Περιμένοντας το… Ασθενοφόρο | Γράφει η Έλλη Καρανίκα

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ…ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ

(με αφορμη το προσφατο περιστατικο με τον αναισθητο τουριστα)

                                                                                                                 Ελλη Καρανικα, Αναισθησιολογος

Στο τελευταιο φυλλο του «Σταθμου» , η στηλη  με την υπογραφη «  Μετα Τιμης» αναφερθηκε  στο θλιβερο περιστατικο του τουριστα που επεσε στην Ιπποκρατους και παρεμεινε αρκετη ωρα επειδη το μοναδικο ασθενοφορο  σε λειτουργια στο νησι της Κω ηταν καπου μακρια.Αυτο δεν ειναι πρωτη φορα ουτε θα ειναι δυστυχως η τελευταια, αν παραμεινουμε στην ιδια κατασταση..

Δεν γνωριζω την  πηγη που ενημερωσε την συνταξη της εφημεριαδας οτι «ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ  ΟΧΙ  ΜΟΝΟ ΝΑ  ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ  ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ».Αυτο οχι μονο δεν ισχυει αλλα μπορει και να αποβει μοιραιο για την ζωη ενος  θυματος  και  πρεπει να αποκατασταθει η ορθοτητα. Ο Νομος του Καλου Σαμαρειτη ισχυει σε ολες τις συγχρονες πολιτειες. Ακομη και  να μην ισχυε, η δικαιοσυνη-οσο τυφλη και κουφη κι αν ειναι- δεν θα τιμωρουσε καποιον που ετρεξε για βοηθεια, ακομη κι αν  αυτο ειχε ανεπιθυμητη εκβαση!Κατι τετοιο  θα απετρεπε  χιλιαδες εθελοντες πολιτες που με αλτρουϊσμο επιχειρουν να βοηθησουν συνανθρωπους τους σε κινδυνο.Για του λογου το αληθες παρατιθεται ο ορισμος απο την  βικιπαιδεια: «Σκοπός του Νομου Καλου Σαμαρειτη είναι να εμποδίσει τους ανθρώπους να είναι απρόθυμοι να βοηθήσουν έναν ξένο που έχει ανάγκη από φόβο νομικών επιπτώσεων σε περίπτωση που κάνουν κάποιο λάθος στη αντιμετώπιση». Πραγματι, σε  τροχαιο,οπου  υπαρχει αναισθητος  τραυματιας και θα χρειαστει μετακινηση θελει πολλα ατομα , με επαγγελματικη  γνωση  ωστε να μεταφερθει  με ασφαλεια σε  σανιδα ακινητοποιησης και να αποφευχθουν ολεθριες βλαβες  στην σπονδυλικη στηλη.Ομως, στις περισσοτερες και καθημερινες  περιπτωσεις  και βεβαια οφειλουμε να  πλησιασουμε το θυμα. Αν δηλαδη ενας τραυματιας στο δρομο αιμορραγει ακατασχετα, οπου κι αν ειμαστε, στο δασος, στο βουνο, στη θαλασσα ή στην Ιπποκρατους,  θα περιμενουμε ως απραγοι θεατες  το ασθενοφορο στο ονομα της  ασφαλους  μεταφορας του;Ειναι βεβαιο οτι θα  παραμεινει ζωντανος μεχρι την αφιξη του; Αν προκειται για ενα αναισθητο ατομο, θα περιμενουμε να ερθει το ασθενοφορο πιθανον απο Κεφαλο ή το ΚΥΤ; Κι αν ειναι εγκεφαλικο,  εμφραγμα, εμβολη,υπογλυκαιμια; Δεν χανεται πολυτιμος  χρονος;

