Με τη δέουσα λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια πραγματοποιήθηκε ο εορτασμός, με τον Όρθρο και τη Θεία λειτουργία της εορτής, στον παλαιό ενοριακό Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων στην Καρδάμαινα χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ.
Την Θεία λειτουργία τέλεσε ο Αρχιμανδρίτης π. Διονύσιος Παριάρος, συμπροσευχομένου του Αρχιερατικού Επιτρόπου π. Αντωνίου Κασιώτη.
Τους ύμνους απέδωσε χορός ιεροψαλτών υπό τον Πρωτοψάλτη Ηλία Σαράγια: Σεβαστιανός Παναγιώτου, Ευάγγελος Παλούμπης, Παναγιώτης Κούβελος.
Παρόντες ήταν μεταξύ άλλων: ο πρ. Δήμαρχος και Άρχων του Πατριαρχείου Θεοδόσης Βαρκάς, η πρώην Αντιδήμαρχος Ευτέρπη Παπαχρήστου, και πολλοί προσκυνητές.
Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε όλους τους παριστάμενους και όσους φροντίζουν για τον ευπρεπισμό του ιστορικού ναού και του περιβάλλοντα χώρο.
Οι ιατροί Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός κατάγονταν από την Ασία από γονείς χριστιανούς. Ορφανοί από πατέρα, δέχτηκαν απλόχερα από τη μητέρα τους Θεοδότη τη χριστιανική ανατροφή και παιδεία.
Επιδόθηκαν στη σπουδή των επιστημών και ιδιαίτερα της ιατρικής, με επιμέλεια και σύνεση, καλλιεργώντας ταυτόχρονα όλες τις χριστιανικές αρετές. Ως ιατροί, πρόσφεραν τις γνώσεις και τις ιατρικές τους υπηρεσίες προς τους πάσχοντες αδελφούς αφιλοκερδώς με αγάπη και σεβασμό, και για το λόγο αυτό ονομάστηκαν από την Εκκλησία «Ανάργυροι».
Η συνείδηση των πιστών εκφράζεται μέσα από την υμνογραφία της εορτής. Οι Άγιοι αφού εναπόθεσαν στον Τριαδικό Θεό την ελπίδα τους, τότε θησαύρισαν θησαυρό ασύλητο, δηλ. αιώνιο. Είχαν πάντα την πεποίθηση ότι «δωρεάν έλαβαν, δωρεάν δίδουν» στους ανθρώπους τα ιάματα και τη θεραπεία, σύμφωνα με το ιερό Ευαγγέλιο, χρυσό και αργυρό δεν απέκτησαν. Με χαρά μεταδίδουν διαρκώς τις πνευματικές ευεργεσίες και στους ανθρώπους και στα άλογα ζώα.
Ολοκλήρωσαν την επίγεια ζωή τους ειρηνικά και με πλούσια προσφορά.
Πολλοί άνθρωποι ζητούν, με θερμή προσευχή και ταπείνωση, τη συμπαράσταση των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, του Οσίου Δαβίδ του Εν Ευβοία και των Μαρτύρων Κυριαίνης και Ιουλιανής, που εορτάζουμε σήμερα. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα την ώρα του σωματικού πόνου και της ψυχικής ασθένειας, καθώς και σε κάθε άλλη ανάγκη και δοκιμασία που επιφέρει η συνεχώς μεταβαλλόμενη κοινωνία μας. Οι πιστοί έχουν αντίληψη ότι το ιατρείο των Αγίων του Θεού παραμένει πηγή ανεξάντλητος. Αντλούμε και δεν εξαντλείται, διαχέεται και πάντα περισσεύει. Οι ασθενείς λαμβάνουν θάρρος και αισιοδοξία και παράλληλα οπλίζονται με πνευματικά εφόδια οι οικείοι τους με τη χάριν του Αγίου Πνεύματος.
