Η εικόνα θα εκτίθεται για δύο εβδομάδες σε λαϊκό προσκύνημα – Βίντεο και φωτογραφίες
Η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου «Άξιον Εστί» αγιογραφήθηκε πιθανότατα στην Κωνσταντινούπολη, κατά το πρότυπο της Παναγίας Ελεούσας του Κύκκου που βρίσκεται στην Κύπρο, η οποία είναι έργο του «προσωπογράφου της Παναγίας» Ευαγγελιστή Λουκά.
Η εικόνα που φιλοτεχνήθηκε την εποχή της εικονομαχίας είναι αυστηρά βυζαντινή, η δε όψη της επιβλητική, αυστηρή και συνάμα γλυκειά, θυμίζει τη Μάνα που μαλώνει και συνάμα είναι πάντα κοντά στα παιδιά της.
Το 1836 το μεγαλύτερο μέρος της εικόνας σκεπάσθηκε με λιθοστόλιστο αργυροχρυσωμένο κάλυμμα ) μοναδικής αγιορείτικης τέχνης, το οποίο φέρει στο εξωτερικό της περίβλημα τις σφραγίδες των είκοσι μονών του Αγίου Όρους. Το «Άξιον Εστί» έχεις διαστάσεις 70,5×44 εκ., χωρίς την αργυρή θήκη που την περιβάλλει και φέρει την επιγραφή «Μήτηρ Θεού Καρυώτισσα».
Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι η Παναγία κρατά τον Ιησού Χριστό (παιδί) στη δεξιά αγκαλιά της. Είναι ο τύπος της Θεοτόκου της Δεξιοκρατούσας. Το αριστερό χέρι του Ιησού εισχωρεί κάτω από το μαφόριο και το κουκούλιο της Θεοτόκου, προς τον κόρφο και την καρδιά της. Αυτό δείχνει και την εξάρτηση της ανθρώπινης φύσεως του Χριστού από την τροφό Μητέρα Του. Ο Ιησούς Χριστός κρατά ειλητάριο στο δεξί χέρι Του που γράφει την προφητεία του Προφήτη Ησαΐα: «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ου είνεκεν έχρισέ με…» (Προφ. Ησαΐας 61: 1). Εικόνες όπως αυτή χρησιμοποιήθηκαν κατά των αιρετικών, για την εικονογραφική διακήρυξη και διατύπωση του ορθοδόξου δόγματος της Εκκλησίας μας περί της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου.
Στην υποδοχή συμμετείχαν όλοι οι Αρχιερατικοί Επίτροποι και Γραμματείς των Αρχιεπισκοπικών Περιφερειών, οι οποίοι έφεραν τα διάσημά τους, αλλά δεν φορούσαν τα άμφιά τους. Εν συνέχεια, τελέστηκε Δοξολογία και Ιερά Παράκληση στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών.
Δείτε βίντεο τη μετάδοση του protothema.gr από την τελετή υποδοχής:
Με μια μεγαλοπρεπή πομπή, η εικόνα συνοδεύτηκε από την εκκλησία της Αγίας Δύναμης, που φυλασσόταν μέχρι πρότινος, έως τη Μητρόπολη Αθηνών, ενώ οι πιστοί μαζεύτηκαν στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών προκειμένου να προσκυνήσουν.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, κάθε πρωί θα τελείται Όρθρος και Θεία Λειτουργία και κάθε απόγευμα Παράκληση. Επιπροσθέτως, την Κυριακή 7 Μαΐου, την Τετάρτη 10 Μαΐου -ημέρα της Μεσοπεντηκοστής- και την Κυριακή 14 Μαΐου θα τελεσθεί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
Δείτε βίντεο και φωτογραφίες:
Η μεταφορά της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας του «Άξιον Εστί» από το Άγιον Όρος ξεκίνησε το πρωί.
