Εκ βαθέων αποχαιρετιστήρια συνέντευξη του π. Φίλιππου Δημητρέλλου στην Ξ. Αγρέλλη «Οι άνθρωποι της Κω να ευγνωμονούν τον Θεό που έχουν τέτοιο Δεσπότη»

Τι αισθήματα έχεις για το ποίμνιο που διακόνησες;

-Νιώθω αγάπη για τους ανθρώπους εδώ και τα συναισθήματά μου είναι χαρμόλυπα. Χαρά που με αξίωσε ο Θεός να έρθω να υπηρετήσω εδώ σ’ αυτή τη γραφική ενορία και να περάσω τα καλλίτερά μου χρόνια με τους κατοίκους της ενορίας μου. Να δεθώ μαζί τους. Να μοιραστώ τις λύπες και τις χαρές τους, τις όμορφες και τις άσχημες στιγμές, που κι αυτές με το πέρασμα του χρόνου γίναν όμορφες και λύπη που αφήνω πίσω μου ανθρώπους που πραγματικά με αγάπησαν, με σεβάστηκαν και ένοιωσα στον τελευταίο αποχαιρετισμό το ριζοβόλημα της θλίψης βαθιά στην ψυχή τους. Τους ζητώ ταπεινά συγχώρεση και η Παναγιά, που με αγάπη την υπηρετούν, να τους προστατεύει και να δώσει χαρά στην ψυχή τους.

Ποια η συνεργασία με τους υπολοίπους κληρικούς και τον Δεσπότη και πόσο ικανοποιητική ήταν;

-Η συνεργασία μου με τους κληρικούς της Μητροπόλεώς μας ήταν άψογη. Τους θεωρούσα και τους θεωρώ αδέλφια μου, οικογένειά μου. Στα πρόσωπά τους αντίκρυσα την απλότητα και την προσφορά προς τους συνανθρώπους μας και πραγματικά θα μου λείψει η παρουσία τους. Τους θυμάμαι όλους με αγάπη και πάντα στην Πρόθεση τους μνημονεύω πριν απ’ όλους. Για τον Επίσκοπό μας, τον καλό μας Δεσπότη τι να πω; Δεν είμαι άξιος εγώ να μιλήσω γι’ αυτόν, αλλά θα το τολμήσω, διότι μου δίνει το δικαίωμα η γεμάτη αγάπη ψυχή του. Πολλοί με ρωτούσαν αν ο Δεσπότης μας είναι καλός ή κακός και τι γνώμη είχα εγώ. Θέλω να πω σ’ όλους αυτούς που έχουν τέτοια ερωτήματα στο μυαλό τους, πως ο Επίσκοπός μας, ο Ναθαναήλ, δεν είναι ούτε καλός, ούτε κακός. Αν κάποιος πιστεύει πως είναι ένα από τα δύο, σίγουρα ζει σε άλλον πλανήτη και δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι ότι καλός είναι μόνο ο Θεός. Κακός είναι μόνο ο Διάβολος. Ο Δεσπότης μας δεν είναι ούτε Θεός, ούτε Διάβολος, είναι άνθρωπος! Και ως άνθρωπος έχει να αναλάβει να διαποιμάνει την Μητρόπολη και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εκκλησίας και να οδηγεί τις ψυχές στην αγκαλιά του Χριστού μας. Τώρα, αν κάποιος τον προσεγγίσει και ικανοποιήσει το αίτημά του, θα πει: «ο Δεσπότης μας είναι καλός». Αν κάποιος του ζητήσει κάτι και ο Δεσπότης μας με την πνευματική του ωριμότητα κρίνει ότι αυτό δεν είναι προς το συμφέρον του, τότε θα πει: «ο Δεσπότης μας είναι κακός». Άρα, κρίνουμε κάποιον ανάλογα με τα συμφέροντά μας. Αυτό δείχνει πνευματική ανωριμότητα και δεν συνάδει με τη λογική. Η προσωπική μου άποψη για τον Επίσκοπό μας είναι αντικειμενική και όχι υποκειμενική. Αντικειμενικά λέω ότι οι κάτοικοι της Κω πρέπει να ευγνωμονούν το Θεό που τους έστειλε ένα τέτοιο Δεσπότη. Όταν ήρθε να αναλάβει την Μητρόπολη και να εργαστεί πνευματικά σ’ αυτή, δεν ήρθε με την έπαρση της εξουσίας και του αυταρχισμού, αλλά ταπεινά, λέγοντας «είμαι ο πατήρ Ναθαναήλ». Αυτή η δήλωση δεν ήταν αδυναμία Επισκοπικής διαχείρισης, αλλά σφραγίδα αγάπης και προσφοράς και απαύγασμα της σπάνια ψυχής του. Ναι, ο Επίσκοπος Ναθαναήλ έχει ψυχή μικρού παιδιού! Έχει αυτά τα χαρακτηριστικά που τον καταξιώνουν και τον κάνουν εφάμιλλο των μεγάλων Πατέρων της εκκλησίας μας. Εργατικός και αφιλοχρήματος. Στο μυαλό του είναι άγνωστη η λέξη τιμωρία, κάτι που πολύ εύκολα μπορεί να το κάνει, αντί αυτού παρατάσσει τα χέρια του και σε αγκαλιάζει ως στοργικός πατέρας και σου ζητάει πρώτος συγχώρεση! Πολλοί θα βρεθούν, με ευκολία και ελαφριά τη καρδία, να τον κατηγορήσουν. Άλλοι να τον επαινέσουν και άλλοι να είναι αδιάφοροι για την ύπαρξή του. Όπως και νάχει, όλα προς το συμφέρον του είναι διότι ο καθένας βλέπει στον άλλον αυτό που πραγματικά έχει αυτός στην ψυχή του. Και τον Χριστό τον κατηγορήσανε, αλλά στο τέλος μόνο ο Χριστός αναστήθηκε και όχι οι κατήγοροί Του. Πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι εδώ, αλλά και όλοι οι Ιερείς, ότι έχουν τον καλλίτερο Δεσπότη, ένα διαμάντι που έχει βγάλει η εκκλησία μας τα τελευταία χρόνια και να τον περιβάλλουν με την αγάπη τους και να τον στηρίζουν. Εγώ θεωρώ ευλογημένο τον εαυτό μου που τον γνώρισα και συνεργάστηκα μαζί του. Του ωφείλω μεγάλη ευγνωμοσύνη για την αγάπη που μου έδειξε, αλλά και την βοήθειά του ώστε να πάω κοντά στο σπίτι μου και στην οικογένειά μου. Τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Τον αγαπώ σαν πραγματικό μου αδελφό και πάντα θα τον έχω στις προσευχές μου.

