Τιμητική διάκριση σε ταινία νεαρής Ροδίτισσας σε Φεστιβάλ στις Κάννες!

Πρόκειται για το “Dying on the pass” της Ζωής Εμμανουήλ

Δεν είναι και λίγο πράγμα να βρεθείς από τη Ρόδο σε φεστιβάλ στις Κάννες και να πάρεις βραβείο!

Μία νεαρή Ροδίτισσα, μόλις 25 χρονών, η Ζωή Εμμανουήλ, πρόσφατα κέρδισε τιμητική αναφορά για το σενάριο μιας ταινίας μικρού μήκους που έφτιαξε από το μηδέν, το “Dying on the pass”, στην κατηγορία Super Short Script στο Cannes Film Awards!

Ας τη γνωρίσουμε:

Πώς ξεκίνησαν όλα…
Η Ζωή, πήγαινε σχολείο στην «Καπνοβιομηχανία» και τελειώνοντας εισήχθη στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ απ’ όπου και πήρε το πτυχίο της. Αφού αποφοίτησε, σχεδίαζε να προχωρήσει σε μεταπτυχιακό. Αντ’ αυτού, όμως, εργάστηκε για ένα-ενάμιση χρόνο σε διαφημιστικό γραφείο ως copywriter.

Κάπου εκεί συνειδητοποίησε ότι την έλκυε η τέχνη του κινηματογράφου, αλλά όλες του οι πτυχές. Έτσι, βρέθηκε στο Παρίσι για σπουδές, παρακολουθώντας ένα πρόγραμμα στο «CineStudio», μία σχολή για τον κινηματογράφο και τα media. Στη σχολή, ήρθε σε επαφή με ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτό που λέμε film making, cinematography, και συγγραφή σεναρίου.

Μιλώντας στη «Ροδιακή» από το Παρίσι όπου και βρίσκεται, περιγράφει τα βήματά της που την έφθασαν μέχρι τις Κάννες, πολύ απλά, όπως μία κοπέλα της ηλικίας της. Στη σχολή συνειδητοποίησε την αγάπη της για τον κινηματογράφο, για το πώς γυρίζεται ένα ντοκιμαντέρ, για τη συγγραφή και γενικά όλο το project, τι περιλαμβάνει η δημιουργία μίας ταινίας από την αρχή, πώς κάνεις δηλαδή την παραγωγή εξ ολοκλήρου.

Επειδή ο στόχος της ήταν να κάνει κάτι πιο πρακτικό πάνω σ’ αυτό, η σχολή στο Παρίσι την κάλυψε αφού είχε πολλή πρακτική. Η ίδια κάνει λόγο για «μία πολύ καλή εμπειρία» αφού έμαθε αυτά που ήθελε: τι είναι ο κάθε ρόλος συντελεστή σε μία παραγωγή.

Πώς γυρίστηκε η ταινία…
Στο πλαίσιο, λοιπόν, της πρακτικής άσκησης που έκαναν στη σχολή, τους ανέθεσαν και μία εργασία που είχε να κάνει με τη δημιουργία μίας πολύ μικρής ταινίας, κωμωδίας, για την οποία θα έγραφε και το σενάριο. Έτσι, λοιπόν, με…μηδενικό μπάτζετ και πολλές πρακτικές δυσκολίες, η νεαρή Ροδίτισσα ξεκίνησε για να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα: να γυρίσει την πρώτη της ταινία από το μηδέν, μη έχοντας ιδέα για το που μπορεί να φθάσει!

To story: Ο Dom, ένας διάσημος αλλά αμφιλεγόμενος σεφ, διευθύνει την κουζίνα ενός φανταχτερού εστιατορίου. Ξεκινώντας από την πρωινή ρουτίνα του Dom, στη συνέχεια τον ακολουθούμε στη βάρδια, όπου γνωρίζουμε τους Liz, Romy, Hank, Τom, Dorota και Jolene. Όλοι μάς συστήνονται μέσα από τα γυρίσματα ενός αφιερώματος για τη μακρά και επιτυχημένη καριέρα του Dom.

