Τό ἀκριβές ἔτος ἱδρύσεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καί τά ὀνόματα τοῦ ἱδρυτοῦ καί πρώτων οἰκιστῶν της παραμένουν ἄγνωστα.

Ἡ πρώτη ἀσφαλής πληροφορία πού πιστοποιεῖ τήν ὕπαρξη τῆς Μονῆς ἀποτελεῖ τό κτητορικό σημείωμα τοῦ ἔτους 1635, τό ὁποῖο ὑπάρχει σέ εἰλητάριο τοῦ 12ου αἰώνα, μέ τή θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, καί τό ὁποῖο μᾶς πληροφορεῖ σχετικά. Μέχρι τό 1822 ἡ Μονή, πού λειτουργεῖ ὡς ἰδιόρρυθμη, διέρχεται ἀπό φάσεις μικρότερης καί μεγαλύτερης ἀκμῆς, τόσο σέ ἀνθρώπινο δυναμικό ὅσο καί σέ περιουσιακά στοιχεῖα.

Κομβικός εἶναι ὁ ρόλος πού διαδραματίζει ἡ Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ στήν ἐξέλιξη τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1822 ἐναντίον τῶν Τούρκων. Μετά τήν ἀποτυχία τῶν Ἑλλήνων νά καταλάβουν τή Βέροια, οἱ ὁπλαρχηγοί μέ ἐπικεφαλῆς τόν Καρατάσο ἐγκαθίστανται στή Μονή προσπαθώντας νά ἐμποδίσουν τούς Τούρκους νά κατευθυνθοῦν πρός τή Νάουσα.

Στή μάχη πού δίνεται στίς 12 Μαρτίου τοῦ 1822 ὁ Καρατάσος μέ τούς λίγους στρατιῶτες του, ἔχοντας τήν κάλυψη καί τῶν ἄλλων ὁπλαρχηγῶν πού βρισκόταν στά ὑψώματα γύρω ἀπό τή Μονή, κατορθώνουν νά νικήσουν τούς Τούρκους καί νά σκοτώσουν ἑκατοντάδες στρατιῶτες, χωρίς οἱ ἴδιοι νά ὑποστοῦν ἀπώλειες. Πληροφορούμενοι ὅμως ὅτι ἔρχονται ἐνισχύσεις ἀπό τή Θεσσαλονίκη ἀποφασίζουν νά ἐκκενώσουν τή Μονή κατά τή διάρκεια τῆς νύκτας καί, περνώντας μέσα ἀπό τίς τάξεις τῶν ἐχθρῶν, νά κατευθυνθοῦν πρός τή Νάουσα. Τό πρωί, ὅταν ὁ Κεχαγιά Μπέης συνειδητοποίησε ὅτι ὁ Καρατάσος μέ τούς στρατιῶτες του εἶχαν ἐγκαταλείψει τή Μονή, ἔδωσε ἐντολή νά καταστραφοῦν τά πάντα. Τά κτίρια τῆς Μονῆς παραδόθηκαν στή φωτιά καί μαζί μέ αὐτά καί τό χωριό Δοβρᾶ. Φεύγοντας οἱ Τοῦρκοι πῆραν μαζί τους τόν ἡγούμενο τῆς Μονῆς Γεράσιμο, τόν ὁποῖο κρέμασαν γιά παραδειγματισμό στήν πλατεία Ὡρολογίου στή Βέροια, ἐνῶ πώλησαν ὡς σκλάβους στά σκλαβοπάζαρα τῆς Θεσσαλονίκης τούς κατοίκους τοῦ χωριοῦ Δοβρᾶ. Ἡ Μονή Δοβρᾶ ἔγινε σύμβολο θυσίας, θρύλος καί τραγούδι.

Τό 1831, λίγα χρόνια μετά τό Ὁλοκαύτωμα τῆς Μονῆς, παραδίδονται στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀντωνίου ὅσα κειμήλια διασώθηκαν. Τό 1842 ἡ Μονή ἀνασυστήνεται καί τό 1844, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ ἐπιγραφή στό ὑπέρθυρο τοῦ Καθολικοῦ, ἀνοικοδομεῖται νέος ναός στά ἐρείπια τοῦ προηγουμένου. Ἀπό τά τέλη τοῦ 19ου αἰώνα καί μέχρι τούς Βαλκανικούς πολέμους ἡ Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ παραμένει χωρίς μοναχούς καί ἡγούμενο καί περιέρχεται καί πάλι στή διαχείριση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου ὡς «ἐνοριακή μονή».

