Ο Λάλος Πανάγος βγάζει στο φως της δημοσιότητας ένα «διδακτορικό» 40 χρόνων
Είναι όντως πολύ δύσκολο να πεις σε κάποιον άνθρωπο να σου ξεφυλλίσει τις σελίδες, ενός βιβλίου σαράντα χρόνων δουλειάς στη νύχτα.
Αυτός που παίρνει την συνέντευξη μένει εκστατικός ακούγοντας τον να περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια. Κι ο Λάλος Πανάγος εξηγεί μέσα από το «διδακτορικό» του στη νύχτα πώς πέρασαν αυτά τα 40 χρόνια, συγκρίνοντας μέσα από την πορεία του, τις διαφορές των εποχών και το κάνει με τον καλύτερο τρόπο.
Ο Λάλος Πανάγος μιλάει σήμερα στη ΡΟΔΙΑΚΗ για το πώς ξεκίνησε να «σπουδάζει» στο Πανεπιστήμιο της νύχτας, αναφέρεται με πολλές λεπτομέρειες στην πορεία 40 χρόνων, στις διαφορές των εποχών, σε πρόσωπα και καταστάσεις πάνω και κάτω από τις πίστες, στους μεγάλους καλλιτέχνες που ήρθαν στη Ρόδο και συνεργάστηκε μαζί τους, αλλά και στην Αθήνα και υποκλίνεται στον Ντέμη Ρούσσο.
Επίσης στους μεγάλους επιχειρηματίες που δούλεψε μαζί τους, αλλά και εξηγεί το γιατί η Ρόδος δεν έχει να επιδείξει τίποτα σήμερα στην νυχτερινή διασκέδαση, σε σχέση με το όπλο της μεγάλης της προβολής παλαιότερα.
Μιλάει με δέος για τον Βασίλη Παπανικόλα, τον Νίκο Οικονομόπουλο και την Ζωή Καραντιλιόν, αλλά και τον Γιάννη Παπαθεοχάρη και εξηγεί γιατί θαυμάζει τον Σωτήρη Σαρηγιάννη. Είναι όμως πολύ καλή η συζήτηση από την αρχή μέχρι το τέλος.
ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΑΠΟ 13 ΕΤΩΝ
– Μια ζωή…νύχτα. Μια ζωή πορεία στις μεγάλες πίστες …Μια ζωή σε μεγάλα αστέρια του Ελληνικού τραγουδιού …Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την νυχτερινή ζωή της πόλης μας αλλά και την εξέλιξή της…Ποιά είναι η πορεία σου στον χώρο κύριε Λάλο, δίπλα σε μεγάλους επιχειρηματίες αλλά και αστέρια που έλαμπαν στις πίστες;
-1967 -2007 .Σχεδόν 41 χρόνια .Όλη μου η ζωή ήταν η νύχτα.Ξεκίνησα από το 1967 σε ηλικία 13 ετών στο RODOS BY NIGHT σε ναϊτ κλάμπ το οποίο βρισκόταν στο τωρινό ξενοδοχείο SHERATON. Αυτό ήταν ένα νυχτερινό κέντρο το οποίο ξεκινούσε με ορχήστρα .Θυμάμαι πώς πρώτη χρονιά ήσαν οι ΣΤΥΛΙΣΤΕΣ και από τις 12 μέχρι τις 2 είχε και το λαϊκό πρόγραμμα. Με μπουζούκι από τη Ρόδο και με πάρα πολλούς γνωστούς χορευτές που χόρευαν συρτάκι. Γιάννης Παυλίδης, Γιάννης Φωτεινός, Δημήτρης Βάλλας κι ο Μπετσικόκος. Στα φολκλόρ που ακολουθούσαν υπήρχε στον ίδιο χώρο ο Καρίπης.
Ο πάλαι ποτέ παλαιστής της πόλης μας. Την δεύτερη χρονιά που ήμουν εκεί ήταν η ορχήστρα ARIS ALBA AND THE OLYMPIC με μαέστρο τον γνωστό Άρη Καραντάνη, ο οποίος μετά δούλεψε και στον ΔΙΟΓΕΝΗ. Ήσαν οι JAGUAR και οι PLAYERS. Σόλο τραγουδιστής μαζί με την ορχήστρα ήταν ο Γιώργος Γερολυμάτος, ο οποίος ήταν και ο ντράμερ του συγκροτήματος. Ο Γιώργος ξεκίνησε από τη Ρόδο. Θυμάμαι πώς επειδή ήμουν πολύ μικρός, απαγορευόταν να δουλεύεις νύχτα σε ηλικία 13 ετών. Θυμάμαι ότι είχε έρθει η Αστυνομία και μας έγραψε μαζί με άλλα άτομα, αλλά…ακόμα περιμένω ναρθει η κλήση!!!
