Η «Σκοτεινή Τριάδα» της εξουσίας | Γράφει ο Γιώργος Ταρασλιάς

Η «Σκοτεινή Τριάδα» της εξουσίας

Γράφει ο Γιώργος Ταρασλιάς

(«Ιστορικά, τα πιο τρομερά πράγματα –πόλεμος, γενοκτονία, δουλεία – δεν προέκυψαν από την ανυπακοή αλλά από την υπακοή». – Howard Zinn, 1922-2010, Αμερικανός ιστορικός)

Είναι ιστορικά τεκμηριωμένο: σε εποχές παρακμής (πολιτικής, κοινωνικής, ηθικής) συμβαίνουν τα ακόλουθα:

1. Την εξουσία ασκούν διαταραγμένα άτομα, επικίνδυνοι ναρκισσιστές,

εξουσιομανείς, χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό

2. Η αδικία και η ανομία γίνονται νόμος
3. Το ψέμα κυριαρχεί ως γενική αλήθεια
4. Η γλώσσα και η λογική διαστρεβλώνονται και γίνονται εργαλεία εξαπάτησης
5. Οι διεφθαρμένοι επιστήμονες γίνονται οι «πόρνες της εξουσίας»
6. Η κρίσιμη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται σε κατάσταση αποχαύνωσης
7. Πολλοί άνθρωποι προσκυνούν αβασάνιστα τα νέα σκοτεινά είδωλα
8. Ο φόβος και η ανασφάλεια γίνονται εύκολη υπακοή
9. Οι πολίτες συμμορφώνονται χωρίς ίχνος κριτικής σκέψης και αμφισβήτησης
10. Η χωρίς όρους επιβίωση κυριαρχεί σε βάρος της Αξιοπρέπειας
11. Οι φτηνές ηδονές γίνονται μαζική ψύχωση
12. Η βία και η απαξίωση της ζωής κορυφώνονται
13. Η πίστη στον Θεό γίνεται αλά καρτ και εμφανίζεται ως μια τελευταία ελπίδα απλώς γιατί ατόνησαν ή εξαφανίστηκαν όλες οι άλλες. (Θυμούνται τον Θεό στα δύσκολα, όλο τον υπόλοιπο χρόνο τους αρκεί ο εαυτός τους)

Είναι προφανές ότι βρισκόμαστε στην καρδιά μιας τέτοιας παρακμής.

Είναι επίσης προφανές ότι η δημοκρατία έχει αντικατασταθεί από ένα υβριδικό σύστημα εξουσίας στο οποίο οι επαγγελματίες της πολιτικής εκτελούν απροκάλυπτα τις εντολές της εγχώριας και της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας παραβιάζοντας συστηματικά και κατάφωρα τους Νόμους και το Σύνταγμα και έχοντας εξασφαλίσει ταυτόχρονα την συναίνεση και την υποταγή της δικαστικής εξουσίας.

Επί της ουσίας είμαστε αντιμέτωποι με ένα στυλ εξουσίας που είναι πέρα για πέρα άνομο και εγκληματικό. Πρωθυπουργοί, υπουργοί και βουλευτές αυτοεξαιρούνται από το ισχύ του Νόμου ακόμα και όταν υπάρχουν καραμπινάτες αποδείξεις διάπραξης σοβαρότατων ποινικών αδικημάτων, κατάλυσης του Συντάγματος και εσχάτης προδοσίας. Εντός μιας θεωρητικής δημοκρατίας η εκτελεστική εξουσία συμπεριφέρεται και κυβερνά περιφρονώντας και καταργώντας την έννομη και τη συνταγματική τάξη. (Σε τι διαφέρει, λοιπόν, από μια εγκληματική οργάνωση;)