Στις 8:40, τα μέλη της ιεράς κοινότητας της μοναστικής πολιτείας που συνοδεύουν την εικόνα, επιβιβάστηκαν μαζί με αυτήν, στο πλοιάριο που τη μετέφερε από το λιμανάκι της Δάφνης στην Ουρανούπολη. Από εκεί η εικόνα μεταφέρθηκε οδικώς ως το αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης. Η ειδική πτήση της Aegean μετέφερε την εικόνα στην Αθήνα όπου έφτασε νωρίς το μεσημέρι από τη Θεσσαλονίκη.
Η μεταφορά της ιερής εικόνας, η οποία εξέρχεται από το Άγιον Όρος μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, ήταν παλαιότερο αίτημα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου για να λαμπρύνει με την παρουσία της την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Ωστόσο, λόγω κορωνοϊού δεν κατέστη τότε δυνατή η έξοδός της από την Αθωνική Πολιτεία.
Άξιο λόγου είναι ότι η Παναγία «Άξιον Εστι» θεωρείται το σημαντικότερο κειμήλιο του Αγίου Όρους και φυλάσσεται στον ιερό ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές, από όπου έχει εξέλθει επτά φορές για λαϊκό προσκύνημα των πιστών και σήμερα είναι η όγδοη.
Δείτε βίντεο: «Άξιον Εστί»: Έφτασε στην Αθήνα η εικόνα από το Άγιον Όρος – Ουρές για προσκύνημα
Ιερώνυμος: Η Παναγία είναι δίπλα στον καθένα, στο γένος και σε όλη την ανθρωπότητα
Η επίσημη υποδοχή της ιερής εικόνας του «Άξιον Εστί» πραγματοποιήθηκε στις 18:00 το απόγευμα της Τετάρτης, στην Πλατεία Μητροπόλεως, παρουσία εκπροσώπων της κυβέρνησης, μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος και του εξωτερικού, του πολιτικού διοικητή του Αγίου Όρους, βουλευτών, πολιτικών, τοπικών αρχών, κληρικών και πλήθους πιστών.
Σήμερα, με την ευκαιρία της έλευσης της ιεράς εικόνας του «Άξιον Εστί», επαναπροσκομίζουμε τις ελπίδες μας, τις χαρές μας, τους πόνους μας και τους καημούς μας προς το πρόσωπό της. Όχι με σκοπό να γίνουμε αδρανείς, αδιάφοροι και ανεύθυνοι, αλλά, αντιθέτως, για να αντλήσουμε κουράγιο και δύναμη. Για να γίνουμε περισσότερο ενεργοί και αποφασιστικοί, ως προς το ενδιαφέρον μας και τη φροντίδα μας για τον συνάνθρωπο, τον κόσμο και την κτίση», τόνισε το απόγευμα ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος κατά την άφιξη της ιεράς εικόνος του «Άξιον Εστί» στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αθηνών.
Επισήμανε, μάλιστα, πως «το πρόσωπο της Παναγίας υπενθυμίζει σε όλους μας ότι δεν υπάρχει μόνον η ανθρωπότητα των πολέμων και της βίας, της κακοποίησης και της εγκληματικότητας, της υποτίμησης και της εκμετάλλευσης, αλλά και η ανθρωπότητα εκείνη που, ως άλλη πολύτιμη ζύμη, απεργάζεται μυστηριακά την ολοκλήρωση του κόσμου στα Έσχατα εν Χριστώ».
Η επίσημη υποδοχή της ιερής εικόνας πραγματοποιήθηκε στις 18:00 το απόγευμα, στην Πλατεία Μητροπόλεως, παρουσία εκπροσώπων της κυβέρνησης, μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος και του εξωτερικού, του πολιτικού διοικητή του Αγίου Όρους, βουλευτών, πολιτικών, τοπικών αρχών, κληρικών και πλήθους πιστών.
Την ιερά εικόνα συνοδεύει ο Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους, Γέροντας Χριστοφόρος Ιβηρίτης, με αντιπροσωπεία μοναχών.