Τό 1947 παραχωρεῖται στή φιλανθρωπική Ὀργάνωση «Ἑλβετική Δωρεά θυμάτων πολέμου» καί λειτουργεῖ στούς χώρους της Παιδούπολη μέχρι τό 1950 πού διαλύεται. Τό 1950 ἀναλαμβάνει τή διεύθυνση τῆς Παιδουπόλεως ὁ Ὀργανισμός τῆς Βασιλικῆς Προνοίας, στήν ὁποία παραχωρεῖται ἡ ἔκταση καί οἱ ἐγκαταστάσεις τῆς Μονῆς μέ σκοπό τήν ἀνέγερση καί λειτουργία βασιλικῆς Παιδούπολης, ἑνός καταφυγίου ὀρφανῶν καί ἀπόρων παιδιῶν θυμάτων τοῦ πολέμου. Ἡ Παιδούπολη ἀρχίζει ἐπισήμως τή λειτουργία της τό 1964. Τό 1986 ἡ βελτίωση τῶν οἰκονομικῶν συνθηκῶν ὁδήγησε σέ ὁριστική διακοπή λειτουργίας τῆς Παιδουπόλεως λόγῳ ἐλλείψεως παιδιῶν. Τό 1990 ὁ Ἱερός Ναός Ἁγίου Ἀντωνίου κατέθεσε αἴτηση ἀνακλήσεως τοῦ συμβολαίου τῆς δωρεᾶς. Τό 1994, ὅταν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων ἦλθε στή Βέροια, τόν ἀκολούθησαν πολλά πνευματικά του τέκνα πού ἐπιθυμοῦσαν νά μονάσουν ἤ καί νά ἱερωθοῦν. Ἡ ἀναζήτηση τόπου ἐγκαταβιώσεως καταλήγει στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ἡ ὁποία παρότι δέν διαθέτει σχεδόν καθόλου ὑποδομές, παρά μόνο μερικά ἑτοιμόρροπα ξύλινα σπιτάκια χωρίς ὑδραυλικές καί ἠλεκτρικές ἐγκαταστάσεις, ἐπιλέγεται ἀπό τόν Σεβασμιώτατο πού ἀποφασίζει νά ἐπανιδρύσει τή Μονή καί νά γίνει ὁ νέος κτίτοράς της.

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή καταβάλλεται μία τιτάνια προσπάθεια. Τό Καθολικό ἦταν πλήρως ἐγκαταλελειμμένο καί οἱ πρῶτοι πατέρες, ὅταν μπῆκαν, βρῆκαν μέσα πρόβατα. Ἡ Μονή ἀνακαινίζεται ἐκ βάθρων. Ὅλα τά παλαιότερα ἀρχιτεκτονικά μέλη τῆς ξυλόστεγης τρίκλιτης βασιλικῆς μέ ἐξωνάρθηκα συντηρήθηκαν ἤ ἀντικαταστάθηκαν σύμφωνα μέ τό παλαιό σχέδιο. Τό παλαιό κτιστό τέμπλο ἀντικαταστάθηκε ἀπό περίτεχνο ξυλόγλυπτο καί ὁ ναός ἱστορήθηκε μέ μοναδικῆς τέχνης τοιχογραφίες. Ἀπό τίς παλαιές φορητές εἰκόνες διασώζονται καί ἐκτίθενται μονίμως σέ προσκύνηση ἡ ἐφέστιος εἰκόνα τῆς Μονῆς, ἔργο τοῦ 19ου αἰῶνος, καί μία μικρή φορητή εἰκόνα, ἀντίγραφο τοῦ τύπου τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν. Οἱ πατέρες βρῆκαν τή συγκεκριμένη εἰκόνα τυχαῖα, καθώς κάποιος σκόνταψε ἐπάνω της. Παρά τό γεγονός ὅτι βρισκόταν ἀνάμεσα στίς ἀκαθαρσίες τῶν προβάτων, μέ τήν ἀνακίνησή της ἄρχισε νά ἀναβλύζει ἄρρητη εὐωδία. Οἱ πατέρες τήν ἀνέσυραν, τήν καθάρισαν καί εὐλαβικά τήν προσκύνησαν, ἀπολαμβάνοντας τήν ὑπερκόσμια εὐωδία της. Ἀργότερα, ὡς ἐλάχιστο ἀντίδωρο πρός τή Θεομήτορα, τῆς προσέφεραν ἕνα ἀσημένιο κάλυμμα καί τήν τοποθέτησαν δίπλα στήν ἐφέστιο εἰκόνα τῆς Παναγίας Δοβρᾶ.