Και στη χώρα μας και στο μεγαλύτερο μέρος του λεγόμενου «δυτικού κόσμου» αυτό που συμβαίνει είναι μια γενικευμένη μετάλλαξη της πολιτικής σε εγκληματική δράση και σε έναν συστηματικό τρόπο άσκησης βίας υπό το πρόσχημα καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης. Με κάθε λογής δικαιολογίες («προστασία της δημόσιας υγείας», «εθνική ασφάλεια», «κλιματική αλλαγή», η πάντα βολική ιδέα της «προόδου», δόλια χρήση των «δικαιωμάτων μειονοτήτων και μεταναστών» και άλλα ευφάνταστα επινοήματα) οι εκτελεστικές εξουσίες βρήκαν το τέλειο άλλοθι για να λειτουργούν εκτός νόμου, να υπηρετούν άνομα συμφέροντα, να αυξάνουν τα προνόμιά τους, να επιβάλλουν εύκολες δικτατορίες, να συντρίβουν τα ιερά και απαραβίαστα ατομικά δικαιώματα, να επιχειρούν να αλλάξουν ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη βιολογία.

Επιλεγμένοι από τους άρχοντες του παρασκηνίου, πολιτικοί αδίστακτοι και άπληστοι, τεχνίτες στο ψέμα και στην απάτη, υποκρίνονται, τρομοκρατούν, βρίζουν, απειλούν, εκβιάζουν, φτωχοποιούν και εξοντώνουν τους πολίτες τους οποίους ορκίστηκαν να υπηρετούν. Ποιος άνθρωπος με έντιμη μνήμη μπορεί να ξεχάσει τις ναζιστικές μεθόδους που εφάρμοσαν οι εξουσιαστές την εποχή της υγειονομικής φάρσας «κόβιντ-19»; Τιμώρησαν με απόλυση και φτώχεια ανθρώπους που απλώς άσκησαν το συνταγματικό τους δικαίωμα και είπαν όχι σε καταναγκαστικές ιατρικές πράξεις. Εξανάγκασαν τους πολίτες να γίνουν πειραματόζωα και να βάλουν στο ιερό σώμα τους ουσίες που προκαλούν ανεπανόρθωτες βλάβες και θάνατο. Περιφρόνησαν απόλυτα τους ανθρώπους και τους μεταχειρίστηκαν σαν αναλώσιμο βιολογικό υλικό και όχι σαν μοναδικά και πολύτιμα πλάσματα. Για τους λαούς ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι πια οι ίδιες οι κυβερνήσεις τους που εκτελούν πιστά και συστηματικά τις εντολές της παγκόσμιας οικονομικής-εταιρικής υπερτάξης.

Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο αλλά η έκταση του είναι πρωτοφανής και οι συνέπειές του ολέθριες. Για πολλές δεκαετίες είχαμε κακές κυβερνήσεις αλλά τουλάχιστον κρατούσαν κάποια συνταγματικά προσχήματα. Την τελευταία, όμως, δεκαπενταετία και ειδικά από το 2020 και μετά, όλα όσα ζούμε είναι η τελεσίδικη απόδειξη ότι η ήδη σακατεμένη δημοκρατία βρίσκεται σε γοργό επιθανάτιο ρόγχο.

Παρά τα σκληρά δεδομένα της πραγματικότητας, πολλοί διατηρούν ακόμα την αυταπάτη ότι οι κυβερνήσεις εργάζονται για το καλό των πολιτών και ότι όλες οι καταστροφικές πολιτικές οφείλονται σε λάθη και όχι σε δόλο. Ας σκεφτούν, όμως, ότι όταν κάποιος αρνείται επίμονα να διορθώσει ένα λάθος τότε πρόκειται για δόλο. Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται σε τι επίπεδα διαφθοράς και διαπλοκής έχει φτάσει η σχέση του πολιτικού συστήματος τόσο με τις εγχώριες κλειστές λέσχες συμφερόντων όσο και με τα πανίσχυρα διεθνή οικονομικά κέντρα αποφάσεων. Αγνοούν ότι οι πολιτικοί που έχουν αναλάβει εργολαβικά την εξόντωσή μας είναι παθολογικά ταγμένοι στο κακό και ότι αυτό που για τους φυσιολογικούς ανθρώπους θεωρείται ανήθικο και εγκληματικό για τα αρπακτικά της εξουσίας είναι απόλυτα φυσιολογικό και αναγκαίο για την επίτευξη των στόχων τους, δηλαδή για την απόκτηση ολοένα και περισσότερης εξουσίας, δύναμης, κέρδους, προνομίων και ελέγχου πάνω στους ανθρώπους.

