Νεανική παραβατικότητα: Όταν η αντίδραση των νέων γίνεται κραυγή για βοήθεια
Πόσες φορές έχουμε ακούσει στις ειδήσεις για νέους που μπλέκουν σε φασαρίες, βανδαλισμούς ή ακόμα και πιο σοβαρές πράξεις;
Και πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό;
Η νεανική παραβατικότητα δεν είναι απλώς «κακή συμπεριφορά». Είναι ένα μήνυμα — μια φωνή που λέει: «Κάτι δεν πάει καλά!»
Οι λόγοι είναι πολλοί και —αν το σκεφτούμε— αρκετά ανθρώπινοι.
Οικογένεια: Όταν λείπει η επικοινωνία, η αγάπη ή η σταθερότητα, ο νέος νιώθει χαμένος. Μπορεί να αναζητήσει αποδοχή σε “παρέες” που τον κάνουν να νιώθει δυνατός, ακόμα κι αν τον οδηγούν σε λάθος δρόμο.
Σχολείο: Αν το σχολείο ασχολείται μόνο με βαθμούς και όχι με συναισθήματα, οι μαθητές αισθάνονται πως δεν τους καταλαβαίνουν. Έτσι, κάποιοι αντιδρούν, με τρόπους που δεν βοηθούν ούτε τους ίδιους ούτε τους γύρω τους.
Κοινωνία: Οι ανισότητες, η ανεργία, η έλλειψη ευκαιριών και η πίεση να «πετύχεις» σε έναν δύσκολο κόσμο οδηγούν πολλούς σε απογοήτευση. Και τα social media; Συχνά δείχνουν μια ψεύτικη εικόνα επιτυχίας που κάνει τους νέους να νιώθουν “λίγοι”.
Τι μπορούμε να κάνουμε
Αντί να κρίνουμε ή να τιμωρούμε, ας ακούσουμε.
Η οικογένεια πρέπει να σταθεί δίπλα στα παιδιά με κατανόηση και αληθινό ενδιαφέρον.
Το σχολείο να γίνει χώρος έμπνευσης, όχι φόβου.
Η πολιτεία να δώσει ευκαιρίες στους νέους να εκφραστούν, να δημιουργήσουν, να ονειρευτούν.
Και τα ΜΜΕ να πάψουν να προβάλλουν τη βία και τα “εύκολα λεφτά” ως κάτι φυσιολογικό.
Πίσω από κάθε νέο που «παραβαίνει», υπάρχει ένας άνθρωπος που πονάει, που ζητά προσοχή και νόημα.
Αν του δώσουμε εμπιστοσύνη, ευκαιρίες και καθοδήγηση, μπορεί να μετατρέψει την οργή του σε δύναμη για κάτι καλύτερο.
Ας σταματήσουμε να δείχνουμε με το δάχτυλο και ας αρχίσουμε να απλώνουμε το χέρι.
Γιατί κάθε νέος που πιστεύει στον εαυτό του, είναι μια νίκη για όλους μας.