Αναλυτικότερα, ο Μακαριώτατος τόνισε:
«Τι άραγε θα ήταν η Αρχαία Ελλάδα δίχως τον Παρθενώνα και τη Δημοκρατία;
Τι θα καταλαβαίναμε από τη Βασιλίδα των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη, εάν δεν είχε διασωθεί η Αγία Σοφία; Τι θα ήμασταν σήμερα, εάν δεν είχαμε κληρονομήσει, από την Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία, τη συναλληλία ως βάση των σχέσεων Πολιτείας και εκκλησιαστικής κοινότητας;
Αντίστοιχα, τι θα γνωρίζαμε για το Άγιον Όρος, εάν αυτό δεν ήταν πλήρως ταυτισμένο, αρρήκτως συνδεδεμένο, με την τιμή στο πρόσωπο της Παναγίας; Μια τιμή, που έχει αποτυπωθεί στο πλήθος των αγιορείτικων εικονισμάτων», ανέφερε ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας και συμπλήρωσε: «Εξαιρετικά, όμως, αποτυπώνεται στην εξακουστή σε όλους μας, ιερά εικόνα του “Άξιον Εστι”, που αυτή τη στιγμή ιστάμεθα με ταπεινότητα ενώπιόν της. Πρόκειται για μία εικόνα-σύμβολο. Μία εικόνα, η οποία μας παραπέμπει κατ’ ευθείαν, στο πρόσωπο της Παναγίας. Γιατί, ως ορθόδοξοι, δεν ταυτίζουμε το πρόσωπο της Παναγίας με το ξύλο, με την παράσταση της μορφής της. Αλλά το εικόνισμα, η παράσταση της αγιασμένης μορφής της, ανάγει την προσκύνησή μας στο ίδιο το σεπτό πρόσωπο της Παναγίας. Ένα πρόσωπο που αποτελεί ανεξήγητο μυστήριο, που ξεπερνά την ανθρώπινη λογική. Και είναι μέγα μυστήριο, γιατί στο πρόσωπό της νικήθηκαν της φύσεως οι νόμοι, αφού χώρεσε στη γαστέρα της ο αχώρητος Θεός. Κι όλα αυτά, χάρις στο ‘’Ναι» της Παναγίας στον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Σκεφθείτε, ποια θα ήταν η μοίρα της ανθρωπότητας, αν δεν είχε “δανείσει” η Παναγία τη σάρκα της, για να σαρκωθεί το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Χριστός;».
Ακόμη, ο Μακαριώτατος επισήμανε ότι «η Παναγία είναι εκείνη που κάνει τη μεγάλη, τη σταθερή, την ποιοτική διαφορά. Μας αποκάλυψε τι θα πει μητέρα και μητρότητα. Η ανθρώπινη μητρότητα είναι ταυτισμένη με την αποκλειστικότητα. Αντίθετα, η Παναγία προσφέρει τον μονάκριβο Υιό της, για να σωθεί ο κόσμος. Με αυτό τον τρόπο έγινε μητέρα όλων μας. Γι’ αυτό, αδελφοί μου, το πρόσωπο της Παναγίας δεν είναι ταυτισμένο μόνο με το ελληνικό έθνος κατ’ αποκλειστικότητα, αλλά είναι κατά κυριολεξίαν ταυτισμένο με όλο το ανθρώπινο γένος. Χάρις στο ‘’Ναι» της Παναγίας, ξεκινά η ίδρυση και θεμελίωση μιας άλλης, καινούργιας ανθρωπότητας, στον αντίποδα της παρείσακτης ανθρωπότητας που προήλθε από την αρχαία Εύα, καθώς εστράφη προς τον ίδιο της τον εαυτό. Μιας ανθρωπότητας που έκτοτε αυτομηδενίζεται, αυτοαφανίζεται, αυτοκαταστρέφεται. Που επιτίθεται, που προσβάλλει, που συγκρούεται, που υποτάσσει, που εκμεταλλεύεται, που υποτιμά, που υποφέρει και άλλα πολλά! Στο πρόσωπο της Παναγίας, όμως, ρόδισε και ανέτειλε μία καινούργια ανθρωπότητα. Μία ανθρωπότητα που υπακούει ελεύθερα στον Θεό, που θυσιάζει ελεύθερα το ατομικό θέλημα, που ενεργεί ελεύθερα, που αγαπά ελεύθερα. Τελικά η Παναγία μας αποκάλυψε, από την πλευρά μας, τι θα πει το μυστήριο της ελευθερίας και της αγάπης».