Η Παναγία της Ζυάς σαν παλαιά εκκλησιά της ιστορικής Μονής των Σπονδών έγραψε στην μνήμη σου;

-Όχι μόνο έγραψε, αλλά αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα που έχουν συμβεί στη ζωή μου. Είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό μου που θα το κουβαλάω σ’ ολόκληρη την επίγεια ζωή μου. Ως Ναός, έχει κάτι το ανεπανάληπτο που μαγνητίζει τους προσκυνητές και τους επισκέπτες. Κατανυκτικότατος με βαθιά πνευματική, ιστορική και αρχαιολογική αξία. Εδώ μέσα μύριζε Θεό που έκανε την ψυχή μου να λυγίζει κάθε φορά που ξεκίναγα τη θεία Λειτουργία. Δε νομίζω να το βρω εκεί που θα πάω, δεν εννοώ το Θεό, αλλά αυτή την κατάνυξη, που παρεμπιπτόντως υπήρχε και σ’ όλα τα εξωκκλήσια της ενορίας μου. Θεωρώ ευλογημένη αυτή την ενορία, αλλά είναι λυπηρό που οι κάτοικοι μειώνονται και δεν έχει διαθέσιμους ανθρώπους να την στηρίξουν και να προβάλλουν την σπάνια ομορφιά της. Αυτή η ομορφιά του τόπου και του ναού θα μου λείψουν πραγματικά

Τι θα έλεγες σαν αποχαιρετισμό αγάπης και ευλογία στο ποίμνιο που μόλις άφησες;

-Να μην στεναχωριούνται. Δεν τους εγκατέλειψα. Απλά θα μεταβώ σ’ άλλον τόπο να συνεχίσω να υπηρετώ τω Θεώ. Εγκαταλείπονται οι άνθρωποι όταν πάψουμε να τους σκεπτόμαστε. Δεν παίζει ρόλο ο τόπος, ούτε η απόσταση, αλλά ο τρόπος που θυμάσαι κάποιον και τον αισθάνεσαι κοντά σου και γω θα τους έχω πάντα στη μνήμη μου και στις προσευχές μου. Θα ήθελα να τους πω να έχουν αγάπη μεταξύ τους. να αλληλοσυγχωρούνται. Να διώξουν μακριά τον εγωισμό για να μπορούν να χαρούν αυτή την ομορφιά του τόπου τους και της ζωής που δυστυχώς είναι πολύ σύντομη. Όλα τα υλικά αγαθά είναι ανούσια, αν λείπει η ψυχική χαρά. Αυτή να επιδιώξουν και σ’ αυτό θα τους βοηθήσει η Παναγία μας, που με την χάρη της σκεπάζει την ενορία μας.

