Αφιέρωμα στον σεπτό μακαριστό Μητροπολίτη κυρό Ιερεμία
Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη (Κως -21/6/2025-)
Είναι φτωχά τα λόγια, για να περιγράψουν το μεγαλείο της πνευματικής προσωπικότητας και της διακαούς προσφοράς στην Χριστιανοσύνη, του εκδημήσαντος εις Κύριον, Ιεράρχη μακαριστού Ιερεμίου. Ανείπωτη η θλίψη και απέραντη η λύπη, για την Χριστιανική κοινότητα. Όπως τον γνώρισα, πριν αρκετά χρόνια, όταν έκανε διακοπές για ένα μήνα, στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κω, έτσι θα τον θυμάμαι για πάντα. Όταν με καλοσύνη, με δέχθηκε στο σπίτι της αδελφής του, αείμνηστης Ειρήνης Σαρούκου και μου έδωσε πρόθυμα την κανονισμένη από τον αξέχαστο Γιάννη Ιωαννίδη, συνέντευξη για το ‘Βήμα της Κω’. Μιλήσαμε για όλα και κυρίως για την πνευματική διαδρομή του και διαπίστωσα όπως και όλοι μας, ότι ήταν ένας πανάξιος Ιερωμένος, που τίμησε τα Ιερά Άμφια, που του φόρεσε η Εκκλησία μας. Ήταν πράος, όπως ο Ιησούς, ευπροσήγορος, μειλίχιος, ταπεινός και βαθιά Θεολογικά μορφωμένος. Μοίραζε απλόχερα, ανιδιοτελή αγάπη και την εισέπραττε από τον κόσμο, εκατονταπλάσια. Αφού από μικρός ο κατά κόσμο Παράσχος, αγάπησε την Εκκλησία, για να βρεθεί αρχικά στην Πατμιάδα Ιερατική Σχολή της Πάτμου. Έπειτα πήγε στην Θεολογική Σχολή στης Χάλκης, στην Βασιλεύουσα, στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί ο ιδιαίτερα ανθρώπινος χαρακτήρας και η Χριστιανική του αφοσίωση και αγάπη στην Εκκλησία, ξεχώρισαν τον κατά κόσμο Παράσχο Καλλιγιώργη. Γρήγορα ανέβηκε τα Ιερά σκαλοπάτια της Ιεροσύνης και του Μοναχισμού, ενώ έγινε Αρχιμανδρίτης και έπειτα Επίσκοπος στη Γαλλία. Αφού πρόσφερε ό, τι είχε εκεί, μετά πήγε μέχρι την Ελβετία, για να συνεχίσει την Παγκοσμίου εμβέλειας, πνευματική προσφορά και το μεγάλο Χριστιανικό έργο του, πάντα αθόρυβα και διακριτικά. Θυμάμαι τότε ένα γεγονός, όταν το γκρουπ των Ελλήνων τουριστών, επισκεφτήκαμε το Σαμπενζύ, αφού βρεθήκαμε στη Γενεύη της Ελβετίας τυχαία, για να τον συναντήσουμε. Όμως το γκρουπ στάθηκε άτυχο, αφού ο τότε Επίσκοπος Ιερεμίας, βρισκόταν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, όπου ήταν τακτικό μέλος του. Από αυτή την σημαντική θέση, προσέφερε τα μέγιστα στα Συνέδρια, για την προσέγγιση των δυο Εκκλησιών, Ορθόδοξης και Καθολικής, καθώς και για την συζήτηση, που αφορούσε δια -θρησκευτικά θέματα και ζητήματα σεβασμού των άλλων Θρησκειών και Δογμάτων. Η παρουσία του μακαριστού Ιεράρχη Ιερεμία, ακόμη και σε βαθύ γήρας, ως Επισκόπου Αγκύρας, ήταν ξεχωριστή. Ως ακούραστος σκαπανέας της Ορθόδοξης πίστης, επί 55 έτη, συνέχισε και τελούσε ανελλιπώς τα Ιερά Εκκλησιαστικά καθήκοντά του, μέχρι και στην γενέτειρά του, την νήσο Κω. Πάντα μαζί με την αρμονική και αξιοσέβαστη, πνευματική συνεργασία με τον νυν Μητροπολίτη κ. κ. Ναθαναήλ. Ακόμη μέχρι πριν λίγες εβδομάδες και πριν ο ανελέητος φθοροποιός χρόνος και η ξαφνική ασθένεια, τον καταβάλλουν, τελούσε την Θεία Λειτουργία και κήρυττε τον λόγο του Κυρίου. Κατάφερε δε να γίνει παντού αγαπητός, σε όλο το ποίμνιό του, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και όπου διακόνησε με ζήλο την Εκκλησία. Για εμάς τα λόγια και το Ιερό κήρυγμά του θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη μας, ως πολύτιμη παρακαταθήκη και θα τον ευγνωμονούμε για ό, τι μας πρόσφερε. Αποτελεί δε, φωτεινό παράδειγμα πεφωτισμένου λαμπρού Ιεράρχη, για τους ταγούς της Εκκλησίας. Με ευθύνη και ζήλο, ο μακαριστός Επίσκοπος Ιερεμίας, υπηρέτησε στο Ιερό Θυσιαστήριο της Εκκλησίας και θα συνεχίζει αιώνια, να διακονεί στο Ουράνιο Θυσιαστήριο του Κυρίου. Από τους κήπους του Παραδείσου, θα προσεύχεται για τη σωτηρία ημών, των αναξίων δούλων του. Η ευχή του, ας μας συνοδεύει. Αιωνία η μνήμη, του αξιαγάπητου και σεβάσμιου, μακαριστού Μητροπολίτου Ιερεμία.
Ξανθίππη Αγρέλλη