Σημαντικό επίσης γεγονός από αυτό το χώρο είναι πώς από κει ξεκίνησε σαν βοηθός σερβιτόρου αλλά ήξερε καλά την δουλειά του ντράμερ, ήταν σπουδαίος πασίγνωστος στο πανελλήνιο, που είναι τώρα καθηγητής μουσικής και δεν είναι άλλος από τον Γιάννη Σαρίκο, ο οποίος θυμάμαι το 1975 είχε παίξει δίπλα στον μεγαλύτερο τραγουδιστή της Ελλάδος τον Στέλιο Καζαντζίδη, με παρτενέρ τον Γιώργο Νταλάρα. Από κει είχε ξεκινήσει ο δικός μας και πολύ γνωστός σε όλους μας, Αγαπητός Πάχος.
Η ΕΠΟΧΗ BEL PASSO
-Εκεί λοιπόν ξεκίνησες…Η συνέχεια ποια ήταν…
-Μετά από τέσσερα χρόνια πήγαμε σε ένα άλλο νυχτερινό μαγαζί, πάλι υπό τον κ. Χατζηδάκη τον γνωστό σαν «Νιόνιο», πήραμε το γνωστό σε όλους BEL PASSO στην περιοχή του ΜΗΔΕΙΑ, εκεί που βρίσκεται τώρα η ταβέρνα «Πολωνιάτισσα». Εκεί στήθηκαν μεγάλα προγράμματα. Πέρασαν από κει και διασκέδασαν τον κόσμο οι Τωνης Μαρούδας, Γιάννης Βογιατζής, Στράτος Διονυσίου ενώ την παράσταση έκλεψε τότε ο Λάκης Αλεξάνδρου, που ήταν η μεγάλη δύναμη. Εκεί απαγορευόταν το σπάσιμο των πιάτων.
– Απαγορευμένο από την πολιτεία η από την επιχείρηση…
-Από τον νόμο…Αλλα εμείς κρυφά αφήναμε τον κόσμο να σπάζει τα πιάτα του και να διασκεδάζει. Στο φινάλε του Κέντρου γύρω στο 1976 είχαμε φέρει στην τελευταία βραδιά του κέντρου, την Χαρούλα Αλεξίου. Για να χωρέσουμε περισσότερα τραπέζια κι επειδή το κέντρο θα έκλεινε, σπάσαμε και την μισή πίστα. Ήταν και καλοκαιρινό και χειμερινό μαγαζί. Στην οροφή υπήρχαν τερμίτες που χρησιμοποιούσαμε ανάλογα με τον καιρό….
– Η πορεία είναι μεγάλη όμως. Τι ακολούθησε…
-Τελειώσαμε από κει το 1977. Πάλι ο κ. Χατζηδάκης λόγω του ότι εκείνη την εποχή στην περιοχή φύτρωναν οι πολυκατοικίες και τα διαμερίσματα και υπήρχε πρόβλημα ηχορύπανσης, μεταφερθήκαμε στην Ρόδου-Καλλιθέας, κοντά στην σημερινή λαϊκή. Αυτή τη στιγμή στον χώρο αυτό, υπάρχει κατάστημα ηλεκτρολογικών ειδών. Κι εκεί BEL PASSO …Αυτό ξεκίνησε το 1977 και πήγε μέχρι μετά το 1980. Κι εκεί υπήρχαν μπαλέτα μεγάλα SHOW καλλιτέχνες μεγάλοι, όπως ήταν η Καίτη Γκρεϋ, η Μαίρη Λίντα, η Λίτσα Διαμάντη και το αποκορύφωμα ήταν το ότι φέραμε δυο φορές, ένα τριήμερο τον Γιάννη Πάριο, και το 1978 τον ίδιο για ένα δεκαήμερο με μαέστρο τον Νίκο Ιγνατιάδη, με μπουζούκι τον Θόδωρα Πολυκανδριώτη και μαζί του τον Γιώργο Πολυχρονιάδη. Περάσαμε πολύ ευχάριστα τις εποχές εκείνες και είχαμε μαζί μας και τον Αγαπητό Πάχο. Στο μπουζούκι Στέλιος Βαμβακάρης είχαμε επίσης μαζί μας ένα παλιό τραγουδιστή τον Μανώλη Τοπάλη, ο επονομαζόμενος Κρόιφ και κάποια στιγμή θέλησα να κάνω μια αλλαγή, η οποία ήταν πολύ καλή για μένα.