Βεβαιως, ολες οι  κλησεις για ασθενοφορο δεν αφορουν παντα επειγον περιστατικο.Υπαρχουν καταγεγραμμενες  κλησεις για ασθενοφορο, απο απλες γρατσουνιες σε τουριστες μεχρι δυσκοιλιοτητα απο 7ημερου απο το ΚΥΤ! Αυτο ειναι ενα αλλο σημαντικο θεμα που απαιτει σωστη ενημερωση, κυριως με δεδομενη την μονηρη καλυψη για ολο το νησι. Ουτε οι αρμοδιοτητες των εργαζομενων σε μια  υγειονομικη δομη, Νοσοκομειο ή Κ.Υ.,  επεκτεινονται  προνοσοκομειακα.Ουτε ομως προκειται για «εγκαταλειψη υπηρεσιας», αν και με συναινεση ενος Προϊσταμενου, βγουμε  λιγα μετρα εξω απο τον οριοθετημενο εργασιακο μας χωρο, ανταποκρινομενοι σε εντονες  επικλησεις για βοηθεια των παρευρισκομενων  (παραβλεποντας τις απαραδεκτα απρεπεις εκφρασεις και βρισιες που δεν τους αναλογουν ουτε τις δικαιουνται). Προφανως, δεν θα αφησει ο  υγειονομικος τον ασθενη που φροντιζει  εκεινη τη στιγμη και θα τρεξει για βοηθεια εξω αλλά  παντα καποιος ειναι πιο διαθεσιμος-νοσηλευτης,γιατρος, τραυματιοφορεας.  Αναμφιβολα,αυτο θα καναμε ολοι  -νοσοκομειακοι και μη- αν μαθαιναμε  οτι επροκειτο για δικο μας ή γνωστο μας ατομο. Πρωτευει να σωθει μια ζωη που αμεσα  κινδυνευει και επεται η προληψη μιας αναπηριας που πιθανον μπορει να συμβει-στην χειροτερη των περιπτωσεων. Οι συστασεις για την ασφαλη μεταφορα  (πολυ)τραυματια προνοσοκομειακα, απο επαγγελματιες διασωστες, αφορουν ειδικες  περιπτωσεις μηχανισμων τραυματισμου κι οχι  ενα ατομο που βρισκεται ξαπλωμενο κατω και δεν ξερουμε αν ζει, αν ειναι  αναισθητο ή απλως μεθυσμενο. Οχι μονο «μπορουμε να το πλησιασουμε» αλλά  ειναι αναγκαιο  να απελευθερωσουμε τον αεραγωγο του και να κανουμε  θωρακικες συμπιεσεις, αν δεν ανταποκρινεται. Ειναι σε ολους γνωστο οτι η αμεση εναρξη καρδιοπνευμονικης Αναζωογονησης/ΚΑΡΠΑ απο τους ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΥΣ μπορει να σωσει τον εγκεφαλο απο την υποξαιμια μεχρι το θυμα  να μεταφερθει στο νοσοκομειο για την περαιτερω αντιμετωπιση.Το να βριζουν οι παρευρισκομενοι  το ασθενοφορο, το συστημα, το  νοσοκομειο, το Προσωπικο κλπ (οπως εγινε στην περιπτωση)ή να  χρονομετραται  η αναμονη  του  ασθενοφορου  ,δεν προσφερει κατι ουτε στο θυμα ουτε  πιεζει τους αρμοδιους. Νομιζω πιο χρησιμο θα ηταν αν, με αφορμη το δυσαρεστο περιστατικο, ευαισθητοποιηθουν  καποιοι  ενδιαφερομενοι  συμπολιτες μας για   ολιγοωρη  βασικη εκπαιδευση στην προσεγγιση και αναζωογονηση ενος θυματος .Πολυ συχνα γινονται σεμιναρια  στο νησι μας απο τα παραρτηματα Κω της ΕΟΔ, του ΕΣΣ κι απο την γραφουσα. Μπορει να ειναι ενας δικος τους ανθρωπος σε αναλογη περιπτωση!Τι νοημα εχουν οι τοσοι απινιδωτες σε δημοσιους χωρους αν δεν υπαρχει απο τους Πολιτες η δυνατοτητα αμεσης παρεμβασης  ωστε να σωθει μια ζωη;( παρεμβασης  που-δικαιως- εξυμνουμε οταν γινεται, σε σχολειο, γηπεδο, δρομο…)

Αυτα για να αποκατασταθουν παρανοησεις  που εγκυμονουν  δυνητικο κινδυνο  για τα θυματα και ταυτοχρονα αποθαρρυνουν τις σωτηριες παρεμβασεις Πολιτών ( λογω αγνοιας ή φοβιας) , αφου οι προσδοκιες μας  απο την Πολιτεια για μονιμη λειτουργια, τουλαχιστον δυο ασθενοφορων, συνεχως διαψευδονται. Τολμωντας την  παραφραση στον τιτλο του εργου του  Μπεκετ «Περιμενοντας τον Γκοντο», θυμιζω οτι στο τελος δεν  ερχεται τιποτα, ποτέ…. Δεν θελω να πιστευω οτι  η δικη μας αναμονη στο θεμα, θα  εχει το  ιδιο τελος…

Υ.Γ.Μολις πληροφορηθηκαμε οτι ηλθαν χτες 2 διασωστες και 1μοτοσυκλετιστης για ενισχυση.Συμφωνα με τον  Υπευθυνο  του τοπικου παρ/τος  ΕΚΑΒ  κ. Κ. Τσαμη, για να κυκλοφορησει  το δευτερο  ασθενοφορο σε 2 ακομη βαρδιες , οχι ομως την νυχτα, πρεπει να ερθουν  επιπλεον  4 ατομα. Ας  ελπισουμε  να υπαρξει ενας σταθερος  προγραμματισμος   για  μονιμη   λειτουργια 2  ασθενοφορων και ολο το 24ωρο, χωρις να δινονται  θορυβωδεις αφορμες,  αλλοτε για  μεταφορα ασθενη  με καροτσα κι  αλλοτε για  πεσμενους στο δρομο, ασθενεις ή τραυματιες, τουριστες ή ντοπιοι, περιμενοντας το ασθενοφορο.