Μπροστά στον Σταυρό
«Δεν αντέχω άλλο τον σταυρό μου . Τι δοκιμασίες»! Όμως μπορείς. Στάσου μπροστά στον Σταυρό του Χριστού. Θυμήσου…
Πονεμένος, εξαντλημένος από την ολονύχτια παράνομη δίκη, υποχρεώθηκε να κουβαλήσει στον πόνο του μαρτυρίου Του , το ξύλο της αισχύνης, της ντροπής, της κατάρας, το τιμωρητικό μόνο για τους χειρότερους εγκληματίες. Το ασήκωτο .
Ποιος; Ο μόνος αθώος, αναμάρτητος Χριστός. Με την θέληση Του. Μόνο και μόνο για να μας χαρίσει τον Παράδεισο που χάσαμε. Από το βάρος λύγισε. Αναγκαστικά αγγάρεψαν κάποιον Κυρηναίο, για να συνεχίσει την ανηφόρα του Γολγοθά.
Έπρεπε να σταυρωθεί; Ναι. Γιατί χωρίς την Σταύρωση δεν θα υπήρχε Ανάσταση. Δεν θα υπήρχε Λύτρωση, Σωτήρια. Και αυτό θα ήταν η μεγαλύτερη πανανθρώπινη τραγωδία.
Από τότε όμως που έχυσε και πότισε με το Δεσποτικό άχραντο αίμα Του, ο Σταυρός Αγιάστηκε. Έγινε ξύλο ευλογίας , δύναμης, αγιασμού, σωτήριας , τιμωρητικό μόνο για τους διαβόλους.
Ο Σταυρός εδώ και 20 αιώνες αποτελεί το θεμέλιο της Εκκλησίας, σύμβολό αυταπαρνήσεως και θυσίας. Έδιωξε την πλάνη. Έκανε Ουρανό την γη. Έγινε το στήριγμα των πιστών και ο φόβος των δαιμόνων. Όμως δεν ενεργεί μαγικά. Χρειάζεται απόφαση για αγώνα. Να αποτάξουμε τον σατανά. Και να συνταχθούμε με τον Εσταυρωμένο. Να προσκυνήσουμε με ευλάβεια , να σχηματίσουμε επάνω μας σωστά και με πίστη, τον Σταύρο μας. Και τότε θα έχουμε την μυστική βοήθεια Του .
Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
