Η συγκινητική ανάρτηση της Mατίνας Χατζημάρκου – Σαντορινιού, στον λογαριασμό της στο facebook, η πρώτη μετά τον θάνατο του αγαπημένου της Νεκτάριου, που την συνοδεύει με μια εξίσου συγκινητική φωτογραφία:
“Στις 13 Φλεβάρη έχασα το αποκλειστικό προνόμιο να είσαι ο δικός μου, κατάδικός μου Νεκτάριος. Με το φευγιό σου, αντιλήφθηκα πόσος κόσμος σε αγαπάει. Πόσος πολύς κόσμος σε «διεκδικεί» στην καρδιά και στις αναμνήσεις του. Αμέτρητοι φίλοι, νησιώτες, σύντροφοι, συνάδελφοι και συγγενείς.
Για εσένα, όλοι και όλες μαζευτήκαμε την ημέρα τού αποχαιρετισμού σου και μοιραστήκαμε τον πόνο που, άθελά σου, μας προξένησες. Άλλοι ηχηρά, άλλοι σιωπηρά, άλλοι διαδικτυακά, εκατοντάδες άνθρωποι θέλησαν να αποτίσουν φόρο τιμής σε εσένα, να μιλήσουν ή να γράψουν για εσένα.
Έγινες πόλος έλξης και πρωταγωνίστησες σε αμέτρητες ιστορίες που ειπώθηκαν με δημόσιο λόγο ή με ψίθυρο, σε παρέες που ενώθηκαν για να επιβεβαιώσουν ότι ήσουν, είσαι και θα είσαι «ο δικός μας Νεκτάριος», όπως έγραψε πριν μερικές μέρες ο Θανάσης Καρτερός.
Ο Νεκτάριος της μαχητικότητας και της παρέας. Ο Νεκτάριος της θαλασσινής αλμύρας, των έργων και των νησιών του.
Ήσουν, άλλωστε, πάντα δοσμένος και με ηθικό χρέος δεμένος, έχοντας συνάψει το δικό σου συμβόλαιο με την κοινωνία. «Το κάνω για τα παιδιά» είχες πει πριν καν αποκτήσουμε τα δικά μας, εννοώντας τους νέους και τις νέες που ακολουθούν για να πάρουν τη σκυτάλη στους αγώνες…
Με αφόπλισες τότε, με αφοπλίζεις και τώρα. Και μου λείπεις ως τον ουρανό, αγάπη μου…”