Τόνισε, ακόμη: «Εμείς νομίζουμε ότι ελευθερία είναι να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Κι όταν κάνουμε αυτό που θέλουμε, νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι. Η Παναγία όμως δεν έκανε ό,τι ήθελε. Είπε “Να γίνει το θέλημα του Θεού” (Λουκ. 1, 38). Άρα, η ελευθερία, που μας αποκαλύπτει η Παναγία, βρίσκεται στην ταπείνωση, στην εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού.
Ζούμε σε μια εποχή, η οποία προβάλλει ως ιδεώδες την ατομικότητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο καθένας να μπορεί να δηλώνει πως είναι ό,τι θέλει. Όλα να είναι ρευστά! Ακόμα, στην εποχή μας προβάλλεται ως αυτοσκοπός η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος. Όμως, απάντηση στα μεγάλα υπαρξιακά ζητήματα του ανθρώπου δεν έδωσε. Παρά τη διευκόλυνση που προσφέρει στην καθημερινότητα, είναι άνευ ουσιαστικής αξίας, καθώς η κτίση απειλείται από οικολογική καταστροφή, από πυρηνικό όλεθρο. Το όνειρο της προόδου και της εξέλιξης, όσο ελπιδοφόρο και ελκυστικό κι αν δείχνει, δεν μπορεί ποτέ να δώσει από μόνο του νόημα, προοπτική στον άνθρωπο. Όσο η ανθρώπινη ελευθερία και αγάπη θα κατανοούνται ενδοκοσμικά, ο κόσμος θα υποφέρει χωρίς ελπίδα. Η Παναγία όμως, ως άλλος φάρος, μας δείχνει ότι υπάρχει ελπίδα. Γι’ αυτό η Παναγία είναι ‘’των πάντων η ελπίς».
Γι’ αυτό και σε κάθε δύσκολη στιγμή, είτε ως άνθρωποι είτε ως λαοί, ‘’την πάσαν ελπίδα μας» εις αυτήν ανατιθέμεθα. Γιατί ξέρει τι θα πει αναίτιος πόνος. Ξέρει τι θα πει αδικία αβάσιμη και κατηγορία αστήρικτη. Γι’ αυτό και είναι το πιο γλυκύ όνομα στα χείλη των πιστών. Και εμείς, σήμερα, με την ευκαιρία της έλευσης της ιεράς εικόνας του ‘»Αξιόν Εστι», επαναπροσκομίζουμε τις ελπίδες μας, τις χαρές μας, τους πόνους μας και τους καημούς μας προς το πρόσωπό της. Όχι με σκοπό να γίνουμε αδρανείς, αδιάφοροι και ανεύθυνοι, αλλά, αντιθέτως, για να αντλήσουμε κουράγιο και δύναμη. Για να γίνουμε περισσότερο ενεργοί και αποφασιστικοί, ως προς το ενδιαφέρον μας και τη φροντίδα μας για τον συνάνθρωπο, τον κόσμο και την κτίση».
Εν κατακλείδι, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σημείωσε:
«Άγιε Πρωτεπιστάτα,
Γι’ αυτήν την ευκαιρία ανεφοδιασμού, ανατροφοδότησης, προβληματισμού και εγρήγορσης, που χαρίσατε σε όλους εμάς, κληρικούς και λαϊκούς, σας ευχαριστούμε εσάς προσωπικά, τα μέλη της Ιεράς Επιστασίας και δι’ υμών όλους τους Καθηγουμένους των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους.
