Σήμερα έφυγε από τη ζωή ένας καλός φίλος,
ένθερμος και αγνός πατριώτης , υποδειγματικός οικογενειάρχης και ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΩΡΖΟΥ
Ξεκίνησε από τη Λέρο για τον Πειραιά, φτωχό παιδί, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Εγκαταστάθηκε στα Ταμπούρια. Εργάστηκε στη αρχή σαν κουρέας και αργότερα με τη σύζυγό του Βιθυνία δημιούργησαν μια βιοτεχνία γυναικείων ειδών στην ίδια περιοχή. Εντιμοι βιοπαλαιστές και οι δυο, μεγάλωσαν με στοργή τα δυο τους κοριτσια και κερδισαν την αγαπη και την εκτίμηση των συμπατριωτών. Όμως η αγάπη για την πατρίδα του και τους συμπατριώτες του αλλά και η προτροπή του συγγενή του Αντώνη Χατζηδάκη τον οδήγησαν μαζί με λίγους εκλεκτούς συμπατριώτες της περιοχής, στην δημιουργία του πρώτου μετακατοχικού Λεριακού συλλόγου στην Αττική το 1964, της Πανελλήνιας Ένωσης των Απανταχού Λερίων » Η Παναγία του Κάστρου «.
Ο Γιώργος διετέλεσε πρόεδρος για 12 περίπου χρόνια , κατάφερε να συνενώσει τους Λεριούς του Πειραιά και της Αθηνας και να προσφέρουν πολλές χρήσιμες υπηρεσίες στην ακριτική Λέρο μέχρι το 1978, οπότε οι Λεριοί εκτιμώντας την προσφορά του τον εξέλεξαν δήμαρχο Λέρου. Τότε εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησι για να το υπηρετήσει από την νέα του θέση.
Να τονίσουμε μερικές ξεχωριστές δραστηριότητες του από την θέση του προέδρου που στόχο είχαν την προβολή του νησιού μας.
●Οργάνωνε εκδηλώσεις κατά την διάρκεια των οποίων μοιράζονταν διαφημιστικά έντυπά και φωτογραφίες της Λέρου όχι μόνον στους συμμετέχοντες αλλά και διερχόμενους ανθρώπους.
● Το 1966 με πρωτοβουλία του γυρίστηκε
ασπρόμαυρη ταινία για την Λέρο που προβλήθηκε σε κινηματογράφους του Πειραιά, της Αθήνας, της Λέρου και του εξωτερικού.
● Επί προεδρίας του το 1976 εκδίδεται η εφημερίδα «Λεριακά Νέα » που έγινε ουσιαστικά ο Σύνδεσμος μεταξύ Λέρου και των Λεριών της διασποράς και η κυκλοφορία της διαρκεί μέχρι σήμερα.
● Σαν δήμαρχος συνεργάστηκε στενά με όλους τους φορείς για την μετακομιδή των οστών του Μεγάλου Μανουήλ Γεδεών στην γενέτειρα και την ανέγερση της προτομής του στο Λακκί.
Ο Γιώργος Ζώρζου ήταν ντόμπρος και ευθύς. Δεν δίσταζε να αναγνωρίσει την προσφορά των ιδεολογικών του αντιπάλων στη Λέρο και πάντα να ομολογεί ότι οι καταστάσεις της εποχής του τον εμπόδισαν να διευρύνει τον κύκλο της μόρφωσής του αλλά δεν στάθηκαν ικανές να τον αποτρέψουν από το
να αγωνιστεί για να προσφέρει στην πατρίδα του μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων
του.
Και εμείς να προσθέσουμε εδώ ότι προσέφερε πολύ περισσότερα και απέδειξε έμπρακτα ότι όταν έχεις την φλόγα να προσφέρεις, να υπηρετήσεις τους συμπατριώτες σου πολύ λίγη σημασία έχουν οι γραμματικές γνώσεις , αλλά η αγάπη και η διάθεση να αγωνιστείς γι’αυτό.
Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα Γιώργο. Οι συμπατριώτες σου θα σε θυμούνται πάντα με αγάπη , θα αναγνωρίζουν και θα εκτιμούν την προσφορά σου.
