ΔΗΜΟΣ ΝΙΣΥΡΙΩΝ: Οι Αρνητές της Προόδου-Μέρος Α: Ο Δρόμος του Σταυρού

ΔΗΜΟΣ ΝΙΣΥΡΙΩΝ

Οι Αρνητές της Προόδου-Μέρος Α: Ο Δρόμος του Σταυρού

Στην τελευταία συνεδρίαση του έτους 2019, την Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου, το Δημοτικό Συμβούλιο Νισύρου με απόφασή του κατά πλειοψηφία, με 7 ψήφους υπέρ και 4 κατά,  ενέκρινε την υπογραφή Προγραμματικής Σύμβασης μεταξύ του Δήμου Νισύρου και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την τσιμεντόστρωση του δρόμου που οδηγεί από το Μανδράκι στο μοναστήρι του Σταυρού και στο ηφαίστειο. Το σπουδαίο αυτό  έργο που θα συνδέσει τη Νίσυρο περιμετρικά το εκτελεί η Μονάδα Μελετών και Κατασκευών (ΜΟΜΚΑ) του Υπουργείου Εθνικής  Άμυνας και βρισκόμαστε στην μέση για την ολοκλήρωση του. Η απόφαση αυτή δημοσιεύτηκε  όπως έπρεπε. Αυτοί που ψήφισαν υπέρ της απόφασης ήταν τα επτά μέλη της ΠΕΚΑΝ και αυτοί που ψήφισαν κατά ήταν τα 4 μέλη της μειοψηφίας. Τι πιο δημοκρατικό!

Μετά από πέντε μέρες σε ένα κείμενο ασύντακτο που έγραψε ένα μέλος της μειοψηφίας, αφού αποκαλεί όλα τα μέλη της μειοψηφίας ανισσόροπους ( με 2 σ και ένα ρ) επειδή καταψήφισαν την προγραμματική σύμβαση, στη συνέχεια προσπαθεί με διάφορα επιχειρήματα να πείσει τους αναγνώστες που απευθύνεται, ότι δεν είναι ανισόρροποι (το σωστό, με ένα σ και δύο ρ) διότι θέλουν να γίνει το έργο αλλά με τους δικούς τους όρους. Όμως, τους όρους πρέπει να τους βάλει ένας ειδικός, ήτοι μηχανικός, και τέτοιοι όροι υπάρχουν στη μελέτη που έχουν συντάξει οι εξαίρετοι μηχανικοί της ΜΟΜΚΑ και βάσει των οποίων εκτελέστηκε το πρώτο μέρος και εκτελείται τώρα και το δεύτερο. Στην περίπτωση αυτή ο συντάκτης του κειμένου διακατέχεται από το φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ. Το φαινόμενο αυτό είναι όπως μας λέει η ψυχολογία «η γνωστική διαταραχή στην οποία άτομα περιορισμένων δεξιοτήτων αποκτούν μια ψευδαίσθηση ανωτερότητας, εκτιμώντας εσφαλμένα ότι οι γνωστικές τους ικανότητες είναι υψηλότερες από ό,τι πραγματικά είναι». Οι Ντέιβιντ Ντάνινγκ και Τζάστιν Κρούγκερ, από το πανεπιστήμιο Κορνέλ των ΗΠΑ, απέδειξαν πειραματικά την ύπαρξή του το 1999 και το ορίζουν ως «μια μεταγνωστική αδυναμία των ανειδίκευτων να αναγνωρίσουν τη δική τους ανεπάρκεια και να αξιολογούν με ακρίβεια τη δική τους ικανότητα».

Παρακάτω στο κείμενο ο συντάκτης αναφέρεται στην χρηματοδότηση του έργου. Πρέπει να γίνει γνωστό ότι το έργο θα στοιχίσει το ένα πέμπτο του κόστους εάν γινόταν με τις διαδικασίες χωρίς την ΜΟΜΚΑ. Ο δήμος μας είναι σήμερα από τους πλουσιότερους δήμους της χώρας και αυτό γιατί γίνεται χρηστή διοίκηση και έχουν εξαλειφθεί οι μίζες.

Στο κείμενο αυτό ο συντάκτης κάνει μεγάλη αναφορά στα θέματα περιβάλλοντος και καταστροφής του περιβάλλοντος. Όντως, υπήρξε η μεγαλύτερη καταστροφή του περιβάλλοντος στη Νίσυρο, ήταν έγκλημα η καταστροφή του μοναδικού μονοπατιού της Νισύρου που συνέδεε το Άργος με το Μανδράκι. Για αιώνες η πλειοψηφία των αγροτικών προϊόντων των κατοίκων της Νισύρου περνούσαν από αυτό το μονοπάτι. Ένα πλακόστρωτο μονοπάτι που περνούσαν οι κάτοικοι του Μανδρακίου και των Νικειών. Το μονοπάτι κατεστράφη για να γίνει ο δρόμος, ένας δρόμος που θα μπορούσε φυσικά να γίνει παράλληλα με το μονοπάτι ή από άλλο σημείο.

Η καταστροφή αυτή έχει μείνει ανεξίτηλη στις καρδιές και στο νου όλων των Νισύριων που ήξεραν το μονοπάτι. Αυτή η καταστροφή συνέβη το 1986 από τον τότε δήμαρχο Μανδρακίου κ. Ηλία Διακομιχάλη. Οι πέτρες που είναι πεταγμένες μακριά από το δρόμο είναι από την εποχή εκείνη που έγινε η διάνοιξη του δρόμου. Σήμερα δεν γίνεται διάνοιξη αλλά επίστρωση. Σε σημεία που υπάρχουν μεγάλες πέτρες είναι αναγκαίο να σπάσουν για να γίνει επίστρωση.

