Βασίλη μας,
δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι αυτή τη στιγμή πληκτρολογώ κάποια λόγια από την Κύπρο, προς την αγαπημένη Ρόδο και δεν θα τα διαβάσεις εσυ.
Να απαντήσεις αμέσως, να ρωτήσεις πώς είμαστε και να μας προσκαλείς συνεχώς να επισκεφτούμε ξανά και ξανά το νησί σου.
Εμείς οι συμφοιτητές σου, ακόμα προσπαθούμε να «αντιληφθούμε» την είδηση του ξαφνικού χαμού σου…Δεν το χωράει το μυαλό μας…
Μας αιφνιδίασες πάλι. Κάθε λίγες μέρες έστελνες στο γκρουπ που είχαμε τις «καλημέρες» σου, την αγάπη σου, και μόλις την προηγούμενη βδομάδα μας έστειλες φωτογραφία σου με σενα χαμογελαστό και από κάτω να γραφεις: «Δεν σας ξεχνώ ποτέ»….σαν να ήξερες…
Μπιλλάκο μας,
είχαμε όλοι μας να λέμε για τα ωραία φοιτητικά χρόνια που περάσαμε στη Χίο τη δεκαετία του ’90 και σύ ήσουν ένας φίλος συνυφασμένος με τις αναμνήσεις μας.
Πάντα ενεργός, δοτικός και χιουμορίστας.
Σου άρεσε να διοργανώνουμε διάφορες συναντήσεις, στο τότε φοιτητικό σου σπίτι αλλά και μετέπειτα όταν πλέον αποφοιτήσαμε…
Τα χρόνια περνούσαν και εσύ παρέμενες ο ίδιος, με τον ίδιο απλοϊκό και ανθρώπινο χαρακτήρα.
Όλα αυτά τα χρόνια, όταν έτυχε αρκετοί από εμάς να επισκεφθούμε τη Ρόδο, δεν γινόταν να μην συναντήσουμε τον Βασίλη. Οι οικογένειες μας που σε γνώρισαν, σε αγάπησαν το ίδιο, από την πρώτη γνωριμία.
Φίλε μας αγαπημένε, ΟΥΤΕ ΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ, να είσαι απόλυτα σίγουρος για αυτό.
Εύχομαι στους δικούς σου ανθρώπους και στα δυο καμάρια σου, για τα οποία πάντα μας μιλούσες με χαρά, ο Θεός να δώσει δύναμη και κουράγιο.
Θα προσεύχομαι για τη ψυχούλα σου.
Εκ μέρους όλων των συμφοιτητών μας,
Ευδοκία,
ΚΥΠΡΟΣ