Οι λόγοι είναι οικογενειακοί, οι άλλοι που σε ανάγκασαν μετά απο τόσα χρόνια να φύγεις πίσω στην ιδιαίτερη πατρίδα σου;

-Είναι πρωτίστως οικογενειακοί. Έμεινα πολλά χρόνια εδώ χωρίς την οικογένειά μου και αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Αναγκαζόμουν να κάνω πολλές ώρες ταξίδι και αυτό δεν ήταν και τόσο εύκολο. Με κούρασε. Με κούρασε και η μοναξιά, που έγινε πιο έντονη τώρα που μεγάλωσα. Από τη μια αισθανόμουν ευλογημένος που υπηρετούσα σ’ αυτή την όμορφη ενορία και είχα τον ελεύθερο χρόνο να ασχοληθώ με ό,τι τέλος πάντων ασχολήθηκα και από την άλλη αισθανόμουν ενοχές που μεγάλωνε το παιδί μου μακριά από μένα. Τώρα θα μου πεις γιατί δεν έφευγες νωρίτερα, δεν ήταν τόσο εύκολο η μετακίνησή μου από εκκλησιαστικής πλευράς. Το προσπάθησα μια φορά το 2002 αλλά χωρίς επιτυχία, διότι ο τότε εκεί Επίσκοπος δεν ήθελε Ιερείς. Τα τελευταία τρία χρόνια είχα έντονη την επιθυμία να ξαναπροσπαθήσω και τελικά με την βοήθεια του Θεού τα κατάφερα και φυσικά σε όλη αυτή την προσπάθεια στάθηκε στο πλευρό μου ο Επίσκοπός μας εδώ, που πραγματικά με την παρέμβασή του πραγματοποιήθηκε η επιθυμία μου και τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.

Ποιο το καινούργιο σου ποίμνιο η ενορία και η εκκλησιά σου;

-Η ενορία είναι κοντά στο σπίτι μου στο Κιάτο Κορινθίας και ο Ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Παντελεήμων. Είναι διαφορετικά τα μεγέθη και μη συγκρίσιμα. Εδώ δυστυχώς η ενορία δεν είχε κόσμο, λειτουργούσα με 7 και 10 ανθρώπους και σχεδόν τα πάντα περνούσαν από τα χέρια μου, δεν είχα βοήθεια. Εκεί είναι πολύ μεγάλη η ενορία, γεμίζει ο ναός με κόσμο, σε κάθε λειτουργία έχω από 200 έως 300 άτομα και υπάρχει φοβερή οργάνωση σε όλα.

Ποιες οι εντυπώσεις σου στην νέα σου συνεργασία, στην νέα σου ενορία; Μπορώ να πω ότι με δέχτηκαν με πολύ ενθουσιασμό και αγάπη. Υπήρξε καθολική αποδοχή από τους ενορίτες και περιμένουν πως και πώς να πάω κοντά τους και να αναλάβω τα λειτουργικά μου καθήκοντα. Πίστη να έχουμε και όλα καλά θα πάνε.

Σ’ ευχαριστώ να’ σαι πάντα καλά, ό,τι και αν κάνεις, όπου και να’ σαι, ό,τι και αν συναντάς, σε παρακαλώ να προσεύχεσαι για εμάς εδώ.

Και ‘γω σ’ ευχαριστώ Ξανθίππη μου και για το ενδιαφέρον σου όλα αυτά τα χρόνια και τα καλά λόγια που έλεγες για ‘μένα. Για το ότι στέκεσαι δίπλα στους Ιερείς και τον Δεσπότη μας και πάντα έχεις ένα καλό λόγο να πεις. Πάντα προσευχόμουν και θα προσεύχομαι για όλους εσάς που γνώρισα σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ και με την πρώτη ευκαιρία θα σας ξαναρθώ