Του Αγίου Όρους, όπου κυριαρχεί το πρόσωπο της Παναγίας, ως σύμβολο ενός άλλου τρόπου ζωής. ‘’Μιας ζωής που δεν οδηγεί στον θάνατο αλλά στην αληθινή ζωή, στην αιώνια ζωή». Το πρόσωπο της Παναγίας υπενθυμίζει σε όλους μας ότι δεν υπάρχει μόνον η ανθρωπότητα των πολέμων και της βίας, της κακοποίησης και της εγκληματικότητας, της υποτίμησης και της εκμετάλλευσης, αλλά και η ανθρωπότητα εκείνη που, ως άλλη πολύτιμη ζύμη, απεργάζεται μυστηριακά την ολοκλήρωση του κόσμου στα Έσχατα εν Χριστώ.
Με αυτές τις ελάχιστες σκέψεις, υπαινίχθηκα κάποιες πτυχές του μυστηρίου της Παναγίας Θεοτόκου. Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω ακόμα όσους συνέβαλαν, φορείς και πρόσωπα, στην έλευση της εικόνος της Παναγίας του “Άξιον Εστί”. Είμαι βέβαιος ότι η Παναγία είναι δίπλα στον καθένα προσωπικά, στο γένος μας και σε όλη την ανθρωπότητα, ακόμη κι όταν δεν το καταλαβαίνουμε».
Κατόπιν, αντιφώνησε ο Πρωτεπιστάτης Γέροντας Χριστοφόρος Ιβηρίτης.
Ιερομονάχου Ιουστίνου Σιμωνοπετρίτου: Η εικόνα του «Άξιόν εστι» και η ιστορία της
Παναγία «Άξιόν εστιν», Ιερός Ναός Πρωτάτου, Καρυές Αγίου Όρους.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
[…] Στον ιστορικό αυτό ναό [του Πρωτάτου στις Καρυές του Αγίου Όρους], στο άγιο Βήμα, βρίσκεται ενθρονισμένη πάνω στο ιερό σύνθρονο η σεβάσμια και θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου, που επονομάζεται «Άξιόν εστιν»1.
Ονομάζεται έτσι, γιατί μπροστά σ’ αυτήν την εικόνα πρωτοψαλθηκε απ’ τον αρχάγγελο Γαβριήλ ο γνωστός αυτός ύμνος. «Η πάνσεπτος αύτη και αγία εικών, εξ αρχαίων και παλαιών χρόνων, εστάθη το καύχημα των Καρεών, η δόξα των Πρωτατινών, η σκέπη και προστασία των πέριξ Κελλίων», αλλά και όλου του Αγίου Όρους δόξα, καύχημα και προστασία.
Την ιστορία της εικόνας έγραψε το 1548 ο Πρώτος του Άγιου Όρους ιερομόναχος Σεραφείμ που διέπρεψε στην αρετή, τη σοφία, τη μάθηση και την ακτημοσύνη. Ως Πρώτος διοικούσε το Όρος με ευαγγελική δικαιοσύνη και σύνεση. Υπήρξε γέροντας του άγιου Διονυσίου του εν Ολύμπω, όταν εκείνος ζούσε στις Καρυές, και συνδεόταν με στενή φιλία με τον όσιο Θεόφιλο το Μυροβλύτη, που εκείνο το διάστημα ασκήτευε στη γειτονική Καψάλα, Βοήθησε ακόμη με χρήματα για την ανακαίνιση του κελλίου του αγίου Θεοφίλου και έκτισε εκ θεμελίων το νάρθηκα του Πρωτάτου.
Αυτή η ιστορία – υπόμνημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Νέο Μαρτυρολόγιο του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου απ’ όπου αναδημοσιεύτηκε πολλές φορές. Η σπουδαιότητα του κειμένου, η ακρίβεια του στη διήγηση και η γλαφυρότητά του μας αναγκάζουν να το δημοσιεύσουμε όπως έχει.