Κακιστοκρατία, συμμοριοκρατία, σατανοκρατία: αυτό είναι το πραγματικό σύστημα διακυβέρνησης στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Ο όρος «κακιστοκρατία» σημαίνει την εξουσία που ασκείται από τους κάκιστους μιας κοινωνίας, από κάθε λογής ανήθικα άτομα που κατά κανόνα επιλέγονται από τους κυρίαρχους διαχειριστές του συστήματος για να παίξουν συγκεκριμένους ρόλους και να εκτελέσουν συγκεκριμένα σχέδια. Πρόκειται για διορισμένους τυράννους, για τους χείριστους των χειρίστων, για άτομα χωρίς αναστολές, με μηδενική ενσυναίσθηση, αδίστακτο εγωισμό και αρρωστημένη τάση να παραβιάζουν κανόνες και να εκμεταλλεύονται τους πάντες. Βουτηγμένοι στη διαφθορά, μπλεγμένοι σε κάθε λογής σκάνδαλα, ελεγχόμενοι από στοές και εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, εγκλωβισμένοι σε κομματικά και ατομικά χρέη, υπόδικοι, οργανωμένοι σε κλίκες και συμμορίες, αρκετοί με επίσημο ποινικό μητρώο, αποτελούν τα ιδανικά ανδρείκελα του Συστήματος που κρατά τους ανθρώπους φυλακισμένους στον φόβο και στην άγνοια και αυξάνει συνεχώς τη φτώχεια, την αδικία, την απόγνωση, την αρρώστια και τον θάνατο.

Με όρους πολιτικής θεωρίας πρόκειται για εφαρμογή του μακιαβελισμού με την ευρύτερη έννοιά του. Για τον συγγραφέα του «Ηγεμόνα», Νικολό Μακιαβέλι (1469 – 1527), ο ηγέτης κατά την άσκηση της εξουσίας δεν πρέπει να έχει κανέναν ηθικό φραγμό. Για τους μακιαβελικούς εξουσιαστές όλα επιτρέπονται και τίποτα δεν απαγορεύεται. Η εξουσία είναι το απόλυτο, οι συμμαχίες σχετικές, οι άνθρωποι αναλώσιμοι. Η αδηφαγία τους για δύναμη τους μετατρέπει σε τέρατα. Μηχανορραφίες, προδοσίες, απάτες, ψέματα, δολοπλοκίες, δολοφονίες – όλα είναι αποδεκτά και αναγκαία προκειμένου ο εξουσιομανής να πετύχει τους στόχους του.

Μακιαβελισμός, ναρκισσισμός, ψυχοπάθεια: ένα εκρηκτικό και επικίνδυνο μείγμα προσωπικότητας, η λεγόμενη «Σκοτεινή Τριάδα», που μπορεί να εξηγήσει σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις και τη συμπεριφορά πολλών πολιτικών που, πολύ συχνά στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας και για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια, φορώντας το προσωπείο του σωτήρα οδηγούν τους λαούς στη σφαγή και στον όλεθρο. Εθισμένοι στην εξουσία, εκπρόσωποι ενός συστήματος σήψης και παρακμής, συναισθηματικά και ηθικά απονεκρωμένοι, πρωτεργάτες της ανθρώπινης δυστυχίας, δεν μπορούν να αλλάξουν ή να επιδείξουν μεταμέλεια. Μπορούν μόνο να ανατραπούν και σε ένα υπεραισιόδοξο σενάριο να υποστούν τις συνέπειες των διαρκών εγκλημάτων τους. Αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει ο φόβος και η τυφλή υπακοή να δώσουν τη θέση τους στο θάρρος και στο πάθος για αξιοπρέπεια και ελευθερία.

(ΥΓ. Η Σκοτεινή Τριάδα είναι όρος της Ψυχολογίας που επινοήθηκε από τους ψυχολόγους Delroy Paulhus, Ph.D., και Kevin M. Williams, Ph.D. και αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε μια μελέτη τους το 2002: The Dark Triad of Personality: Narcissism, Machiavellianism, and Psychopathy – December 2002 – Journal of Research in Personality. Για το θέμα υπάρχει πλούσια δικτυογραφία και βιβλιογραφία)