Χαρίκλεια Χριστοφή
Κυριακή των Προσπατόρων ΙΑ’ Λουκά, εορτή του Οσίου Δανιήλ και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ χοροστάτησε στον Όρθρο και προεξήρχε της Θείας λειτουργίας στον ΙΝ Αγίου Παύλου Κω με συλλειτουργό τον π. Περικλή Κιάρη.
Έψαλλαν: ο Πρωτοψάλτης Ιωάννης Πεταλάς, ο Κωνσταντίνος Αυγουλάς, ο Φίλιππος Σαρρής και ο Μερκούρης Γιανναράς.
Το Ευαγγέλιο της Κυριακής ΙΑ΄ Λουκά, 11 Δεκεμβρίου 2022
ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ
Κυριακή τῶν Προπατόρων σήμερα, καί καθώς πλησιάζουμε αἰσίως στή
μεγάλη καί εὔσημη ἑορτή τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας,
ἡ Ἐκκλησία μας θεωρεῖ σκόπιμο νά μᾶς φέρει στή μνήμη μία ἀπό τίς
πλέον διδακτικές παραβολές τοῦ Εὐαγγελίου.
Κάποιος ἄνθρωπος θέλησε νά παραθέσει ἕνα μεγάλο δεῖπνο, μιά λαμπρή δεξίωση θά λέγαμε, καί
ἀποφάσισε νά καλέσει πολλούς νά παρευρεθοῦν ὡς συνδαιτυμόνες καί
νά συμμετάσχουν στή γιορτή. Ὅλα εἶχαν ὀργανωθεῖ στήν ἐντέλεια· οἱ
προσκλήσεις εἶχαν ἑτοιμαστεῖ καί παραδοθεῖ στούς παραλῆπτες ἀπό
καιρό. Ποιός, ἄραγε, δέν θά ἤθελε νά λάβει μιά τέτοια πρόσκληση; Ποιός τάχα δέν θά ζήλευε τούς προσκεκλημένους τοῦ φιλότιμου οἰκοδεσπότη καί δέν θά ἐπιθυμοῦσε νά βρίσκεται στή θέση τους;
Ὅταν ὅμως ἔφτασε ἡ καθορισμένη ὥρα, καί ἐνῶ τό δεῖπνο ἦταν ἤδη
ἕτοιμο, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἔστειλε τόν δοῦλο του νά ἐνημερώσει τούς
προσκεκλημένους, ὥστε νά προσέλθουν στήν οἰκία του, ὅπου περίμενε
νά τούς ὑποδεχθεῖ προσωπικά ὁ ἴδιος, νά γευθοῦν τά ἐκλεκτά ἐδέσματα
καί νά ἀπολαύσουν τά πλούσια ἀγαθά του.
Τότε ὅμως κάτι πολύ παράδοξο συνέβη· οἱ προσκεκλημένοι τοῦ οἰκοδεσπότη, ὁ ἕνας μετά τόν
ἄλλον, ἀπέπεμψαν τόν δοῦλο ἄπρακτο, κάποιοι μέ εὐγένεια, ἄλλοι πιό
ἀπότομα, καί ἀπέρριψαν τήν πρόσκληση τοῦ οἰκοδεσπότη προβάλλοντας διάφορες εὔσχημες δικαιολογίες γιά τήν ἄρνησή τους νά παρευρεθοῦν στό δεῖπνο, ἀλλά καί νά τιμήσουν μέ τόν τρόπο αὐτόν ἐκεῖνον πού
τούς εἶχε καλέσει.
Μιά ἀβασάνιστη ἀπόρριψη
Οἱ προσκεκλημένοι τοῦ δείπνου δέν ἦσαν βεβαίως ὑποχρεωμένοι νά
ἀποδεχθοῦν ἐξαρχῆς τήν πρόσκληση τοῦ οἰκοδεσπότη· ἐξάλλου, οἱ ποικίλες ὑποχρεώσεις τους ἦταν ἀσφαλῶς πολύ σημαντικές γιά τούς ἴδιους. Ἀπορρίπτοντας ὅμως τήν πρόσκληση, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔδειξαν
μέ τόν πιό σαφή τρόπο ὅτι ἀξιολογοῦσαν τίς προσωπικές τους ὑποθέσεις ὡς πιό ἐπείγουσες ἀπό τό δεῖπνο καί ὅτι περιφρονοῦσαν ἐκεῖνον
πού μέ τέτοια διάθεση προσφορᾶς τό εἶχε ἑτοιμάσει.