ΒΡΑΔΥΕΣ COPA CABANA
-Να φανταστώ επαγγελματικό άλμα …Τι άλλαξε μετά το BEL PASSO …
-Tέλη του 1979 ήταν Χριστούγεννα τέτοια εποχή, μου έγινε η πρόταση να πάω στην COPA CABANA.Στον κ. Γιώργο Κοράκη. Εκεί εργάσθηκα μέχρι το 1983.Απο κει πέρασαν πολλά μεγάλα ονόματα του Ελληνικού τραγουδιού. Δημήτρης Κοντολάζος, Γιώργος Σαλαμπάσης, Χάρυ Κλύν, Μανώλης Αγγελόπουλος ο πατέρας, Μαίρη Μαράντη, ο Καραμπεσίνης, Άντζελα Δημητρίου, Κώστας Κόλλιας, Αννούλα Βασιλείου, Λεωνίδας Βελής, Γιάννης Φλωρινιώτης με παρτενέρ του τότε την Λιάνα και την Καίτη Γαρμπή, Πάνος Γαβαλάς-Ρία Κούρτη, Τζένη Βάνου, Πασχάλης κι άλλοι πολλοί οι οποίοι μου διαφεύγουν τωρα…Πολλά σώου και διπλά μπαλέτα…Φολκλορικό αλλά και λαϊκό μπαλέτο, κάτι που δεν υπάρχει πια σε καμιά πίστα του νησιού…Πουθενά…Στην Ρόδο τώρα δεν υπάρχει τίποτα…
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ
ΜΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ-ΑΛΑΤΖΑ
-Υπήρξε κάτι διαφορετικό από το 1983 και μετά;
-Το 1983 έκανα ένα μικρό άλμα στην πορεία μου. Με κάποιους φίλους δημιουργήσαμε ένα μικρό νυχτερινό κέντρο. Ήμασταν και επιχειρηματίες αλλά και το προσωπικό του μαγαζιού. Ήταν το ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ πρώην ΣΠΗΛΙΑ, στο RHODOS BAY και τώρα ΑΜΑΘΟΥΣ. Πήγαμε κι εκεί πολύ καλά όλοι μας, και «ζορίζαμε» τα υπόλοιπα νυχτερινά κέντρα όπως ήταν η COPA CABANA το RODOS BY NIGHT δίπλα στο Μίρα Μάρε .Τότε ο κόσμος διασκέδαζε…Υπήρχαν εποχές που δεν είχαμε καρέκλες για τον κόσμο και τον βάζαμε και καθόταν σε κασόνια της COCA COLA …
Στο ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ δεν φέρναμε ονόματα. Ερχόντουσαν όμως παλιοί τραγουδιστές όπως ήταν ο Λάκης Αλεξάνδρου. Η μεγάλη δύναμη εκεί ήταν ένας πολύ καλός τραγουδιστής και καλός φίλος αυτή την στιγμή, ο οποίος έχει αποχωρήσει πλέον ο Μάκης Αλατζάς. Ήταν η δύναμη ο ψηλός… Ωραίο παιδί, ωραίος αρτίστας και καλός καλλιτέχνης. Έπρεπε όμως για κάποιους λόγους να φύγω και από το ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Έφυγα στις 7 Ιανουαρίου του 1985 και μαζί μου ακολούθησε κι ο Μάκης Αλατζάς.
ΤΟΝ ΞΑΝΑΠΗΡΕ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ Ο ΚΟΡΑΚΗΣ
-Ποια μεταγραφή ακολούθησε μετά το ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ…
-Επανήλθα δριμύτερος στην COPA CABANA. Με ξαναπήρε ο κ. Κοράκης στην COPA CABANA.Αν και ήμουν αντίπαλος του με ξαναπήρε. Έγινε γενναία ανακαίνιση, στην οποία βοήθησα κι εγώ και ήρθε η μέρα που θα γινόταν η πρεμιέρα. Μας φώναξε ο κ. Κοράκης και θυμάμαι που μας είπε κάποια πράγματα. Αφεντικό Γιώργος Κοράκης. Μαιτρ Γιάννης Βογιατζής. Μετά από μένα Λάλος Πανάγος! Ήταν πολύ μεγάλη τιμή για μένα, γιατί γνώριζα ήδη πολλά πράγματα και είχα πολύ καλές δημόσιες σχέσεις. Εγώ όμως δεν το είδα έτσι το θέμα… Δούλευα κανονικά σαν σερβιτόρος και ήμουν υπεύθυνος για αυτό…
Η διασκέδαση τότε ήταν εφτα μέρες την εβδομάδα. 10-12 γέμιζε το μαγαζί από τους ξένους των πρακτορείων για τα information .Γινόταν το σώου και μετά τις 12 πάλι τα φολκλορικά με το λαϊκό πρόγραμμα. Υπήρχαν τότε πελάτες τους οποίους γνώριζα πολύ καλά, μ έπαιρναν τηλέφωνο από την Αθήνα και μου έλεγαν την τάδε ώρα που θα βγει ο καλλιτέχνης «θέλω να μου κάνεις μια ζημιά» Για παράδειγμα…Στην τάδε τραγουδίστρια, άνοιξε μου 50 κιβώτια σαμπάνιες! Σπάσε μου 5.000 πιάτα… Σε σχηματισμούς καρδιάς, σε σχηματισμούς ονομάτων του καλλιτέχνη. Με τα πιάτα και τις κατοστάρες κάναμε και γυμναστική. Ονομάζω εκείνη την εποχή τον εαυτό μου, άνθρωπο ειδικών αποστολών.
ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΝΤΕΜΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ
-Τι αλλάζει στη νυχτερινή Ρόδο μετά το 1986;
-Ξεκινούσε στη Ρόδο μια μεγάλη επιχείρηση ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ. Μου έγινε από κει μια πρόταση να πάω να εργαστώ. Μέχρι να ανοίξει ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ πήγα σε ένα άλλο μικρό νυχτερινό κέντρο να βοηθήσω. Ήταν στην Ορφανίδου το ΝΕΡΑΪΔΑ. Κι εκεί βοήθησα να έρθουν προγράμματα και καλλιτέχνες από την Αθήνα, διαφορετικά από ότι ήταν τότε…Ο Τοπάλης πάλι ήταν εκεί και εργάσθηκα Ιούνιο-Ιούλιο. Μετά ξεκίνησε η προετοιμασία για τον ΔΙΟΓΕΝΗ. Εκεί πήγαινα να εργαστώ σαν σερβιτόρος.
Θυμάμαι πώς με ρώτησε ο μεγάλος επιχειρηματίας-εύχομαι ναναι πάντα καλά γιατί τον εκτιμώ και τον σέβομαι κι εξακολουθώ να έχω επικοινωνία μαζί του- ο Γιάννης Παπαθεοχάρης και είναι εκείνος που έχει στην Αθήνα το ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΠΑΛΛΑΣ και το ΑΡΕΝΑ ΑΘΗΝΩΝ., εκτός από άλλες επιχειρήσεις, «εάν ήξερα και από σέρβις φαγητού» κι η απάντηση μου ήταν θετική. Κάποια στιγμή έπρεπε να πάω να δείξω σε μια υπεύθυνη των δημοσίων σχέσεων τα πρακτορεία για να ξεκινήσουμε κι εμείς να έχουμε με το μέρος μας τα σώου. Όπως και τα ειχαμε…Εγω επειδή γνώριζα τα πρακτορεία, ενδιαφέρθηκαν και την πήγα δείχνοντας της τα πάντα. Ο τρόπος μου, η καλοσύνη μου, ο καλός μου λόγος έφτασαν.
Την επομένη με φωνάζει και πάλι ο κ. Παπαθεοχάρης και μου είπε δυο κουβέντες…Μαιτρ για τους πελάτες των Αθηνών θα είναι ο Θεοδόσης Ζαχαράκης και μαιτρ για τους πελάτες της Ρόδου, θα είναι ο Λάλος Πανάγος. Εγώ εξεπλάγην.Το 1987 ανοίξαμε μία εβδομάδα μετά το παγκόσμιο Κύπελλο που θυμάμαι πως το είχε πάρει η Αργεντινή με το χέρι του Θεού, φέρνοντας πολύ ωραία προγράμματα. Μιχάλης Δημητριάδης, με τον Μιχάλη Παφίτη, με την Μορέϊρα, την Ζανέτ Καπούγια και πολλούς άλλους καλλιτέχνες. Τελείωσε η σαιζόν κι έκλεισε για ένα διάστημα το κέντρο. Με κάλεσε ξανά ο κ. Παπαθεοχάρης στην Αθήνα και πήγα.
Μου έδωσε εκεί να καταλάβω, πώς θα είμαι υπεύθυνος και του ΔΙΟΓΕΝΗ αλλά και του ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟΥ σαν ντίσκο. Όλες τις ευθύνες σε όλες τις αγορές και τις προμήθειες τις είχα εγώ. Για όλα αυτά υπήρχε έξτρα μισθός. Ξανά δηλαδή μεγάλη τιμή για μένα… Μου έδωσε το δικαίωμα να τρέξω σε όλες τις εκδηλώσεις .Όλα αυτά για μένα μέτρησαν στον επιχειρηματία. Είχαμε κάνει τότε εκεί την μεγαλύτερη χοροεσπερίδα που ήταν του ΠΑΣΟΚ, με καλεσμένη την κ. Μάργκαρετ Παπανδρέου.
