Αναδημοσίευση από Γεωδίφης[ geogeodifhs.blogspot]
«Η Ψέριμος είναι ευφορότατη και εμπεριέχει μετόχιο [το της Παναγιάς Ψερημιώτισσας]» μας πληροφορεί ο Κάρολος Φλέγελ στο βιβλίο του που δημοσιεύθηκε τέλη 19ου αιώνα.
Η Ψέριμος λεγόταν Κετσί επι οθωμανοκρατίας και πλήρωνε αρκετούς φόρους μαζί με την Κάλυμνο.
Σήμερα οι λιγοστοί κάτοικοι του νησιού ασχολούνται με την γεωργία, αλιεία και τα τελευταία χρόνια με τον τουρισμό.
Ωστόσο, η μία από τις Καλύδνες του Ομήρου, η Pserema του Πλίνιου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα είχε πληθυσμό 900 κατοίκους. Στον ύστερο μεσαίωνα λεγόταν από τους περιηγητές Caprone πιθανόν λόγω της ύπαρξης τράγων ενώ η γειτονική Πλάτη ονομαζόταν Capra.
Το όνομα της Ψερίμου σώθηκε χάρη σε μία χαμένη σήμερα επιγραφή που βρήκε το 1888 ο William Paton σε εκκλησία της: «εν κάποις εν Ψηρίμω… » όπου μεταξύ άλλων αναφέρονται άρχοντες της Κω (μονάρχοι, γερηφόρος, πρήγιστος και ιεροποιοί),γεγονός που δείχνει την εξάρτηση της από την Κω στον 3ο αιώνα μ.Χ.,όπου χρονολογείται η επιγραφή.
Η Ψέριμος εκτός από γεωργικά προιόντα έχει εξαιρετικό πηλό λόγω του δολομίτη ενός σπουδαίου και χρήσιμου ιζηματογενούς πετρώματος.
Το εργοστάσιο του Μαμουζέλου στον Τάφο δούλεψε από το 1716 έως το 1963, αρχικά υπαίθρια. Η παραγωγή του όμως λόγω των εισαγόμενων είχε πέσει.Το 1920 υπήρχε θολωτή κατασκευή με πυρότουβλα.Οι Γερμανοί το είχαν κάψει 2 φορές στον πόλεμο επειδή είχαν μάθει ότι κρύβονταν οι Άγγλοι από ναυάγιο.
Μέχρι το 1984 οι εγκαταστάσεις της κεραμοποιίας ήταν σε καλή κατάσταση. Στην τοποθεσία λειτούργησαν μικρά καμίνια μεταφερόμενα, όπου παρήγαγαν λαίνια, αγγεία, κά.
Σε τι κατάσταση είναι σήμερα η εγκατάσταση;
Μπορείτε να δείτε τις φωτογραφίες που λάβαμε μαζί με τον Σάκη Χατζηπέτρο και την Ντόρα Ιωακειμίδου τον Ιούλιο του 2020.