Τά νέα κτίρια πού οἰκοδομήθηκαν ἀκολούθησαν τά πρότυπα τῆς παραδοσιακῆς μακεδονικῆς ἀρχιτεκτονικῆς. Κατά τήν πρώτη οἰκοδομική φάση κτίστηκε ἡ πτέρυγα μέ τά κελλιά τῶν μοναχῶν, τό ἀρχονταρίκι, ἡ τράπεζα καί ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, στόν ὁποῖο τελοῦνται οἱ καθημερινές ἀκολουθίες τῆς Μονῆς.

Μέ τίς ἐργασίες στή Μονή σχετίζεται καί τό ἀκόλουθο θαυμαστό γεγονός. Ὁ πολιτικός μηχανικός, στόν ὁποῖο ἀνατέθηκε ὁ σχεδιασμός τῶν κτιρίων, καθυστεροῦσε τά σχέδια ἀσχολούμενος μέ ἄλλες ἐργασίες. Μία ὑπάλληλος καί συνεργάτης του, πού δέν εἶχε ἰδιαίτερη σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, εἶδε κάποιο βράδυ στόν ὕπνο της ἕνα ὄνειρο, πού τήν παραξένευσε καί τήν ἀνησύχησε. Τήν ἑπόμενη ἡμέρα, ὅταν πῆγε στό γραφεῖο, ρώτησε ἔντρομη τόν μηχανικό ἄν ἔχουν κάποιο πελάτη μέ τό ὄνομα Κοσμᾶς Αἰτωλός, τόν ὁποῖο εἶχε δεῖ στό ὄνειρό της νά διαμαρτύρεται γιατί καθυστεροῦν τά σχέδια τῆς Μονῆς Δοβρᾶ. Στό τέλος μάλιστα, ὅπως εἶπε, ὁ ρασοφόρος τῆς ἔδειξε τό μοναστήρι στήν τελική του μορφή γεμάτο ἀπό πατέρες καί προσκυνητές.

Ὁ μηχανικός κατάλαβε τί εἶχε συμβεῖ καί μετανοημένος γιά τήν ἀργοπορία ἄφησε κάθε ἄλλη ἐργασία καί ἀσχολήθηκε ἀποκλειστικά μέ τά σχέδια τῆς Μονῆς, τά ὁποῖα καί ὁλοκλήρωσε ταχύτατα, ὀνοματίζοντας μάλιστα στά σχέδια ἕνα μικρό σπιτάκι, πού ὑπῆρχε ἀπό τήν ἐποχή τῆς Παιδουπόλεως, πίσω ἀπό τούς κοιτῶνες, ὡς σπίτι του. Τό συγκεκριμένο περιστατικό ἱστορεῖται πίσω ἀπό μία φορητή εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τήν ὁποία δώρισε ὁ ἴδιος στή Μονή. Μετά τή θαυμαστή αὐτή ἐπέμβαση τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ὑπέρ τῆς Μονῆς ὁ Ἅγιος συγκαταριθμεῖται στούς προστάτες καί ἐφόρους τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Στόν πύργο μάλιστα τοῦ Ξενώνα ἀνεγέρθηκε παρεκκλήσιο πρός τιμήν του.

Ἐκτός ἀπό τό πρῶτο κτίριο πού κατασκευάσθηκε ἀρχικά, ἀναπλάσθηκε καί ὁ ἐξωτερικός χῶρος τῆς Μονῆς. Ἐξέχουσα θέση σ ̓ αὐτόν κατέχει τό θαυματουργό Ἁγίασμα τῆς Παναγίας μέ τή μαρμάρινη κρήνη καί τό ψηφιδωτό τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ἀξιομνημόνευτο εἶναι τό γεγονός ὅτι ἡ ἀκατάπαυστη ροή ὑδάτων ἀπό τό Ἁγίασμα δημιουργοῦσε προβλήματα στίς τεχνικές ἐργασίες κατά τήν ἀνάπλαση τοῦ ἐξωτερικοῦ χώρου καί τό κτίσιμο τῆς πρώτης πτέρυγας. Κατά τή διάρκεια ὅμως τῶν ἐργασιῶν ἡ ροή σταμάτησε ἀνεξήγητα, γεμίζοντας θλίψη τούς πατέρες καί τούς ἐργάτες. Μετά τήν ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν κατά θαυμαστό καί πάλι τρόπο ἡ ροή τῶν ὑδάτων ἐπανῆλθε καί τό Ἁγίασμα ἀναβλύζει ἀδιάκοπα μέχρι σήμερα.