«Σεραφείμ του Θυηπόλου υπόμνημα περί του θαύματος του γενομένου υπό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ εν τω Αγίω Όρει του Άθω· ήτοι περί του Αρχαγγελικού ύμνου του ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ.
Κατά την Σκήτην του Πρωτάτου, την ευρισκομένην εις τας Καρέας, εκεί πλησίον, εν τη τοποθεσία της ιεράς Μονής του Παντοκράτορος, είναι λάκκος μεγάλος, όστις έχει κελλία διάφορα. Εις ένα γουν των κελλίων τούτων, επ’ ονόματι πμώμενον της Κυρίας Θεοτόκου της Κοιμήσεως, εκατοίκει ένας ιερομόναχος γέρων και ενάρετος μετά άλλου υποτακτικού.
Επειδή δε ήτον συνήθεια να γίνεται αγρυπνία κάθε Κυριακήν εις την ρηθείσαν του Πρωτάτου Σκήτην, κατά το εσπέρας ενός Σαββάτου, θέλοντας να υπάγη ο προρρηθείς γέροντας εις την αγρυπνίαν, λέγει τω μαθητή αυτού· Τέκνον, εγώ μεν υπάγω διά να ακούσω την αγρυπνίαν, ως σύνηθες· συ δε μείνον εις το κελλίον, και ως δύνασαι ανάγνωθι την Ακολουθίαν σου· και ούτως απήλθεν. Αφ’ ου δε η εσπέρα παρήλθεν, ιδού κρούει τις την θύραν του κελλίου· ο δε αδελφός έδραμε και την άνοιξε, και βλέπει, ότι ήτον ξένος μοναχός, αγνώριστος εις αυτόν όστις εισελθών, έμεινεν εις το κελλίον την νύκτα έκείνην.
Εν τη ώρα δε του όρθρου, αναστάντες, έψαλλον και οι δύω την Ακολουθίαν όταν δε ήλθον εις την Τιμιωτέραν, ο μεν εντόπιος μοναχός, έψαλλε μόνον την «Τιμιωτέραν των Χερουβείμ», και καθ’ εξής έως τέλους· τον συνήθη δηλαδή, και παλαιόν ύμνον του Αγίου Κοσμά του ποιητού. Ο δε ξένος εκείνος μοναχός, κάμνοντας άλλην αρχήν του ύμνου, έψαλλεν ούτως· «Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον, και παναμώμητον, και μητέρα του Θεού ημών».
Είτα εσύναψε [πρόσθεσε] και την Τιμιωτέραν μέχρι τέλους. Ακούσας δε ταύτα ο εντόπιος μοναχός, εθαύμασε, και λέγει προς τον φαινόμενον ξένον. Ημείς μόνον ψάλλομεν «την Τιμιωτέραν»· το δε «Άξιόν έστιν», ουδέποτε ηκούσαμεν, ούτε ημείς, ούτε οι προτύτεροι από ημάς. Αλλά παρακαλώ σε, ποίησον αγάπην, και γράψον και εις εμένα τον ύμνον τούτον, διά να τον ψάλλω και εγώ εις την Θεοτόκον.
Ο δε αποκριθείς, φέρε μοι, του λέγει, μελάνι και χαρτί, διά να τον γράψω. Ο δε εντόπιος, δεν έχω του λέγει, ούτε μελάνι, ούτε χαρτί. Και ο φαινόμενος ξένος, φέρε μοι, του είπε, μίαν πλάκα. Ο δε μοναχός δραμών, εύρε πλάκα, και του την έφερε. Λαβών δε ταύτην ο ξένος, έγραψεν επάνω εις αυτήν με τον εαυτού δάκτυλον τον ρηθέντα ύμνον, το «Άξιόν εστι». Και, ω του θαύματος! τόσον βαθέως εχαράχθησαν τα γράμματα επάνω εις την σκληράν πλάκα, ωσάν να εγράφησαν επάνω εις πηλόν απαλώτατον.