Εμείς όταν αναλάβαμε τον Σεπτέβρη του 2014 βρήκαμε ένα δρόμο σε άσχημη κατάσταση που κάθε χρόνο έπρεπε να μεταφερθούν εκατοντάδες κυβικών χώμα για να μπορέσει να είναι λειτουργικός. Το 2015-2016 το συνεργείο του Δήμου με πολλές δυσκολίες τσιμεντόστρωσε 900 μέτρα. Μετά απευθυνθήκαμε στην ΜΟΜΚΑ και έκτοτε εκτελείται το έργο.

Η καταστροφή αυτή του μονοπατιού δεν ήταν η μοναδική περιβαλλοντική καταστροφή την περίοδο εκείνη της δημαρχίας του κ. Διακομιχάλη. Συνέβησαν και άλλες μεγάλες καταστροφές με μοναδική σύγκριση αυτή της καταστροφής του λιμανιού του Μανδρακίου από την χούντα όπου τότε θα μπορούσε να μείνει το παραδοσιακό λιμάνι και να γίνει αυτό το τερατούργημα που υπάρχει σήμερα λίγο πιο κάτω, στην περιοχή Μίρα Μάρε.

Το 1986 γκρεμίστηκαν οι σκεπές της 3ης και 2ης θέσης των λουτρών με αποτέλεσμα να ερειπωθούν, να σταματήσει η λειτουργία τους και να καταστραφεί ένα παραδοσιακό κτίσμα. Σήμερα για πρώτη φορά έχει αναγνωριστεί η ιαματική πηγή και υπάρχει ελπίδα επισκευής των κτισμάτων και επαναλειτουργία των δημοτικών ιαματικών λουτρών.

Στο σημείο που υπάρχει τώρα η αφαλάτωση υπήρχε μια μικρή μονάδα αφαλάτωσης με ηλιακή ενέργεια. Η πρώτη αφαλάτωση που χρησιμοποιούσε ηλιακή ενέργεια. Κατεστράφη εντελώς, μοιράστηκαν τα τζάμια, αντί να λειτουργεί παράλληλα με την νέα μονάδα αντίστροφης ώσμωσης.

Το 1988 κατεστράφη η παραλία του Μίρα Μάρε και στο σημείο εκείνο εναποτέθηκαν μπάζα. Μια μοναδική παραλία που μάζευε εκατοντάδες κόσμο δεν υπάρχει πιά, στη θέση της υπάρχουν τσιμέντα για να καλύψουν τα μπάζα.

Το λατομείο στην περιοχή Λιμενάρι. Το λατομείο εξόρυξης ελαφρόπετρας αδειοδοτήθηκε από την χούντα και λειτουργούσε έως την μεταπολίτευση οπότε και σταμάτησε η λειτουργία του. Στην συνεδρίαση του ΔΣ του δήμου Μανδρακίου της 10ης Απριλίου 1987, μετά την πρόταση του δημάρχου κ. Διακομιχάλη, εγκρίθηκε η επαναλειτουργία του λατομείου του Χιωτόπουλου στην περιοχή Λιμενάρι.  Η απόφαση αυτή ανετράπη αργότερα μετά την παρέμβαση όλων των απανταχού Νισύριων και την παρέμβαση του Ευρωκοινοβουλίου.

Την ίδια περίοδο ανηγέρθη ο φούρνος που λειτουργεί και σήμερα στην πλατεία Ηρώων. Στο ίδιο σημείο βρισκόταν ένα ιστορικής σημασίας πετρόκτιστο οικοδόμημα που έκτισαν οι Ιταλοί και κατεδαφίστηκε.

Αυτά τα ολίγα περί καταστροφής του περιβάλλοντος. Όλοι οι σύμβουλοι της ΠΕΚΑΝ είμαστε περήφανοι για το έργο που εκτελείται και θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τη Νίσυρο που αγαπάμε. Τα έργα που έγιναν την περασμένη πενταετία και τα έργα για τα οποία μπήκαν τα θεμέλια, στην πιο δύσκολη για την αυτοδιοίκηση περίοδο, έχουν οδηγήσει το νησί μας σε πρόοδο και ευημερία.

Στη συνέχεια του κειμένου ο συντάκτης «διατάσσει» να ακυρωθεί η απόφαση του Δ.Σ. και να σταματήσει η τσιμεντόστρωση του δρόμου προς τον σταυρό και το ηφαίστειο. Αυτό δεν μπορεί να σχολιαστεί παρά μόνο με αναφορά στα κείμενα των μεγάλων ψυχαναλυτών  Σίγμουντ Φρόιντ, Ζακ Λακάν, και Κάρλ Γιούνγκ:

«Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να παλεύει να εξαφανίσει τα σύνδρομά του, αλλά να συντονιστεί με αυτά, γιατί είναι αυτά που κατευθύνουν την επαφή του με τον κόσμο» μας λέει  Sigmund Freud, «Υπάρχει κάποιο είδος φυσικού νόμου σύμφωνα με τον οποίο οι οργανισμοί αιχμαλωτίζονται από το περιβάλλον τους. Ο οργανισμός υφίσταται μια μορφή φαντασιακής αιχμαλωσίας σε μια εξωτερική εικόνα. Είναι η φάση του καθρέφτη» μας λέει ο Jacques Lacan, «Το εκκρεμές του νου πάλλεται μεταξύ λογικού και παραλόγου, όχι μεταξύ σωστού και λάθους» μας λέει ο Karl Jung.

Όσο για τα υπόλοιπα που γράφουν, ας τους αφήσουμε να μηρυκάζουν την αθλιότητα τους, όπως είπε ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ.