Η δε κ. Παπαθωμά ούτε φάνηκε ούτε ακούστηκε. Μα τι γυρεύετε τώρα κ. Παπαθωμά, ψύλλους στ΄άχερα; Θα πει ενδεχομένως κάποιος. Όχι βέβαια. Λεπτομέρεια, θα πει κάποιος άλλος. Και όμως από τη λεπτομέρεια, από τα μικρά, συμπεραίνει κανείς τα μεγαλύτερα. «Εξ όνυχος τον λέοντα». Φαντασθείτε στα υψηλά και υψηλότατα εξουσιαστικά κλιμάκια πόσες αλήθειες δεν φτάνουν στο φως. Πολλές φορές έχω ακούσει από επίσημα χείλη ανθρώπων που διατηρούν ακόμη ίχνη ακεραιότητας. «Δυστυχώς, Κατερίνα μου, ζούμε σ ένα τεράστιο ψέμα, σε μια τόσο υποκριτική κοινωνία». Κι όμως προτιμούμε το ψέμα… Θα αναφέρω ένα μόνο μικρό παράδειγμα από την καθημερινότητά μας. Όταν μεσουρανούσε το ΠΑΣΟΚ, ένας φίλος μου εξελέγη βουλευτής (λόγω, κυρίως, του γενικού ρεύματος). Μετά από κάποιο διάστημα, μου εμπιστεύθηκε με ειλικρίνεια «ντρέπομαι που είμαι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ». ¨Όταν, μετά από χρόνια, τον ρώτησα αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω το ανωτέρω στοιχείο σε μια παρουσία βιβλίου που έκανα, μου αρνήθηκε με αυστηρή απαγορευτικότητα, διότι δεν ήθελε, λέει, να προσβάλει το κόμμα του! Και ερωτώ. Τί μήνυμα εκπέμπομε στα νέα παιδιά, σε μια κοινωνία τόσο παρηκμασμένη, για να μην πω σεσηπυία. Αλήθεια και Δικαιοσύνη, δύο υπέροχες λέξεις, δύο πανίσχυροι παραστάδες που με επιστύλιο την Αγάπη στηρίζουν το παγκόσμιο οικοδόμημα του Πολιτισμού και ανεβάζουν την στάθμη της Ανθρωπότητας.
Κατερίνα Παπθωμά-Μαστοροπούλου