Είτα λέγει τω αδελφώ· από της σήμερον και εις το εξής, ούτω να ψάλλετε και εσείς, και όλοι οι ορθόδοξοι. Και ταύτα ειπών, έγινεν άφαντος· ήτον γαρ Άγιος Άγγελος, απεσταλμένος υπό Θεού, διά να αποκάλυψη τον Αγγελικόν ύμνον τούτον, και τη Μητρί του Θεού πρεπωδέστατον· μάλλον δε, ήτον ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, ως ρηθήσεται έμπροσθεν.
Αφ’ ου δε ήλθεν από την αγρυπνίαν ο γέροντας, και εισήλθεν εις το κελλίον, αρχίζει ο υποτακτικός αυτού να ψάλλη το, Άξιόν έστι, καθώς ο Άγγελος αύτω επαρήγγειλε· και ακολούθως δείχνει εις τον γέροντά του και την ρηθείσαν πλάκα με τα Αγγελοχάρακτα γράμματα.
Ο δε ταύτα ακούσας, και ιδών, έμεινεν εκστατικός διά το τοιούτον θαυμάσιον. Και λοιπόν, λαβόντες και οι δύω την Αγγελοχάρακτον εκείνην πλάκα, απήλθον εις το Πρωτάτον και δείξαντες αυτήν εις τε τον πρώτον του Αγίου Όρους, και εις τους λοιπούς γέροντας της Κοινής συνάψεως, εδιηγήθησαν εις αυτούς άπαντα τα γενόμενα· οι δε δοξάσαντες ομοφώνως τον Θεόν, και ευχαριστήσαντες την Κυρίαν ημών Θεοτόκον, διά το παράδοξον τούτο, ευθύς απέστειλαν την πλάκα εις την Κωνσταντινούπολιν, προς τε τον Πατριάρχην, και τον Βασιλέα, σημειώσαντες εις αυτούς διά γραμμάτων άπασαν την υπόθεσιν του τοιούτου τερατουργήματος.
Από τότε δε και ύστερα, ο μεν Αγγελικός αυτός ύμνος διεδόθη εις όλην την οικουμένην, δια να ψάλλεται εις την Θεομήτορα, από όλους τους ορθοδόξους. Η δε Αγία εικών της Θεοτόκου, η ευρισκομένη εις την Εκκλησίαν του κελλίου εκείνου, εν ω το τοιούτον γέγονε θαύμα, μετεφέρθη από τους πατέρας του Αγίου Όρους, εις την Εκκλησίαν του Πρωτάτου· και εις αυτήν ευρίσκεται έως της σήμερον, ενθρονιασμένη επάνω του Ιερού Συνθρόνου, εντός του Αγίου Βήματος, επειδή και έμπροσθεν της εικόνος ταύτης εψάλθη πρώτον υπό του Αγγέλου ο ύμνος ούτος.
Το δε κελλίον εκείνο, έλαβε την επωνυμίαν να ονομάζεται, Άξιόν εστι. Και ο λάκκος εκείνος, εις τον όποιον το κελλίον ευρίσκεται, ονομάζεται από όλους έως της σήμερον, «Άδειν» ο έστι ψάλλειν, διά το να εψάλθη πρώτον εις αυτόν ο Αγγελικός, και Θεομητροπρεπής ούτος ύμνος».
