‘Πόλεμος ο πατήρ πάντων’ Ηράκλειτος ο Εφέσιος- (544-484 -π. Χ.) Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη

‘Πόλεμος ο πατήρ πάντων’

Ηράκλειτος ο Εφέσιος- (544-484 -π. Χ.)

Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη      (Κως – 20/10/2024)

Παρακολουθήσαμε τελευταία, με μεγάλο ενδιαφέρον, μια εκπομπή σπάνιας ενημερωτικής αξίας, στην ΕΡΤ. Στη Γενεύη στα Γάλλο- Ελβετικά σύνορα, υπάρχει μια έκταση όση 300 γήπεδα ποδοσφαίρου, όπου γίνονται από το μεταπολεμικό 1947, τα μεγαλύτερα και κυριότερα πειράματα, φυσικής και χημείας, αλλά και Συμπαντικής κοσμοθεωρίας. Σε  αυτό το διάστημα των 70 χρόνων, απασχολήθηκαν 12 χιλιάδες επιστήμονες, οι περισσότεροι Νομπελίστες, από 24 χώρες καθώς και 300 Έλληνες, σε ένα χώρο 100 μέτρα κάτω από τη Γη, που μετριέται με περίπου 30 ορόφους ενός ουρανοξύστη.                     Ο  θαυμαστός κόσμος των πειραμάτων του CERN,  δεν είναι τόσο απλός, όσο το νομίζουμε. Χαρακτηρίζει  όμως, την ιδιαίτερη ευφυΐα του ανθρώπινου γένους, τις ανησυχίες και τις επιτυχίες  στις απαντήσεις στα προβλήματα, με τα  πολύπλοκα πειράματά του. Αυτά  λοιπόν συμβαίνουν στην Ευρώπη.       Όμως  πιο πέρα, μαίνονται οι πόλεμοι. Ο  Ρώσο Ουκρανικός και το αιώνιο πλέον Μεσανατολικό, με τους Ιουδαίους να συγκρούονται με τους Μουσουλμάνους,  για εδαφικές και Θρησκευτικές διαφορές, σε έναν ανελέητο πόλεμο.            Φαίνεται  πως  αυτοί οι πόλεμοι, δεν θα τελειώσουν ποτέ.             Οι  αντιμαχόμενες πλευρές ισχυρίζονται, πως ό, τι χάνεται με τα όπλα, ανακτάται πάλι με τα  όπλα. Αν δεν γίνουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, θα έχουμε ένα νέο μακροχρόνιο Βιετνάμ, που και αυτό έκλεισε με ειρηνική συμφωνία στο τέλος. Καθημερινά θυσιάζονται και από τις δυο πλευρές στον Μολώχ του άγριου και  αδηφάγου πολέμου, εκατόμβες μάχιμων και άμαχων ανθρώπων.                               Πώς  να βρεθεί δίκαιη λύση και  να επιτευχθεί ειρήνη, στη Μέση Ανατολή, όταν ο ένας πανηγυρίζει πως δικαιολογημένα σκότωσε ένα μεγάλο εχθρικό αρχηγό, ενώ στην αντίπερα όχθη, ο άλλος απειλεί ότι θα τιμωρήσει αυτούς που σκότωσαν εγκληματικά το λαό του και τραυμάτισαν τη χώρα του;            Πως  γίνεται να διώχνουν ένα λαό, από τις εστίες του και να μην του επιτρέπουν να φτιάξει το δικό του κράτος; Παρόλα αυτά,  συνεχώς και από τις δυο πλευρές, ο ένας επιτίθεται και ρίχνει την ευθύνη στον άλλο, για τη συνεχόμενη βία. Αλλά  που βρίσκεται η αλήθεια και η δικαιοσύνη; Οι  πόλεμοι ξεσπούν, διότι οι λαοί νοιώθουν ανασφαλείς και αδικημένοι.                      