Γράφει ο
Κοσμάς Σφυρίου
Η είδηση του θανάτου του Βασίλη Βουκουβαλίδη εύλογα γέμισε με θλίψη τις καρδιές όλων μας. Γιατί, δυστυχώς, χάθηκε ένας υπέροχος Άνθρωπος, που είχε ήθος, απλότητα, ευγένεια, ποιότητα & τόσα άλλα, σε όλη την ζωή του.
Μια ζωή δημιουργική σε πολλά επίπεδα : -στο κοινωνικό, με ουσιαστική προσφορά και με συγγραφικό έργο για την παιδεία, – στο πολιτικό, με αγώνες σε δύσκολους καιρούς και εφαρμογή προοδευτικής πολιτικής, ως πολιτικό στέλεχος του Υπουργείου Παιδείας, – στο επιστημονικό, με σπουδαία δουλειά στην έρευνα και στην διδασκαλία, ως πανεπιστημιακός του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας.
Σε όλη αυτή η δημιουργική πορεία, κινήθηκε μέσα από προβληματισμούς, αναλυτική σκέψη και διανόηση, ως ενεργός πολίτης και ως ενεργό πολιτικό στέλεχος, με σταθερό προοδευτικό ιδεολογικό υπόβαθρο & προσανατολισμό.
Είχα την τιμή, επί 58 χρόνια, να απολαμβάνω την φιλική στάση του. Αφού το 1967, ανταμώσαμε για πρώτη φορά ως υποψήφιοι φοιτητές στις πανελλήνιες εξετάσεις και συμπορευθήκαμε, σε πολλά, στα φοιτητικά χρόνια. Πολύ αργότερα, συμπορευθήκαμε πάλι, αυτή την φορά ως υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ στα Δωδεκάνησα μας, στις βουλευτικές εκλογές του 1981 και του 1985. Και επί μια 8ετία, με διακριτά καθήκοντα στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, συχνά συμπράξαμε, για ζητήματα παιδείας και ειδικά για δωδεκανησιακές υποθέσεις. Ο Βασίλης πάντα στην πρώτη γραμμή! Τώρα θλίψη … στην Κω, στην Ρόδο και στα άλλα νησιά μας, σε όλους μας.
Καλό Παράδεισο αγαπητέ μου φίλε. Θα είσαι πάντα αλησμόνητος.
Η κόρη σου Κύνθια και τ’ αδέλφια σου Σταμάτης & Νταίζη, που με δύναμη και αξιοπρέπεια αντιμετωπίζουν τον πόνο της απώλειας σου, πρέπει να είναι υπερήφανοι για σένα, που σου αξίζει κάθε τιμή.