Ἡ πρώτη πτέρυγα τῆς Μονῆς ἐγκαινιάσθηκε τό 1999 ἀπό τήν Α.Θ.Π. τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος ἐπισκέφθηκε γιά πρώτη φορά τό ἔτος αὐτό ἐπίσημα τήν Ἱερά μας Μητρόπολη. Τό ἑπόμενο ἔτος ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος καί τά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἐγκαινίασαν τή νέα πτέρυγα τῶν κελλιῶν.

Λίγα χρόνια ἀργότερα μέ ἐνέργειες τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὁ ὁποῖος διεκδίκησε ὑλική βοήθεια σέ ἀντάλλαγμα τῶν ἐκτάσεων τῆς Μονῆς πού χρησιμοποιήθηκαν γιά τήν κατασκευή τῆς Ἐγνατίας ὁδοῦ, ἀνεγέρθηκε ὁ πολυώροφος Ξενώνας, ὁ ὁποῖος καλύπτει ἔκτοτε τίς ἀνάγκες φιλοξενίας τῶν ἐπισήμων προσκεκλημένων τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ἰδιαίτερα κατά τήν περίοδο τῶν «Παυλείων». Πρόκειται γιά ἕνα μοναδικῆς ἀρχιτεκτονικῆς καί ἐσωτερικῆς διακοσμήσεως κτίριο. Στό ἰσόγειό του, τόν Μάιο τοῦ 2022 ἐγκαινιάστηκε πανηγυρικά, παρουσίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου τό Κειμηλιαρχεῖο, στό ὁποῖο φιλοξενοῦνται τά σημαντικότερα ἐκκλησιαστικά κειμήλια ἀπό ὅλες τίς περιοχές τῆς Μητροπόλεως.

Μέσα στό καταπράσινο τοπίο, ὑπό τή σκιά τῶν γέρικων πλατάνων, στήν ἀνατολική πλευρά τῆς Μονῆς καί δίπλα στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ, βρίσκεται ὁ τόπος ἐνταφιασμοῦ τῶν κεκοιμημένων πατέρων. Ἐκεῖ ἀναπαύονται οἱ κατά σάρκα γονεῖς καί ὁ ἀδελφός τοῦ Σεβασμιωτάτου, Μητροπολίτης Σταυροπηγίου κυρός Ἀλέξανδρος, ὁ ὁποῖος πέρασε τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του στή Μονή μέσα στήν ἀγάπη τῶν πατέρων. Στή μνήμη του ἀφιερώθηκε ἡ «Αἴθουσα Μητροπολίτου Σταυροπηγίου Ἀλεξάνδρου».

Ἐντός τῶν ἐγκαταστάσεών της, μέ πρωτοβουλία τοῦ Σεβασμιωτάτου, λειτουργεῖ ἐκπαιδευτικό κέντρο Βυζαντινῶν Τεχνῶν (ἁγιογραφίας, ψηφιδωτοῦ, ξυλογλυπτικῆς, συντηρήσεως), ἔκθεσηπωλητήριο, ἐργαστήριο ψηφιακῶν ἐκτυπώσεων, ἐκτυπώσεως εἰκόνων σέ ξύλο μέ τεχνητή παλαίωση καί στίλβωμα, καί ἐργαστήριο παρασκευῆς θυμιάματος.

Οἱ παλαιοί κοιτῶνες τῆς Παιδουπόλεως ἀνακαινίσθηκαν καί διαμορφώθηκαν κατάλληλα, ὥστε νά φιλοξενοῦν τίς μαθητικές κατασκηνώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Στούς χώρους τῆς Μονῆς στεγάζεται τό Γραφεῖο Ποιμαντικῆς Διακονίας καί Νεότητας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἐνῶ ὑπάρχουν καί ἐγκαταστάσεις γηπέδων ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ καί τένις γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν κατασκηνώσεων καί τοῦ κατηχητικοῦ ἔργου γενικότερα. Ἐδῶ στεγάζεται ἐπίσης καί παράρτημα τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Μητροπόλεως, μέ στούντιο γιά ἐγγραφές ἐκπομπῶν πνευματικοῦ περιεχομένου.

