Κως: Ξενοδόχος παραπέμφθηκε σε δίκη για απάτη εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου

Σε δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Εφετείου Κακουργημάτων Δωδεκανήσου για να δικαστεί για αποδοχή εικονικών φορολογικών στοιχείων κατ’ εξακολούθηση και για απάτη σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου με περιουσιακό όφελος και αντίστοιχη προξενηθείσα ζημία άνω των 150.000 ευρώ κατ’ εξακολούθηση, παραπέμπεται με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Δωδεκανήσου η εκπρόσωπος ξενοδοχειακής επιχείρησης της Κω.
Της αποδίδεται ειδικότερα ότι στην Κω και στην Αθήνα, κατά το χρονικό διάστημα από 1 Ιανουαρίου 2007 έως 31 Δεκεμβρίου 2008, με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου, εγκλήματος, υπό την, ιδιότητα της προέδρου και διευθύνουσας συμβούλου ανώνυμης ξενοδοχειακής εταιρείας, αποδέχθηκε εικονικά φορολογικά στοιχεία για ανύπαρκτη συναλλαγή στο σύνολό της ή για μέρος αυτής, ή υπερτιμολογημένα, η δε συνολική αξία των εικονικών φορολογικών στοιχείων υπερβαίνει, το ποσό των 200.000 ευρώ.
Συγκεκριμένα, έλαβε και καταχώρισε στα βιβλία της εν λόγω εταιρείας, της χρήσης των ετών 2007 και 2008, 48 τιμολόγια πώλησης και παροχής υπηρεσιών, συνολικής καθαρής αξίας 1.432.916,39 ευρώ.
Επιπλέον φέρεται κατά το χρονικό διάστημα από 2 Ιουλίου 2007 έως 28 Μαρτίου 2011, ενεργώντας από πρόθεση, με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών, να έβλαψε την περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου, πείθοντας κάποιον σε πράξη, με σκοπό από τη βλάβη αυτής της περιουσίας να αποκομίσει άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος η δε προκληθείσα ζημία υπερβαίνει συνολικά το ποσό των 120.000 ευρώ. Συγκεκριμένα, στον παραπάνω τόπο και κατά τον παραπάνω χρόνο, με σκοπό να υπαχθεί η ανώνυμη εταιρεία της οποίας τυγχάνει πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος, στις διατάξεις του Ν. 3299/2004 για την ενίσχυση του επενδυτικού της σχεδίου, ήτοι επένδυσης αφορώσας στον εκσυγχρονισμό ξενοδοχειακής μονάδας φέρεται να παρέστησε ψευδώς στους αρμόδιους υπαλλήλους της Γενικής Γραμματείας Ιδιωτικών Επενδύσεων και Ανάπτυξης του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών ότι πραγματοποιήθηκε πλήθος εμπορικών συναλλαγών μεταξύ της παραπάνω εταιρείας και 19 φερόμενων πωλητών-εκδοτών 48 τιμολογίων (δύο φέρονται να έχουν εκδοθεί από εταιρείες στην Ρόδο) συνολικής καθαρής αξίας 1.432.916,39 ευρώ, πείθοντας αυτούς να προβούν στην έγκριση επιδότησης συνολικού ποσού 5.050.000 ευρώ (ποσοστό 50% της συνολικής δαπάνης), μολονότι οι συγκεκριμένες εμπορικές συναλλαγές ήταν ανύπαρκτες μεταξύ αυτών.
Απότοκος δε των ψευδών της παραστάσεων ήταν ότι με την από 28 Μαρτίου 2011 απόφαση του Υφυπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας πιστοποιήθηκε η ολοκλήρωση- οριστικοποίηση του κόστους και η έναρξη της παραγωγικής λειτουργίας της επένδυσης αυτής και καταβλήθηκε επιχορήγηση στην παραπάνω εταιρεία συνολικού ποσού 5.050.000 ευρώ.
Η κατηγορούμενη ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων ότι διετέλεσε συνδιευθύνουσα σύμβουλος και μέλος του δ.σ. της εταιρείας και όχι πρόεδρος, όπως εσφαλμένα αναφέρεται στο βούλευμα, ότι η συμμετοχή της στο δ.σ. ήταν μόνο τυπική καθώς κατοικούσε μόνιμα στην Αθήνα και δεν είχε επαφή με όσα συνέβαιναν στην εταιρεία στην Κω, αλλά και διότι η διοίκηση της εταιρείας ανήκε αποκλειστικά στον πατέρα της και ιδρυτή αυτής.
Υποστήριξε ότι μετά τον θάνατο του πατέρα της κλήθηκε να ενημερωθεί ώστε να συμμετάσχει ενεργά στη διοίκηση της εταιρείας και βρέθηκε αντιμέτωπη με ορισμένες φορολογικές παραβάσεις τις οποίες πρώτη φορά τότε πληροφορήθηκε. Ισχυρίστηκε ότι επρόκειτο για αποδοχή εικονικών φορολογικών στοιχείων, τα οποία ωστόσο αφορούσαν πραγματικές συναλλαγές, οι οποίες όντως πραγματοποιήθηκαν, ότι από την πρώτη στιγμή θέλησε να αποκαταστήσει το σύνολο των φορολογικών παρατυπιών, στις οποίες είχε υποπέσει η ελεγχόμενη εταιρεία τους και για τον λόγο αυτό προέβη στην οικειοθελή αποκάλυψη της φορολογητέας ύλης παρελθόντων ετών σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 57 επ. Ν.4446/2016 και υπέβαλε αναδρομικά από το έτος 2009 όλες τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος και ΦΠΑ, με αποτέλεσμα να υπαχθεί σε σχετική ρύθμιση καταβολής των οφειλομένων, η οποία τηρήθηκε στο ακέραιο και σήμερα έχει εξοφληθεί πλήρως και κατά συνέπεια, δεδομένης της εξόφλησης των υποχρεώσεων εκ μέρους της εταιρείας δεν θα έπρεπε να κινηθεί η ποινική δίωξη σε βάρος της.