Ο κόσμος δεν χωραγε να μπει μέσα…. Κι έγινε επανάληψη της εκδήλωσης μετά από μερικές μέρες. Έγινε και επί ΝΔ, όταν βγήκε ο κ. Μητσοτάκης κι εκεί χαμός… Φουλ εκδηλώσεις και χοροί… Είχαμε πάρει όλα τα μεγάλα event. Από φίρμες..Τι να πω και τι ν αφήσω… Κώστας Χαριτοδιπλωμένος, Στράτος Διονυσίου, Γιάννης Ντουνιάς, Γιώργος Γερολυμάτος, Λευτέρης Πανταζής, Πίτσα Παπαδοπούλου, Γιάννης Κατέβας, Μανώλης Μητσιάς, Άννα Βίσση, Ρίτα Σακελλαρίου, Θέμης Αδαμαντίδης, Δάκης, Λίτσα Γιαγκούση, ο αξέχαστος Δημήτρης Μητροπάνος, Σταμάτης Κόκκοτας, Στάθης Αγγελόπουλος, Γιάννης Φλωρινιώτης, Μπέσσυ Αργυράκη, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Νίκος Παπάζογλου, Χρήστος Δάντης, Δούκισσα, Γιάννης Μηλιώκας, Πόλυ Πάνου, Μαρινέλλα, Μπέμπα Μπλάνς, Ηλίας Κλωναρίδης,ο άλλος μεγάλος Γιάννης Πουλόπουλος. Το μεγαλύτερο όνομα που είχε έρθει σε αυτόν τον χώρο όμως για την Ρόδο αλλά και όλη την Ελλάδα, ήταν ο αλησμόνητος Ντέμης Ρούσσος!!!Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο για μας. Να τον δούμε από κοντά, να τον αγγίξουμε, να του μιλήσουμε να βγούμε μαζί του μια φωτογραφία
– Αλήθεια πώς ήταν τότε αυτός ο μεγάλος σταρ…
-Απλός κι ωραίος! Τραγούδησε πρώτα στο ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟ και μετά ήρθε πάνω και τραγούδησε και σε μας. Ένα από τα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα τότε ήταν πώς ενώ εγώ εργαζόμουν στο ΔΙΟΓΕΝΗ της Ρόδου, μια καθαρά Δευτέρα είχαμε ρεπό. Με πήρε τηλέφωνο ένας πελάτης από την Αθήνα, και απαίτησε να πάω στην COPA CABANA, να στηρίξω δυο καλλιτέχνες που την μέρα εκείνη ερχόντουσαν στη Ρόδο. Ήσαν ο Νίκος Νομικός και η Μελίνα Ζαχά. Τότε το COPA CABANA το είχε ο Βασίλης Παπανικόλας, μαζί με τον φίλο και συνεργάτη του Λάλο Χριστοφίδη. Εμείς κάναμε αυτό που ήθελε ο πελάτης…Την επόμενη μέρα, πληρωθήκαμε κανονικά…
ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΟ MELODY PALACE ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΜΑ
-Η πορεία σου στη νύχτα δεν τελειώνει όμως ποτέ…
-Έφυγα από τον ΔΙΟΓΕΝΗ και πήγαμε σε ένα καινούργιο μαγαζί που ανοιγόταν καθαρόαιμο Ροδίτικο και με επιχειρηματία αυτοδημιούργητο, που ήταν το MELODY PALACE το 1990 στην Κρεμαστή, με τον Βασίλη Παπανικόλα. Εκεί ξεκινήσαμε δειλά δειλά κι ήταν τεράστια τα έξοδα αλλά και μεγάλη η επιτυχία. Κυνηγηθήκαμε…Από άλλους επιχειρηματίες, αλλά δόξα τω Θεώ πήγαμε καλά. Κι από κει πέρασαν μεγάλα ονόματα που μας στήριξαν, η Καίτη Γαρμπή, η Λίτσα Γιαγκούση, η Κατερίνα Τοπάζη, ο Άγγελος Διονυσίου, ο Λευτέρης Πανταζής, ο Γιώργος Γερολυμάτος, ο Δημήτρης Κοντολάζος, ο Γιώργος Δασκουλίδης, ο Τριαντάφυλλος, ο Γιώργος Γιαννιάς, ο Κυριάκος Παπαηλίας, ο Νίνο, ο Λάκης Αλεξάνδρου, ο Χρήστος ο Δάντης και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή…
Ο Γιώργος Καμπουρίδης με μπουζούκι τον ανεπανάληπτο Δημήτρη Χιονά. Όπως ήταν ο Βασίλης Τερλέγκας καλός και άγιος… Ο Σταμάτης Γονίδης, ο Νίκος Αυγερινός, ο Τάκης Κατσιάνης με το «για θύμισε μου τα όνομα σου πρώτα πρώτα», ο Μπουλουγουράς, ο Θέμης Αδαμαντίδης κι ο Νίκος ο Νομικός. Κάτι ιδιαίτερο…Ο Νίκος Νομικός ερχόταν παράγγελλε το καφεδάκι του κι ο σερβιτόρος που τον σέρβιρε έπαιρνε 10χιλ. δραχμές μπουρμπουαρ. Εγώ στη ζωή μου εργαζόμουν πάρα πολύ.
