Η σιωπηλή γενοκτονία της ιστορίας
Γράφει η Ιωάννα Άρμεν
Η άγνοια των νέων για το «ΟΧΙ»: εκπαιδευτικό σύστημα και οικογένεια
Η εθνική επέτειος του «ΟΧΙ» μας θυμίζει κάθε χρόνο πόσο απομακρύνεται το μέσο Ελληνόπουλο από το μεγάλο αυτό κεφάλαιο της ιστορίας μας. Οι καθιερωμένες ερωτήσεις σε μορφή δημοσκόπησης χρόνια τώρα από τα συστημικά κανάλια για τη μέρα αυτή, δείχνουν ότι τα παιδιά και οι νέοι άνθρωποι δε γνωρίζουν, όχι σε βάθος, ούτε καν επιφανειακά το τι γιορτάζουμε.
Η μέρα που ο τότε πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς, εκφράζοντας το συλλογικό φρόνημα, αρνήθηκε στα ιταλικά φασιστικά στρατεύματα να διασχίσουν τα ελληνικά σύνορα και να καταλάβουν στρατηγικά σημεία της χώρας, αποτελεί αδιάφορο γεγονός για τη νέα γενιά των Ελλήνων. Την πρώτη ευθύνη γι’ αυτό την έχει το εκπαιδευτικό σύστημα, έπειτα η οικογένεια. Όσοι έχουν μικρά παιδιά γνωρίζουν ότι κάθε σχολικό εγχειρίδιο ιστορίας αφαιρεί ή διαστρέφει και ένα σημαντικό κεφάλαιο γνώσης.
Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, μαθήτρια Δημοτικού, όπου με το καλημέρα του Αγιασμού και το πρόγραμμα της χρονιάς, τα παιδιά αναζητούσαν μανιωδώς ποιες μέρες πέφτουν οι αργίες. Όταν έπεφταν καθημερινή, ήταν η χαρά του παιδιού, διότι θα γλυτώναμε μια μέρα μάθημα. Και από τότε έχουν περάσει πάνω από δύο δεκαετίες.
Η παραχάραξη της ιστορίας από το πολιτικό σύστημα
Το πολιτικό-κομματικό σύστημα, διεφθαρμένο από τα θεμέλιά του ακόμα, δε θα μπορούσε να προσφέρει κάτι αξιόλογο στη μόρφωση των νέων. Υπουργοί και Υφυπουργοί που εναλλάσσονται κάθε θητεία, ή ανασχηματίζονται ακόμα και κάθε χρόνο, φέρνουν νέες τροποποιήσεις στο πως και τι πρέπει να διδάσκονται στο σχολείο. Εκπαιδευτικοί καλούνται να εφαρμόσουν τη νομοθεσία κατά γράμμα, ώστε να μην στιγματιστούν ως αντιδραστικοί και ανυπάκουοι. Ακόμα και αν αντιβαίνει στη συνείδησή τους.
Δυστυχώς, εδώ και μισό αιώνα κάθε κυβέρνηση, με την ανοχή και συνενοχή της αντιπολίτευσης συμβάλλει στην παραχάραξη της ιστορίας. Κανένα κόμμα, είτε αυτοαποκαλείται αριστερό είτε δεξιό, δε φρόντισε να παρουσιάσει εθνοκεντρικό πρόγραμμα παιδείας σε όλες τις βαθμίδες. Ποιος, όμως, ορίζει τη συγγραφή των βιβλίων και διαστρέφει την αλήθεια, επιβάλλοντας τον εθνομηδενισμό; Αυτοί που καπηλεύονται ξεδιάντροπα τις νίκες των Ελλήνων στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, υπονομεύοντας όμως την οντολογική φύση των πολέμων: την πάλη για τα ιδανικά, την πίστη, την οικογένεια. Αυτοί που μόνο η λέξη «Ελλάδα» τους προκαλεί τρόμο, πόσο μάλλον η λέξη «έθνος».
Σιωπηλή γενοκτονία και παγκόσμια αναγνώριση του Ελληνισμού
Είναι οι ίδιοι που φοβούνται να μιλήσουν για το Κυπριακό, τη Βόρειο Ήπειρο, τη γενοκτονία στον Πόντο, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τις απανταχού ελληνικές μειονότητες. Που δεν εκστομίζουν κουβέντα για τη συνεχιζόμενη σφαγή των Ελληνορθόδοξων στη Συρία, έχουν όμως προμετωπίδα τον αγώνα των Παλαιστινίων για απελευθέρωση από το «κράτος-δολοφόνο». Είναι οι ίδιοι που μέρες εθνικής μνήμης επιλέγουν να μεταβούν σε μέρη που εκτελέστηκαν αγωνιστές του ΕΑΜ και να στήσουν προτομές. Διασκορπισμένοι σε διάφορους «ιδεολογικούς» χώρους εντός Βουλής, τους χαρακτηρίζει όλους η ίδια νοοτροπία: ο φόβος να εκφραστούν για οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα.
