Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως
Την Κυριακή αυτή που είναι στο μέσο του δρόμου της νηστείας, η Εκκλησία μας, μας προβάλλει σαν βοήθεια τον Τίμιο Σταυρό. Την χαρά του κόσμου, των πιστών την δύναμη, των αμαρτωλών η ελπίδα. Είναι το σύμβολο της θυσίας και της νίκης.
Ποιος άνθρωπος σ αυτή την γη, πέρασε χωρίς τον προσωπικό του πόνο;
Και το ερώτημα: Γιατί ο Θεός επιτρέπει τον πόνο;
Την απάντηση μόνο ο Σταυρός μπορεί να μας δώσει. Αν σταθούμε με ευλάβεια και προσκυνήσουμε με ταπείνωση, βαθιά ευγνωμοσύνη, μπροστά στο μεγάλο ακατέργαστο ματωμένο Τίμιο Σταυρό του ανεξίκακου, αθώου Πλάστου και Δημιουργό μας Χριστού, θα πάρουμε την απάντηση και όλα τα πνευματικά μας δώρα:
α)Την υπομονή, που δεν απαιτεί τώρα αμέσως ένα τέλος σ αυτό που μας πονεί.
β) Την προσευχή που ζητάει με πίστη το θαύμα.
γ) Την ελπίδα να προσπαθείς για το καλύτερο
δ) Την ταπείνωση, που με την λογική δεν εξηγούνται μερικά πράγματα.
στ) Την αγάπη, που μας ενώνει με τους γύρω μας και μοιραζόμαστε τον πόνο μας.
Η ανηφόρα κουράζει, αλλά και σε ανεβάζει, σε στολίζει, σε αγιάζει. Προχώρα. Μην λυγίζεις. Πάντα όρθιος. Δες μπροστά σου Αυτόν που προπορεύεται στον ίδιο ανήφορο . Κουβαλάει πρώτος τον δικό Του Σταυρό, σου κάνει ίσκιο να ξεκουραστείς για λίγο.
Δεν υπάρχει Ανάσταση χωρίς σταύρωση.
Προχώρα στην κορυφή, στην χαρά , στην δόξα. Όχι μόνος φορτίο βαρύ. Μπορεί τώρα να υπάρχει σκοτάδι, μα θα περάσει. Όλα θα γίνουν καινούργια, φωτεινά.
Να μην ζητούμε λοιπόν, μόνο την ανάπαυση και την καλοπέραση στο σύντομο χρόνο της παρούσας ζωής, αλλά να ζητούμε το θέλημα του Θεού και να καταπολεμούμε το δηλητήριο της αμαρτίας .
Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την δύναμη του Σταυρού , που είναι σύμβολο νίκης, ζωής, σωτηρίας . Είναι το μοναδικό φάρμακο, να μην γινόμαστε θύματα των κάθε επιτήδειων .
Χριστέ μας, δίνε μας όρεξη και δύναμη να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας .
Χρόνια Πολλά
Αικατερίνη Σώκιαλη Κίννα
να ζητήσουν συγγνώμη τι άλλο θέλω,
Εν τω μεταξύ κάποιοι Δήθεν καλοί Χριστιανοί δεν ξέρουν τι λέει το Ευαγγέλιο..Κάτι λέξεις της καθαρεύουσας που θυμούνται απ μικροί σιγομουρμουρούν ,αλλά αδυνατούν να πιάσουν το βαθύτερο νόημα.
Ο αρχισυνάγωγος όμως μέσα του καιγόταν από το πάθος του φθόνου εναντίον του Χριστού και ενώ υποκρινόταν ευσέβεια, έψαχνε να βρεί αφορμή για να επιτεθεί στον Κύριο. Με τη θεραπεία της γυναίκας «διαρρήσει την ενδομυχούσαν κακίαν», δηλ. σπάει την καλά φυλαγμένη μέσα του κακία κι αρχίζει να την σκορπάει προς τα έξω. Το προσωπείο πέφτει και παρουσιάζεται το πρόσωπό του. Ήταν υποκριτής.
Τι ανατριχιαστικά είναι αυτά πάλι πρωί πρωί;
Στην Κω, οι γυναίκες φτιάχνουν “φούντες” από λουλούδια και μυρωδικά, τις οποίες τοποθετούν στον Σταυρό κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Στην Κρήτη, το έθιμο των “Αροδαρών” περιλαμβάνει τη συλλογή λουλουδιών και πρασινάδων, που χρησιμοποιούνται για τον στολισμό του Σταυρού.
Και του χρόνου κ.Σώκιαλη
Ευχαριστούμε.
με τους συνανθρώπους τους αυτό ακριβώς κάνουν.
άνθρωποι που πάνε και εκκλησιάζονται είναι άραγε ‘νεκροί’ στις αισθήσεις κι απαιτήσεις των παθών;
τιμούν με νηστεία όλα τα ακατάλληλα προς φαγείν;
μια μερίδα ατόμων είναι αμαρτωλοί και υποκρίνονται