Και συγχρόνως υπήρχε σαιζόν, που ενώ δούλευα εκεί για δυο σαιζόν συνεχόμενες, πήγαινα σε ένα εστιατόριο, στα 100 μαγαζιά πολυτελείας, το ΡΟΜΑ του κ. Νίκου Οικονομόπουλου και της κ. Ζωής Καραντιλιόν. Ήταν μια τεράστια επιχείρηση που δούλευε πάρα πολύ καλά. Σε αυτούς τους ανθρώπους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ, τους αγαπώ και τους λατρεύω. Και τους δυο. Να είναι πάντα καλά και θα τους αγαπώ πάντα και θα τους λατρευω. Με δένει μαζί τους μια φιλία από το 1977. Κι εγώ δεν ξεχνώ…Ησαν πάντα δίπλα μου.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
– Μετά το MELODY PALACE τι ακολούθησε …
-Ήθελα κάποια αλλαγή. Τελειώσαμε από κει το 1998 .Μου τηλεφώνησε ο κ. Παπαθεοχάρης, και μου ζήτησε να ξαναπάω στην Αθήνα και να είμαι μαζί με τον Τάσο Λαμπρόπουλο. Συζήτησα με την οικογένεια μου, δεν βρήκα αντίρρηση και ήθελα να το κάνω για το πρεστίζ μου το άλμα. Στην Αθήνα σαν μαιτρ έχει δουλέψει μόνο ένας. Κι ο δεύτερος ήμουν εγώ. Το άτομο αυτό και το σέβομαι και το εκτιμώ και του λέω με αυτό τον τρόπο ένα ευχαριστώ πολύ. Είναι ο Λευτέρης Ανδρίκος.
Ο «Λευτεράς» .Δούλευε στην COPA CABANA. Και στο PLAY BOY στην Αθήνα, μαγαζί με τεράστια προγράμματα. Εκείνος ήταν εκεί την εποχή του 1987. Σταμάτησα από το MELODY PALACE μετά το Πάσχα. Συνεργάστηκα με το ΡΟΜΑ και πήγα στην Αθήνα δέκα μέρες πριν ανοίξει το κέντρο και ξεκίνησα σαν μαιτρ πενθήμερα. Αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά στο DIOGENIS STUDIO. Ξεκινήσαμε τον Νοέμβριο. Πάρα πολλή δουλειά… Ερχόντουσαν ακόμα και με λεωφορεία από όλη την περιφέρεια της Αθήνας. Και από την Ρόδο ερχόντουσαν…και σε ομάδες, αλλά και μεμονωμένοι. Το κέντρο εκεί ήταν πάρα πολύ μεγάλο. Γύρω στα 2000 άτομα χωρούσε… Βάζαμε μαζί και τις εκδηλώσεις.
Τετραήμερα ήσαν… Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Ξεκινούσαμε στις 10 το βράδυ και ήταν πρόγραμμα με φαγητό και τελειώναμε γύρω στις 2-2.30. Ο κόσμος όλος αν άντεχε, ανέβαινε στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ που είχε βάση τον Αντώνη Ρέμο και με αλλαγές μία τον Νίκο Βέρτη, τον Στέλιο Διονυσίου, τον Νίκο Κουρκούλη, την Έλλη Κοκκίνου την Παπαρίζου με τους Αντίκ .Την επόμενη χρονιά ήμουν ξανά στον ΔΙΟΓΕΝΗ με Γιάννη Πάριο, Χάρη Βαρθακούρη κι όλο το επιτελείο τους. Χαμός …Καραβάνια ο κόσμος και αεροπλάνα από την Κύπρο για να ακούσουν τον Πάριο. Το ίδιο γινόταν και με την Αλεξίου.
Από διάφορες περιοχές Λαμία-Λειβαδιά κ.λ.π. κι αυτό που μου έμεινε από εκείνη την εποχή, είναι πώς γνώρισα όλη την αφρόκρεμα της Αθήνας, επιχειρηματίες τεράστιους, διευθυντές τραπεζών και αυτούς που λένε «κεφάλια» τα αγοράς, Μεταξάς, Κοντομηνάς, Χάλας, Βαρδινογιαννης, θα μου διαφύγουν πολλά και δεν θέλω. Εκτός από τις δημόσιες σχέσεις μου έκανε εντύπωση, όταν κάναμε μιλένιουμ (1999-2000) με όλους τους ηθοποιούς, αλλά και με όλους όσους εργάζοντο στον Όμιλο Κυριακού στον ΑΝΤ-1.