Στον αντίποδα, εκτός Ελλάδας, σε ολόκληρο τον κόσμο μελετιέται η ελληνική ιστορία και στέκουν αγέρωχα κτίρια-κοσμήματα ελληνικής αρχιτεκτονικής: μουσεία, βιβλιοθήκες, δικαστήρια, επαύλεις. Παράλληλα, όσο εμείς επιτρέπουμε στα παιδιά μας τη χρήση των greeklish, απαξιώνοντας τη γλώσσα μας, αυτή διδάσκεται παγκοσμίως σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Το Odyssey Charter School στο Ντέλαγουερ μάλιστα, έχει την ελληνική γλώσσα ως βασικό πυλώνα διδασκαλίας. Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνουν περίτρανα τον οικουμενικό χαρακτήρα του Ελληνισμού.
Η ανάγκη για εκπαίδευση και εθνική συνείδηση
Δε μαθαίνουμε στους νέους να αγαπούν το σχολείο και τη γνώση. Δε δίνουμε κίνητρο να αγαπούν την ιστορία, δηλαδή τις ρίζες τους. Η άγνοια ενός λαού για τις ρίζες του είναι όπλο στα χέρια των παγκοσμιοποιητών, που τον οδηγούν σε υπαρξιακό θάνατο. Διαπράττεται λοιπόν μια σύγχρονη, σιωπηλή γενοκτονία, με πρώτο υπεύθυνο το ίδιο το πολιτικό-κομματικό σύστημα. Ελάχιστες, ίσως, πολιτικές φωνές τολμούν να υψώσουν ανάστημα απέναντι στη γενοκτονία αυτή. Γιατί καμία παράταξη δεν έχει πραγματικά εθνικό προσανατολισμό.
Μια τέτοια κυβέρνηση χρειάζεται. Που θα προάγει μέσω της παιδείας το ήθος, την αριστεία, τις αξίες. Που θα εστιάσει στην εκμάθηση της πραγματικής ιστορίας, ξαναγράφοντάς την βασιζόμενη στα αληθή γεγονότα. Γιατί η ιστορία είναι μνήμη, ανασκαφές, έρευνα και διασταύρωση. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα είναι ικανό να προσφέρει γνώση όχι μόνο στα παιδιά, αλλά και στους γονείς. Να σταματήσουμε να «καλλιεργούμε» γενιές ραγιάδων. Μόνο τότε οι νέοι μας θα αποδώσουν πραγματική τιμή σε όσους πολέμησαν και έπεσαν υπέρ βωμών και εστιών. Τότε θα υπάρξει ουσία σε κάθε συντονισμένο βηματισμό.
Η παιδεία ως μείζον εθνικό ζήτημα
Για το «Κίνημα Πολιτών ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ», όπως και για το πολιτικό σχήμα «ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ Νέο Εθνικά Ενιαίο Πολιτικό Σχήμα», που τελεί υπό την ομπρέλα του Κινήματος, η παιδεία είναι μείζον εθνικό ζήτημα. Τον κατάλληλο καιρό θα ανακοινωθεί ολοκληρωμένο πρόγραμμα, πλήρως εφαρμόσιμο, που θα συμβάλει στην εξάλειψη της διαστρεβλωμένης ιστορίας και θα γαλουχήσει ελεύθερους και σκεπτόμενους πολίτες.
Το πρόταγμα «ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ» δεν είναι φασιστικό, όπως πολλοί σκοπίμως επιδιώκουν να παρουσιάζουν. Είναι πηγαία ανάγκη διατήρησης της εθνικής μας ταυτότητας, του πολιτισμού μας και της περηφάνιας του λαού μας που αντιστέκεται εδώ και τουλάχιστον δύο χιλιετίες στις επεκτατικές βλέψεις των βάρβαρων γειτόνων.
Άλλωστε, ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε δηλώσει ότι: «Το όνομά μας είναι η ψυχή μας».
Πηγές:
https://frapress.gr/2018/08/8-chores-se-olokliro-ton-kosmo-poy-didaskontai-ellinika/
Ιωάννα Άρμεν
Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ».