Οι  βιαιοπραγίες, οι σφαγές, οι βιασμοί, οι βαριά πληγωμένοι και  οι τραυματισμένοι, τα ακρωτηριασμένα ορφανά παιδιά, οι κατεστραμμένες πόλεις, όπου ό, τι έφτιαξε ο άνθρωπος ξαφνικά το γκρεμίζει σε μια μανία καταστροφής,  έγιναν ο φαύλος κύκλος της βίας, που συνεχίζεται και ο πόλεμος κυριαρχεί. Ο  Γουίνστον Τσόρτσιλ, ο πατέρας του Β’  Παγκοσμίου Πολέμου,  έλεγε ότι ο πόλεμος είναι μια μηδενική εξίσωση. Δηλαδή  –  0+0=0, – θάνατος +θάνατος = θάνατος. Όμως  αυτός ο πόλεμος δεν θα τελειώσει εύκολα, ούτε γρήγορα,  όσο παραμένουν ενεργοί οι λόγοι και οι αιτίες, που τον συντηρούν. Αν  δεν σταματήσουν οι συγκρούσεις εκατέρωθεν, οι άτυχοι αθώοι αιχμάλωτοι ή θα παραμείνουν έρμαια των συμφωνιών ή θα τους εξαφανίσουν. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο άνθρωπος, δεν χρησιμοποιεί μόνο το κοφτερό μυαλό του, στον πειραματικό υπόγειο σταθμό του CERN.   Αλλά φτιάχνει νέα υπερόπλα,  που στοχεύουν με ακρίβεια τον εχθρό, δυσκολεύοντας την επίτευξη της ειρήνης. Φυσικά το μεγάλο θύμα των πολέμων, είναι το περιβάλλον και η γήινη ατμόσφαιρα. Άραγε  με τι αισθήματα εκδίκησης, μεγαλώνουν τα ορφανά παιδιά, που τους σκότωσαν τους δικούς τους;  Πόσο  εύκολο είναι μεγαλώνοντας αυτά με την πρώτη ευκαιρία, να πάρουν τα όπλα και το αίμα τους πίσω, ορμώμενα  από εκδίκηση; Πως θα σταματήσει η βία στη γη, αν συνεχίζουν τις τυφλές επιθέσει και  τις εκρήξεις αυτοκτονίας. κυρίως εναντίων αμάχων, αν  ο πόλεμος δεν  σταματήσει; Εκτός  αυτών, επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη και η απειλή της πυρηνικής σύγκρουσης ή του γενικευμένου πολέμου, με την εμπλοκή και άλλων γειτονικών κρατών. Για να σταματήσει η βία, πρέπει να κτυπήσουμε τη ρίζα της και να δούμε τι ακριβώς την προκαλεί.  Η βία και οι πόλεμοι γεννιούνται στη Γη, εκεί που οι άνθρωποι δεν έχουν ίσα δικαιώματα, στην ελευθερία, στην δημοκρατία, σε μια συγκροτημένη πατρίδα, σε μια δίκαιη χώρα, διότι   δικαίωμα στην άμυνα και στην ειρηνική ζωή πρέπει να έχουν όλοι. Εκεί που η ανασφάλεια και η απελπισία, τους στέλλει στην προσφυγιά ή στην επαναστατική εξέγερση, εμφυλίων και μη πολέμων, αφού διακρίνουν έλλειψη ανασφάλειας και δικαιοσύνης.                         Η  προσφυγιά, προκαλείται είτε από πολέμους, είτε για οικονομικούς λόγους, είτε από φυσικές καταστροφές, σε ένα τόπο. Μόνο που η προσφυγιά  σταδιακά μετατράπηκε, σε αθόρυβη, ειρηνική κατάκτηση άλλων κρατών, ιδίως στην Ευρώπη, όπου κατακλύζεται από μετανάστες,  κυρίως νέους και όχι ταλαιπωρημένους και γυναικόπαιδα. Φαίνεται πως ο, τι δεν παίρνουν με τη βία, το κυριεύουν με την προσφυγιά.                    Το ερώτημα όλων είναι τι κάνει η Διεθνής Κοινότητα; Ο ΟΗΕ, το Συμβούλιο  Ασφάλειας, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι μεγάλες εγγυήτριες δυνάμεις, για την Παγκόσμια ειρήνη;                         Στην πραγματικότητα είναι απλοί, απαθείς θεατές. Διότι  δεν ανησυχούν, που βομβαρδίζονται άμαχοι και δεν φοβούνται, μήπως γενικευθεί ο πόλεμος.  