Καθώς μάλιστα
εἶχαν προσκληθεῖ ἀπό καιρό, θά μποροῦσαν νά ἔχουν ρυθμίσει τό πρόγραμμά τους ἔγκαιρα, ὥστε καί τίς ὑποχρεώσεις τους νά διευθετήσουν,
ἀλλά καί νά μήν ἐμποδισθοῦν νά προσέλθουν στή μεγάλη γιορτή πού
τούς περίμενε. Ἀντ’ αὐτοῦ ὅμως ἐπέλεξαν νά ἀγνοήσουν καί νά προσβάλουν τόν οἰκοδεσπότη, μόνο καί μόνο γιά νά μήν ξεβολευτοῦν οἱ ἴδιοι.
Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ἀδελφοί μου, ὁ φιλότιμος οἰκοδεσπότης πού
μᾶς καλεῖ στό αἰώνιο Δεῖπνο τῆς Βασιλείας Του.
Ἐμεῖς ὅμως πολύ συχνά, ἐπικαλούμενοι διάφορες προφάσεις, εὔλογες καί θεμιτές ἐνδεχομένως, δέν ἀνταποκρινόμαστε στό κάλεσμά του. Δέν ἀξιολογοῦμε, ἀλίμονο, τήν πρόσκλησή του ὡς ἀσύγκριτα πιό σημαντική ἀπό ὁποιαδήποτε
βιοτική μέριμνα καί κοσμική ἀσχολία. Ἔχουμε ἱεραρχήσει τίς προτεραιότητές μας μέ στρεβλό τρόπο, ἐξοβελίζοντας τόν Θεό ἀπό τήν καθημερινότητά μας καί ἀδιαφορώντας γιά τό μεγάλο δῶρο τῆς σωτηρίας πού μᾶς προσφέρει μέ ὅλη του τήν ἀγάπη. Καταδικάζουμε ἔτσι οἱ ἴδιοι τόν
ἑαυτό μας στή δυστυχία, ἀφοῦ ἐπιλέγουμε νά ζήσουμε χωρίς Θεό, μακριά ἀπό τήν παρουσία του πού μᾶς χαρίζει τή ζωή, καί μετατρέπουμε
τήν ὕπαρξή μας σέ μιά ἀπέραντη κόλαση.
Ὀλίγοι οἱ ἐκλεκτοί
Ὁ ἄνθρωπος μοιάζει, δυστυχῶς, πολλές φορές νά μήν συνειδητοποιεῖ ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος πού ἔχει ἀνάγκη τόν Θεό, καί ὄχι ὁ Θεός πού ἔχει
ἀνάγκη τόν ἄνθρωπο. Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἤδη παρούσα, καί ἡ
ἔλευσή της δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τή δική μας στάση ἀπέναντί της.
Τό μεγάλο δεῖπνο ὁ Οἰκοδεσπότης θά τό παραθέσει ὁπωσδήποτε· ἔστω κι ἄν
αὐτοί πού ἦσαν ἀρχικά προορισμένοι νά παρευρεθοῦν σέ αὐτό ἀστοχήσουν καί ἀποτύχουν, ἡ θέση τους δέν θά μείνει σέ καμία περίπτωση κενή. Θά ἀναπληρωθεῖ ἀπό ἄλλους, οἱ ὁποῖοι θά ἀνταποκριθοῦν μέ προθυμία στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί θά ἀξιωθοῦν τῆς δεσποτικῆς χαρᾶς, ἀκόμη
καί ἄν φαινομενικά δέν πληροῦσαν ἀπό πρίν τά κριτήρια τῆς πρόσκλησης· ἔχουν ὅμως τόν πόθο νά συμμετάσχουν στό μεγάλο δεῖπνο, καθώς
συνειδητοποιοῦν πλήρως τήν ἀξία του, καί διαθέτουν τήν ἐπίγνωση ὅτι δέν ἔχουν προσκληθεῖ δικαιωματικά σέ αὐτό, ἀλλά κατά χάριν, δικαιωμένοι ἀπό τό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
