Με τη δέουσα λαμπρότητα, ευλάβεια και μεγαλοπρέπεια εψάλη απόψε ο πανηγυρικός εσπερινός της μεγάλης για το Ασφενδιού εορτής στον ιστορικό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στις Χαϊχούτες.
Χοροστατούντος, όπως κάθε χρόνο του Σεβαμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ, πλαισιωμένου από τον Γενικό Αρχιερατικό της Ιεράς Μητροπόλεως Πρωτοπρεσβύτερο π. Ιωάννη Διακοπαναγιώτη, και τους Ιερείς, π. Σακελλάριο Ζουλουφό μέχρι πέρσι υπεύθυνου της ενορίας, π. Αναστάσιο Τσουκνιά νέου υπεύθυνου της ενορίας, π. Ιωάννη Σταυρόπουλο και π. Ευτύχιο Παπαγεωργίου.
Τους ύμνους απέδωσε χορός ιεροψαλτών υπό τον εορτάζοντα χοράρχη Δημήτρη Τανάγρα και τον επίσης εορτάζοντα Δημήτρη Διακονικολή, Γιάννης Κουτσουράης, Γιώργος Σανιδάς, Βασίλης Παπαδόπουλος, Θέμος Κουκούλας, Παναγιώτης Βασιλείου και Γιάννης Κιάρης.
Παρόντες ήταν μεταξύ άλλων: ο εορτάζων Διοικητής της 80 ΑΔΤΕ Δημήτρης Κουλέτσης, ο Αντιπεριφερειάρχης Χαράλαμπος Ναβροζίδης, οι Αντιδήμαρχοι Σταματία Κανταρζή, Κατερίνα Χατζηθωμά και Σταμάτης Πης, ο Λιμενάρχης και ο Διοικητής του ΝΑΣ Κω, οι Πρόεδροι της Κοινότητας Ασφενδιού Σεβαστιανός Παρβέρης και Πυλίου Νεκτάριος Χατζησεβαστός, ο πρ. Πρόεδρος Μιχάλης Γιωργαλλής, ο Σύμβουλος της Κοινότητας Κω Παναγιώτης Βασιλείου και πλήθος προσκυνητών
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, αρχικά μετέφερε τις ευχές του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, στον οποίο επίσης ευχήθηκε έτη πολλά, μιας και το βαφτιστικό του όνομα είναι Δημήτριος και αναφέρθηκε στον βίο και τα διαρκή θαύματα του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτη μέχρι και σήμερα σε αυτή την ιστορική ενορία.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Σεβασμιώτατος στο ιστορικό χωριό των Χαϊχούτων που ερήμωσε και στον προστάτη του Άγιο Δημήτριο, το χωριό όπου υψώθηκε πρώτη η γαλανόλευκη στην εορτή του Αγίου Δημητρίου όπως δείχνουν οι παλιές φωτογραφίες στον νάρθηκα του ναού, που λειτούργησε ελληνικό σχολείο, που έσωσε την Κω στον πόλεμο και έλαβε ευχαριστήρια επιστολή από την κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας.
Το χωριό σιγά σιγά αρχίζει να ζωντανεύει ξανά με τα σπίτια που σιγά σιγά αναπαλαιώνονται.
Είναι γνωστό πως ο Σεβασμιώτατος με την έλευσή του έσχισε τον φάκελο κατάργησης της ενορίας που είχε βρει στο συρτάρι, διατηρώντας την μέχρι σήμερα.
Ο Σεβασμιώτατος-αναφέρθηκε για άλλη μια φορά στην προσφορά του καθηγητή κ. Θεόφιλου Μουζουράκη προς την εν λόγω ενορία καθώς και στην αποτελεσματική μεσολάβησή του μεταξύ άλλων στην αείμνηστη Άννα Κιοσόγλου για να δοθεί το ενοίκιο καταστήματος που έχει στη Ρόδο για την ενίσχυση του ιστορικού ναού του Αγίου Δημητρίου Χαϊχουτών.
Τέλος, παρότρυνε τον Δήμο και την Περιφέρεια διά των εκπροσώπων τους, να συνεχίσουν στα χνάρια της πρώην Επάρχου Μαρίας Νικηταρά-Κυπραίου επισκευάζοντας τον δρόμο που έφτιαξε στα σημεία που χρειάζεται.
Φέτος, ο Σεβασμιώτατος τίμησε με μία εικόνα του Αγίου Δημητρίου την κ. Αικατερίνα Κασίου για την πολυετή προσφορά της στην ενοριακή αδελφότητα αλλά και για την συγκινητική προθυμία της να βοηθήσει σημαντικά στην επισκευή του παλαιού κωδωνοστασίου του ιερού ναού.
Ο Σεβασμιώτατος θα διανυκτερεύσει-όπως κάθε χρόνο- στο παρακείμενο κελί όπου ξενάγησε τους εκπροσώπους των τοπικών αρχών.
Μετά το πέρας του εσπερινού ο εορτάζων κ. Δημήτριος Παρβαντώνης πρόσφερε μακαρόνια με κρέας σε όλους τους προσκυνητές και η ενοριακή αδελφότητα γλυκίσματα.
Βιογραφία Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου
Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,
Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.
Εἰκοστῇ μελίαι Δημήτριον ἕκτῃ ἀνεῖλον.
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 – 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.
Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.
Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.
Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.
Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.
Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