Η  κλιμάκωση της βίας και η αποφυγή εύρεσης ειρηνευτικής λύσης, από τις μεγάλες ισχυρές δυνάμεις, δεν ωφελεί αλλά βλάπτει αλυσιδωτά, όλο τον κόσμο. Οι 40 χιλιάδες νεκροί των εγκληματικών πολεμίων, και οι μάχες που συνεχίζονται, χαρακτηρίζονται ως ανθρώπινη καταστροφή, με απρόβλεπτες συνέπειες. Όσο  ο φαύλος κύκλος της βίας συνεχίζεται και ολόκληρες οικογένειες αμάχων ξεκληρίζονται, τόσο το μένος της εκδίκησης, θα  αυξάνεται επικίνδυνα. Η  βία γεννά τη βία, αλλά η Διεθνής Κοινότητα, με την αδιάφορα της και τα μέτρα Ασπιρίνες, δεν θα σταματήσει την αιματοχυσία, αλλά θα  συναινεί εκούσια ή ακούσια και αθόρυβα, στην ανθρώπινη καταστροφή. Από  τη μια βλέπουμε  συμφωνίες, δήθεν ειρηνευτικές ή συμμαχικές και από την άλλη ολέθριες κινήσεις, κάτω από το τραπέζι, όπου συνεχίζουν  αντί να διακόπτουν, να τροφοδοτούν με την παροχή όπλων,  τις αντιμαχόμενες πλευρές. Όσο  τους δίνουν σύγχρονα όπλα, τους προμηθεύουν τα θανατηφόρα εργαλεία, για τη συνέχιση των πολέμων.  Πρέπει  οι μεγάλες δυνάμεις και ο ΟΗΕ, να απαγορέψουν την προμήθεια όπλων, στις εμπόλεμες ζώνες, ως μέσο πίεσης επίτευξης, της πολυπόθητης ειρηνευτικής διαδικασίας,  αντί να είναι διακοσμητικοί οργανισμοί.                    Ο   ΟΗΕ, η φιλειρηνική Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο Ασφαλείας, με επιδερμικές αποφάσεις, δεν έχουν αποτέλεσμα. Μόνο με αυστηρές και σοβαρές  οικονομικές κυρώσεις, θα πιέσουν   οικονομικά τους φιλοπόλεμους, να σεβαστούν την ανακωχή και την τελική ειρηνευτική συμφωνία, με οριστική παύση των εχθροπραξιών. Δυστυχώς  όμως το συνεχές φανερό ή κρυφό εμπόριο όπλων, δείχνει πως ο δρόμος που οδηγεί προς την ειρήνη, είναι ακόμη πολύ μακριά. Άλλα λόγια λένε μπροστά στις κάμερες, δήθεν για ειρήνη και άλλα δυστυχώς συνεχίζουν να πράττουν, είτε  στο  Βιετνάμ, είτε στο Κυπριακό,  είτε στο Μεσανατολικό, είτε στο Ρώσο -Ουκρανικό πρόβλημα. Όμως δίκαια αναρωτιόμαστε όλοι. Γιατί  ο έξυπνος άνθρωπος, ανάβει παντού πολεμικές φωτιές,  προκαλώντας την τύχη του, και εγκληματώντας,  σε αμάχους, σε ζώα και  στο περιβάλλον; Τι  φταίει και  το εξελιγμένο ανθρώπινο είδος, των ηλεκτρονικών υπολογιστών, των έξυπνων τηλεφώνων, των ρομπότ και της τεχνικής νοημοσύνης   και ό, τι φτιάξει το γκρεμίζει, ενώ  αλληλοσπαράζεται όπως ο Κάιν με τον Άβελ; Από καταβολής Κόσμου, οι πόλεμοι πάντα πρωταγωνιστούσαν στην ταραγμένη  ζωή των ανθρώπων.  Μήπως φταίει  η πλεονεξία, ο εγωισμός, η  κοινωνική αδικία, η ανασφάλεια; Μήπως οι ιδεολογικές, οι πολιτικές, οι φυλετικές, οι Θρησκευτικές, οι συνοριακές  διαφορές;  Τι  φταίει από όλα αυτά και η διαρκής βία, σκορπά  παντού όλεθρο και  δυστυχία;         ‘Πόλεμος  ο πατήρ πάντων,’ που τους βασιλείς έκανες δούλους και τους  δούλους ελεύθερους.                                               Ξανθίππη Αγρέλλη