MELODY PALACE ΚΑΙ…ΓΙΑΝΝΟΥ
-Πότε επέστρεψες στα πάτρια εδάφη…
-Όταν επέστρεψα ο πρώτος που ήρθε να με προϋπαντήσει ήταν πλην του Νίκου Οικονομόπουλου και της Ζωής, ο καλός μου φίλος Βασίλης Παπανικόλας. Ξεκινήσαμε το καλοκαίρι του 2000 στο MELODY PALACE με μια καινοτόμο αλλαγή του προγράμματος. Με ένα καλλιτέχνη που ανέτρεψε τα δεδομένα της νύχτας, έφερε τον νεαρόκοσμο στα μπουζούκια,. Άγνωστος τότε για την Ρόδο. Συνεχίζει ακόμα να τραγουδάει και είναι προς τιμή του και δεν είναι άλλος από τον Νίκο Γιάννου. Την αλήθεια πρέπει να την λέμε… Το MELODY PALACE ανέδειξε πολλούς Ροδίτες καλλιτέχνες. Εκεί ξεκίνησε και ο σπουδαίος σήμερα και πολύ καλό παιδί Αντώνης Σιγανός.
SFERA LIVE ΚΑΙ ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗΣ
– Εκεί ήσουν μέχρι το κλείσιμο του η έφυγες πριν;
-Έμεινα μέχρι τις αρχές του 2005. Λόγω της ασθένειας του Βασίλη και δεν είχα την δύναμη να είμαι κοντά, έφυγα και πήγα σε ένα άλλο νυχτερινό κέντρο, το οποίο ήταν το φινάλε για μένα, γιατί άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για την νύχτα. Πήγα στο SFERA LIVE με επιχειρηματία πια τον Νίκο Γιαννου. Κι από κει πέρασαν πολλά ονόματα του χώρου των τραγουδιστών…Βοηθήσαμε και κάναμε τις αλλαγές κι εγώ είχα το θράσος να λέω και στους επιχειρηματίες ότι, θα δουλέψω και θα εργαστώ, αλλά θα προσέχετε και εμένα. Απαιτούσα από τον επιχειρηματία, πόσο θέλεις να εισπράξεις για να είσαι ευχαριστημενος;
Αν πιάσουμε παραπάνω…Μουλεγαν έχεις και πρίμ… Αυτό έγινε μόνο στο SFERA επί Νίκου Γιαννου. Εκεί έκανα και κάτι άλλο για πρώτη φορά… Έβαλα τραπέζι πάνω στην πίστα! Το πρωί πήγαινα στην επιχείρηση και ρωτούσα …Τι πιάσαμε; Τόσο…Θέλω το πριμάκι μου…Ο κ. Γιαννου μας τόδινε…Επαναλαμβανω: Οι αλήθειες πρέπει να λέγονται! Άρχισε όμως ξαφνικά να πέφτει η δουλειά κι έπρεπε να κοιτάξουμε το μέλλον μας… Κι από κεί όμως πέρασαν ονόματα. Λευτέρης Πανταζής, Χρήστος Αντωνιάδης, ο Τριαντάφυλλος, ο οποίος ήρθε Αύγουστο πήγε πάρα πολύ καλά κι επειδή τον είχα φέρει εγώ στο νυχτερινό κέντρο, έμεινε άλλα τέσσερα χρόνια στη Ρόδο και τραγουδούσε στα ASTRA.
– Κύριε Λάλο με τέτοια πορεία στον χώρο μπορούμε να χαρακτηρίζουμε μια ζωή την πορεία σου;
-Ναι ήταν μια ζωή. Όλη η ζωή μου, όπως λέει κι ο Πάριος. Αν μου πούνε τώρα να επιστρέψω… θα πάω.
– Θεωρείς ότι στη Ρόδο δεν υπάρχει πια η καλή νυχτερινή διασκέδαση;
-Δεν υπάρχει πια. Χάλασε η νύχτα. Εγώ ήμουν υπεύθυνος από το 1983 μέχρι το 2006. Ποτέ μα ποτέ και στη Ρόδο και στην Αθήνα, δεν πήρα λεφτά στην είσοδο… Κύριοι περάστε, καθίστε, πιείτε και μετά…πληρώσετε!Ολοι όσοι έμπαιναν μέσα ήσαν ελεγχόμενοι. Δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει πελάτης. Ήσαν όλοι «φακελωμένοι»! Υπήρχε παράλληλα έλεγχος και στον σερβιτόρο. Και όταν υπήρχαν φίρμες και όχι.
