Με ευλάβεια και κατάνυξη εψάλη απόψε ο εσπερινός στο ιερό εξωκλήσιο της Αγίας Κυριακής της ενορίας Αγίου Γεωργίου Πυλίου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωναν ο εφημέριος του Αγίου Γεωργίου π. Ηρακλής Ζωγραφάκης και ο π. Ιωάννης Καραγιάννης από το Αμανιού.
Έψαλλαν οι Ιεροψάλτες του Αγίου Γεωργίου: Εμμανουήλ Κυπραίος και Αριστείδης Χαραμαράς.
Παρών ήταν ο Πρόεδρος Πυλίου Νεκτάριος Χατζησεβαστός.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε μεταξύ άλλων ότι η γιορτή της Αγίας Κυριακής στο μέσο του καλοκαιριού είναι μια τόνωση για τους ανθρώπους που αγωνίζονται και κυρίως για τις γυναίκες, προσθέτοντας ότι μέσα από τις γιορτές των Αγίων παίρνουμε συγκεκριμένα μηνύματα και διδάγματα.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον π. Ηρακλή και την ενορία του για την ανάληψη της δαπάνης των ανασκαφών στην Αγία Κλαυδία.
Βιογραφία Αγίας Κυριακής
Κυριακὴ θανοῦσα τὴν τομὴν φθάνει
Προαιρέσει, πλὴν καὶ τελειοῦται ξίφει.
Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι’ αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι’ αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Κυρίων τὸν Κύριον, καὶ Βασιλέα Χριστόν, ἐξ ὅλης ἠγάπησας, Κυριακὴ τῆς ψυχῆς, καὶ χαίρουσα ἤθλησας, ὅθεν Παρθενομάρτυς, παρ’ αὐτοῦ δοξασθεῖσα, βρύεις τοὶς σὲ τιμώσιν, ἰαμάτων τὴν χάριν, τοὶς πάσιν αἰτουμένη, πταισμάτων συγχώρησιν