Και συνεχίζει ο άγιος Νικόδημος: «Ότι δε το θαύμα τούτο είναι πολλά παλαιόν, και ότι ο Άγγελος οπού εφάνη, ήτον ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, μαρτυρεί και το εν τοις τετυπωμένοις Μηναίοις γεγραμμένον, κατά την ενδέκατην του Ιουνίου μηνός, ούτω· «Τη αυτή ημέρα η Σύναξις του Αρχαγγέλου Γαβριήλ εν τω Άδειν». Επειδή γαρ, ως φαίνεται, εν τη ενδέκατη του Ιουνίου ηκολούθησε το τοιούτον θαυμάσιον τούτου χάριν οι τότε πατέρες, ετέλουν Σύναξιν, και Λειτουργίαν κατ’ ενιαυτόν, εις τον ρηθέντα λάκκον, τον επονομαζόμενον Άδειν, εις μνήμην του θαύματος, τιμώντες, και δοξάζοντες τον Αρχάγγελον Γαβριήλ· όστις, καθώς απ’ αρχής έως τέλους εστάθη ο ένθεος υμνολόγος της Θεοτόκου, και τροφεύς, και διακονητής, και χαροποιός αυτής ευαγγελιστής· ούτως υπηρέτησε και εις το να αποκάλυψη τον όντως Θεομητρικόν τούτον ύμνον, ως αυτώ μόνω κατά πάντα πρεπούσης της τοιαύτης διακονίας.
Και πάλαι μεν ο Δεσπότης των όλων Θεός, έδωκε τας δέκα εντολάς εις τους Εβραίους, γεγραμμένας με τον εαυτού δάκτυλον, επάνω εις τας δύω λιθίνας πλάκας. Τώρα δε ο Άρχων των του Θεού Αγγέλων, έδωκεν εις όλους τους ορθοδόξους, τον πλέον γλυκύτερον, και ερασμιώτερον ύμνον της Μητρός του Θεού, γεγραμμένον εις λιθίνην πλάκα με τον αρχαγγελικόν αυτού δάκτυλον.
Βλέπε δε και πως επληρώθη η προφητεία του θείου Γαβριήλ, οπού είπεν, ότι να ψάλλωσι τον ύμνον τούτον όλοι οι ορθόδοξοι· διά τι τόσον κοινός και τόσον ποθεινός εγένετο ο Αρχαγγελοσύνθετος ούτος ύμνος εις όλους τους ορθοδόξους, ώστε όπου, και αυτά τα μικρά παιδάρια των Χριστιανών, ηξεύρουν και τον ψάλλουν μεγαλοφώνως την σήμερον, με μεγάλην χαράν της καρδίας των, εις δόξαν της Θεοτόκου· ης ταις αγίαις πρεσβείαις αξιωθείημεν της βασιλείας των ουρανών.» Αμήν.
1. Η εικόνα εξέρχεται απ’ το ιερό σύνθρονο στο μέσο της εκκλησίας, όπου υπάρχει ειδικό προσκυνητάρι, πέντε φορές το χρόνο: το Πάσχα, των Αγιορειτών Πατέρων (Β’ Κυριακή μετά την Πεντηκοστή), στις 11 Ιουνίου (ημέρα της εορτής της), στις 15 Αυγούστου (ημέρα της εορτής του ναού) και τα Χριστούγεννα.
Με μπέρδεψε ο σεβασμιώτατος Αθηνών. Είχα την εντύπωση ότι η τεχνολογική πρόοδος διευκολύνει την καθημερινότητα των ανθρώπων όπως η ανακάλυψη των mrna εμβολίων που είναι και δώρο θεού άλλωστε. Ότι όλα είναι ρευστά το αντελήφθην, με την ώρα της Ανάστασης και τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα που είναι για να σπάνε. Όπως και να έχει, Χριστός Ανέστη βοήθεια μας η Παναγία και πρώτα να μεσιτεύσει για αυτούς με τα αξιώματα που της κλείδωσαν την πόρτα μεγάλη εβδομάδα το 2020, μετά βλέπουμε για εμάς τους ταπεινούς χριστιανούς που λόγω διαφορετικής άποψης δεχθήκαμε δύο χαρακτηρισμούς και ψεκασμένοι απ’τους πολιτικούς και αμαρτωλοί από ορισμένους κληρικούς. Συγνώμη δεν είπε κανείς. Πάντως όλα αυτά,την κούκλα Αμαλ δεν την επηρέασαν. Αλώνισε την Ελλάδα διά περιφοράς κανονικά.