– Αυτό είναι καλό ή κακό για τη Ρόδο;
-Να εξηγήσω …Όταν φέρνεις τη φίρμα και απαιτείς από την είσοδο 50 Ευρώ και πάει 3 η ώρα και έρχεται ένας καθυστερημένος και απαιτείς το ίδιο, τον έχασες τον πελάτη. Δεν ξανάρχεται. Όταν λες στα μπροστινά τραπέζια άλλη τιμή με λουλούδια, και δεν βγαίνει ο επιχειρηματίας διαφορετικά, μην την φέρεις την φίρμα… Αυτό ήταν το φινάλε της νύχτας… Γι αυτό δουλεύουν τα νυχτερινά κέντρα τώρα δυο μέρες κι αυτές πολλές είναι…
– Θεωρείς ότι οι δικοί μας καλλιτέχνες μπορούν να κρατήσουν μαγαζί;
-Αν είναι 2-3 μαζί… Όχι ένας μόνος του… Έχω την εντύπωση πως τα δικά μας παιδιά έχουν απαιτήσεις οικονομικές… θέλουν την δική τους ορχήστρα… Τα ποσά είναι τεράστια. Την εποχή την δική μας στη Ρόδο υπήρχαν πάνω από 10-12 νυχτερινά κέντρα. Μαζευόντουσαν τότε όλες οι μπάντες μαζί κι έκαναν συναυλία στο Εθνικό Θέατρο. Τώρα δεν βρίσκεις τίποτα…
Για μένα συμπερασματικά η νύχτα ήταν ένα Πανεπιστήμιο. Έχω γνωρίσει πολύ κόσμο. Με πολλές δημόσιες σχέσεις. Μου έχουν αφήσει ένα στίγμα στη ζωή και ακόμα και τώρα, αν πάω στην Αθήνα, μ αυτούς που έχω γνωρίσει και τους βρω θα είμαι πάλι ο ίδιος.
-Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θα ήθελε να ακολουθήσει τον δικό σου το δρόμο. Άραγε υπάρχουν;
-Είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά βλέπω τώρα ότι, φταίνε και οι επιχειρηματίες. Στο ότι παίρνουν στη δούλεψη τους άτομα, που τώρα δεν έχουν καμία σχέση με τη δουλειά μας. Τους πληρώνουν όλους με μεροκάματο. Δεν υπάρχουν πια ποσοστά… Υπάρχουν μαγαζιά στη Ρόδο που κρατάει τα τυχερά ο επιχειρηματίας. Ρε που πάμε…. Υπάρχουν επίσης και καλλιτέχνες αγνώμονες… Έχουμε βοηθήσει πάρα πολλούς αλλά δεν είναι όλοι ίδιοι…
Θα πω ένα μεγάλο μπράβο σε ένα άνθρωπο –καμία σχέση με τον καλλιτεχνικό χώρο- που λέγεται Σωτήρης Σαρηγιαννης. Τον γνώρισα το 1986. Ήρθε σαν βοηθός σερβιτόρου στον Διογένη, τον έκανα σερβιτόρο, και πήγε στον ΔΙΟΓΕΝΗ κι αυτή τη στιγμή είναι η πρώτη δύναμη του Παπαθεοχάρη, κι ο πρώτος μαιτρ του Αντώνη Ρέμου. Όπου πάει ο Ρέμος, τον έχει μαζί του. Και είναι ο μόνος άνθρωπος ο οποίος δημοσίως θα πει πώς «εδώ που βρίσκομαι το οφείλω στον Λάλο τον Πανάγο. Ωραίο παιδί και καλό παλληκάρι γι αυτό επιβιώνει στην Αθήνα… Τον ευχαριστώ πολύ… Σωτήρης Σαρηγιαννης με μια λέξη λεβέντης και άνθρωπος!!!…Είναι ο μόνος που ξέρει να σέβεται.
– Λάλο Πανάγο είναι λίγο το ευχαριστώ που πρέπει να σου πω για το βιβλίο που μας άνοιξες. Καλή Χρονιά σου εύχομαι και ατομικά και οικογενειακά.
-Κι εγώ σ’ ευχαριστώ γιατί βλέπω πώς βοηθάς όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο, άσχετα αν κάποιοι δεν το εκτιμούν .Δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίδια και το ξέρεις… Χάρηκα που σε γνώρισα ακόμα περισσότερο… Και να ξέρεις πώς θάμαστε φίλοι για πάντα… Αν ξεχάσαμε κάτι ..άνθρωποι είμαστε!!! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!
Έχουμε την εντύπωση πως είναι από τους ανθρώπους που γνωρίζουν καλά και την ιστορία της νυχτερινής μας διασκέδασης αλλά και το ποιες λύσεις πρέπει να υπάρξουν για να ξαναγίνει η νυχτερινή διασκέδαση όπλο της Ρόδου, όπως ήταν κάποτε. Έζησε μια μετάβαση από μια εποχή εντελώς διαφορετική στην σημερινή στους κύκλους των επιχειρηματιών , των καλλιτεχνών και του τρόπου διασκέδασης και μπορεί άνετα ο καθένας να πεί…Ναι…Ο Λάλος Πανάγος είναι μοναδικός στο είδος του! Και λέει αλήθειες που τον τιμούν σαν άνδρα, σαν επαγγελματία και σαν άνθρωπο!
