Ποιά η σχέση του Μακαριστού, Αναστάσιου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας, με τους Παμμέγιστους Τρεις Ιεράρχες.
Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη Κως- 30/1/2025
Σήμερα ημέρα των Τριών Ιεραρχών και οι πιστοί, συνόδεψαν τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο της Αλβανίας, στην τελευταία του κατοικία. Δεν είναι μονό η χρονική σύμπτωσης, της ταφής του πεφωτισμένου Ιεράρχη, αλλά η μίμησης του στο λαμπρό, κοινωνικό και πνευματικό έργο, των Τριών Ιεραρχών, των όποιων την ημέρα τιμούν όλοι οι άνθρωποι των Γραμμάτων και της Παιδείας. Για Τριάντα τρία- 33 ολόκληρα χρόνια, όσα είναι και τα έτη επί Γης του Ιησού Χριστού, ο ακούραστος Ιερομόναχος και Ιεράρχης, Διακόνησε την Εκκλησία της γείτονος χώρας. Όλο το κοινωνικό και ανθρωπιστικό έργο του, συνοψίζεται στις λέξεις, ‘προσφορά Αγάπης προς τον πλησίον’. Από το Ιερό Βήμα της Εκκλησίας της Αναστάσεως του Χριστού, ως το Ουράνιο Ιερό Βήμα, θα συνεχίσει να μας ευλογεί. Εκεί ψηλά, θα συναντήσει τους Τρεις Αγίους Ιεράρχες, των οποίων το παράδειγμα ακολούθησε πιστά. Το ίδιο πνευματικό και κοινωνικό έργο, που λάμπρυνε την Χριστιανοσύνη, η παρουσία των Τριών Ιεραρχών, το βλέπουμε στον Μέγα Βασίλειο, με την Βασιλειάδα, το Πτωχοκομείο και τα δώρα στους ενδεής τις γιορτές και την ομώνυμη Θεία Λειτουργία . Ο Άγιος Ιωάννης, ο μελίρρυτος ο Χρυσόστομος, με τα μεγάλα φιλανθρωπικά συσσίτια, του οποίου την Θεία Λειτουργία, παρακολουθούμε με ευλάβεια κάθε Κυριακή. Ο Γρηγόριος, ο Ναζιανζηνός, με το πλούσιο Θεολογικό και συγγραφικό έργο, τα Χριστιανικά του κηρύγματα και την άοκνη προσφορά στον συνάνθρωπο. Αυτούς τους Αγίους, Πατέρες της Εκκλησίας, είχε για πρότυπό του, ο εκδημήσας εις Κύριον, Ιεράρχης μακαριστός Αναστάσιος. Δεν θα σταθώ στο τεράστιο έργο του, με την ανακαίνιση δεκάδων Εκκλησιών, την χειροτονία ανάλογων Κληρικών και την δημιουργία Σχολείων και ανωτέρων Εκπαιδευτικών και ευαγών Ιδρυμάτων, όπως Ορφανοτροφεία και Γηροκομεία. Είναι πολύ φτωχή και μικρή η γραφίδα μου, για να περιγράψει ένα τεράστιο πνευματικό έργο, όπου ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, ανέστησε κυριολεκτικά μέσα από αυτό την Ορθοδοξία. Δεν είναι τυχαίο, ότι σύσσωμοι οι εκπρόσωποι της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά και άλλων Δογμάτων και Θρησκειών, παρέστησαν στον τελευταίο αποχαιρετισμό. Για τις επιβραβεύσεις γράφτηκαν πολλά, μέχρι και ότι ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ Ειρήνης. Υπήρξε ο πρεσβευτής της Αγάπης και η μεγαλύτερη επιβράβευσή του, είναι η έμπρακτη Αγάπη του κόσμου. Ο πνευματικός πατέρας όλων, κατάφερε να συμφιλιώσει τα Έθνη, τις Θρησκείες και τους λαούς, με την ευφυΐα, την ηρεμία, την καλοσύνη και την Διεθνή ακτινοβολία του. Άριστα μορφωμένος Θεολογικά και πνευματικά, μπόρεσε σε μια χώρα βουτηγμένη πριν από χρόνια στην αθεΐα, να ξαναζωντανέψει το Χριστιανικό πνεύμα της Αγάπης και να κάμει πράξη τα όσα κήρυττε, μακριά από κούφια και μάταιη προβολή. Διακριτικά και αθόρυβα, έκανε τεράστιο έργο, αν και διώχθηκε από Κληρικούς και λαϊκούς, αν και συκοφαντήθηκε, κυνηγήθηκε και πολεμήθηκε, όπως και ο Άγιος Νεκτάριος. Για αυτό έλεγε συχνά. ‘Μαζεύουμε τις πέτρες, που μας πετροβολούν και χτίζουμε Εκκλησίες’. Δεν στάθηκε μόνο σε νουθεσίες και σε λόγια πνευματικά, αλλά έκανε πράξη, το κήρυγμα της Χριστιανικής αγάπης. Προσπάθησε και έφερε κοντά διαφορετικές Θρησκείες, πολιτικές ιδεολογίες, ενώ συνεργάστηκε άριστα ακόμα και με την πολιτική ηγεσία, διαφόρων κρατών. Έστησε γέφυρα φιλίας, από τις Αφρικάνικες χώρες που προϋπηρέτησε, μέχρι την νεοσύστατη τότε χώρα, την Αλβανία, της οποίας την Εκκλησία, υπηρέτησε με ζήλο και με αυταπάρνηση. Μέχρι τα βαθιά του γεράματα, αφού κοιμήθηκε πλήρης ημερών, στα 96 του χρόνια, (1929-2025), έδινε τον μισθό του και ξεπλήρωνε τα δάνεια, για να στηρίξει τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, τα φυτώρια των νέων, θεωρώντας τα παιδιά, το μέλλον του Έθνους και του Χριστιανισμού. Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, αποτελεί λαμπρό παράδειγμα Ιεράρχη, που δεν συσσώρευσε πλούτο, αλλά ούτε σκανδάλισε ποτέ το ποίμνιό του, προβάλλοντας το μεγάλο έργο του. Μετά από χίλιες δυο δυσκολίες, που αντιμετώπισε στην Ιεραποστολική Διακονία του στην Αφρική, τον κέρδισε το 1991, η Αλβανία, που την θεώρησε δεύτερη πατρίδα του, όπως είπε στον επικήδειο λόγο της, η ανιψιά του Ρωξάνη Γιαννουλάτου. Μπορεί να μην είχε οξυτάτη όραση, ο φωτισμένος Ιεράρχης, είχε όμως τη δύναμη πίσω από τα χοντρά, μυωπικά του γυαλιά, να διεισδύει βαθιά στις ψυχές των ανθρώπων, να διακρίνει και να αντιλαμβάνεται, τις ανάγκες και τα προβλήματά τους και να τα καλύπτει με περισσή Αγάπη. Ας ευχηθούμε ο διάδοχός του, να είναι αντάξιος του και να συνεχίσει το λαμπρό έργο του. Οι Ουρανοί χαίρονται και αγαλλιάζουν, που έχουν κοντά τους, τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Είθε η Ευλογία του, να σκεπάζει όλο το Χριστεπώνυμο πλήρωμά του.
Ξανθίππη Αγρέλλη