Συνολικά, οι συντελεστές της ταινίας, η οποία είναι διάρκειας δέκα λεπτών, είναι 11. Οι ηθοποιοί: Bianca Buck, Brielle Pauker, Bram Bethe, Christian Kin, Johanna Leira και Sivanujan Ketheeswaran. Άλλοι συντελεστές: διευθυντής φωτογραφίας Adi B¨οttger, τεχνικός μίξης ήχου Christian Kin, βοηθός οπερατέρ Shauna Bryant, βοηθός παραγωγής Bram Bethe και γραφικά Louie Chiotakis.

Η ταινία γυρίστηκε μέσα σε τρεις ημέρες και όπως λέει η Ζωή, αντιμετώπισαν πολλά εμπόδια. Το κυριότερο ήταν το location, η τοποθεσία δηλαδή που θα γίνονταν τα γυρίσματα, αφού απαιτούσε επαγγελματική κουζίνα και η ενοικίαση ενός τέτοιου χώρου στο Παρίσι, όπως αντιλαμβάνεται κανείς είναι κάτι το απαγορευτικό!

Τελικά, με τη βοήθεια του καθηγητή τους στη σχολή, τους διέθεσε έναν τέτοιο χώρο μία κυρία, η Isabelle Luzzato, που έκανε μαθήματα μαγειρικής! Παράλληλα, η Ζωή έκανε και το editing (σ.σ. επεξεργασία, μοντάζ).

Και μετά… Κάννες!
Μόλις τελείωσε η ταινία, από εκεί και μετά, η Ζωή δεν ήξερε τι θα γινόταν μ’ αυτήν. Έτσι, λοιπόν, άρχισε να ψάχνει για να τη στείλει σε διάφορα Φεστιβάλ και τελικά έφθασε μέχρι τις Κάννες, στο Φεστιβάλ Cannes Film Awards (σ.σ. όχι το μεγάλο, Festival de Cannes) όπου αρχικά ήταν υποψήφια για βραβείο σεναρίου στις πολύ μικρές ταινίες. Τελικά απέσπασε τιμητική διάκριση σ’ αυτή την κατηγορία.
Η απονομή έγινε στις 11 Μαΐου, όπου δεν κατέστη δυνατόν να μεταβεί. Αλλά λίγες ημέρες αργότερα πήγε στο διάσημο Φεστιβάλ, μαζί με τη Σχολή.

Γιατί αυτό το story…
Τη ρωτήσαμε γιατί επέλεξε αυτό το θέμα, μία επαγγελματική κουζίνα και έναν σεφ και έχει πράγματι αξία τι μπορεί να ιντριγκάρει έναν δημιουργό. Όπως λέει στη «Ροδιακή», η ίδια έχει δουλέψει στην εστίαση και έχει και φίλους που εργάζονται σ’ αυτό τον χώρο.

Εκείνο που την ιντρίγκαρε πάντα σχετικά μ’ αυτόν είναι…ο παρανοϊκός ρυθμός κάτω από τον οποίο καλούνται να δουλεύουν οι άνθρωποι. Γιατί, δηλαδή, ο χώρος αυτός να λειτουργεί έτσι και όλοι να συμμετέχουν σ’ αυτή τη δουλειά αδιαμαρτύρητα. Εκτός από αυτό όμως, την ίδια στιγμή έχει και πάρα πολλά κωμικά στοιχεία, κάτι που συνετέλεσε στο να έχει την ιδανική πρώτη ύλη για την πρώτη της ταινία!

Από εδώ και πέρα…
Μετά από τη διάκριση αυτή, την οποία η Ζωή μοιάζει να αποδέχεται με χαρά, ικανοποίηση αλλά και απολύτως «φυσιολογικά», έχοντας πια κάνει ένα πρώτο βήμα, γι’ αυτό που είναι σίγουρη είναι ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στην Ελλάδα αλλά να παραμείνει στο Παρίσι και να «ξεκινήσει κάτι εκεί», όπως λέει δουλεύοντας σε προσωπικά project.

Εμείς, να της ευχηθούμε να περπατήσει και στο κόκκινο χαλί του διάσημου Φεστιβάλ των Καννών!..