Στό ἰσόγειο τοῦ Ξενώνα στεγάζεται τό Παύλειο Κειμηλιαρχεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, «Ἱεροί Θησαυροί», ἐνῶ σύντομα θά ἀνεγερθεῖ ἀπέναντι ἀπό τό Καθολικό τῆς Μονῆς τό Θρησκευτικό Κέντρο «Ἀπόστολος Παῦλος», γιά τό ὁποῖο μέ ἐνέργειες τοῦ Σεβασμιωτάτου ἔχει ἐγκριθεῖ ἤδη ἡ χρηματοδότηση ἀπό τήν Περιφέρεια Κεντρικῆς Μακεδονίας. Στό κέντρο τοῦ κτιρίου, πού θά εἶναι ἀφιερωμένο στόν πρωτοκορυφαῖο Ἀπόστολο Παῦλο, θά ὑπάρχει Βαπτιστήριο ἐνηλίκων, κατά τό πρότυπο τῶν παλαιῶν Βαπτιστηρίων. Θά ὑπάρχει ἀκόμη στό κτίριο μόνιμη ἔκθεση μέ ἔργα ἀφιερωμένα στή ζωή, τά βήματα καί τό ἔργο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, καί θά φιλοξενοῦνται περιοδικές ἐκθέσεις μέ σχετικά θέματα. Στόν ἴδιο χῶρο θά ὑπάρχει ἀμφιθέατρο μέ δυνατότητα προβολῆς ὀπτικοακουστικοῦ ὑλικοῦ.

Ἀπό τό 2005 ἡ Μονή συνδέεται μέ τόν Ἅγιο Λουκᾶ, ἀρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως, τόν ἰατρό καί θαυματουργό, καθώς ἔχει τήν εὐλογία νά φυλάσσει ὡς θησαυρό πολύτιμο τό μεγαλύτερο ἐκτός Ρωσίας τμῆμα τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου του. Ἡ θαυματουργική ἐπέμβαση στή ζωή ὅσων ἐπικαλοῦνται τή βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Ἁγίου ὁδήγησε στήν ἀνοικοδόμηση μεγαλοπρεποῦς Ἱεροῦ Ναοῦ, ἡ κατασκευή τοῦ ὁποίου δυστυχῶς δέν ἔχει ὁλοκληρωθεῖ μέχρι σήμερα. Στήν ἱερά Παράκληση τοῦ Ἁγίου πού τελεῖται κάθε Τρίτη συρρέουν γιά νά προσευχηθοῦν, νά παρακαλέσουν ἤ νά εὐχαριστήσουν τόν Ἅγιο, ἑκατοντάδες προσκυνητές.

Στή Μονή ἔχουν φιλοξενηθεῖ καί εὐλογήσει μέ τήν παρουσία τους ἡ Α.Θ.Π, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, ὁ μακαριστός Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Πέτρος καί ὁ διάδοχός του κ.κ. Θεόδωρος, ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Χριστόδουλος καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμος.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, ἱδρυτής καί νέος κτίτορας τῆς Μονῆς, ὁ ὁποῖος μετέφερε στή Θεσσαλονίκη ἀπό τό San Lorenzo in Campo τῆς Ἰταλίας τά ἱερά Λείψανα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου μετά ἀπό ὀκτώ αἰῶνες ἀπουσίας ἀπό τήν πόλη του, προσέφερε στήν Ἱερά Μονή τεμάχια τῶν ἱερῶν του Λειψάνων πού φυλάσσονται σέ περίτεχνη ἀσημένια Λειψανοθήκη.

Στή Μονή φυλάσσεται ἀκόμη τμῆμα τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, καθώς ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἀλλά καί ἡ Ἁγία οἰκογένειά του, πού συγκαταλέχθηκε πανηγυρικά στίς Ἁγιολογικές δέλτους τῆς Ἐκκλησίας μας τό 2009, ἔπειτα ἀπό ἐνέργειες τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, συγκαταριθμοῦνται στούς προστάτες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, μαζί μέ τόν Ἅγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, τόν Ὅσιο Ἀντώνιο τῆς Βεροίας, τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τόν Ἅγιο Λουκᾶ τόν ἰατρό καί τόν Ἅγιο Γεράσιμο τόν Ὑμνογράφο.

Ὁ Σεβασμιώτατος προίκισε τήν Μονή καί μέ ἄλλους πολύτιμους πνευματικούς θησαυρούς. Ἔτσι, ἐκτός ἀπό τά ἱερά Λείψανα τῶν προστατῶν Ἁγίων τῆς Μονῆς, φυλάσσονται τμήματα τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Παρθενίου, ἐπισκόπου Λαμψάκου, τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου τοῦ ἐν Αἰγίνῃ, τῆς Ἁγίας Σοφίας τῆς Κλεισούρας, τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, τῆς Ἁγίας Ἀνυσίας, τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου τοῦ ἐν Χίῳ καί ἄλλων Ἁγίων. Λόγῳ τῆς μεγάλης δωρεᾶς τοῦ Ἁγιάσματος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πού ἀναβλύζει στή Μονή, ἡ Μονή πανηγυρίζει τήν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου, ἑορτή τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καί ἡμέρα τῶν ἐγκαινίων της.