Αν γιά τούς άρτους τής Αρτοκλασίας λέμε «καί τούς εξ αυτών μεταλαμβάνοντας πιστούς δούλους σου αγίασον», γιά φανταστείτε πόσο μεγάλη ευλογία δίνει τό Αντίδωρο σ’ αυτόν πού τό τρώγει μέ πίστη.
Καί μάλιστα καλόν θά είναι — καί τό κάνουν πολλοί χριστιανοί αυτό — νά μήν τό τρώτε όλο τό Αντίδωρο πού παίρνετε από τόν Ιερέα, γιά νά έχετε απ’ αυτό στό σπίτι σας καί νά τρώτε ενα μικρό κομματάκι κάθε μέρα τό πρωί, μετά τήν πρωινή σας προσευχή.
Πολλοί ευσεβείς χριστιανοί μαζί μέ τό Αντίδωρο πίνουν καί αγιασμό. Πολύ καλό καί άγιο αυτό πού κάνουν. Αλλά, προσοχή! Πρώτα νά παίρνετε τό Αντίδωρο, γιατί συνδέεται μέ τήν θεία Λειτουργία,
«Να πίνετε αγιασμό, όσο πιο συχνά μπορείτε. Αυτό είναι το καλύτερο και αποτελεσματικότερο φάρμακο..»
…«Πίνετε Αγιασμό, όσο πιο συχνά, τόσο πιο καλά, Είναι το καλύτερο καί αποτελεσματικότερο φάρμακο. Αυτό δεν το λέω σαν παπάς, το λέω σα γιατρός. Από την ιατρική μου πείρα» (Αρχιεπίσκοπος Άγιος Λουκάς καί γιατρός χειρουργός).
Να ρίχνουμε λίγο στα φαγητά μας, στα ζωντανά μας, στα λαχανικά του κήπου μας ή στα οπωροφόρα δέντρα μας, κ.λπ.
Όταν ένας βοσκός στην Εύβοια διαπίστωσε την προσβολή του ποιμνίου του από κάποια ασθένεια, έστειλε το γιο του επειγόντως όχι στον Κτηνίατρο, αλλά στον Ιερέα τους να του ζητήσει Αγιασμό, με τον οποίο ράντισε τα πρόβατά του καί έλυσε το πρόβλημά του.
Σέ κάποια χωριά της Κύπρου την παραμονή των Φώτων καί σ’ άλλα την 1η Σεπτεμβρίου οι γεωργοί μεταφέρουν στους Ίερούς Ναούς όλους τους σπόρους. τους οποίους πρόκειται να χρησιμοποιήσουν στη σπορά, για να ευλογηθούν με τον Αγιασμό αυτό.
Όσοι αντιδρούν καί δε θέλουν να πιουν Αγιασμό, διότι υποφέρουν από κάποια αιτία (οι ψυχοπαθείς συνήθως δεν αντιδρούν), τους ρίχνουμε λίγο Αγιασμό στο φαγητό ή στο ποτήρι τους. Ο Γέροντας π. Παΐσιος σ’ ένα παιδί πού το πείραζε ο δαίμονας, ξέροντας ότι δε θα πιει τον Αγιασμό, του έδωσε να φάει γλυκά για να διψάσει καί μετά του έδωσε νερό να πιει, στο όποιο έριξε καί Αγιασμό. Μόλις τον ήπιε άρχισε να φωνάζει: «Αυτό το νερό με καίει! Τί έχει μέσα;».
Με αυτό τον τρόπο βοηθάμε τους ανθρώπους μας κάνοντας με πίστη σωστή χρήση του Αγιασμού, με τον οποίο τους αγιάζουμε καί αγιαζόμαστε. Ιδίως όταν συνηθίσουμε κάθε ημέρα μαζί με την πρωινή μας προσευχή (η Προοιμιακή διαρκεί μόνο 2′) να πίνουμε καί λίγο Αγιασμό (πρίν από τον . . . καφέ μας!)
Επειδή το καθαρό νερό μόνο δέχεται τη Χάρη καί γίνεται Αγιασμός, ας προσέξουμε την καθαρότητα της ζωής μας, για να έχουμε τη δυνατότητα καί του δικού μας αγιασμού.
Τον αγιασμό τον πίνουμε νηστικοί! Όπως και το αντίδωρο εξάλλου!
Όταν καταλύουμε αντίδωρο και αγιασμό,προηγείται το αντίδωρο και έπεται ο -μικρός-αγιασμός, καλόν είναι ο χριστιανός, το πρωί, αφού κάνει την προσευχή του ,ή έστω το σταυρό του, να έχει φυλαγμένο αντίδωρο κομμένο σε πολύ μικρά κομματάκια-φυλαγμένα σε ένα καθαρό δοχείο, είτε στο ψυγείο, είτε να το έχει καψαλίσει για να μην μουχλιάσει- και να λαμβάνει ένα από αυτά κ μετά να πίνει -αρκετή ποσότητα- αγιασμό, κ έτσι να ξεκινάει τη μέρα του!»
Βιβλίο «Ιεροπραξίες της Εκκλησίας μας», πρεσβυτέρου Γεωργίου Σ. Κουγιουμτζόγλου
Ακριβώς τα ίδια με τον Άγιο Λουκά τον ιατρό λέει και ο Αμβρόσιος πρώην Καλαβρύτων και τον θεωρούν ψεκασμενο. Η απορία μου είναι η εξής.Γιατι η απαγόρευση των Θεοφανείων σε εξωτερικούς χώρους και έστω αν γίνανε οι Αρχιερείς ζητούσαν πιστοποίηση από ράπιντ τεστ για να βουτήξει κάποιος σε αγιασμένα νερά να πιάσει το σταυρό; Ο προφήτης Ηλίας είναι αλήθεια ότι ακονίζει τη μάχαιρα;