Την παραμονή του Ευαγγελισμού του 1929, ο κόσμος διαρκώς προσερχόταν στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας, στον Πειραιά, ενώ ο συνωστισμός του πλήθος ήταν τόσο μεγάλος, ώστε νόμιζε κανείς ότι ήταν Μεγάλη Εβδομάδα. Οι ευσεβείς χριστιανοί έκαναν τον σταυρό τους και γονάτιζαν μπροστά από την εικόνα της Θεομήτορος.
Κι ενώ τελούνταν όλη αυτή η κατανυκτική μυσταγωγία, ο Ναός ήταν αδύνατον να δεχτεί πλέον άλλους πιστούς. Ξαφνικά, κατά την ακολουθία του Παρακλητικού Κανόνα, ακούστηκε μια σπαρακτική φωνή να κραυγάζει:
“Αχ! Θεέ μου! Η Παναγία… η Παναγία! Βοήθησέ μας, Παναγία μου!”
Οι ιερείς εξήλθαν από τον κυρίως ναό και είδαν όλες τις γυναίκες να προσεύχονται ευλαβικά πεσμένες στα γόνατα. Όλων τα βλέμματα στράφηκαν εκστατικά προς τον θόλο του Ναού, όπου ήταν απεικονισμένη η Παναγία η Πλατυτέρα. Η μορφή της Θεομήτορος κινούνταν από τη μέση και πάνω, ενώ ήταν καλυμμένη από μια υπέρλαμπρη νεφέλη.
Το θέαμα ήταν εκπληκτικό και συνάμα συνταρακτικό. Όλο το εκκλησίασμα με δάκρυα και κλαυθμηρισμούς υποδέχτηκε το θαύμα, αδυνατώντας να συγκρατήσει τη συγκίνηση και το δέος, που αισθανόταν από τα τρίσβαθα της ψυχής του. Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι, που λιποθύμησαν μπροστά σε αυτό το θείο γεγονός. Οι περισσότεροι, όμως, φώναζαν:
“Ήμαρτον, Παναγία μου! Μεγάλη η χάρη σου! Δοξασμένο το όνομα του Θεού!”
Το πλήθος ζητούσε να γίνει λιτανεία και να περιφερθεί η εικόνα της Παναγίας της Θεομήτορος σε όλο τον Πειραιά. Η βαθιά και αγνή συγκίνηση είχε καταλάβει τους πάντες και ήταν αδύνατο να αναχαιτιστεί.
Οι ιερείς, όλοι εν χορώ, έψελναν διάφορα τροπάρια προς τη Θεοτόκο, θυμίζοντας τις παλιές εκείνες εποχές των μαρτυρικών χρόνων της Εκκλησίας προς επικράτηση της Ορθοδοξίας.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΣΚΡΙΠ”, στις 29/03/1929…
